زندگی آموختنی است

منتظر همراهی فعال شما در اینستاگرام هستم...تبادل نظر در پست های روزانه با شما عزیزان

ذوق دیدار مراجعینم که با حال خوبشان با آمدنهایشان، شوق میکنم... روز مشاور مبارک مراجعین عزیزم دوستتان دارم

برای خودم..‌.برای همکارانم...برای همه مراجعینم... در یک اتاق... دوصندلی... یک ساعت... یک دستمال... یک کاغذ و خودکار... به انتظار آنانی هستم که زخم خورده اند...دلگیرند...خسته اند...نیازهاییی دارند که حتی خودشان نمیدانند نیازمندند... و همه من برای تو که از گذشته میگویی و خستگی هایت...از مشکلاتت و هزار راه رفته و یک راه نرفته...از نگرانی های نیامده و حرفهای نزده و گلایه ها... از فکرهایی که نمیخواهی به آنها فکر کنی...از جسمی که خسته است... از رفتارهایی که برایت تکراری و خسته کننده شده...از احساساتی که هیچکس جز خودت آنهارا نمیتواند لمس کند و من سعی در درک تو دارم... من با هرآنچه یاد گرفته ام شش دانگ خودم را در آن ساعت برایت میگذارم تا گوشی برای شنیدن دلگیری ها و خستگی هایت باشم و به تو کمک کنم تا راه مناسبتری را برای خودت پی بگیری... من برایت تصمیم نمیگیرم...قضاوتت نمیکنم...تورا با دل و جان میپذیرم...من به تو کمک میکنم تا بازوالدینی را بیابی و نیازهای برآورده نشده ات را یادآوری میکنم... زندگیت را با کمکت فرمول میبندم و مثلث فکر،احساس، رفتار را برایت بارها میکشم... از نشخوارفکری میگویم و راه های قطعش را باتو مرور میکنم... برایت میگویم که باید بگویی...باید برای خودت ارزشمند شوی و دوست داشتنی... باید باخودت مهربان باشی و بیرحمی نکنی... کمکت میکنم دست از کامل بودن و سرسختی برداری... مهرطلبی را ببوسی و بگذاری کنار... به تو کمک میکنم فکرهایت را ببینی چون ابرهایی که مییایند و میروند...حست را تجربه کنی ... بدون پاسخ...بدون درگیری با افکارت... من در این اتاقم تا تو آرامش را برای خودت بسازی...چون لایقش هستی...فقط باید راهش را یادبگیری... من روبرویت مینشینم تا بدانی مهمی... من به گریه هایت گوش میدهم و میدانم آرام میشوی...زخمهایت را التیام میدهم... من در اتاق مشاوره منتظرت هستم...چون برای همه اینها ساخته شده ام...به همه اینها عشق میورزم...برای همه اینها درس خوانده ام... من بدون عشق به این شغل راهی ندارم... من عاشق شغلم هستم... من یک مشاورم که عاشقم... ۹ اردیبهشت، روز مشاور و روانشناس بر همه آنهایی که به کمک کردن و کمک گرفتن برای رشد روان انسانها اهمیت قایلند مبارک پریسا عظیمی پور رواندرمانگر و مشاورخانواده

استاد همیشگی... چتر سی بی تی به خود میبالد که استادی چون شما آنرا برسر شاگردان مشتاقی چون من نگه داشته...شناخت و فراشناخت و طرحواره را با شما شناختم... زادروزتان مبارک ...دکتر شهرام محمدخانی ۵.۲.۹۷

به خودم قول داده ام که بهار نود و هفت رو بهتر ببینم...گلهای رنگی و برگهای سبز تمیزش را بادقت تر ببینم... هوای خنک معطرش را عمیقتر بوبکشم... ازکجا معلوم اردیبهشت دیگری باشد... تفریح کنم... بدوم... صبح ها در پارک پیاده روی کنم... با پسرم کودکی را حفظ کنم... گوجه سبز و توت فرنگی گاز بزنم... اگر لذت بهار را نبرم...قدرش را ندانم...به خدا چه؟ به دنیا چه؟ به کائنات چی؟ گناهش پای خودم... من اردیبهشت را بهشت میکنم... اردیبهشت را زندگی میکنم... بهار را به دلم می آورم و عطر و طعمش را مزه مزه میکنم...کیف میکنم... تو چی؟

حال خوب مادر شاغل در تعامل مثبت با کودک بعد از برگشت به منزل بدست میاد...شک نکن مامان جان

هرگز همه سرمایه زندگی خود را روی یک بعد بصورت افراطی نگذارید! مادرنه... یکی از اشتباهات یک مادر اینه که کارش رو رها کنه، برنامه های فردی خودش رو رسما کنار بزاره و بچش یا بچه هاش بشن همه زندگیش... یک مادر میتونه کار کنه... بدون ایجاد احساس ناامنی در فرزندش... صرف همیشه با او بودن ، مادر ایمن بودن نیست... پس میشه کار کرد و توانمندی خودمون رو پیش ببریم.... البته به اندازه! کیفیت تعامل و رابطه با فرزند مهمه... مامان جون میتونی برسی خونه و نیم ساعت همه کارهارو رها کنی و کودک بشی و خستگیت رو با خنده های کودکت به در کنی و در این تعامل مثبت زیربنای رابطه با فرزندت رو محکم کنی...اضطراب و نگرانیهاش کم میشه و حال اونم خوب... فرزنددار شدن به معنای از دست دادن همه زندگی در ازای مادر شدن نیست...باور کن پریسا عظیمی پور رواندرمانگر و مشاور خانواده