| کٰاکـْـتوسـ |

هوستون؟

پشت پلک‌هایش مثل گلبرگ اطلسی است.سفیدیِ زیر ابروهایش سفیدیِ یاس است در شب مهتابی. لب‌هایش چه برگشتگی رندانه‌ای دارند به سوی چشمی که از کمی بالاتر به آن‌ها نگاه کند. و گونه‌هایش را باش، انعکاس گل سرخ بر برف...

چشم‌هایش آه و زمزمه دارند. سیاهیِ وسط شقایق‌ها از همین چشم‌ها بوده روز ازل. |شرق بنفشه،شهریار مندنی‌پور|

تو فکرِ یک سقفم، یک سقفِ بی‌روزن سقفی برای عشق، برایِ تو با من سقفی اندازه‌یِ قلبِ من و تو واسه لمسِ تپشِ دلواپسی برایِ شرمِ لطیفِ آینه‌ها واسه پیچیدنِ بویِ اطلسی🌿🤍

محبوبِ من که پیرهنت از نورِ آبیِ فانوس‌هایِ دریایی است تب را به چهره‌ات که نور با لذتی نهانی بر آن آرمیده است‌ می‌بوسم. دوستت دارم و می‌گریم. من زنده‌ام. قلب تو آن ستاره‌یِ صبح است که در دوامِ فاتحه‌یِ خود زان پیشتر که پیکارِ برج‌ها را پایان دهد‌  شراره کشید. دور از تو کاشکی پوستِ تنم بادبانی شود که از باد روی برمی‌تابد... |رنه شار،ترجمه پرویز مهاجر|

هیچی دیگه، چی بهتر ازین می‌تونستم داشته باشم براتون… شو خوش