خردپیشگان

علی_آذر‌شاهی یک نفس با ما نشستی خانه بوی گل گرفت خانه ات آباد کاین ویرانه بوی گل گرفت از پریشان گویی ام دیدی پریشان خاطرم زلف خود را شانه کردی شانه بوی گل گرفت پرتو رنگ رخت با آن گل افشانی که داشت در زیارتگاه دل پروانه بوی گل گرفت لعل گلرنگ تو را تا ساغر و مِی بوسه زد ساقی اندیشه ام , پیمانه بوی گل گرفت . . .! مژگان_شجریان ( تصنیف بوی گل) @kheradpiishehgan

اگر در عالم فقط دو انسان باقی باشد و هر دو قدیس باشند ، بی گمان نمی‌توانند به خوبی و خوشی با هم زندگی کنند ، چون حتما یکی از آنها سعی می‌کند دیگری را اصلاح کند! فرانک اوکانر @kheradpiishehgan

یک دوچرخه سوار برای اقتصاد فاجعه است : خودرو نمی‌خرد وام خودرو نمی‌گیرد دیر مریض می‌شود بنزین نمی‌خرد قطعات یدکی نمی‌خرد پول پارکینگ نمی‌دهد چاق نمی‌شود جریمه نمی‌شود @kheradpiishehgan

اگر تنها ابزاری که دست شماست چکش باشه همه ی مسایل را میخ می بینید ابراهام_مزلو @kheradpiishehgan

انسان ها را باور کن ابرها را، باد ها را، کتاب ها را دوست بدار. دردِ شاخه ی خشکیده را دریاب و دردِ ستاره ای را که خاموش می‌شود. و درد جانوری مجروح را ، اما بیش از همه درد انسان ها را دریاب. بگذار طبیعتِ غنی شادمانت کند بگذار نور و تاریکی شادیت بخشند بگذار چهار فصل به وجدت آورند اما بیش از همه ، گذار_انسان‌ها_شادمانت_کنند . . . ناظم_حکمت @kheradpiishehgan

کاش دنیا دستِ زن ها بود. زن ها که زاییده‌اند یعنی خلق کرده‌اند و قدرِ مخلوق خودشان را می‌دانند. قدرِ تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون هیچ وقت خالق نبوده‌اند، آن قدر خود را به آب و آتش می‌زنند تا چیزی بیافرینند.‌ اگر دنیا دستِ زن ها بود، جنگ کجا بود . . .؟ سیمین_دانشور @kheradpiishehgan

پدرم می گفت: چون توی جایگاه اول ارکستر گذاشتنت، معنیش این نیست که می تونی یه سمفونی بنویسی! ردینگتون @kheradpiishehgan

خوشحال باش دختر زیبای من . . . برو، بدو، پرواز کن، آرزو کن، بزرگ شو. درد بکش یا خوشگذرانی کن، ولی زندگی کن! کمی . . .!!! @kheradpiishehgan

با تیر و کمان کودکی‌ام در کوچه‌باغ‌های قدیمی در انبوه درختان باران خورده سینه گنجشکی را نشانه گرفته بودم که عاشق تو شدم گنجشک بر شانه‌ام نشست و من شکارچی ماهری شدم از آن پس هرگز به شکار پرنده‌ای نرفتم هر وقت دلتنگم آواز می‌خوانم پرنده می‌آید، پرنده می‌نشیند پرنده را می‌بویم، پرنده را می‌بوسم پرنده را رها می‌کنم و چون شکار دیگری می‌شود کودکی‌ام را می‌بینم در انبوه درختان باران خورده با بوی کاهگل و آواز پرنده به خود می‌پیچد و گریه می‌کند های آواز چقدر تو را دوست دارم . . .! محمدابراهیم‌جعفری @kheradpiishehgan

انسان ها را باور کن ابرها را، باد ها را، کتاب ها را دوست بدار. دردِ شاخه ی خشکیده را دریاب و دردِ ستاره ای را که خاموش می‌شود. و درد جانوری مجروح را ، اما بیش از همه درد انسان ها را دریاب. بگذار طبیعتِ غنی شادمانت کند بگذار نور و تاریکی شادیت بخشند بگذار چهار فصل به وجدت آورند اما بیش از همه ، گذار_انسان‌ها_شادمانت_کنند . . . ناظم_حکمت @kheradpiishehgan