زاویه ی دید

🔴پنج ویژگی لازم ✍️عباس عبدی 🔻اعتماد ۲۵ آبان ۱۳۹۹ 🔘روز شنبه فیلمی منتشر شد از حضور بسیار متراکم تعداد زیادی خانم و بعضاً آقایانی که در پاساژی در یکی از مرفه‌ترین مناطق تهران که به نظر می‌رسید به مناسبت افتتاح آنجا، کیف و کفش را حراج کرده بودند. تردیدی نباید داشت که هزینه بیماری‌های این حضور به شدت متراکم، برای کشور و نظام درمان و حتی خریداران آن حراج بسیار بیش‌تر از کل فروش آن مغازه است. 🔘در این میان پرسش این است که مسئولیت این وضعیت متوجه چه کسانی است؟ شاید این افراد که عموماً جوان بودند خیال می‌کنند کرونا عوارض خاصی برای آنان ندارد. هر چند فرد بدون ماسک میان آنان ندیدم، ولی این طور نیست که در آن فضای تنگ و افراد چسبیده به یکدیگر کسی مصون از ابتلا به کوید-۱۹ باشد و به طور قطع تمامی کسانی که به امید خرید یک کالای غیر ضرور و با تخفیف در چنین محیطی حاضر می‌شوند، مسئولیت دارند. 🔘شاید آنان جوان باشند و در بیش‌تر موارد خطری متوجه آنان نشود، ولی همه آنان کمابیش با افراد سالمندی در ارتباط هستند که می‌توانند بیماری را در خانه به آنان منتقل کنند. یا در بیرون خانه و محل کار جزیی از زنجیره انتقال بیماری شوند. به علاوه هزینه‌ای که این افراد به نهاد بهداشت و درمان کشور تحمیل می‌کنند، بسیار سنگین و غیر اخلاقی است. البته مدیریت پاساژ و فروشنده مسیولیت بیشتری دارند که نباید فراموش کرد. 🔘پرسش این است در حالی که بیماری در اوج شیوع خود است و بنا به داده‌های رسمی روزانه بیش از ۴۵۰ نفر فوت می‌کنند و بنا به آمار واقعی احتمالاً این رقم تا ۱۴۰۰ نفر می‌رسد، چرا مردم این‌چنین بی‌محابا و غیر محتاط عمل می‌کنند؟ 🔘ابتدا در سطح رفتار فردی توضیح می‌دهم و سپس در سطح ساختاری تحلیل می‌کنم و نشان خواهم داد که تا مسأله در سطح کلان و مدیریتی و نهادی حل نشود نباید به اصلاح و اثرگذاری رفتار فردی امیدی داشت. 🔘نکته اول اینکه همه مردم مرتکب این رفتار نمی‌شوند. قطع و یقین دارم که حتی اگر آن فروشگاه کیف و کفش را مجانی می‌داد باز هم کسان زیادی بودند که نمی‌رفتند. چون برای سلامتی خود و دیگران ارزش بالاتری از هر چیزی چون کیف و کفش قایل هستند. ولی مشکل اینجاست که حتی اگر یک درصد افراد نیز بی‌احتیاطی کنند که به لحاظ نسبت بسیار کم است ولی به لحاظ عدد ده‌ها هزار خواهد شد، و باز هم مواجه با چنین تجمعات خطرناکی خواهیم بود. 🔘وجود یک درصد از چنین افرادی در جامعه اصلاً چیز عجیبی نیست، همان طور که مجرمین هم از میان همین جامعه هستند. مسأله مهم این است که این تعداد زیاد ولی به نسبت جمعیت اندک می‌توانند تکثیرکننده زنجیره انتقال ویروس باشند و سلامت جامعه را به خطر بیاندازند. آنان برای نقض مقررات و اقدامات احتیاطی در مواجهه با کرونا، انگیزه و دلایل گوناگونی دارند، که زیاد قابل بحث و گفتگو با خودشان نیست. 🔘از این رو باید نهادی بالاتر از فرد، متولی اجرای دستورالعمل‌های بهداشتی باشد. این نهاد باید چند ویژگی را رعایت کند. در واقع این نهاد حاکمیتی است و نماینده تام‌الاختیار ساختار سیاسی است. 🔘۱- در اولین گام باید به گونه‌ای رفتار کند که اعتماد مردم و نهادهای مردمی را جلب کند. این جلب اعتماد از طریق سخن گفتن محقق نمی‌شود. باید عملکرد گذشته و حال آن قابل دفاع باشد. 🔘۲- یکی از مهم‌ترین نکات این نهاد این است که خودش به اهمیت مسأله کرونا و خطر آن واقف و به تبعات این آگاهی، ملتزم باشد. اگر دولت و حکومتی، فقط برای اینکه گفته باشد کاری کرده تصمیماتی را بگیرد و اعلام کند، مردم متوجه ماجرا می‌شوند که قضیه جدی نیست. در این صورت دستورالعمل‌ها را نقض می‌کنند. 🔘۳- این نهاد یا همان کل حکومت باید با اقتدار تصمیم بگیرد. تصمیمات حکومتی باید با ضمانت اجرای کافی همراه باشد. دولت‌ها بهتر است تصمیم نگیرند تا اینکه تصمیم بگیرند ولی اجرای آن را تضمین نکنند. خواهش و تمنا در ادبیات دولت باید حاشیه باشد. ادبیات دولت قدرت است و نه خواهش. 🔘۴- ثبات تصمیمات مهم است. اینکه هر روز چیزی گفته شود و حتی در یک روز انواع و اقسام افراد حرف‌های متفاوت و حتی متناقض بزنند زیان‌بار است، و در عمل موجب بی‌اعتباری تصمیمات نزد مردم می‌شود. 🔘۵- و بالاخره اینکه تصمیمات باید کارشناسانه و منسجم و با مشارکت گروه‌های ذی‌نفع گرفته شود. اگر گروه‌های ذی‌نفع نادیده گرفته شوند، تصمیم غیر کارشناسانه خواهد بود و زمینه اجرایی نخواهد داشت. 🔘با این ملاحظات به نظر می‌رسد برای مبارزه با کرونا فقط باید به انتظار اصلاح در سطح نهادی و ساختاری بود، و آموزش و فرهنگ‌سازی گرچه خوب است، ولی راه‌حل نهایی نیست. می‌توان ثابت کرد که نهاد متولی مبارزه با کرونا هیچ‌یک از این ۵ ویژگی را در حد و اندازه مطلوب ندارد و در برخی زمینه‌ها به کلی فاقد این ویژگی‌ها است. قصد ورود به جزییات این ادعا را ندارم. اگر ضرورت شد همه موارد بیان خواهد شد.

سم نامه! نگارنده در عمر نه چندان کوتاه خود به تجربه دریافته است که دوری از برخی افراد و فراورده های فکری آنها در فضای مجازی و حقیقی شرط عقل است، در زیر چند دسته ای از این "سم ها" را آورده ام که البته می توان بر آنها باز هم افزود: ۱) خبرنگاران ضد امپریالیسم و معنویت گرا که در غرب ساکن اند. ۲) مخالفان ضد سرمایه داری که در اسکاندیناوی ساکن‌اند. ۳) علاقه مندان نهضت های آزادی بخش آمریکای لاتین ۴) اصلاح طلب های مقیم آن طرف آب که بی خیال ۸۸ و میر در حصر نمی شوند. ۵) تمام کسانی که فکر می کنند از روده درازی های معلم "شهید"، علی شریعتی، حرف حساب در می آید. ۶) بنیادگرایان دولت State fundamentalists ۷) کلیه هواداران طب سنتی در مبارزه با کرونا ۸) فمینیست ها از نوع فرقه عمیدیه و کاموریه ۹) تمام آنهایی که دنبال نقد "سازنده" اند. ۱۰) جوانک هایی که فکر می کنند با به کار بردن نئولیبرالیسم و لیبرالیسم و ... و اشاره به نابرابری و "اختلاف طبقاتی" خیلی باکلاس می شوند. ۱۱) همه اهالی فرقه whataboutism ۱۲) اینهایی که فکر می کنند تکرار "خودت بمال" خیلی بامزه است. ۱۳) همه هواداران "عدالت آموزشی" و تحصیلات رایگان و برچیدن مدارس کپری ۱۴) دانشجویان و حواریون استاد رائفی پور و عباسی ۱۵) آنهایی که به دولت روحانی می گویند لیبرال و نئولیبرال ۱۶) همه آنهایی که دنبال سویه های جنسیتی در زبان و گفتارند؛ همان هایی که تا می گویی جوانمرد، می پرسند چرا نگفتی شیرزن! ۱۷) باورمندان به نقش آفرینی جدی کمیته ۳۰۰ و ایلومیناتی و الواژ (لژهای) فراماسونری ۱۸) کسانی که از خرده بورژوا و پرولتاریا و خلق و زحمتکش و انقلاب مردمی زیاد استفاده می کنند. ۱۹) آنهایی که عکس پروفایلشان چه گوارا، استالین و داس و چکش و انبردست! و هر موجود سبیل دار است. والله اعلم. https://bit.ly/35sPQku کانال راهبرد/امیرحسین خالقی @Rahbordchannel 🕊 @zaviyyedid

📝📝📝 «داود فیرحی؛ در کشاکش فقه سیاسی و تجدد» 🔻🔻🔻یادداشتی از سیدعلی محمودی منتشر شده در وب‌سایت #مشق_نو از متن: 🖊داود فیرحی (۱۳۹۹-۱۳۴۳) استاد برجستۀ دانشگاه تهران و از عالمان دینی از میان ما رفت؛ رفتنی که آتش در دل‌ها نهاد و اندوه‌ها افزود. او رهروی نیک‌سرشت، پارسا، خردمند و جستجوگر بود. دوستی که مهربانی صفت ممتاز او بود. سیزدهم آبان دوستی خبر بیماری او را داد. دقایقی بعد پیامی برایش فرستادم: «دوست قدیم و صمیم» و آرزو کردم به زودی رفع کسالت شود و «تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد…» و «همواره تندرست و پویا باشید.» روزها در صبر و انتظار و امید گذشت تا بامداد بیست‌و‌یکم آبان ماه که خبر رسید او از قفسِ تن پر گشود و راهیِ سرای جاوید شد. فیرحی که بود، چگونه زیست، چه کرد و چه مسیری را پیمود؟ 🖊فیرحی به شهادت آثارش دریافته بود که دو جریان اصلی جنبش مشروطه خواهی یعنی «مشروطه» و «مشروعه»، هر یک از کجا آغاز کرده‌اند و به کجا می‌روند. برای او آزادی، عدالت و حکومت قانون، سه بنیان اساسی بود. از این‌رو با دیدگاه‌های فضل‌الله نوری همفکر و همدل نبود. او در میان عالمان دینی، جریان اصیل، مترقی و پیشرو جنبش مشروطه‌خواهی را بیشتر در اندیشه‌های محمد کاظم خراسانی و محمدحسین غروی نائینی جستجو می‌کرد. 🖊تعلق خاطر او به نائینی به‌ویژه در کتاب آستانۀ تجدّد؛ در شرح تنبیه‌الامه و تنزیه‌المله (۱۳۹۴) مشاهده می‌شود. این دو جریان، پس از مشروطه در تاریخ ایران تداوم یافت تا به انقلاب ایران رسید. هنوز دو گرایش مشروطه و مشروعه با نام‌هایی دیگر در ایران معاصر تداوم دارد، با این تأکید که گرایش فکری فضل‌الله نوری در دورانی که با انقلاب در ایران آغاز شد، شکل نهادینه به خود گرفت 🖊فیرحی استاد و پژوهشگر اندیشۀ سیاسی بود. او گرچه سیاست و نهاد حکومت را در ایران به دقت زیر نظر داشت، اما به مناصب دولتی وارد نشد. باور من این است که او کار فکری و تأملات نظری را برگزیده بود، زیرا می‌اندیشید که ایران امروز هنوز راه خود را در نظریۀ دولت به درستی نپیموده است و تا هنگامی که این راه به منزلگاه اصلی خود نرسد، ایران سامان درستی نخواهد گرفت 🔸متن کامل این یادداشت را در لینک زیر بخوانید یا در موبایل خود بر روی Instant View کلیک کنید tinyurl.com/y6nbj7wm #سیدعلی_محمودی #داود_فیرحی #علوم_سیاسی #مشروطه 🕊 @zaviyyedid 🔸 نشانی تلگرام «مشق نو»: t.me/mashghenowofficial 🔸 نشانی وب‌سایت «مشق نو»: http://mashghenow.com

#اختصاصی 🗒چرا خطر پاپولیسم جهانی و ملی است؟ ✍🏻امتداد-حمیدرضا جلائی‌پور 📌اصلاح‌جویان در داخل ایران از «دموکراسی» یا همزیستی همه اقشار ذیل حاکمیت قانون دفاع می‌کنند. آن‌ها از توسعه پایدار، همه جانبه و عادلانه با مشارکت همه اقشار حمایت می‌کنند. اصلاح‌جویان در خارج ایران مدافع صلح جهانی و تعامل دولت-ملت‌ها بر اساس مصالح ملی، منطقه‌ای و جهانی دفاع هستند. این همزیستی ملی و صلح جهانی از ناحیه پدیده‌ای بنام پاپولیسم (با عاملیت راست افراطی) در خطر است. هدف این نوشته پاسخ به این سوال است: چرا پاپولیسم ضد همزیستی، توسعه و صلح برای جهان و ایران است و چرا پاپولیسم در کثیری از جوامع خیمه زده است؟ 🔺مولفه‌های پاپولیسم 📌پاپولیسم «یک وضعیت اجتماعی-سیاسی واگرا» است که چهار مولفه دارد و در رحم جوامع مدرن کنونی این پدیده شرایط ظهور دارد. مولفه اول وجود انبوه افراد ناراضی در جامعه است. این نارضایتی می‌تواند دلایل اقتصادی داشته باشد. مثلا چهار دهه «جهانی شدن اقتصاد» یک نابرابری و شکاف بزرگ اقتصادی میان ایالت‌های داخلی آمریکا و ایالت‌های ساحلی آن ایجاد کرده است، و عده‌ای واقعا به لحاظ معیشتی در مقایسه با دهه ۱۹۶۰ نابرخوردار شده‌اند. 📌یا مثلا در ایران تداوم سیاست‌های ضد توسعه (تحت این عنوان که توسعه یک فرایند غربی است و بیگانه است) و سیاست خارجی پرهزینه مبتنی بر «آمریکا ستیزی» توان اقتصادی جامعه ایران را ضعیف کرده است بطوریکه رشد اقتصادی ایران در چهار دهه گذشته خیلی کم و حدود دو در صد بوده است و دائم مردم با تورم بطور متوسط دو رقمی و گرانی مستمر کالاهای ضروری روبرو بوده‌اند. 📌این ضعف توان اقتصادی جامعه ایران باعث شده حداقل نیمی از جمعیت ایران به نحوی با پدیده فقر روبرو شوند و طبیعی است از وضع موجود ناراضی باشند. 📌مولفه دوم پدیده پاپولیسم این است که در جوامع امروزی فقط انبوه جمعیت ناراضی اقتصادی وجود ندارند بلکه ساختارهای موجود سیاسی کشورها (چه کشورهای دموکراتیک و چه کشورهای غیردموکراتیک) این انبوه جمعیت ناراضی را «نمایندگی» نمی‌کنند، و این جمعیت ناراضی در بالا صدا ندارند. مولفه سوم پدیده پاپولیسم «تعارض‌های هویتی» میان مردم است. جوامع موجود از انسان‌ها (و نه از اشیا) تشکیل شد‌ه است این انسان‌ها در گروه‌بندی‌های گوناگون و به شدت متکثر هویت‌یابی می‌کنند. 📌مثلا در آمریکا بخشی از جمعیت خود را سفید پوست انگلوساکسون می‌داند و احساس می‌کند هویت، ارزش‌ها و منافعش از سوی جمعیت مهاجر در معرض تهدید قرار گرفته است. یا بخشی از جمعیت آمریکا رنگین پوست است و احساس می‌کند هویت و منافعش از سوی سفید‌های نژاد‌پرست در خطر است. یا مثلا در ایران بخش قابل توجهی از جمعیت ایران «محذوف‌اند» و با سبک زندگی و هویتی که صدا و سیما تبلیغ آنرا می‌کند، اساسا هویت‌یابی نمی‌کنند و بیگانه‌اند. 📌مولفه چهارم پاپولیسم اینکه در تمام جوامع مدرن «شخصیت‌ها و گروه‌های قدرت‌طلب، خودشیفته و متوهم» وجود دارند تا بتوانند خود را به زبان ساده و با توسل به راه‌های ساده، منجی بی‌همتای جمعیت ناراضی در جامعه نشان دهند. در انتخابات ۲۰۱۶ آمریکا شخصیت مردم‌انگیزی مثل ترامپ توانست در برابر هیلاری کلینتون، که نماینده و صدای وضع موجود بود، خود را بعنوان نجات‌دهنده سفید‌پوستان آزرده و ناراضی معرفی کند و انتخابات را ببرد. این منجی آمریکا آنچنان خودشیفته و متوهم است که با اینکه در انتخابات ۲۰۲۰ شکست خورده است باز حاضر به ترک صحنه حکومت نیست و همچنان می‌خواهد آمریکا را نجات دهد! 📌یا در ایران در ۱۳۸۴ شخصیت قدرت‌طلب، خودشیفته و متوهمی مثل احمدی‌نژاد که شاهد نارضایتی مردم و شکاف میان مردم و حاکمیت بود خود را با بشتوانه هشتصد میلیارد درآمد ارزی منجی مردم اعلام کرد تا هم پول نفت‌ را به سر سفره‌های مردم بیاورد و هم مدیریت جهانی کند و هم بعضی از کشورها را (مثل اسرائیل) را از نقشه جهان محو کند! او حتی از سوی عده‌ای از روحانیان حکومتی شخصیتی نظرکرده و برخوردار از هاله‌ای نور که مورد تایید ائمه معصوم هم هست! تبلیغ شد! اما در عمل او شخصیتی بود که با عمل و سخنانش دست ایران را در زیر ساتور هفت قطعنامه شورای امنیت برد و بجای نجات ایران، مردم ایران را در مخمصه جانکاه تحریم حداکثری قرار داد. و از همه تاسف‌بار تر اینکه حاکمیت هم از این جریان خودشیفته تمام قد حمایت کرد. ✅برای خواندن متن کامل این یادداشت روی "INSTANT" بزنید: yun.ir/pq81ka #امتداد @emtedadnet 🕊 @zaviyyedid

◀️حداقل به چین نگاه کنید 🔺هدف انزواطلبان در ایران از انتشار یک ویدیوی عجیب از جو بایدن چیست؟ چرا منافع اقتصادی کشور اولویت یک قرار نمی گیرد؟ چرا چین و روسیه را الگو نمی کنید؟ زمان پایان توهمات در حوزه بین الملل فرا رسیده/انتخاب 🕊 @zaviyyedid

بنا به نظریات و یافته‌های علوم شناختی، کودکانی که به کتاب خواندن علاقمند هستند و اوقات خود را با کتاب می‌گذرانند در دوران بزرگسالی از نظر توانایی‌های ذهنی و ارتباطی نسبت به دیگران صاحب برتری و مزیت هستند. مقوله ایجاد ارتباط بین کودکان و کتاب و تبدیل کتابخوانی به مشغله و عادت کودکان از دغدغه‌های مهم برخی والدین است. این دغدغه در عصر دیجیتال و سلطه گوشی‌های تلفن همراه و ابزارهای دیجیتال خوش آب و رنگ و جذاب برای کودکان می‌تواند جنبه‌های پیچیده و جدی‌تری نیز پیدا کند. پاملا پل و ماریا روسو در کتاب "چگونه یک فرزند کتابخوان تربیت کنیم؟" با تقسیم‌بندی زندگی کودکان به چهار بخش اصلی و بررسی ویژگی‌های هر بخش به ارائه نکات و شیوه‌هایی می‌پردازند که در کتابخوان شدن کودکان مفید و موثر هستند. لحن به کار رفته در نگارش کتاب و روش ارائه مطلب، کتاب را برای همه والدینی که دغدغه کتابخوان شدن فرزندشان دارند، قابل استفاده و جذاب کرده است. این کتاب با ترجمه سمیه اصلاحی و مصطفی جوکار در ۴۱۶ صفحه به قیمت ۶۲۰۰۰ تومان از سوی انتشارات کوله‌پشتی به بازار عرض شده و راهنمایی جامع و ارزشمند برای همه والدین در راستای تربیت فرزندانشان است. از "چارسوی فرهنگ" بخواهید. @charsooyefarhang 🕊 @zaviyyedid

کتاب "چگونه یک فرزند کتابخوان تربیت کنیم؟" حاوی اطلاعاتی ارزنده در حوزه تربیت کودک و شیوه‌های ایجاد انس میان کودکان و کتاب است.

سال دوم متوسطه پایم به کتابفروشی «میر» باز شد که در بازار میر واقع ‏بود. جوان لق‌لقی لاغراندامی با قبای بلند، ریش نودمیده و سر نمره‌دوازده، متصدی آن کتابفروشی بود. موجودی بود نه در زیّ طلبگی ولی چون چندی با کتاب‌های قدیمی درس خوانده بود، ‏حالت طلبه‌وار داشت. این جوان که بعدها در نوشتن کتاب برای بچه‌ها شهرت نمایانی به ‏دست آورد، مهدی آذریزدی بود. از آن پس از مشتری‌های پروپاقرص او شدم و گذشته از ‏رابطه‌ی مشتری و کاسب، دوستی و اُنسی نیز در میان ما برقرار گشت. به سرعت این ‏گوشه از شهر در نظر من مهم‌ترین نقطه گشت که لااقل هفته‌ای سه یا چهار ‏بار به آن سر می‌زدم. دلیلم برای رفتن به آنجا تنها خرید کتاب نبود، بلکه محیط و محوطه را دوست ‏می‌داشتم. ساعتی می‌ایستادم و با آذر صحبت می‌کردم. مشتری‌های آشنایی بودند که می‌آمدند و عصرها آن‌جا پاتوقی تشکیل می‌شد که برای من حکم یک باغ دلگشا را داشت. روزهایی که پست تهران می‌امد دیگر اوج قضیه بود. بسته‌های روزنامه و مجله و کتاب روی پیشخوان ریخته می‌شد. آذر با دست‌های حساس استخوانی‌اش که دست یک قلمزن بود، کارد می‌انداخت و آن‌ها را باز می‌کرد. از لای لفاف کتاب یا مجله گرم و تپنده بیرون می‌آمد. چشم‌ها ما به دودو می‌افتاد که هرچه زودتر ببینیم. خود آذر هم دستخوش هیجان بود. کتاب‌‌ها را ترک دوچرخه می‌بستم و به خانه می‌بردم. شب تکلیف‌های مدرسه را با عجله و سرسری انجام می‌دادم و آنگاه با خیال راحت می‌نشستم به ورق زدن کتاب‌ها. بدینگونه تا دیروقت مشغول بودم و این بیت سعدی را اگر می‌خواندم چندان خارج از موضوع نبود: «ببند یک نفس ای آسمان دریچه صبح / بر آفتاب، که امشب خوش است با قمرم» 🕊 @zaviyyedid ▫️از کتاب روزها، نوشته‌ی محمدعلی اسلامی ندوشن

روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت . روزی که کمترین سرود بوسه است و هر انسان برای هر انسان برادری است روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند قفل افسانه یی ست و قلب برای زندگی بس است . روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی. روزی که آهنگ هر حرف زندگی ست تا من به خاطر آخرین شعر رنج جست و جوی قافیه نبرم. روزی که هر لب ترانه یی ست تا کمترین سرود ، بوسه باشد . روزی که تو بیایی برای همیشه بیایی و مهربانی با زیبایی یکسان شود . روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم . . . و من آن روز را انتظار می کشم حتی روزی که دیگر نباشم - ✍️ احمد شاملو 🕊 @zaviyyedid

در شهر دنيا حکايت دنيا، حکايت شهري است بي‌پناه که سيل و زلزله و صاعقه بر آن فرود آمده است و طاعون و وبا و سياه‌زخم، دمار از روزگار مردم برآورده. کوچه‌ها و خيابان‌ها پر از جنازه‌هاي گنديده است؛ ابرها از آسمان بر زمين افتاده‌‌اند، و کوه‌ها کوره‌هاي آتش شده‌اند. مردم در ميان دود و آتش و خون، به هر سو مي‌گريزند؛ اما راه و چاه پيدا نيست. در اين ميان، مردم به جاي آنکه دست يک‌ديگر را بگيرند و امان و پناه هم باشند، از راه و رسم يک‌ديگر مي‌پرسند و از قبله و قبيل هم بازخواست مي‌کنند. يکي گريبان ديگري را گرفته است که چرا فرزند مرده‌ات را به رسم پيشينيان، کفن‌پيج نمي‌کني، و ديگري بر گذرگاه‌ها ماليات بسته است. بر ديوارها اعلاميه زده‌اند که گريۀ زنان بايد با صداي بم باشد و آهنگ چرخ درشکه‌ها در دستگاه ماهور. بلندگوها سرود ملي پخش مي‌کنند و خون غيرت در رگ‌هاي جنگ مي‌فرستند؛ جنگ جزاميان با طاعون‌زدگان. ما از هم گسيخته‌ايم، از هم بُريده‌ايم؛ هر يك به سويي رفتيم و هر روز آيين دشمني را جشن گرفتيم. نياموختيم كه آواز قناري‌ها براي ما است؛ ندانستيم كه سوت قطار هميشه چاووشي نمي‌خواند. روزي خواهد رسيد كه از ما جز استخواني براي عبرت جزاميان نمي‌ماند. من، تو را مي‌فهمم آنگاه كه دشنه در تهيگاه دشمن فرو مي‌كني؛ تو نيز مرا بفهم آنگاه كه در التهاب رقص، دست از پا خطا مي‌كنم. يارانه براي من، صف براي من، قبض‌هاي آب و برق و گاز براي من. گوارا باد بر تو بهشت موعود. زندگي براي من. 🕊 @zaviyyedid رضا بابایی