️ادب واندیشه

🔍چه کسی خوشبخت تر است؟ ▫️دهقان فرانسوی قرون وسطی را با بانکدار پاریسی عصر حاضر مقایسه کنید. دهقان در کلبه‌ای گلی با چشم‌اندازی به خوکدانی زندگی می‌کرد، اما بانکدار در پنت‌هاوسی مجلل مشرف به شانزه‌لیزه و مجهز به جدیدترین ابزارهای تکنولوژی زندگی می‌کند ما از روی شم انتظار داریم که بانکدار از دهقان بسیار خوشبخت‌تر باشد. اما کلبه‌ی گلی و پنت‌هاوس و شانزه‌لیزه به واقع نمی‌توانند حالت روحی ما را تعیین کنند، ولی سروتونین می‌تواند. وقتی که دهقان قرون وسطی ساخت کلبه گلی‌اش را به اتمام می‌رساند، یاخته‌های عصبی مغزش سروتونین ترشح می‌کرد و میزان آن را بالا برد یاخته‌های عصبی مغز بانکدار هم، وقتی در سال ٢٠١٤ آخرین قسط پنت‌هاوس شگفت‌انگیزش را پرداخت، به همان اندازه سروتونین ترشح کرد و میزان آن را بالا برد. برای مغز فرقی نمی‌کند که پنت‌هاوس بسیار راحت‌تر از کلبه گلی است. تنها چیزی که برای مغز مهم است این است که اکنون سروتونین در فلان سطح قرار دارد. در نتیجه، بانکدار ذره‌ای هم از جد اعلایش، یعنی دهقان فقیر قرون وسطایی خوشبخت‌تر نخواهد بود 📖 انسان خردمند ✍ یووال نوح هراری       🌺[⬅️ادب و اندیشه➡️]🌺 🆔https://t.me/hajsadri

🔻سکانس زیبا وپر احساس وتأثیر گذار ی که متأسفانه از سریال مختار حذف شد ♨️"جنگ و شهادت حضرت ابوالفضل ادب واندیشه🩸🩸🩸🩸🩸🩸 🆔https://t.me/hajsadri

🩸🩸🩸 🩸پس عزا بر خود کنید ای خفتگان ✍محمدباقر تاج الدین شیعیان هر ساله در ماه محرم اقدام به عزاداری برای شهیدان کربلا و به ویژه امام حسین(ع) می کنند و از این طریق تو گویی که ارادت و علاقۀ خود را به آنان ابراز می دارند. مسألۀ مهمی که در این قضیّه خودنمایی می کند این است که این همه عزاداری و بر سر و روی خود کوبیدن و این همه گریه و زاری کردن چه فایده و نصیبی برای افراد و جامعه داشته است؟ و مهم تر این که چرا جامعۀ شیعیان به ویژه جامعۀ شیعیِ ایران این همه گرفتار انواع و اقسام مشکلات و مسائل گوناگون است؟ و با زهم مسألۀ مهم تر این که اینان که شب ها در مساجد و حسینیه ها و هیأت های عزاداری بر سر و روی خویش می کوبند و گریه می کنند چه کسانی اَند و آنان که در طول روز در بازار و کارخانه و سازمان و خیابان و همسایگی و محله و شهر و روستا این همه با یکدیگر بدرفتاری و خشونت می ورزند و نسبت به هم این همه  با کینه توزی و دروغ و فریب و نیرنگ رفتار می کنند چی کسانی اَند؟!!! نکند آن آدمیان از سرزمین دیگری آمده اند و این آدمیان از سرزمین دیگر و هیچ ربط و نسبتی با یکدیگر ندارند؟!! اما نیک می دانیم که این گونه نیست چرا که همان زنان و مردانی که شب ها اقدام به عزاداری می کنند همان زنان و مردانی اَند(منظور تمامی زنان و مردان جامعه نیستند بلکه منظور متوسط جامعه است) که روزها با انواع رذیلت های اخلاقی رفتار می کنند. اینان گویی که فقط یاد گرفته اند عزاداری کنند اما هزار افسوس و تأسّف که هرگز یاد نگرفته اند اخلاقی رفتار کنند و این که اساساً از اخلاق چیزی نیاموخته اند!! اینان همانانی هستند که عبادت های شان نیز چنین است و از دین و دینداری فقط فرم و ظاهرش را فراگرفته اند و هرگز به محتوا و مغز آن نپرداخته اند. اینان حقیقتاً در درجۀ اول باید به حال زار خویش گریه کنند چرا که خفتگانی اَند که تو گویی سال هاست که در خواب مانده اند!!! و هرگز بیدار نبوده اند!!!  نکتۀ بسیار مهمی که ضرورت دارد بدان اشاره شود این است که تأکید مولوی بر این که بروید و بر خود عزا کنید معنایش این نیست که بنشینید و به گریه و زاری بپردازید، بلکه معنای دقیقش این است که بنشینید و فکری اساسی به حال و روز خود کنید چرا که کاملا روشن است که با اشک ریختن و گریستن هیچ مشکلی و مسأله ای حل نخواهد شد. آدمی با اندیشیدن و مرور عقلانی و منطقی بر مجموعۀ باورها، اندیشه ها و همچنین احساسات و عواطف و هیجانات و آرزوهای خویش از یک سو و رفتارها و گفتارهای خویش از سوی دیگر است که می تواند دریچه ای روشن و امید بخش برای رهایی از انبوهی از درد و رنج های خویش پیدا کند اما هزاران افسوس که چنین نمی کند و اساساً به جای پرداختن به این امر مهم به گریه و زاری می پردازد!!! واقعیت این است که آدمی اول از همه باید به حالِ زار خویش گریه(=فکر و اندیشه) کند چرا که گرفتار بلیّۀ بزرگی به نام "خویشتن ناشناسی" بوده و نتوانسته توانمندی های درونی و بیرونی خویش را به خوبی بشناسد و با استفاده از این توانمندی ها بخش مهمی از مشکلات و مسائل خود را به نحو مناسب و مطلوب حلّ و فصل نماید. او خود در میان انواع غُل و زنجیرهای درون و بیرون(اعم از جهل مرکّب ، جهل مقدّس، کین ورزی، ستم زمانه، بی عدالتی، تبعیض و خشونت) گرفتار آمده است و به جای گریستن(=اندیشیدن) به این وضع دردناک و صد البته اقدام عملی برای رهایی از این وضع ناگوارِ خویش شوربختانه این که به حال کسی می گرید که او خود بیش از همه آن زنجیرها را از خود دور کرده و آزاد و رها و سبکبال به سوی عالَم جان ها پرواز نموده است. آیا به راستی کسی چون امام حسین(ع) که تمامی زنجیرهای درون و بیرون را گسسته است و آزادانه و سسبکبال روح و روان خود را به پرواز در آورده است، جای گریه و عزداری دارد؟! کدام انسان عاقل و خردمندی برای کسی که از بسیاری از بند و بست های این جهانی که از قضا دردآور و رنج زا هستند، رهایی یافته است گریه می کند و عزدار می شود؟!! در این راستا اگر بدانیم که مهم ترین دلیل شهادت امام حسین(ع) این بوده است که در برابر ستم زمانه و تبعیض و بی عدالتی ایستادگی کرد و حاضر به پذیرفتن ظلم و جور نشده است آیا نباید پرسید که چرا این رسالت بسیار مهم و اساسی به دست فراموشی سپرده شد و از مسیر اصلی خود منحرف شد و اکنون در قالب سینه زنی و زنجیرزنی و گریه و زاری خودنمایی می کند؟!! آن کسانی که خود را پیرو امام حسین(ع) می دانند و ادعا می کنند که در مکتب ایشان می زیند پس چرا در برابر این همه ستم زمانه و تبعیض های گوناگون سکوت اختیار کرده اند و چیزی نمی گویند و به جای برآوردن صدای اعتراض به هیأت های عزاداری می روند و اقدام به سینه زنی و گریه و زاری می کنند؟! مگر اینان نمی گویند که سیدالشهدا گفته است: هل من ناصر ینصرنی؟ یعنی بیایید از کسی که در برابر ستم و بی عدالتی ایستاده است حمایت کنید؟ ادامه👇👇👇👇👇

پس چرا هیچ گونه اقدام عینی و عملی از این جماعت در برابر ستم هایی که در حق گروه های اجتماعی در جامعه مانند فقرا و محرومین می رود، دیده نمی شود؟  پس عزا بر خود کنید ای خفتگان    زان که بد دردی است این خواب گران        💋💋ادب واندیشه💋💋 🆔https://t.me/hajsadri

🌜براستی این سگ هزاران بار بر بعضی انسانهای جنایتکار شرافت دارد 🌺[⬅️ادب و اندیشه➡️]🌺 🆔https://t.me/hajsadri

🌱🌱🌱 🔮مسمط تضمینی در رثای امام حسین ع 🔰منعمی شیرازی  یکی از غزلیات حافظ را با مطلع: هزار دشمنم ار میکنند قصد هلاک گرم تو دوستی از دشمنان ندارم باک تضمین نموده ومخمسی زیبا وپراحساس آفریده است اوهنرمندانه وبا دیدی عارفانه نسبت به شهادت اسوه ی انسانیت  واخلاق در رثای حضرت سیدالشهدا شعری زیبا ودر خور توجه سروده است. اوبا قوت از پس این تضمین برآمده است                🍁🍁🍁🍁🍁🍁 به کربلا شه دین با دودیده ی نمناک درآن زمان که رخ خود نهاده بود به خاک به دوست گفت درآن حال باتنی صدچاک "هزاردشمنم ارمی کنندقصد هلاک گرم تودوستی ازدشمنان ندارم باک" کنون که شمرقصد کشتنم دارد روم به سجده چواو خنجر از قفا آرد به زیرتیغ چنان جان دهم که پندارد "مرا وصال تو زنده می دارد وگرنه هردمم ازهجر توست بیم هلاک" ببین به حالت قربانی سرکویت هزارجان سپرم تاسفر کنم سویت خوشا دمی که ببیند به چشم جان رویت "نفس نفس اگراز باد نشنوم بویت زمان زمان چو گل از غم کنم گریبان چاک" خراب عشق چه داند حیات را زممات شراب وصل تو خواهم نه تشنه ام به فرات هزار قرن دهندم اگر نوید حیات "رود به خواب دوچشم از خیال تو هیهات شود صبور دل اندر فراق تو حاشاک" هزارپاره کنند ار به خنجرو تیرم بجز تو هیچ نیابند ذکر وتقریرم چو کربلا زازل کرده ای تو تقدیرم "عنان نپیچم اگر می زنی به شمشیرم سپر کنم سرو دستت ندارم از فتراک" مرا به هر دوجهان جز تو نیست یک همدم خوشا دمی که نمایی مرا به غم توأم غمی که از بر یار است شادی است آن غم "اگر تو زخم زنی به که دیگری مرهم وگر تو زهر دهی به که دیگری تریاک" کجاست موسی عمران که طور ما بیند نگفته یک ارنی سایه ی خدا بیند هزار جلوه ی معشوق برملا بیند "تورا چنانکه تویی هر نظر کجا بیند به قدر بینش خود هرکسی کند ادراک" 🔅ز"منعمی "اگر این ناله بشنوی حافظ زخاک خیزی وبا اوبه سردوی حافظ چو نی نوا کنی ونینوا روی حافظ "به چشم خلق عزیز آنگهی شوی حافظ که بر درش بنهی روی مسکنت بر خاک" 🌹🌹ادب واندیشه🌹🌹 🆔https://t.me/hajsadri

🔹🔹🔹 💢امان از بی تفاوتی...! ✍️علی مرادی مراغه ای ♦️برخی فیلمهای تلخی وجود دارد که آدم وقتی یکبار آنها را می بیند دوست دارد دیگر هرگز آنها را نبیند، اما باید حتما یکبار آنها را دید و فیلم The Incident یکی از آنهاست... این فیلم نشان می دهد که شر، زمانی می تواند حاکم شود که مردم با بی تفاوتی خودشان، بدان اجازه دهند. در این فیلم، دو اوباش و شرور به هر کسی می رسند اذیت می کنند و از آزار دادن مردم لذت می برند و قهقهه سر می دهند، آنها ابتدا با طعمه های خود بازی می کنند مثل گربه قبل از خوردن موش...! سپس سوار واگن قطار می شوند که اینجا مثل یک جامعه است و افراد مختلف داخل آن، طبقات مختلف اجتماع هستند... دو جنایتکارِ شرور، شروع به آزار و تحقیرِ افراد می کنند اول از آدمهای ضعیف شروع می کنند مثلا یک مرد همجنسگرا را اذیت می کنند و سپس یک زوج را و بعد به سراغ سربازی می روند که یک دستش شکسته شده و سپس به سراغ افراد دیگر و آسیاب به نوبت...! ♦️قربانیان ترسیده و منفعل و بی تفاوت، منتظرند تا نوبت شان رسد...! و اینهمه آدم در مقابل دو نفر، خفه خون گرفته اند! و مثل بره نشسته اند و اذیت دیگران را می نگرند! آیا نمی دانند بزودی نوبت خودشان میرسد؟! و این شتر بر درِ خانه شان می نشیند! در پایان فیلم، تنها آن سربازِ دست شکسته مبارزه می کند و آن دو آدم شرور را شکست می دهد(شاید کارگردان خواسته پایان فیلمش، خوش و به اصطلاح Happy End باشد تا بلکه تماشاگر از این همه خشم، نفس راحتی کشد...!) اما باز در پایان فیلم، مردم بی تفاوت، همچنان در صندلی های خود یخ بسته اند، مبهوت مانده اند و بی تفاوت، از کنار مردی که بیهوش به زمین افتاده رد می شوند و از قطار پیاده میگردند مثلا به مقصد رسیده اند اما چه مقصدی...! ♦️هیچ چیز خطرناکتر از مردم بی تفاوت نیست و جامعه ای که حساسیت خودش را در قبال زشتی ها، از دست داده باشد! مثالی دیگر از جامعه خودمان بیاورم: سالها پیش جوانی در میدان کاج تهران، جوان دیگری را با ضربات چاقو مجروح کرد.جوان مجروح، ۴۵ دقیقه از مردم کمک میخواست ولی ضارب با همان سلاح سرد در میدان جولان می داد و تهدید می کرد که کسی نباید به مجروح کمک کند، کسی اقدامی نکرد. نه دو مأمور نیروی انتظامی که آنجا بودند و نه مردم. ۴۵ دقیقه مجروح در مقابل دیدگان مردم جان کَند و جان داد و قاتل نیز با دستور رئیس قوه قضائیه وقت با سرعت در عرض یک ماه محاکمه و اعدام شد... شاید اگر بی تفاوتی مردم نبود هم مقتول و هم قاتل نجات می یافتند و آن جنایت تکمیل نمی شد اما شاید آن تماشاچیان، هرکدام با خود فکر می کنند چرا من کاری بکنم؟ چرا دیگری نکند...؟! ♦️بی تفاوتی ترجمه واژه Apathy می باشد. لغت نامه وبستر بی تفاوتی را «بی احساس؛ آزاد و رها از درد، هیجان» تعریف می کند. اسکار وایلد، بی تفاوتی را غیبت یا فقدان احساس و شور و هیجان می داند. جی.سی.رایت، بی تفاوتی را  «خستگی  ناشی  از  یاس  و  ناامیدی  و  بی علاقه گی و لاقیدی» می داند و داریوش آشوری نیز واژه Apathy را به «بی احساسی، بی شوری، سردی و بی حالی» ترجمه کرده است. ♦️اما به نظرم، نوع تربیت و ترس و همچنین فقدان یک چشم انداز برای آینده و یاس و ناامیدی می تواند از علتهای اساسی بی تفاوتی در مقابل سرنوشت دیگران باشد که باعث می شود یک انسان به عنوان عضوی از جامعه، منفعلانه هر گونه شرایط وخیم را بپذیرد و تلاشی برای ایجاد تغییر نکند. در اینصورت، انسانها به مرور زمان به ایده «درماندگی آموخته شده» مارتین سلیگمن مبتلا می گردند و مانند سگها و میمونهای سلیگمن، حتی به سکس و غذا و بازی هم، دیگر واکنش نشان نمی دهند و مصداق بارز شعر مارتین نیمولر میگردند که در آن، ظهور نازیسم را توصیف کرده بود... 📌این یکی از وحشتناکترین عقاید است که معتقد باشیم: من و خرم از پل رد شویم و دیگر وجود یا عدم پل در پشت سرِ من، علی السویه و یکسان است! خشونت ها و درنده خویی های وحشتناک هرگز بوجود نمی آمدند اگر در همان گام اول، آدمها در قبال سرنوشت و رنج دیگران، احساس مسئولیت می کردند و بی تفاوت نمی شدند. و ما همیشه به اشتباه، هر جنایتی را در دایره ی محدودِ قاتل و مقتول خلاصه می کنیم و نقش عظیمِ بی تفاوتها و تماشاگرانِ خاموش را در تمام جنایتها غالبا نادیده می گیریم... و آیا در یک جامعه، سرمایه اجتماعی بزرگتر از احساس مسئولیت انسانها در قبال سرنوشت دیگران است؟! عشق ورزیدن؛ در غم انسان نشستن؛ پا به پای شادمانی های مردم پای کوبیدن...       🌺[⬅️ادب و اندیشه➡️]🌺 🆔https://t.me/hajsadri

💠 ۱۰ اختراع و نوآوری ایرانیان باستان 🌺[⬅️ادب و اندیشه➡️]🌺 🆔https://t.me/hajsadri

🌜🌜🌜 💠حافظ و روضه‌خوان پیر ده ما ✍دکتر شفیعی کدکنی حدود نیم قرن قبل در یک مصاحبه، در ۱۳۴۴، به مناسبتی نقل کردم که روضه‌خوانِ پیرِ ده ما در روز پس از عاشورا، وقتی به توصیف اسارت اهل‌بیت و گرداندنِ سَرِ حضرت امام حسین «ع» در بازارِ شام و نیز گرداندنِ حضرت زینب «س» در کنارِ سر بریده و در میان «پرده عماری» می‌پرداخت این بیت حافظ را با صوت حزین می‌خواند: در کار گُلاب و گُل حکم ازلی این بود کان شاهد بازاری وین پرده نشین باشد هیچ کس نمی‌تواند تردید کند که این ابتکارِ او کشف یکی از شبکه‌های غایبِ متنِ شعر حافظ است. اگرچه بیش از آنکه مصداقِ نگاه ساختاری باشد با هرمنوتیک مشابهاتی دارد. از این دیدگاه، هر «متن» دارای یک حافظه است. آنچه در ضمیرِ آگاه این متن موجود است، همان است که از صورت آن استخراج می‌کنیم ولی کشفِ تمامی آنچه در حافظهٔ متن موجود است و آنچه در ضمیر نابه‌خودِ آن وجود دارد، زمانِ بی‌نهایتی می‌طلبد. قرائتِ اولیه که از راهِ صورت و روابط اجزای صورت حاصل می‌شود در حقیقت استخراج ضمیر آگاهِ متن است که بسته است و محدود و آنچه از راه تأمل در ساختار حاصل می‌شود استخراجِ حافظهٔ مغفول یا ضمیرِ نابه‌خودِ متن است. 🌀🌀ادب واندیشه🌀🌀 🆔https://t.me/hajsadri

🔖🔖🔖 💢تحریفات عاشورا 📝مرتضی مطهری انسان وقتى که در تاریخ نگاه مى‏کند، مى‏بیند که به سر این حادثه چه‏ها آورده‏اند! به خدا قسم حرف حاجى [نوری] حرف راستى است.مى‏گوید : امروز اگر کسى بخواهد بر امام حسین علیه السلام بگرید، بر این مصیبتهایش باید بگرید، بر این تحریف ها و مسخ ها و دروغ ها باید بگرید.* کتابى است معروف به نام «روضة الشهداء» از ملا حسین کاشفى.* حاجى فرموده بود که این *داستان زعفر جنّى و داستان عروسى قاسم*، اول بار در کتاب این مرد آمده است. حقیقت این است که من این کتاب را ندیده بودم. خیال مى‏کردم در آن یکى دو تا از این حرفهاست. بعد که این کتاب را- که به فارسى هم هست و تقریباً در پانصد سال پیش تألیف شده است- [خواندم دیدم از این داستانها زیاد است.] ملا حسین کاشفى مردى است که واعظ هم هست، اتفاقاً این بى‏انصاف مرد باسوادى هم بوده است، کتابهایى هم دارد۰۰۰ تاریخش را که انسان مى‏خواند، معلوم نیست که او شیعه بوده یا سنى، و مثل اینکه اساساً یک مرد بوقلمون صفتى هم بوده است، در میان شیعه‏ها خودش را یک شیعه صد در صد متصلّبى نشان مى‏داده و در میان سنى‏ها خودش را حنفى نشان مى‏داده است. اصلًا اهل بیهق و سبزوار است. سبزوار مرکز تشیع بوده است و مردم آن هم فوق العاده متعصب در تشیع. اینجا که در میان سبزواریها بود، یک شیعه صد در صد شیعه بود. بعد مى‏رفت هرات. آنجا که مى‏رفت، به روش اهل تسنن بود. این مرد، واعظ هم بوده است. چون در سبزوار بود، ذکر مصیبت مى‏کرد. کتابى نوشته است به فارسى. اولین کتابى که در مرثیه به فارسى نوشته شده همین کتاب روضة الشهداء است که در پانصد سال پیش نوشته شده است، چون وفات کاشفى در 910، اوایل قرن دهم، بوده است و این کتاب یا در اواخر قرن نهم هجرى نوشته شده است یا در اوایل قرن دهم. قبل از این کتاب مردم به منابع اصلى مراجعه مى‏کردند. شیخ مفید (رضوان اللَّه علیه) ارشاد را نوشته است و چقدر متقن نوشته است. ما اگر به ارشاد شیخ مفید خودمان مراجعه کنیم، احتیاج به منبع دیگر نداریم. [در] تواریخ اهل تسنن، طبرى نوشته است، ابن اثیر نوشته است، یعقوبى نوشته است، ابن عساکر نوشته است، خوارزمى نوشته است. من نمى‏دانم این بى‏انصاف چه کرده است! من وقتى این‏ کتاب را خواندم، دیدم حتى اسمها جعلى است؛ یعنى در میان اصحاب امام حسین اسمهایى را مى‏آورد که اصلًا چنین آدمهایى وجود نداشته‏اند؛ در میان دشمنها اسمهایى مى‏برد که همه جعلى است؛ داستانها را به شکل افسانه در آورده است.* چون این کتاب اولین کتابى بود که به زبان فارسى نوشته شد، [مرثیه خوانها] که اغلب بى سواد بودند و به کتابهاى عربى مراجعه نمى‏کردند، همین کتاب را مى‏گرفتند و در مجالس از رو مى‏خواندند. این است که امروز مجلس عزادارى امام حسین را ما «روضه خوانى» مى‏گوییم. در زمان امام حسین روضه خوانى نمى‏گفتند، در زمان حضرت صادق هم روضه خوانى نمى‏گفتند، در زمان امام حسن عسکرى هم روضه خوانى نمى‏گفتند، بعد در زمان سید مرتضى هم روضه خوانى نمى‏گفتند، در زمان خواجه نصیرالدین طوسى هم روضه خوانى نمى‏گفتند. از پانصد سال پیش به این طرف اسم این کار شده «روضه خوانى». روضه خوانى یعنى خواندن کتاب روضة الشّهداء، همان کتاب دروغ. از وقتى که این کتاب در دست و بالها افتاد، دیگر کسى تاریخ واقعى امام حسین را مطالعه نکرد و شد افسانه سازىِ روضة الشهداء خواندن.* ما شدیم روضه خوان، یعنى روضة الشهداء خوان، یعنى افسانه‏ها را نقل کردن و به تاریخ امام حسین توجه نکردن.* گفت: «وَ زادَتِ التَّنْبورُ نَغْمَةً اخْرى‏»؛ بعد در شصت هفتاد سال پیش، مرحوم ملا آقاى دربندى پیدا شد. تمام حرفهاى روضة الشهداء را به اضافه یک چیزهاى دیگر، همه را یکجا جمع کرد که دیگر واویلاست!واقعاً به اسلام باید گریست 📙حماسه حسینی ج۱، صفحه 82-84-با تلخیص  🌺[⬅️ادب و اندیشه➡️]🌺 🆔https://t.me/hajsadri