راهبرد

📰 پیشخوان: پانصدویکمین شماره #روزنامه_هم_میهن چهارشنبه نوزدهم اردیبهشت‌ماه منتشر می‌شود. @javadrooh

💥خبر: بیانیه تفصیلی حزب اتحادملت درباره طرح موسوم به «نور»: این سازوکارهای پردافعه، همواره مستعد فاجعه‌آفرینی در جامعه و حاکمیت است/ قرائت افراطیون از بی‌حجابی، امری موهن و مذموم است/ تحمیل حجاب به شکل کنونی، بنیان‌های اعتماد به حکومت را بیش از پیش فرو خواهد ریخت/ یک حاکمیت عاقل هیچ‌گاه به چنین خودتخریبی آشکاری دست نمی‌زند! 👈 حزب اتحادملت در خصوص طرح موسوم به «طرح نور»، بیانیه تفصیلی را صادر کرد که بخش‌هایی آن را در ادامه از نظر می‌گذرانید: 🔹متاسفانه مدتی است که مساله حجاب و تحمیل قهری آن به بهانه اعمال قانون در قالب طرح نور، بار دیگر موجب تشدید دوقطبی شدن جامعه، افزایش شکاف دولت و ملت، رنجش زنان و لطمه به حیثیت و اعتبار دین رحمت و شریعت نبوی در میان بخش‌هایی از جامعه و افکارعمومی شده است.  🔹درحالیکه انتظار می‌رفت، تجربه برخوردهای گشت ارشاد و اعتراض‌های مدنی و نوع برخوردها و مدیریت‌های اعمال شده درسال های گذشته همچون برخوردهای خشن و کشته و زخمی شدن صدها تن از فرزندان این مرز و بوم، کالبدشکافی شده و حاکمیت اعم از دستگاه رهبری کشور و قوای سه‌گانه، در نوع رویکردها و تدبیر‌های اعمالی تجدیدنظر نموده و به بازسازی پایگاه اجتماعی و ترمیم شکاف ملت - دولت بپردازد. شکافی که متاسفانه در فرآیند انتخابات اخیر، با کمترین میزان مشارکت شهروندان در دوران پس از انقلاب، خود را به شکل بارزتری نشان داد. 🔹ولی با تاسف، نه تنها از داده‌های میدانی تجربه گذشته و آراء اندیشمندان و تحلیلگران اجتماعی پند گرفته و استفاده نشد، بلکه در تداوم آن تجربه ناموفق و بسیار هزینه‌ساز، به دور از تدبیری راهبردی، اینک شاهد بازگشت به روش‌های ناموفق و پرمخاطره گذشته، در قالب طرح نور هستیم. 🔹حزب اتحاد ملت ایران، بار دیگر خطاب به حاکمیت نکاتی را با اتکا به تجارب پیشین و خصوصا وقایع تلخ ۱۴۰۱ و با دغدغه بهبود انسجام ملی، کاهش نزاع‌های اجتماعی و شکاف دولت و ملت و نیز حفظ حرمت دین و حقوق شهروندی زنان کشورمان در میان می‌گذارد. 🔹روش‌ها و سازوکارهای اتخاذشده، نه تنها راه به جایی نمی‌برد؛ بلکه برخوردهای فیزیکی و خیابانی بدترین ضربه را به وحدت و انسجام ملی وارد می‌آورد و به فرار و تنفیر و عمیق‌تر شدن هرچه بیشتر فاصله بین ملت و حاکمیت می‌انجامد.  🔹قرائت افراطیون از بی‌حجابی، که متاسفانه آن را در رسانه‌های حکومتی نیز تبلیغ و اشاعه می‌کنند، امری بس موهن، نکوهیده و مذموم است. 🔹حتی اگر بپذیریم که قرائت حاکمیت، به فرض، حجت شرعی باشد، به چند دلیل روشن، تحمیل آن به شکل کنونی که در خیابان‌ها و میادین و... جریان دارد، نه عاقلانه است، نه عرفی است، نه اخلاقی است و نه علمی. 🔹عاقلانه نیست، زیرا که به تقلیل پایگاه اجتماعی حاکمیت انجامیده و بنیان‌های اعتماد به حکومت را بیش از پیش فرو خواهد ریخت و از آنجا که قوام و دوام دولت به قیام ملت استوار است، یک حاکمیت عاقل هیچگاه به چنین خودتخریبی آشکاری دست نمی‌زند. بر سر شاخ نشستن و بن بریدن شرط عقل نیست. 🔹عرفی نیست، زیرا تلقی امروز غالب مردم از حجاب، با تلقی کسانی که بی‌حجابی یا بدحجابی را مترادف با بی‌عفتی و ولنگاری و امثال آن می‌دانند، منافات دارد. همچنین نوع رفتار مجریان طرح نور با مردم، بر خلاف عرف عام (جوامع اسلامی) و حتی عرف متشرعه و اهل شرع است. 🔸اخلاقی نیست، زیرا این نوع تحمیل و ترویج حجاب در درجه ی اول، کرامت انسانی را هتک می‌کند و هتک حرمت و حریم شهروندان - که متاسفانه این روزها در برخی برخوردها و گفتارها و رفتارها نظیر ضرب‌وشتم و کشاندن روی زمین و به زور وارد ون‌های گشت نور و ارشاد کردن، مصداق بارز لکه‌دار کردن شخصیت انسان و کرامت وی است و نظام بخاطر منافع و حفظ خود هم که شده به‌هیچ‌وجه نباید اجازه دهد چنین رفتارهای ضداخلاقی به وقوع بپیوندد.  🔹درحالیکه برخی روندهای فسادآمیز در کشور فاجعه‌آفرینی می‌کند و افکارعمومی را به عمیق‌ترین نحو تحت‌تاثیر قرار می‌دهد و تداوم آن می‌تواند نظام و حاکمیت را از درون تهی و از هم گسیخته کند. اندر این وادی سخن ها رفته است کاش پندش مایه گردد، نی ملال 🔅متن کامل بیانیه را در لینک زیر بخوانید: http://yun.ir/hw42qe @javadrooh

🎥 دفاع شهردار تهران از پرداخت ودیعه به مدیران ▫️مدتی است که تصویری از پرداخت ودیعه مسکن میلیاردی به برخی از مدیران شهرداری در فضای مجازی منتشر شده است. موضوعی که مهدی چمران، رییس شورای شهر تهران می‌گوید از آن اطلاعات دقیقی ندارد. ▫️اما علیرضا زاکانی، شهردار تهران، در گفت‌وگو با اکوایران می‌گوید ما نیازمند این بودیم مدیرانی که از شهرستان می‌اوریم یا در تهران هستند و خانه ندارند را بتوانیم مقدمات شرایط استقرارشان را فراهیم کنیم. ▫️بهترین راهی که در نظر گرفتیم این بود که برایشان وام با درصد بهره رایج در بانک ها بگیریم. 📺 @ecoiran_webtv

💥خبر: وضعیت نامشخص توافق آتش‌بس در غزه همزمان با آغاز حمله به رفح 👈 در تازه‌ترین تحولات مربوط به جنگ غزه، اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی گروه تروریستی حماس، روز دوشنبه ۱۷اردیبهشت طی یک گفت‌وگوی تلفنی با نخست‌وزیر قطر و همچنین رئیس دستگاه امنیتی قاهره، پذیرش طرح آتش‌بس پیشنهادی این دو کشور را به آنها اعلام کرد. 🔹در پی اعلام موافقت حماس با طرح آتش‌بس پیشنهادی، تل‌آویو اعلام کرد که همزمان با بررسی آن، عملیات نظامی خود در شهر رفح را نیز به پیش خواهد برد. 🔹درعین‌حال، دفتر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل شامگاه دوشنبه اعلام کرد که با وجود این که خواسته‌هایش با پیشنهاد حماس، "فاصله زیادی" دارد، هیاتی را به منظور بررسی و پیش‌برد مذاکرات با گروه میانجی اعزام خواهد کرد. 🔹بر اساس اعلام دفتر نتانیاهو، تصمیم کابینه جنگ این کشور به اتفاق آراء مبتنی بر این است که تل‌آویو عملیات رفح را به پیش برده و با "وارد کردن فشار نظامی" بر حماس، به پیش‌برد فرایند آزادی گروگان‌ها و سایر اهداف جنگی کمک کند. @javadrooh

🖋 یادداشت راهبرد: الگوی چینی ترک برداشت 👈 محمدجواد روح ▪️روزنامه هم‌میهن| شماره۵۰۰| سه‌شنبه ۱۸اردیبهشت‌ماه۰۳ 🔅نکاتی از متن: ✍ قرارداد دومیلیارد یورویی شهرداری تهران با چین برای واردات اتوبوس‌های برقی، با ابعاد و حواشی گسترده‌ای همراه شده است؛ تا آنجا که هفت تن از منتقدان شهردار در شورای شهر تهران، جلسه با شهردار را به اعتراض رها کردند و رفتند. ✍ از آن طرف، ابهامات و پرسش‌های زیادی چه از سوی اعضای شورا و چه کارشناسان و فعالان رسانه‌ای درباره این قرارداد، محرمانه نگاه داشتن آن و چگونگی تامین مالی و... مطرح است که تاکنون، نه‌فقط با پاسخی قانع‌کننده از سوی شهردار و حامیان او همراه نشده، بلکه ارگان شهرداری در یادداشتی خواستار ورود دادستانی و برخورد با افشاکنندگان ماجرا شد اما در نوشته ارگان شهرداری، عبارتی آمده بود که فراتر از محتوا و شکل و مسائل مالی و اجرایی این قرارداد، جای توجه دارد. ✍ نکته‌ای که در همان نخستین جملات آمده است: «بزرگترین قرارداد تاریخ بلدیه را به اسم عدالت‌خواهی افشا کردند. احتمال برهم‌خوردن قرارداد وجود دارد. طرف چینی این قرارداد، به جهت شرایط تحریم بر رازداری مصر بوده است و البته حق هم دارد گلایه قهرآمیز کند». این نکته، البته از منابع دیگری هم مطرح شده است و ظاهراً، علاوه بر شهرداری تهران، مقامات دولتی و دستگاه سیاست خارجی کشور هم، بابت کشیده شدن ماجرا و محتوای این قرارداد به رسانه‌ها گلایه‌ها و هشدارهایی را مطرح کرده‌اند. ✍ چنان‌که ارگان شهرداری و منابع دیپلماسی مدعی‌اند، طرف چینی شرط قرارداد را محرمانه ماندن آن قرار داده است و حال که رسانه‌ها و اعضای شورای شهر به میدان آمده‌اند و پرده راز را دریده‌اند، ممکن است کل قرارداد هوا شود و تحول سیستم حمل‌ونقل عمومی به فنا رود.ادعایی که ممکن است نسبتی با واقعیت هم نداشته باشد؛ اما فرض را بر این می‌گذاریم که چنین باشد. در این صورت، از دو منظر می‌توان مسئله را سنجید: ۱- از منظر ساخت سیاست و مناسبات قدرت ۲- از منظر ساخت بین‌الملل و مناسبات تحریم ✍ حواشی قرارداد اخیر، همچنان که در سطح سیاست داخلی چینی بندزده الگوی چینی را از هم گسیخت؛ در سطح سیاست خارجی هم، تشت ادعاهای نگاه به شرق را از بام به زمین بریخت. حواشی این قرارداد و چنان که ارگان شهرداری گفته، «احتمال برهم‌خوردن آن»، به‌روشنی نشان داد که چین به‌رغم همه قدرت اقتصادی خود و توان جمعیتی، تکنولوژیکی و... که برخوردار است؛ نه‌فقط ادعا و سودای ایستادگی مقابل آمریکا را ندارد، بلکه حتی حاضر نیست به خاطر قراردادی با ایران، خاطر کاخ‌سفید را بیازارد و هزینه‌ای را متحمل شود. ✍ حتی اگر بپذیریم جهان کنونی از حالت تک‌قطبی خارج شده است و قطب‌های دیگری از منظر اقتصادی و حتی سیاسی در کنار آمریکا ظهور و بروز پیدا کرده‌اند؛ اما این قطب‌ها، خود را در قالب نظم موجود تعریف کرده‌اند و با مناسبات هرچند ناعادلانه آن سر سازگاری دارد و نه می‌خواهند و نه می‌توانند از سر ستیز با آن برآیند. چه رسد که بخواهند این ستیز را به خاطر منافع کشوری دیگر صورت دهند که از سوی قدرت برتر در نظم بین‌المللی موجود، عنصری مخالف‌خوان و حتی بحران‌ساز تعریف و تصویر می‌شود. ✍ دلیل این رویکرد هم روشن است؛ چین دقیقاً از زمانی قدرت گرفت که ایدئولوژی را به نفع توسعه کنار گذاشت و با انقلاب دنگ شیائوپینگ علیه مبانی انقلاب مائوتسه تونگ و کمونیست‌های ارتدوکس، راهی را آغاز کرد که به شکوفایی امروز رسیده است. پایان دادن به ستیز با آمریکا و کنار گذاشتن رویکردهای ضدامپریالیستی، گام محوری این تحول بود. ✍ حال اگر در ایران، جریانی حاکم است که هنوز تصور می‌کند ایدئولوژی مائو بر چین حاکم است و آنان خود را در ستیز با آمریکا می‌بینند؛ به خودشان مربوط است و نه رویکرد واقع‌گرایانه رهبران چین. ✍ موضع محافظه‌کارانه چین که در قرارداد اخیر بیش از پیش علنی شد؛ تازه در شرایطی است که دموکراتی چون جو بایدن ساکن کاخ‌سفید است که در قبال تحریم‌ها علیه ایران چندان سختگیر نیست و مسائلی چون فروش نفت ایران را تا حد زیادی نادیده می‌گیرد. ✍ فرداروز اگر دونالد ترامپ بیاید و سیاست‌های سال‌های ۱۳۹۹-۱۳۹۷ علیه ایران را احیا کند؛ چینی‌ها چه خواهند کرد و دست دلدادگان «نگاه به شرق» را چگونه در پوست گردو خواهند نهاد... 🔅متن کامل یادداشت را در لینک زیر بخوانید: https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-15755 @javadrooh

💢گروسی در تهران؛ آژانس با اهرم فشار محدود به دنبال کنترل‌های سخت‌تر بر فعالیت‌های هسته‌ای ایران است رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی روز دوشنبه ششم مه ۲۰۲۳/ هفدهم اردیبهشت ۱۴۰۳ در راس هیئتی متشکل از کارشناسان و مسئولان این نهاد برای گفتگو با مقامات ایرانی وارد تهران شد. رویترز در گزارشی که به این موضوع اختصاص یافته آورده است که آقای گروسی به دنبال راه‌های تقویت نظارت و کنترل از سوی نهاد زیر مجموعه سازمان ملل بر فعالیت‌های نگران‌کننده هسته‌ای ایران هست. در این گزارش ضمن اشاره به تلاش‌های آژانس در این راستا که سفر آقای گروسی نیز به منظور تحقق همین هدف صورت گرفته، دیدگاه تحلیل‌گران و دیپلمات‌ها در خصوص محدود بودن اهرم فشار آژانس را برجسته کرده و یادآور شده است که آقای گروسی باید «مراقب وعده‌های توخالی» باشد. جزئیات بیشتر: https://tinyurl.com/ykuts84j @euronewspe

📰 پیشخوان: پانصدمین شماره #روزنامه_هم_میهن سه‌شنبه هجدهم اردیبهشت‌ماه منتشر می‌شود. @javadrooh

🖊 به قلم سیاستمدار: منتظر راه‌حل حجاریان هستم 👈 فرخ نگهدار، فعال سیاسی چپگرا، در کامنتی برای یادداشت اخیر سعید حجاریان نوشته است: ✍ با اشتیاق چشم به راه قسمت دوم تحلیل آقای حجاریان هستم. چرا که با مطالعه قسمت اول جزئیات نسخه‌هایی که پیچیده خواهد شد، دقیقا روشن نیست. ✍ اما از این مقدمات نشانه‌های یک روحیه و نگاه معین تا حدودی قابل تشخیص است. حجاریان با انتخاب تیتر و با اشاره به افول فعالیت اصلاح‌طلبان در ۳ عرصه، یعنی فعالیت حزبی-جبهه‌ای، فعالیت فکری-نظری، و فعالیت در نهادهای اداری-حکومتی، چه بخواهد و چه نخواهد، در ذهن خواننده، این انتظار را تولید می‌کند که او قسمت دوم نوشته خود را به معرفی «راه‌حل» بدیل برای «جریان اصلاحات» اختصاص دهد. ✍ او خود صریحا می‌گوید: «اگر نگوییم هیچ‌گونه امکان اثرگذاری بر آن {low politics} مترتب نیست، دست‌کم باید بر اثرگذاریِ حداقلی آن تفاهم کنیم؛ آن هم در حد جوانان حزب رستاخیز». ✍ از نگاه من، اصلاح‌طلبان، طی یک دوره ۲۰ساله از ۷۶ تا ۹۶، از یک شریک حکومت وقت incumbent government، به یک نیروی سیاسی ناراضی opposition در حاشیه نظام سیاسی، و به زبان دقیق‌تر، به اپوزیسیون شبه‌قانونی، تبدیل شده‌اند. ✍ این برای نخستین بار در حیات جمهوری اسلامی است که این اتفاق می‌افتد. تعبیر این اتفاق مهم‌ترین حلقه کلیدی در مسیر طراحی خط‌مشی سیاسی و اظهارنظر درباره «چه باید کرد» اصلاح‌طلبان است. فکر کنم آقای حجاریان نیز نقطه چرخش را مثل من زمستان ۹۶ بگیرند. ✍ شاید بتوان مجموعه ادبیات سیاسی، که توسط گرایش‌های مختلف با پیشینه اصلاح‌طلبی تولید شده، را در دو تیپ یا گروه ایده‌آلی یا انتزاعی جای داد: ✍ یکی تیپ یا نگاهی است که فکر می‌کند پس از آن چرخش۹۶ اصلاح‌طلبان دیگر «هیچ‌گونه امکان تاثیرگذاری بر سیاست کشور، حتی در عرصه low politics، ندارند» و لذا باید از بنیان بازاندیشی کنند. ✍ و دیگری تیپ یا نگاهی است که فکر می‌کند هیچ تغییر بنیادینی که امکان و راه شراکت در قدرت را به روی اصلاح‌طلبان ببندد در کشور رخ نداده و آنچه رخ داده ناشی از تندروی‌ها یا عدم‌رعایت قواعد بازی توسط اصلاح‌طلبان است. ✍ از این نوشته آقای حجاریان پیداست که او کمتر یا بیشتر به گرایش اول تعلق دارد. از نقدهای منتشرشده توسط احزاب ناراضی در جبهه اصلاحات هم استنباط می‌شود که آنها کمتر باور دارند که قطع نظر از شعارها و رویکردها، کسانی که قدرت سیاسی را در دست دارند، در وضع فعلی مصمم‌اند و می‌توانند جلوی ورود اصلاح‌طلبان، از هر گرایشی، را به درون دستگاه قدرت بگیرند. ✍ امیدوارم آقای حجاریان در نوشته بعدی به این پرسش بنیادین پاسخی روشن بدهند که آیا در وضعیت سیاسی فعلی، برای جبهه اصلاحات ایران، این ظرفیت را قائل هستند که در مقام «اپوزیسیون قانونی» در کشور، حق حیات، حق فعالیت، و امکان تاثیرگذاری داشته باشد؟ ✍ یا فکر می‌کنند اصلاح‌طلبان برای تاثیرگذاری بر شرایط، برای زنده ماندن، باید از هویت و ماهیت اصلاح‌طلبانه عبور کنند؛ و اگر عبور نکنند جامعه سیاسی به آنها خواهد گفت: no. thanks. enough is enough @javadrooh

📰 پیشخوان: چهارصدونودونهمین شماره #روزنامه_هم_میهن دوشنبه هفدهم اردیبهشت‌ماه منتشر می‌شود. @javadrooh

⭕️گذار به دموکراسی؛ ممکن یا ممتنع؟ 🔻مجموعه مقالاتی که در این فایل است، مقالاتی است که در بهار و تابستان سال ۱۴۰۱، پیش از آغاز اعتراضات پس از مرگ مهسا امینی، در هفته نامه صدا در باب گذار به دموکراسی منتشر شده است. لذا آنچه در این مقالات آمده را ابتدا باید با در نظر گرفتن شرایط اجتماعی و سیاسی آن دوران خواند و ارزیابی کرد. با این حال، بنظرم ایده کلی ارائه شده در هر مقاله، با وجود گذر زمان همچنان قابل دفاع است و چه بسا برای برخی از آن‌ها، پس از گذشت این ۱۹ ماه از آن اعتراضات، شواهد بیشتری نیز بتوان ارائه کرد. 🔻معتقدم بحث در باب امکان یا امتناع گذار به دموکراسی در شرایط اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و بین‌الملی موجود، امری ضروری است که می‌تواند راهگشای آینده باشد. بدون توجه به این شرایط، و ضرورت‌های برآمده از مبانی نظری این موضوع، آنچه رخ خواهد داد هدر رفتن منابع مادی و معنوی نیروهای توسعه‌گرا و دموکراسی‌خواه ایرانی خواهد بود و به همین جهت بحث در باب نسبت شرایط فعلی با دموکراتیزاسیون، امری لازم است. @MohammadRahbari