هنر.سینما, تئاتر. بازیگری.theater.film

کتاب راهنمای مدرن بازیگری #دیوید_روتنبرگ #زبان_اصلی 🎬🎬🎬🎭🎭🎭

کتاب راهنمای مدرن بازیگری #دیوید_روتنبرگ #زبان_اصلی 🎬🎬🎬🎭🎭🎭

هنریک  ایبسن مرد همیشه ناراضی ایبسن همیشه از شرایط جهانی گلایه داشت و مخالف خوانی اش با کلیشه ها زبانزد خاص و عام بود. در تمام عکس هایی که از آقای نویسنده موجود است او فقط یک بار لبخند زده است.   «قوی ترین مرد جهان کسی است که تنهاتر باشد.» این جمله از نمایشنامه «دشمن مردم» به نوعی مانیفست زندگی «هنریک ایبسن» یک یاز شاخص ترین چهره های نمایشنامه نویسی جهان است؛ نویسنده ای که بیشتر آثارش پس از گذ شت 110 سال همچنان حرف روز و مبتلابه جامعه است. همین به روز بودن باعث شده که تقریبا جایی نباشد که تئات راجرا برود و صدایی از آثار ایبسن به گوش نرسد.  این نمایشنامه نویس نروژی توانایی منحصر به فردی در درام نویسی و شخصیت پردازی داشت و طوری داستان را با دیالوگ ها پیش می برد که قدرت زمین گذاشتن نمایشنامه یا چشم بستن بر نمایش را نخواهید داشت. از طرفی ایبسن به سنت شکنی و شنا کردن خلاف جهت آب هم معروف است؛ طوری که نمایشنامه «خانه عروسک» او در سراسر اروپا جنجال به پا می کند و در هر بحثی حرف از این نمایشنامه به میان می آید و کار به جایی می رسد که روی کارت های دعوت مهمانی های نروژ می نویسند: «لطفا از صحبت کردن در مورد خانه عروسک خودداری فرمایید!» ایبسن بیش از 30 نمایشنامه نوشته است که بیشترشان آثار قابل تاملی هستند ولی نمایشنامه «امپراتور و گالیله»، «خانه عروسک»، «دشمن مردم»، «مرغابی وحشی»، «هداگابلر» و «جان گابریل بورکمن» جزو شاهکارهای ایبسن واقع گرا به شمار می روند. 🎭🎭🎬

رابرت دِنیرو😍 زندگینامه مطالعه زندگینامه بزرگان برای کسانی که میخواهند بزرگ شوند بسیار مفید است رابرت دنیرو در هفدهم اوت سال ۱۹۴۳ در نیویورک به دنیا آمد.پدر و مادر رابرت که با همدیگر در یک کلاس هنری آشنا شده بودند، زمانی که فرزندشان سه ساله بود از یکدیگر طلاق گرفتند. رابرت دنیرو ده ساله بود که کارش را با تئاتر آغاز کرد و در نمایشنامه «جادوگر شهر اُز» هنرنمایی کرد و بعدها به کلاس بازیگری لی استراسبرگ رفت و بازیگری را نزد او آموخت و بدین ترتیب بود که به بازیگری متد تبدیل شد، سبکی که مارلون براندو و جیمز دین آغازگران آن بودند و با رابرت دِ نیرو ،آل پاچینو، جک نیکلسون و داستین هافمن به اوج قدرت خود رسید. باید گفت که او بازیگری درونگراست و بازی‌های تأثیرگذار او منبع الهام بسیاری از بازیگران معاصر نظیر دانیل دی-لوئیس و شان پن بوده‌است تا جایی که دانیل دی-لوئیس را دنیروی انگلیس می‌خوانند و او نیز دنیرو را قهرمان خود در آغاز راه بازیگری دانسته‌است.دنیرو در سال ۱۹۶۸ اولین فیلم خود را با عنوان تبریکات اثر برایان دی پالما بازی کرد، پس از آن نیز در چند فیلم از همین فیلمساز با عناوین جشن عروسی و سلام مامان! ایفای نقش کرد. او در سال ۱۹۷۲ به عنوان یکی از کاندیدهای ایفای نقش در فیلم پدرخوانده مطرح شد ولی نقشی به وی نرسید و مجبور شد در فیلم دار و دسته‌ای که نمی‌توانست شلیک کند بازی کند.در سال ۱۹۷۳ در فیلم طبل را آهسته بزن که اولین فیلم حرفه‌ای او محسوب می‌شود، در نقش یک بازیکن بیسبال که با بیماری مرگباری دست و پنجه نرم می‌کند خوش درخشید و در همان سال مارتین اسکورسیزی از او دعوت کرد تا در فیلم خیابان‌های پایین شهر نقش یک جوان خوشگذران خیابانی به نام جانی بوی را بازی کند، موفقیت آن فیلم هم چشمگیر بود و آغازی شد برای کارهای درخشان دنیرو و مارتین اسکورسیزی. دِ نیرو خیلی زود با تیم اسکورسیزی و فرانسیس فورد کوپولا آشنا شد و در فیلم ماندگار پدرخوانده۲ هم حضور داشت و موفق به دریافت جایزه اسکار شد.دنیرو فیلم‌های زیادی  تهیه و چند فیلم نیز کارگردانی کرده‌است.همکاری وی با اسکورسیزی، کارگردان مشهور آمریکایی، از فیلم خیابان‌های پایین شهر شروع شد و بعد از آن این دو چندین فیلم دیگر را نیز با کمک یکدیگر ساختند که از آن جمله می‌توان به فیلم گاو خشمگین اشاره نمود، نقشی که رابرت بخاطر بازی در آن موفق به دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر شد. از دیگر فیلم‌های این دو فیلم‌هایی همچون راننده تاکسی و تنگه وحشت است که بخاطر بازی در هردوی آن‌ها وی نامزد دریافت جایزه اسکار شد. فیلم شکارچی گوزن نیز وی را نامزد دریافت جایزه اسکار نمود. کارگردان این فیلم، مایکل چیمینو بود. رابرت دِنیرو همچنین نامزدی دریافت چهار جایزه گلدن گلوب را بخاطر بازی در فیلم‌های نیویورک، نیویورک (۱۹۷۷)، فرار نیمه‌شب (۱۹۸۸)، تحلیلش کنید (۱۹۹۹) و ملاقات با والدین (۲۰۰۰) شد. در سمت کارگردانی نیز اثری همچون چوپان خوب از وی وجود دارد. رابرت دِنیرو به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و استثنایی‌ترین بازیگران تاریخ سینما شناخته می‌شود. وی تاکنون در بیش از نود فیلم در طول دوران فعالیتش ظاهر شده‌است. وی در ماه مه سال ۲۰۱۵ به عنوان بزرگترین بازیگر تاریخ سینما از لحاظ تعداد نقش‌های کلیدی ایفا شده برگزیده شد. 🎭🎭🎭🎬🎻

✅۹اصل مهم در انتخاب و اجرای مونولوگ(اصل۵تا۹) ⭐️مخاطب را به شگفتی وادارید اگر مخاطب سه قدم از شما جلوتر باشد، سریعاً خسته می‌شود. دنده‌های بازیگری خود را به سرعت عوض کنید و مود و صدایتان را تغییر دهید. راهی بیابید که ما را در لبه صندلی‌هایمان نگه دارید تا ببینیم چه اتّفاقی می‌افتد. همه دوست دارند غافلگیر شوند. ⭐️متنی فاقد الفاظ رکیک و جنسی انتخاب‌کنید در این بند یک استثنا وجود دارد و آن هم این است که این الفاظ برای به تصویر کشیدن شخصیت، شوخ طبعی یا تغییر وضعیّتش حیاتی باشند. امّا مراقب باشید! مونولوگ‌هایی که به خوبی نوشته شده‌اند، بسیار اندک هستند و اغلب بازیگران انقدر زیرک نیستند که بتوانند آن‌ها را سوا کنند. این خطر در کمین شما است که به علّت ضعفِ متن، تبدیل به یک بازیگر فاصله‌گذار شده و یک هنرپیشه متوسّط به نظر برسید. به جای انتخاب متنی که به طرز اگزجره‌ای نمایشی به نظر برسد، نوشته‌ای خوب برگزینید. ⭐️مونولوگی پیدا کنید که در آن شما یک شخص برنده نشان داده می شوید وقتی اتاق را ترک می‌کنید، آن‌ها درباره شما چه فکر می‌کنند؟ چه تأثیر ماندگاری بر آن‌ها گذاشته‌اید؟ آیا آن‌ها شما را استخدام می‌کنند؟ با شما تماس می‌گیرند؟ یا به شما می‌گویند: «بعداً با تو تماس می‌گیریم.» ؟ ایفای نقش یک بازنده، کسی که ناله می‌کند یا یک قربانی است را انتخاب نکنید. بگذارید آن‌ها فکر کنند که شما به طرز شگفت‌آوری شجاع هستید. مانند یک دزد دریایی، یک شورشی یا یک بازمانده! ⭐️از انجام یک اتود قابل تشخیص از بازی یک ستاره بزرگ خودداری کنید از بازی قسمتی از نقش یک ستاره بزرگ که پیشتر آن را به خوبی بازی کرده است بپرهیزید. شما با آن ستاره مقایسه می‌شوید و برنده نخواهید شد.  شما مت دیمون یا آنجلینا جولی نیستید. شخصیت دوست داشتنی خود را خلق کنید و تک گویی را به روش خودتان انجام دهید. 🎭🎭🎭🎬🎻

✅۹اصل مهم در انتخاب و اجرای مونولوگ(اصل۱تا۵) ⭐️یک مونولوگ سرگرم‌کننده انتخاب‌کنید در صنعت سینما و تئاتر، هیچکس نمی‌خواهد بازیگری را تماشا کند که شدیداً کار می کند تا بینندگان را تحت تأثیر خود قرار دهد؛ خصوصاً اگر این قطعه خسته‌کننده یا متوسّط باشد. مونولوگ موردعلاقه خودتان را انتخاب‌کنید و با این کار، ما عاشق تماشای هنرنمایی شما خواهیم‌شد. ⭐️مونولوگی انتخاب کنید که مانند یک لباسِ فیت، متناسب با شما باشد تا ما هم باورتان کنیم استایلِ بازیگری و دامنه توانایی‌هایتان را بشناسید و اطمینان حاصل کنید که این قطعه، متناسب با سن، وضعیّت فیزیکی و جسمانی شما است. تماشای تلاش‌های یک جوان 25 ساله برای 45 ساله نشان‌دادن خود عذاب‌آور است. دیدن پسری از مینه‌سوتا که ادای یک رئیس مافیای بروکلینی را در می‌آورد هم همینطور. یک مونولوگ در درجه نخست باید نشان‌دهنده این باشد که شما چه کسی‌هستید، نه این که لایه‌هایی از گویش‌ها، کلیشه‌های شخصیتی، گُنگی و شَلی دست و پا یا چیزهای شرم‌آور را برای تحت‌ تأثیر قرار‌دادن مخاطب به اجرایتان اضافه کنید. اگر آن‌ها نتوانند بگویند که شما در حال بازیگری هستید، شما به درستی نقش خود را ایفا کرده‌اید. ⭐️مونولوگی انتخاب‌کنید که ترکیبی از ژانر‌های کمدی و جدّی را همراه داشته باشد، نه فقط یکی از آن‌ها مونولوگ‌های کمدی-‌جدّی مونولوگ‌های مورد علاقه اکثریت تماشاگران است. در حالی که ما را می‌خندانید، تناوب احساسات شخصیت را هم نشانمان دهید. با یک شروع بامزه، مخاطبتان را به خنده وا دارید و با یک تغییر وضعیت ناگهانی کاری‌کنید که از ناراحتی فریاد بکشند. با چیزی دلخراش قلب آن‌ها را به ‌درد آورید و با بیان یک مسئله اجتماعی، تلنگری به احوال امروزشان بزنید. اینگونه آن‌ها در گوشه رینگ شما هستند و پیروزی نهایی از‌آن شما است! ⭐️روی مونولوگی کار کنید که داری خط و پیچش داستانی باشد از اجرای مونولوگ‌های تک بعدی و سطحی که تنها به پرداخت یک حس یا ویژگی از شخصیت نمایشی می‌پردازند به کل اجتناب کنید. آن‌ها مخاطب را خسته و کسل می‌کنند و هیچ‌چیز بدتر از این نیست که چهار دقیقه به تماشای شخصی بپردازید که با عصبانیت بر سر تماشاگران فریاد می زند. همه ما عاشق شنیدن داستان‌هایی پرپیچ‌وخم هستیم، بنابراین ما را با خود همراه‌کنید. ⭐️یک اجرای مونولوگ باید کوتاه باشد تمام تهیّه‌کنندگانی که تا به حال ملاقات کرده‌ام، در کمتر از 10 ثانیه تصمیم خود را درباره پذیرفتن یا نپذیرفتن یک بازیگر (برای نقش) می‌گیرند. بعد از دو دقیقه، آن‌ها تصمیم خود را تغییر می‌دهند و سرنوشت آن بازیگر تغییر می کند. در دقایق بعدی ممکن است باز هم نظر آنها برگردد. پس خود را در محدوده توجّه آن ها حفظ و موفقیّت بیشتری کسب کنید. 🎭🎭🎭🎬🎻

🔘 #تمرین_بازیگری_در_خانه 🔺 #تمرین_دهم 10) بدون توقف در این تمرین بازیگری در خانه شما باید 3 – 5 دقیقه بدون توقف و بدون آمادگی قبلی ، یک مونولوگ را در مورد یک موضوع ارائه دهید. باید سعی کنید از مکث جلوگیری کنید و گفتار شما طبیعی به نظر برسد مثل اینکه مدت طولانی است که برای آن وقت گذاشته اید و آن را آماده کرده اید. در ابتدا مباحثی را که با آنها آشنا هستید انتخاب کنید ( مثلا مشکلات اجتماعی)، سپس به سمتی بروید که به سختی چیزی در مورد آن بدانید( مثلا نحوه درست کردن سوخت جت). این تمرین به شما در پیشرفت مهارت های بداهه پردازی کمک می کند. ✅ تمرین های بازیگری دیگری نیز وجود دارد که می شود به تنهایی انجام داد ، اما  سعی کرده ایم مواردی از آنها را توضیح دهیم که فکر می کنیم به عنوان بازیگر به شما کمک زیادی می کنند. 🎭🎭🎭🎬🎸

🔘 #تمرین_بازیگری_در_خانه 🔺 #تمرین_نهم 9) تغییر نقش ها این تمرین بازیگری در خانه یکی از ساده ترین راه ها برای بازیگری و سرگرمی بیشتر شما است. نقش های مختلف نیاز به حرکات ، احساسات و انرژی متفاوت دارند. هنگامی که به بازیگری نقش های مختلف عادت کردید ، میتوانید به راحتی ماهیت گفتار و شکل بازی خود را تغییر دهید.  در ابتدا لیست 5 نقش که قرار است  بازی کنید را تهییه کنید برای مثال: یک معلم کولی راننده ریئس دزدها رهبر کاریزماتیک وظیفه شما این است که هر نقش را به مدت  یک دقیقه ،به صورت بداهه ،بازی کنید و سپس سراغ نقش بعدی بروید. اطمینان حاصل کنید که حداقل 40 ثانیه در هر نقش باقی بمانید تا نه تنها مهارت ورود به شخصیت ، بلکه توانایی ماندن در آن را برای مدت طولانی تجربه کنید. هنگامی که هر 5 شخصیت را بازی کردید  می توانید فیلم های اجرای خودتان را نگاه کنید و به خودتان امتیاز دهید. البته توصیه می شود که در این تمرین در صورت امکان یک شریک تمرینی( ترجیحا فردی که با بازیگری بیگانه نباشد و بتواند به شما ایده دهد در جهت بهتر شدن)داشته باشید. شریک تمرین شما که تمام این مدت شما را رصد کرده است ، شما را ارزیابی می کند ( از 1 تا 10 نمره می دهد)و بازخوردی به شما می دهد.با هم باید ایده هایی برای بهبود عملکرد بازیگری خود ارائه دهید. هنگامی که برای هر نقش 10 امتیاز کسب می کنید ، می توانید موارد جدیدی را انتخاب کنید. 🎭🎭🎭🎬🎸

🔘 #تمرین_بازیگری_در_خانه 🔺 #تمرین_هشتم 8) “دستگاه” احساسات نمایش احساسات در جلوی دوربین یا روی صحنه می تواند برای برخی از مبتدیان بسیار سخت باشد. این “دستگاه” احساسات مکانیسمی در تخیل شماست ، که از عناصر مرتبط با احساسات  تشکیل شده است. توضیحات: یک احساس را به خود اختصاص دهید – مثلا”عصبانیت”، سپس یک کاغذ بگیرید و موقعیت هایی را بنویسید که باعث عصبانیت شما می شود. به عنوان مثال: همسایگان پر سر و صدا ، والدین سختگیر ، بسیاری از کارهای خانه ، مدل موهای اشتباه و… .پس از آن ، برای هر موقعیتی باید یک تصویری در نظر بگیرید(همسایگان پر سر و صدا = بلندگوها ، والدین سختگیر =کمربند و …). سپس این تصاویر را روی صفحه کاغذ به هم وصل می کنید و در انتها “دستگاه عصبانیت” شما ساخته شده است. همین کار را با بقیه  احساسات دیگر انجام دهید و وقتی لازم است که به آنها حس ها برسید ، همیشه می توانید این “دستگاه خودتان” و تمام آن تصویرهایی را که باعث عصبانیت ، خوشحالی ، تحریک و غیره می شوند را به یاد بیاورید. این تصاویر به شما کمک می کنند تا به سرعت احساسات مورد نظر را بدست آورید. 🎭🎭🎭🎬🎸

🔘 #تمرین_بازیگری_در_خانه 🔺 #تمرین_هفتم 7)حافظه حسی اگر از من بپرسید یک تمرین که باید در بین تمام تمرین های بازیگری که باید به تنهایی انجام شود؟ جواب من حافظه حسی است. حافظه حسی روشی است که به یک بازیگر امکان می دهد با استفاده از حواس ، یک شی یا لحظه ای از گذشته را از نو بسازد. بسیاری از بازیگران آن را با حافظه عاطفی اشتباه می گیرند. اما کاملاً متفاوت از آن است. حافظه عاطفی روشی است که در آن از یک رویداد عاطفی از گذشته را در صحنه استفاده می کنید. اما برای همه بازیگران کارایی ندارد. هیچ روش مطمئنی برای بهبود حافظه عاطفی وجود ندارد زیرا در این تکنیک می خواهید به یاد بیاورید که در آن روز چه احساسی داشتید. فقط به فکر غم و اندوهی که در هنگام فوت حیوان خانگی خود احساس کردید ، غم و اندوه را در صحنه نمی بینید. این ممکن است برای برخی از بازیگران مفید باشد ، اما نیاز به داشتن خاطره دقیقی از آن رویداد ​​در ذهن شما دارد. اما اگر بر حافظه حسی تسلط داشته باشید ، می توانید با استفاده از حواس خود رویداد را با جزئیات بسازید. و احساسات ایجاد شده با حافظه حسی همیشه واقعی هستند. بگذارید مثالی از چگونگی عملکرد حافظه حسی در یک صحنه برای شما بیان کنم. بیایید در صحنه ای فرض کنیم که از شما خواسته شده است که احساس از دست دادن کسی را دوستش دارید را بازی کنید.  ممکن است هنگامی که سگ محبوب خود را گم کردید ، رویدادی را از گذشته خود انتخاب کنید. بنابراین ، کاری که شما خواهید کرد این است که سعی کنید این رویداد را با حواس خود به یاد بیاورید. سعی کنید به یاد بیاورید که سگ شما چه رنگی بود؟ وقتی که بدن او را لمس می کردید ، دمای بدن سگ شما چقدر بود؟ وقتی او را در آغوش گرفتید ، چه بویی می داد؟. اگر همه محرک ها صحیح باشند ، احساسات ارگانیک خواهد بود. ممکن است گریه نکنید اما قطعاً غم از دست دادن او را احساس خواهید کرد. با این حال ، شما باید هر روز  تمرین حافظه حسی را انجام دهید .اگر مرتباً از حافظه حسی استفاده  کنید ، عادت خواهید کرد که هر لحظه از زندگی را از طریق حواس خود به خاطر بسپارید. برای این تمرین بازیگری در خانه ، هیچ مسیر درستی وجود ندارد ، همه چیز در مورد مشاهده است. اما در ابتدا با اشیاء ساده مانند سنگ مرمر ، توپ ، سنگ و غیره شروع کنید می توانید این مراحل را انجام دهید: 1- ابتدا شیء را با حس لمس بررسی کنید. بافت و سختی را حس کنید. 2- سپس فقط می توانید رنگ ، الگوی یا هرگونه بی نظمی را با چشمان خود مشاهده کنید. 3- آن را بو کنید. 4- اگر این یک ماده خوراکی است ، آن را مزه  کنید. اگر اینگونه نباشد ، مراحل فوق انجام خواهد شد. 5- اکنون شی را رها کنید و سعی کنید فقط با استفاده از حواس خود جسم را از نو خلق کنید. به عبارت دیگر ، آن را تقلید کنید. علاوه بر این ، با استفاده از مراحل فوق ،  عادت می کنید  که چیزهای اطراف خود را مشاهده کنید ، به این ترتیب هر لحظه را از طریق حواس خود به یاد خواهید آورد. از این رو ، هر زمان که می خواهید حسی را ایجاد کنید می توانید آن را از طریق حواس خود بازآفرینی کنید. 🎭🎭🎭🎬🎸