بوکتاب اصفهان

هفت سال پیش در تاریخ هشتم آبان هزار و سیصد و نود و پنج یه تصمیم بزرگ توی زندگیم گرفتم. از اون تصمیم ها که باید قبلش کلی فکر کنی . الکی نیست که یه کاری رو شروع کنی وسطش بخوای رهاش کنی . دیدین تاحالا یه کاری رو قلبا می خواین انجام بدین اما این ذهن لعنتی همش میگه نمیشه ، نکن ، نمیتونی ، تو این همه خودت مشکلات داری . این کارا واسه اوناس که بی دغدغه ان. خیلی با خودم کلنجار رفتم و بالاخره شروع کردم . چیزای عجیبی دیدم توی این مدت. از شماها . از بابای عرفان که هر روز منو تا قرار ها می رسوند . از اونی که کتاباش به جونش بسته بود ولی اومد هدیه داد . از روزایی که مامورای شهرداری میومدن کتابا رو جمع می کردن . از پروسه این اداره و اون اداره رفتن واسه مجوز . از هدیه های انتشاراتی ها مخصوصا صد تا کتاب ققنوس ، از دوستای خوبی که پیدا کردم و با چند تا شون هنوز در ارتباطم . از دوازده متر کتاب که توی یه قرار آوردیم. ما مثل خانواده بودیم. با خوشحالی هم خوشحال بودیم . تولد همدیگرو تبریک گفتیم. کپسول زمان با هم چال کردیم سه سال بعد از آرزوهامون یاد کردیم . تا رسیدیم به کرونای لعنتی . اولش فکر کردم چند ماهی صبر می کنیم و دوباره برمی گردیم پیش هم . اما گذشت و گذشت و ما نتونستیم دوباره اون روزای قبل رو ببینیم خیلی از عزیزامون رو از دست دادیم . و بعد از اون اتفاقات بعد کرونا تا همین الان . حس و حال بوکتاب دقیقا شبیه این عکسه که توی یکی از قرارها گرفتم . نمی دونم واقعا میشه یه روزی دوباره بوکتاب رو برگزار کنم یا نه . بیشتر از هزار نفر پیج رو آنفالو کردند . شاید خیلی زودتر از اون چیزی که فکر کنم بوکتاب اصفهان به خاطره ها بپیونده اما هیچ وقت روزایی که داشتیم رو فراموش نمی کنم . یادم نمی ره کتابها رو باهم از ۱۹ جلد رسوندیم به دو هزار جلد . یادم نمی ره از شمال شهر میومدین به جنوب شهر . بارها خواستم دوباره شروع کنم اما نشد که نشد . انگار دیگه هیچی مثل قبل نمیشه. اگه خواستید کتابها رو به دوستاتون امانت بدید یا پیش تون به یادگار بمونه . هیچ وقت محبت و لطفی که بهم داشتین رو فراموش نمی کنم . امیدوارم همیشه در کنار عزیزاتون سلامت باشید . دوست تون دارم . با احترام برادر کوچک شما محمدرضا زادهوش ❤️

قصه ی بوکتاب

سلام . از این دوستمون خبر گرفتیم . حالش خوبه خداروشکر عیدتونم مبارک ❤️

یکی از دوستای بوکتابی یه عمل خیلی سنگینی داره چند روز دیگه . میخواست کتابهایی که پیشش مونده رو قبل از عمل به دست ما برسونه . ازش قول گرفتیم بعد از عمل با دستای خودش واسمون بیاره

دل نوشته: دوم اسفند نود و ۹۸ آخرین باری بود که تونستیم بوکتاب رو برگزار کنیم . چی شد که اینطور شد واقعا . با خودم گفتم اشکالی نداره یه چند ماهی برگزار نمی کنیم که تجمعات کمتر بشه بعدش به امید خدا زودی همه چیز درست میشه و دوباره شروع می کنيم. کی فکرشو میکرد انقدر طول بکشه . تا همین سه ماه پیش هنوز کتابها صندوق عقب ماشین بود. امید داشتیم اوضاع بهتر میشه اما نشد که نشد. جمعه هایی که از صبحش انقدر اشتیاق داشتیم .ما آماده میشدیم و با ماشین میرفتیم سر قرار . شما میومدین کتابها رو قرض میگرفتین ، هدیه میدادین ، یا برمیگردوندین . بیشترین لذتی که واسم داشت این بود بعضیاتون میموندین تا آخر قرار و باهم در مورد کتابها و همه چی حرف میزدیم . امروزم جمعه است و دوم اسفند . کتابها توی انباره . من دلتنگ شما و قرارهای هفتگی . مشخص نیست دوباره کِی بتونیم بوکتاب برگزار کنیم . مواظب سلامتی خودتون و خانواده تون باشید تا دوباره کنار هم جمع بشیم . 🙏🙏

داریم کم کم می رسیم به یکسال دوری از بوکتاب اصفهان

چقدر دلم برای قرار های هفتگی بوکتاب تنگ شده . اصلا حال این روزهام قابل توصیف نیست. انگار گمشده ای دارم . بیشتر از سه سال کنارتون بودم و حالا دور از همه چیز . کاش تموم بشه

یکشنبه ۹۹.۰۹.۰۲ ساعت ۱۳ پل خواجو سازمان انتقال خون

بوکتابی های عزیز . حتما این پیام رو در شبکه های اجتماعی دیدید . ما به عنوان یک پویش مردمی و یه فعالیت اجتماعی تاثیر گذار در شهرمون وقتشه که فعالیت مون رو فراتر از قرار های هفتگی قرض کتاب ببریم و به کمک هموطنانمون بریم . میدونید ما یه خانواده ایم . و حالا این خانواده میخواد یه حرکت قشنگ بزنه . ازتون میخوام به عنوان برادر کوچکتر تون که چهار سال کنار هم بودیم روزی رو معین کنیم در هفته ی آینده و هر کسی که توان جسمانی داره این کار خیر رو انجام بدیم . فردا روز قطعیش رو اعلام میکنم . لطفا به دوستاتون هم اعلام کنید . هر کسی که میتونه لطفا زیر این پست اعلام کنه . خیلی مخلصیم . 👋👋🙋‍♂️🙋‍♂️ #بوکتاب_یک_فرهنگ_است