انجمن شاهنامه فردوسی یزد

دل سروده ای برای حکیم عمر خیام... سرایش و گویش : هما ارژنگی تابلو ی خیام کار زنده یاد، استاد رسام ارژنگی از بام سپهر لاژوردین، اویخته همچو شب چراغی، قندیل بلور ماه رخشان، در حلقه سیمگون مهتاب، بنشسته به برج خویش خیام، گوید ز گذار عمر و ایام.‌‌‌‌‌.........

📹کاشف پول‌های پنهان در حجره‌ها. روایتی از «بانی ایدرو»، قسمت پنجم ▫️اقتصاد ایران در ابتدای دهه ۴۰ گرفتار رکود شد، نه منابع دولت کفاف می داد اقتصاد از رکود خارج شود نه بانک ها به اندازه کافی سپرده داشتند تا در اختیار متقاضیان قرار دهند. ▫️تیم چهار نفره ای به رهبری علینقی عالیخانی مسئول کشف دلیل رکود و راهکار خروج از آن می شوند. گروه چهار نفره با اقتصاددانان و فعالان بخش خصوصی جداگانه نشست می گذارد اما به نتیجه ای نمی رسند. سرانجام یک نفر سرنخ رکود را به تیم چهار نفره می دهد. او می گوید پول هست زیاد هم هست اما پنهان است. سرنخ او موجب می شود تیم چهار نفره علت رکود را کشف کند و بتواند یکی از طلایی ترین دوران اقتصاد ایران را به لحاظ رشد اقتصادی طرح ریزی کند. ▫️رضا نیازمند یکی از اعضای گروه چهار نفره عالیخانی و بنیانگذار ایدرو به روایت این نشست ها و نحوه راضی کردن صاحبان پول های پنهان پرداخته است. #بانی_ایدرو 📺 @ecoiran_webtv

در دلم بود که بی‌دوست نباشم هرگز؛ چه توان کرد که سعی من‌ودل باطل بود! #حافظ 🆔 @shahname_yazd 🔥

گذری بر زندگی مرد خستگی‌ناپذیر فرهنگ و هنر یزد استاد «#محمود_مشروطه» از هنرمندان بنام و فقید استان یزد است که همواره برای سربلندی نام یزد در پیشگاه هنردوستان ایران و جهان از هیچ کوششی فروگذاری نکرد؛ گاه خود یک تنه وظایف یک اداره که سمعی و بصری یا فرهنگ و هنر باشد را عهده‌دار بود و گاه ژیان او یک کتابخانه‌ پویا و فعال بود که به همه جای یزد سر می‌زد. مشروطه، نگهبان آثار تاریخی و باستانی یزد بود و هر بیگانه‌ای که به یزد پا می‌نهاد، خانه‌ مشروطه مهمانسرایش بود؛ چه یک روز و چه چند ماه. خوان گسترده‎ی دانش و بینش او برای همه گسترده بود. این پیشکسوت فرهنگ و هنر، خستگی ناپذیر بود و با همه، نشست و برخاست می‌کرد؛ از غنی گرفته تا فقیر، از خرد تا کلان و راهنمای همگان بود. در برخوردها، حتّی با کودکان پیش‌ سلام بود و فرزندان خود را همه به تحصیل واداشته و در عین توانمندی، درویش مسلک و مردمدار بود. مشروطه، انسانی خداجوی و خداترس بود و خدماتی که او برای یزد و یزدی‌ها کرده از حدّ شمار بیرون است. #حسین_مسرت محقق و نویسنده یزدی در گفت‌وگو با ایسنا در رابطه با هنرمند شهیر این خطه، می‎گوید: تولد «محمود مشروطه» در دهم اسفند ۱۲۹۸هجری شمسی در کانون گرم خانواده‌ی «ابوالحسن ‌مشروطه» اتفاق افتاد. وی اضافه می‎کند: نام خانوادگی آنها از نهضت رو به گسترش مشروطه در یزد و فعالیت عمویش «محمّدآقا مشروطه» به عنوان یکی از فعالان این جنبش در یزد گرفته شده است. به گفته وی، سربازی «محمود مشروطه» مصادف با بروز جنگ جهانی دوم و حضور نیروهای متّفقین در ایران بود و البته پس از برگشت به یزد و اشتغال به کار، در مرداد ۱۳۲۲ با دختر شیخ علی‌اکبر عبدالواحدی از روحانیان یزد ازدواج کرد که ثمره آن پنج پسر و پنج دختر بود. مسرت با اشاره به استخدام محمود مشروطه در اداره فرهنگ در سال ۱۳۲۹ و ابلاغ درخواستش برای آموزگاری دبستان‌های منطقه‎ای بیرون از یزد یعنی شهربابک کرمان در همان تاریخ، عنوان می‎کند: مشروطه تا یکم شهریور ۱۳۳۱ به سمت مدیر و آموزگار دبستان‌های سالاری و قطب‌آباد شهربابک مشغول بود و پس از آن به یزد بازگشت و در دبستان‌های گوناگون یزد مانند انوشیروان، ادب و صدیق، آموزگاری کرد. وی به علاقه «محمود مشروطه» به امور هنری اشاره و بیان می‎کند: او از سال ۱۳۲۱ اقدام به تهیه عکس و اسلاید از آثار و بناهای تاریخی رویدادهای ملّی و فرهنگی و سنّتی کرد و توانست از آمریکایی‌های ساکن یزد یک پروژکتور و یک دوربین فیلم‌برداری برای نمایش فیلم برای دانش آموزان مدارس یزد بگیرد. نویسنده کتاب «یزد، یادگار تاریخ» به انتصاب مشروطه به مدیر عاملی شورای حفاظت آثار باستانی یزد با ابلاغ وزیر فرهنگ و هنر اشاره و اظهار می‎کند: از بارزترین خدمات مشروطه در این زمینه، کشف و شناسایی و ثبت آثار تاریخی یزد مانند مسجد ریگ رضوان‌شهر و مسجد جامع فهرج در فهرست بناهای تاریخی کشور و تعمیر و بازسازی مسجد جامع کبیر و باغ دولت‌آباد یزد بود. وی به فعالیت مشروطه از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۰ به عنوان رئیس انجمن کتابخانه‌های عمومی شهر یزد نیز اشاره کرده و می‎گوید: مجموع فعالیت‌های سودمند فرهنگی، هنری و باستان‌شناسی مشروطه که بسیار چشمگیر و گسترده بود، باعث شد که وی در فروردین ۱۳۴۸ مسئولیت مهم‌ترین اداره شهرستان یزد یعنی اداره فرهنگ و هنر یزد را برعهده بگیرد و آنچنان فعالیت مشروطه در این اداره چشمگیر بود که آن را «اداره مشروطه» می‌خواندند. مسرت با بیان این که مشروطه از سال ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۸ مسئولیت امور کتابخانه‌های عمومی استان یزد را برعهده داشت، عنوان می‎کند: استاد مشروطه در تاریخ ۸/۱۲/۱۳۵۸ پس از ۳۲ سال خدمت صادقانه که همراه با مسئولیت‌های گوناگون بود، بازنشسته شد و پس از آن یکسره اوقات خود را وقف امور هنری مانند عکّاسی، به ویژه بازیگری در سینما کرد. وی یادآور می‎شود: مشروطه که در آثار متعدد سینمایی و تلویزیونی هنرنمایی کرده بود، در سومین جشنواره فیلم حقیقت در یزد به عنوان پیشکسوت سینما با حضور هنرمندان بزرگ سینمایی ایران مانند جمشید مشایخی، داوود رشیدی، آزیتا حاجیان و مهرانه مهین‌ترابی تجلیل شد. مسرت در پایان نیز تصریح می‌کند: سرانجام این هنرمند وارسته پس از عمری تلاش مجدّانه در راه حفظ و احیای آثار تاریخی یزد و ثبت کردن لحظات ارزشمند تاریخی، فرهنگی و هنری در هزاران عکس و اسلاید و پذیرایی از ایرانگردان و جهانگردان شهر تاریخی یزد در ۱۲/۱۰/۱۳۸۳ در سن ۸۵ سالگی براثر نارسایی ریه و قلب و شکستگی استخوان لگن در بیمارستان شهدای کارگر یزد، این دنیای ناپایدار را بدرود گفت و پس از مراسمی باشکوه در قطعه‌ی هنرمندان خلدبرین یزد آرمید. گزارش کامل : اینجا را بخوانید. 🆔@XeradsarayeFerdosiYazd 📚

‏📕📕📕 وحقیقت بدان که در عالم هیچ شرّی و بلایی و فتنه‌ای و وبایی را آن اثرِ فساد نیست که فرومایه به مرتبه‌ی بزرگان رسد. ▪️نامه‌ی تنسر به گشنسب (مقدمه‌ی ابن‌مقفع)، تصحیح مجتبی مینوی، تهران، انتشارات خوارزمی، چاپ دوم، ۱۳۵۴، ص ۴۶ 🆔 @XeradsarayeFerdosiYazd

‍ گرامی باد، 21 ماه مِی (امسال : یکم خرداد)، روز جهانی گوناگونی فرهنگی برای گفتگو و توسعه ناگفته پیداست کسانی که چنین فرنام را برای این روز برگزیده‌ند، به پیوند و گفت‌وگوی میان فرهنگ‌های گوناگون و فرآیند توسعه باور داشته‌اند. پیشاپیش می‌دانیم که نادیده انگاشتنِ گوناگونی فرهنگی، حتی پیشرفت در سطح زیستی را نیز ناشدنی می‌سازد. ولی نکته اینجاست که در سطح فرهنگ نیز همین داستان هست، به گفته دیگر «به رسمیت شناختن گوناگونی فرهنگی، پیش‌نیاز بالندگی فرهنگ است». بهتر است این نکته را با در میان نهادن یک نمونه روشن کنیم و پی‌آمد سرکوب فرهنگ‌های گوناگون را نگاهی گذرا بیفکنیم. چنین می‌انگاریم که دو دسته از انسان‌ها در کوهستان می‌خواهند از یک سوی دره‌ای کوچک به سوی دیگر آن بروند. در دسته‌ی نخست هر کس نظری می‌دهد. یکی می‌گوید بهتر است دورخیز کنیم و به آن سو بپریم. دیگری می‌گوید بهتر است از این سوی سراشیبی پایین و از سوی دیگر بالا رویم. سومی پیشنهاد استفاده از تنه‌ی درختی را به عنوان پل می‌دهد. دیگران نیز نظرات دیگری دارند. سرانجام سخن یکی از هموندان پذیرفته و به کار بسته می‌شود. در دسته‌ی دیگر تنها یک تن سخن می‌گوید، راهی پیشنهاد می‌دهد و دیگران پیروی می‌کنند. کدام یک از این دو دسته در گره‌گشایی کارآمدترند؟ پاسخ آشکارا وابسته به شرایط است. می‌تواند چنین باشد که کسی که در دسته‌ی دوم راهبری یگانه و خودکامه است، در این هنگام بهترین راه را پیشنهاد کند. اگر چنین باشد، دسته‌ی دوم زودتر از دسته‌ی نخست به آن سوی دره خواهند رسید. ولی در کوره‌راه زندگی دشواری‌ها یکی پس از دیگری رخ می‌نمایند و اگر همواره از همین راهکار بهره گیریم دیر یا زود روزی خواهد رسید که آن راهبر خودکامه دچار لغزشیی بزرگ شود و تصمیمی برای دسته بگیرد که به نابودی دسته بیانجامد. دسته‌ی نخست نیز می‌تواند دچار لغزشی بشود، ولی احتمال آن کمتر است. زیرا در آنجا پالایه‌ای برای زدایش راه‌کارهای ناکارآمد هست که هرچند زدایش راه‌کارهای ناکارآمد را تضمین نمی‌کند ولی بودنش بهتر از نبودن است. از این روی، هرچند پالایه زمان رسیدن به تصمیم را کند می‌کند ولی همانند سایر پالایه‌ها ضریب خطا را کاهش می‌دهد. این استدلالِ تمثیلی هنگامی روشن‌تر خواهد بود که وارد پیچیدگی‌های زندگی نوین شویم. در زندگی نوین با دشواریهای گوناگون روبروییم که بسیاری از آنها برای نخستین بار رخ می‌نمایند. اینجاست که هیچ کس به اندازه‌ای کارآزموده نیست که همواره بهترین راهکار را برگزیند. در چنین شرایطی گوناگونی راه‌کارهاست که راهگشا است. ولی گوناگونی راه‌کارها تنها آنگاه شدنی‌ست که ساختارهای فکری گوناگون وجود داشته باشد. گوناگونی فرهنگی کمک می‌کند تا راه‌کارهای گوناگون ارائه شود. از همین روی شرکت‌ها و سازمان‌های بزرگی مانند گوگل و ناسا در تیم‌های خود کسانی از فرهنگ‌های گوناگون را به کار می‌گیرند. تجربه نشان می‌دهند گوناگونی اندیشه و کارآزمودگی زمینه‌ساز پیشنهاد راهکارهای گوناگون خواهد بود. جوامعی که از گوناگونی فرهنگی بالایی برخوردار هستند، توانایی بالاتری در ارائۀ راه‌کارهای گوناگون و نغز دارند. کشور ما نیز اینچنین است. سازمان‌هایی مانند گوگل و ناسا با اینکه در ایالات متحده هستند، برکامه همۀ رقابت‌هایی که امریکا با کشورهایی مانند چین و هند دارد، نمی‌توانند از برتری گوناگونی فرهنگی در توسعه‌ی خود چشم بپوشند و بخش بزرگی از کارکنان آنها از ملیت‌های گوناگون هستند. از این روی، به رسمیت شناختن گوناگونی فرهنگی در سطح تصمیم‌گیری، فرآیند توسعه را آسانسازی و پرشتاب می‌کند. برای ایران نیاز نیست با به کار گیری کسانی از ملیت‌های دیگر گوناگونی فرهنگی را در نهادهای تصمیم‌گیری افزایش دهیم، تنها باید همۀ فرهنگ‌ها – و در مورد ویژه خودمان، همۀ تیره‌های ایرانی – را به نسبت جمعیت در ادارۀ جامعه سهیم کنیم. در چنین شرایطی، راه‌کارهای نغز و نوپدید بسیاری ارائه خواهند شد. گاه راه گشایش دشواریها بسیار نزدیک است. تنها بایددرها گشوده شوند. روز جهانی گوناگونی فرهنگی همایون باد. 🆔 @XeradsarayeFerdosiYazd

کسی کو بر پَر موری ستم کرد هم از ماری قفای آن ستم خورد به چشم خویش دیدم در گذرگاه که زد بر جان موری مرغکی راه هنوز از صید منقارش نپرداخت که مرغی دیگر آمد کار او ساخت چو بد کردی مباش ایمن ز آفات که واجب شد طبیعت را مکافات سپهر آیینه ی عدل ست و شاید که هرچ آن از تو بیند را نماید منادی شد جهان را هر که بد کرد نه با جان کسی، با جان خود کرد مگر نشنیدی از فراش این راه که هر کو چاه کند افتاد در چاه سرای آفرینش سرسری نیست زمین و آسمان بی داوری نیست! #خمسه_نظامی #خسرو_و_شیرین @EsmoRasm_IRAN 🆔 @XeradsarayeFerdosiYazd ⚪️⚫️ ⚫️⚪️

❗️پوپولیسم به‌شیوه و بیان هیتلر! ▪️سخنرانی معروف هیتلر در سال ۱۹۳۵ میلادی، درحالی‌که از مردم می‌خواهد به او و حزب‌اش رأی دهند! http://t.me/raheniakan

جباریت، محصول توده‌های جبار (بازنشر یک ایمیل) دوستان سلام. این نوروز توفیق یافتم تا خواندن کتاب «نقد و تحلیل جباریت» نوشته «مانس اشپربر» را تمام کنم. این روانشناس آلمانی این کتاب را در سن ۳۲ سالگی و در دهه ۳۰ میلادی (۷۰ سال پیش) یعنی پیش از آن که هیتلر جهان را به کام جنگ جهانی دوم بکشاند، نگاشته است. او حتی در کتاب خود از روی تحلیل روانی رفتار دیکتاتورها، پیش‌بینی کرده است که کسی مثل هیتلر سرانجام خودکشی خواهد کرد. وقتی این کتاب منتشر شد نویسنده‌اش نه تنها مجبور شد برای مصون ماندن از خشم نازیها به زندگی پنهانی روی آورد بلکه حتی کمونیست‌های پیرو استالین نیز خواندن این کتاب را ممنوع کردند و پیروان‌شان حتی از دست زدن به این کتاب هم پرهیز می‌کردند. این کتاب توسط کریم قصیم به زبان فارسی ترجمه و در سال ۱۳۶۳ توسط انتشارات دماوند به چاپ رسیده است. به علت استقبال از کتاب، ظرف یک سال به چاپ سوم رسید و پس از چاپ سوم همین کتاب در سال ۱۳۶۴ بود که پس از سه سال فعالیت، انتشارات دماوند تعطیل شد. اشپربر در این کتاب، که متنی بسیار روان و جذاب دارد، با تحلیل روانشناختی شخصیت و رفتار جباران نشان می‌دهد که جباران به خودی خود جبار نمی‌شوند بلکه آنها محصول رفتار توده‌هایی هستند که خلق‌وخوی جباریت بخشی از وجود آنهاست. برای آن که جباریت و دیکتاتوری برای همیشه از جامعه‌ای رخت بربندد باید روحیه جباریت توده‌ها از بین برود (یادمان نرود که ما ایرانی‌ها رابطه خوبی با موجودات ضعیف تر از خودمان نداریم. ببینید بچه هایمان خیلی راحت به سوی گربه‌ها و سگ‌ها سنگ می‌اندازند، سوارها به پیاده‌ها رحم نمی‌کنند، همه‌مان در موضع شغلی خودمان حکومت می‌کنیم. بقال حاکم است نانوا حاکم است رانند تاکسی حاکم است. مامور پلیس و قاضی و همه‌‌وهمه در موضع شغلی خود می‌خواهیم حکومت کنیم. وقتی در خیابان دزد را می‌گیریم به جای آن که تحویل پلیس‌‌اش بدهیم اول به او کتک مفصلی می‌زنیم، پلیس‌مان وقتی خطاکاری را دستگیر می‌کند اول او را می‌زند و این مثالها الی‌ماشاء‌الله وجود دارد. این‌ها همه نشانه‌های جباریت نهفته‌ای است که در همه ما وجود دارد). اشپربر نشان می‌دهد که چگونه شخصیت روانی یک جبار به تدریج و در طول زمان تحول می‌یابد و او را از یک زندگی معمولی محروم می‌کند به‌گونه‌ای که جبار به تدریج دچار سادیسم (دیگر آزاری) و در مراحل بعدی دچار مازوخیسم (خودآزاری) می‌شود. در واقع از نظر اشپربر، جباران بیمارانی هستند که بیماری‌شان در هیاهوی توده‌ها، برای خودشان و برای دیگران مخفی می‌ماند و به همین علت فرصت درمان نیز از آنها ستانده می‌شود. اشپربر با دسته بندی انواع ترس نشان می‌دهد که جباران دچار «ترس تهاجمی» هستند و در واقع بخش بزرگی از رفتار آنها ناشی از این نوع ترس است. اشپربر معتقد است اعتیاد به دشمن تراشی و ایده «دشمن انگاری هر کس با ما نیست» از سوی جباران محصول ترس عمیقی است که در وجود آنها نهفته است. او از قول افلاطون می‌نویسد «هر کس می‌تواند شایسته صفت شجاع باشد الا فرد جبار». و بعد خودش به زیبایی و با تحلیل روانشناختی نشان می‌دهد که این سخن افلاطون چقدر دقیق است. در واقع نشان می‌دهد که جباریت ویژگی است که جایگزین فقدان شجاعت می‌شود. و این رفتار در همه سطوح قدرت (پدر، معلم، رئیس اداره، پلیس محله و ....) نمود دارد. اما وقتی احاد توده های شخصیتاً جبار در عالم واقع با یکی از جباران همراهی می‌کنند و او را حمایت می‌کنند، از او یک حاکم به تمام معنی دیکتاتور می‌سازند. اشپربر نشان می‌دهد که چگونه ترس در طول زمان به نفرت تبدیل می‌شود و آنگاه توده‌ها برای ارضای حس نفرتشان از عده‌ای، جباری را یاری می‌کنند تا آنان را نابود کند. و بعد دوباره زمانی می‌رسد که توده‌‌ها به علت نفرت از همین جبار، او را به کمک جبار دیگری به چوبه‌دار می‌سپارند. او به زیبایی نشان می‌دهد که چگونه جباران با ساده کرده مسائل پیچیده زندگی، راه ‌‌حل‌های عامه پسند ــ اما غیر قابل اجرا ــ می‌دهند و اصلا هم نگران عدم قابلیت اجرای این ایده‌های خود نیستند چرا که آموخته اند وقتی راه حل‌شان به نتیجه نرسید به‌راحتی می‌توانند با انداختن مسئولیت این ناکامی ‌به گردن دیگران (دشمنان فرضی)، این ناکامی را تبدیل به فرصتی کنند تا نشان دهند که دشمنان‌شان چقدر قدرتمند‌اند و نمی‌گذارند تا آنها به اهدافشان برسند. اشپربر البته تحلیل‌اش را معطوف به شخصیت سیاسی خاصی نمی‌کند اما برخی مثال‌هایش را از رفتار دیکتاتورهای زمانه‌اش (استالین و هیتلر) می‌آورد. بااین‌حال، زیبایی این کتاب به این است که وقتی نام هیتلر و استالین را حذف می‌کنیم و نام هر دیکتاتور دیگری را می‌گذاریم می‌بینیم چقدر تحلیل تازه است، گویا اشپربر آن را همین دیروز و برای تحلیل رفتار دیکتاتورهای این زمانه نوشته است. (..... ) محسن رنانی - ۸ فروردین ۱۳۸۹ فایل کتاب: 👈 http://goo.gl/hjb81X .

وقتی " سینوهه " شبی را به مستی کنار نیل به خواب می رود و صبح روز بعد  یکی از برده های مصر که گوش ها و بینی اش  به نشانه ی بردگی بریده بودند را بالای سر خودش می بیند، در ابتدا می۳ ترسد،اما وقتی به بی آزار بودن آن برده پی می برد ، با او هم کلام می شود. برده ، از ستم هایی که طبقه اشراف مصر بر او روا داشته بودند می گوید، از فئودالیسم بسیار شدید حاکم بر آن روزهای مصر . برده ، از سینوهه خواهش می کند او را سر قبر یکی از اشراف ظالم و  معروف مصر ببرد و چون سینوهه با سواد بود ، جملاتی که خدایان روی قبر آن شخص ظالم را نوشته اند برای او بخواند. سینوهه از برده سئوال می کند که چرا میخواهد سرنوشت قبر این شخص را بداند؟ و برده می گوید : سال ها قبل من انسان خوشبخت و آزادی بودم، همسر زیبا و دختر جوانی داشتم، مزرعه پر برکت اما کوچک من در کنار زمین های بیکران یکی از اشراف بود . روزی او با پرداخت رشوه به ماموران فرعون ، زمین های مرا به نام خودش ثبت کرد و مقابل چشمانم به همسر و دخترم تجاوز کرد و بعد از اینکه گوش ها و بینی مرا برید و مر برای کار اجباری به معدن فرستاد ، سالهای سال از دختر و همسرم بهره برداری کرد و آنها را به عنوان خدمتکار فروخت و الان از سرنوشت آنها اطلاعی ندارم ، اکنون از کار معدن رها شده ام ، شنیده ام آن شخص مرده است و برای همین آمده ام ببینم خدایان روی قبر او چه نوشته اند ... سینوهه با برده به شهر مردگان (قبرستان) می رود و قبرنوشته ی آن مرد را اینگونه می خواند: (( او انسان شریف و درستکاری بود که همواره در زندگی اش به مستمندان کمک می کرد و ناموس مردم در کنار او آرامش داشت و او زمین های خود را به فقرا می بخشید و هر گاه کسی مالی را مفقود می نمود ، او از مال خودش ضرر آن شخص را جبران می کرد و او اکنون نزد خدای بزگ مصر (آمون) است و به سعادت ابدی رسیده است...)) در این هنگام ، برده شروع به گریه می کند و می گوید: (( آیا او انقدر انسان درستکار و شریفی بود و من نمی دانستم؟ درود خدایان بر او باد .... ای خدای بزرگ ای آمون مرا به خاطر افکار پلیدی که در مورد این مرد داشتم ببخش...)) سینوهه با تعجب از برده می پرسد که چرا علیرغم این همه ظلم و ستمی که بر تو روا شده ، باز هم فکر می کنی او انسان خوب و درستکاری بوده است؟ و برده این جمله ی تاریخی را می گوید که : (( وقتی خدایان بر قبر او اینگونه نوشته اند، من حقیر چگونه می توانم خلاف این را بگویم ؟)) و سینوهه بعد ها در یادداشت هایش وقتی به این داستان اشاره می کند، می نویسد : ( آنجا بود که پی بردم حماقت نوع بشر انتها ندارد و در هر دوره می توان از نادانی و خرافه پرستی مردم استفاده کرد). سینوهه پزشک فرعون میکا والتاری جلد دوم - ص۱۳۲ 🌀فرهیختگان راهی به رهایی @kafaeealirezaa