كانال مرجع فرج محمدقليزاده

به نام خداوند جان و خرد انتخابات روز جمعه ۱۵ تیرماه را با هیچ انتخاباتی قیاس نباید کرد. این انتخابات مي تواند چیزی ورای رأی دادن به این یا آن نامزد یا به فلان رسم و شیوه سیاسی باشد؛ بلکه انتخاب میان بودن و نبودن ایران است. اکنون رأی می دهیم که آیا ایران بماند و بکوشد بعضی دردهای مهلکی را که دچارش شده است درمان کند یا به راه وخيم تر شدن آن دردها و گرفتاریها و افتادن در ورطه های خطرناک جنگ و ویرانی برود. البته به دکتر پزشکیان از اين جهت بايد رأی داد كه او شايستگي هاي بسيار دارد و به آنچه می گوید عمل می کند. در دوران وزارتش نیز به کارهای مهمی چون توسعه دوره های تخصصی و فوق تخصصی پزشكي و پيشرفت حوزه راديوداروها و توسعه بیوتکنولوژی (زیست فناوری) اهتمام موثر داشته است و اگر به ریاست جمهوری انتخاب شود می کوشد با همکاری اهل صلاح و تدبیر و مشورت با صاحبنظران و کارشناسان تا جایی كه می تواند مشکلات را رفع کند ودردهای کشور را کاهش دهد. اما وجه مهمتر قضیه این است که رأی دادن به او رأی دادن به بقای ایران است. او گرفتار سوداها و اوهام بیهوده اي که ایران را به سوی ورطه های خطر و تباهی می برد، نيست. رأی ندادن در اين دور انتخابات را ديگر نمی توان مقاومت منفی خواند زیرا نتیجه زودهنگام آن مي تواند افتادن کشور به راه ستیزه ها و کشمکشهای خطرناک و غفلت از گرفتاریها و مشکلات و دوام پریشانی و فساد باشد. مردم ایران مسلما کم و بیش به این نکات توجه دارند و کاری نمی کنند که خدای ناکرده فردا در تاریخ بنویسند ایرانیان در سال ۱۴۰۳ چنان به دشمنی با خود و کشور خود برخاستند که گویی رسم و راه دوستی را از یاد برده و گم کرده اند. ولی چنين اتفاقي نخواهد افتاد زيرا ايرانيان در تنگناها به كشور خود پشت نمي كنند. ايران مي ماند و بايد بماند تا زخم هايي را كه در جان و تن خويش دارد التيام بخشد. رضا داوری اردکانی ۱۲ تیر ۱۴۰۳ #فرهیختگان راهی به رهایی https://t.me/drfarajgholizadeh

‍ به نظرم مناظره دو استاد فرهیخته ، دکتر غنی نژاد و دکتر درخشان را باید بارها شنید. گفت وگوی این دو بزرگوار ،یک مشکل اساسی فرهنگی و تربیتی ایرانیان را به نحو شایسته عیان ساخت. مشکلی که خود منشآ مشکلات زیادی است. به تعبیر دیگر،این مناظره با صد زبان فریاد می زند که اغلب ایرانی‌ها نمی توانند با همدیگر گفت و گو کنند. این اساتید، فرهیختگانی هستند که عالی‌ترین سطح مدارج دانشگاهی اعم از تحصیل و تدریس را طی کرده‌اند.آثار علمی زیادی از خود به یادگار گذاشته‌اند.هر دو در دهه هفت عمر خود به سر می برند و دنیا ديده‌اند.اما وقتی به پای گفت و گو می نشینند، کم می آورند؛یعنی به وضوح دیده می شود که در گفت و گوی این اساتید، اخلاق و آداب گفت وگو حضور کم رنگی دارند.با وجود این، ایرانی‌ها برای حل مشکلات عدیده خود چاره‌ای جز گفت و گو با همدیگر ندارند تا از آن طریق به اجماع نسبی برسند و راه حل‌های مناسب پیدا کنند. مناظره این اساتید، نشان می دهد، ما در وضعیت بغرنجی قرار گرفته‌ایم ؛یعنی از یک سو باید گفت وگو کنیم ،از سوی دیگر،گفت وگو را بلد نیستیم. برای انجام گفت وگوی اثربخش، به کسب معرفت و مهارت نیاز وجود دارد.به دست آوردن دانش و مهارت باید از دوران کودکی از خانواده و مهد کودک آغاز و در خانواده‌ها،گروه‌ها،احزاب، صنوف... تداوم یابد،چیزی که الان وجود ندارد. https://t.me/drfarajgholizadeh