فردای بهتر (مصطفی تاجزاده)

‍ ✅آیا رهبر به جمهوری باور دارد؟ ✍️سیدمصطفی تاجزاده ✅قبل از بیانیه اخیر، چالش مهندس موسوی با آقای خامنه‌ای درمورد وقوع یا عدم وقوع تقلب در انتخابات ۸۸ بود. رهبر ادعا می‌کرد که برای دفاع از جمهوریت زیربار ابطال انتخابات نمی‌رود. اگرچه محل واقعی نزاع، حق ملت برای تعیین سرنوشت خود بود. ✅درهرحال تخلفات انتخابات ۸۸ با گذشت زمان اولویت خود را ازدست می‌داد. احتمالا به‌همین‌دلیل مهندس موسوی شعار اجرای بدون تنازل قانون اساسی را مطرح کرد، چون فکر می‌کرد اختلاف را باید به جای اصلی خود بکشاند. ۱۳ سال هم بر این شعار ایستادگی کرد. اما رفتار و گفتار رهبری، بسیاری از نیروها ازجمله وی را به این نتیجه رساند که بدون تغییر قانون اساسی، نمی‌توان حقوق ملت را پاس داشت و امور را به سامان رساند. ✅پس سراغ رفراندوم رفت تا آنچه اکثریت ملت می‌خواهد، چنان‌که در یک جمهوری انتظار می‌رود، تحقق یابد. پیشنهاد رفراندوم تغییر قانون اساسی، بهانه‌ها را از حاکمیت گرفته است. ✅رهبر دیگر نمی‌تواند درخواست رجوع به آرای عمومی و همه‌پرسی را به بیگانگان نسبت دهد و آن را در تعارض با میراث بنیان‌گذار نظام و در تضاد با جمهوریت بخواند. ✅همه‌پرسی مصداق بارز نگاه به داخل و به ملت است که چه می‌گوید و چه می‌خواهد. به همین دلیل مردم را فاقد قدرت تحلیل‌سازی خواند تا صورت مسئله را پاک کند و از رفراندوم طفره رود. غافل از آنکه همین سخن و در حقیقت اتهام، نشانه شکست حکومت فقهاست. ✅معنای ادعای رهبر این است که ایرانیان در رژیم گذشته، قدرت تشخیص نظام و قانون اساسی مطلوب خود را داشتند، اما اکنون بعد از قریب ۴۵ سال حکومت ولی‌فقیه، قدرت درک مصالح خود را ندارند و بنابراین نباید رفراندوم برگزار شود! ✅اگر ادعای رهبر درست باشد، پس نظریه ولایت فقیه حداقل در عمل شکست خورده و مردم را به عقب برده است. و اگر نادرست باشد، نشانگر مخالفت رهبر با رای و نظر جمهور مردم است. البته در دوره‌ای که هتاکان قدر می‌بینند و مداحان در صدر می‌نشینند، مردم را فاقد قدرت تجزیه و تمییز مسايل خواندن، تعجب ندارد. (بخشی از فصل سیزدهم مصاحبه حسین رزاق با سیدمصطفی تاجزاده) (گفت‌وگوهای زندان-پاییز۱۴۰۲) 🔗برای خواندن متن کامل فصل سیزدهم 👈🏿اینجا را لمس کنید. 🆔@MostafaTajzadeh

📝📝📝مقالات پیشنهادی هفته‌ی سوم اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۳ سیدمصطفی تاج‌زاده ✅"معاصرشدن با کتاب قدسی"، از انشاءالله رحمتی، روزنامه اطلاعات، ۱۶/اردیبهشت/۱۴۰۳ ✅"سست‌شدن پایگاه مردمی جو بایدن"، از اکبر مختاری، روزنامه هم‌میهن، ۱۶/اردیبهشت/۱۴۰۳ ✅"معماری اقتصاد بازنگری شود"، از فاطمه لطفی، روزنامه هم‌میهن، ۱۶/اردیبهشت/۱۴۰۳ ✅"صدای کودکان کار باشیم"، از طاهره پژوهش، روزنامه هم‌میهن، ۱۶/اردیبهشت/۱۴۰۳ 🔗برای خواندن متن کامل، روی مشاهده فوری بزنید. 🆔@MostafaTajzadeh

‍ دلنوشته دختر سعید مدنی برای پدر در دومین سال حبس ♦️ظاهرا خواهرم یاسمن که اینجا ۸ ساله‌ست برای بابا تولد گرفته؛ نوشابۀ صورتی سلیقۀ یاسمن بوده بی‌شک. فکر می‌کرد یا وانمود می‌کرد که فکر می‌کنه بابا از مأموریت کاری ۸-۹ماهه برگشته خونه یک روز؛ ولی در واقع از بعد از ۶ماه زندان انفرادی و ۲-۳ماه حبس غیرانفرادی، توی یک بازداشتگاه نظامی،برای چند ساعت آمده بود مرخصی، به همراه ۲ تا مأمور لباس‌شخصی، پاییز ۱۳۸۰. ♦️یاسمن توی اون دورۀ بچگی بود که جشن تولد کلا دوست دارند، تولّد بقیه هم یک جورهایی برای خودش می‌شد؛ از نگاهش به شمع‌ها پیداست که دلش می‌خواست خودش فوت کنه.اصل تولد گرفتن فکر مامان بود؛ ولی تدارکات مفصل‌تر، کیک و شمع و کلاه بوقی (که توی این عکس نیست) به اصرار یاسمن بود. من چون دیگه ۱۱ سالم بود و بزرگ شده بودم این مسخره‌بازی‌ها رو تحویل نگرفتم. ♦️به غیر از من و مامان و یاسمن، ۱۰-۱۲ نفر مهمان دیگه هم بودند. با همۀ فیلم بازی کردن‌ها جلوی بچۀ ۸ سالۀ مثلا بی‌خبر از همه جا آخرش تا بابا رسید خونه ۲-۳ نفر زدند زیر گریه، ولی من که نه.عکس از بیشتر از ۲۰ سال پیشه، ولی اینجا، در ۴۰ سالگی، چهرۀ بابا به نظرم حتی از عکس‌های سال‌های اخیر هم فرسوده‌تره. ♦️همچنان مُصر به ادامۀ بازی، بابام دو تا مأمور رو همکارش معرفی کرد و بقیه هم زورکی ناچار شدند مثل مهمون ازشون پذیرایی کنند. یک جایی از اون عصر تولد هم برگزار شد. ذوق یاسمن برای تولد و کلاه بوقی سر بابا گذاشتن بالاخره به همه سرایت کرد و یک لحظاتی واقعا مثل خودمون شدیم و حتی خوش گذشت. برای همین من یک خرده از خودم که قضیۀ تولد رو جدی نگرفته بودم دلخور شدم. ♦️نزدیک‌های آخرش شده‌بود و وقت خداحافظی که رفتم توی اتاقم و کتاب هنر اول راهنمایی رو باز کردم و یکی از سرمشق‌های آسون‌تر اول کتاب رو شروع کردم نوشتن، فکر کردم به خوبی نقاشی نیست، ولی خوش‌نویسی هم کادوئه. صدای خداحافظی میومد و اینقدر عجله کردم که یک دور سرمشق خراب شد. ♦️تلاش دوم رو گذاشتم توی یک پاکت و بدوبدو رفتم دم در که قایمکی بدمش به بابا. «همکارها»چپ‌چپ بابا رو نگاه کردند که یعنی این چیه و از پاکت در بیار هرچی هست. چشم بقیه هم افتاد به اون سرمشق کتاب هنر اول راهنمایی و شروع کردند شوخی و جدی به‌به و چه‌چه؛ در واقع برداشته بودم گل‌درشت‌ترین جملۀ ممکن رو نوشته بودم بی‌ قصد قبلی: «راه مردان بزرگ ادامه دارد». اون سانتی‌مانتالیسمِ ناخواسته که بعدا هم یک عزیزی بابتش سربه‌سرم گذاشت تنها کاری بود که از دستم بر میومد، مثل همین الان. ♦️سال دوم از محکومیتش هم تمام شد و ۶ سال دیگه مونده؛ این دفعه نزدیک ۷۰ سالگی بر می‌گرده خونه. 🆔@MohandesMirHosseinMousavi @MostafaTajzadeh

📝📝📝چرا به ابتذال رسیدیم؟ ✍🏻سید مصطفی تاج‌زاده ✅یکم. مقایسه انتخابات در سال‌های اخیر در دو کشوری که جمعیت و شرایط نزدیک به هم و اشتراکات فراوان تاریخی و دینی و فرهنگی دارند و تقریبا هم‌زمان به مهار استبداد مطلقه و مشروط کردن قدرت پرداخته‌اند، درس‌های مهمی به ویژه در دو زمینه زیر دارد: ۱- چرا در ترکیه، باوجود تورم بالای سال‌های اخیر، مشارکت حداکثری بوده و در ایران، مشارکت حداقلی شده است؟ چرا در یک جمهوری سکولار مردم اکثرا مسلمان دوبرابر بیشتر از یک جمهوری اسلامی رأی می‌دهند؟ ۲- چرا جناح حاکم در ترکیه شکست خود را به رسمیت می‌شناسد و وعده جبران خطاها و کم‌کاری‌ها را می‌دهد، اما در ایران انگار نه انگار که فراخوان رهبر با ادبار و بی‌اعتنایی اکثریت قاطع ملت (نزدیک به دوسوم مردم) مواجه شده است؟ به علاوه هیچ فرد و مقام و نهادی مسئولیت این شکست را نمی‌پذیرد و هیچ تغییری به نفع ملت رخ نمی‌دهد؟ متن کامل @MostafaTajzadeh

متن کامل بیانیه محمد رسول‌اف خطاب به جامعه سینمایی دنیا چند روز پیش، پس از سفری پیچیده و طولانی وارد اروپا شدم. حدود یک ماه پیش وکلایم به من اطلاع دادند که حکم هشت سال حبسم در دادگاه تجدیدنظر تایید شده است و در مدت زمان کوتاهی اجرا خواهد شد. با علم به اینکه بزودی خبر فیلم جدیدم منتشر می‌شود، می‌دانستم که بی‌شک حکم جدیدی به این ۸ سال اضافه خواهد شد. وقت زیادی برای تصمیم‌گیری نداشتم. باید بین زندان و خروج از ایران یکی را انتخاب می‌کردم. با قلبی پر از اندوه، تبعید را انتخاب کردم. جمهوری اسلامی در شهریور ۱۳۹۶ گذرنامه‌ام را ضبط کرد، بنابراین مجبور شدم مخفیانه ایران را ترک کنم. با آنکه به شدت به حکم ناعادلانه‌ اخیر که مرا مجبور به تبعید کرد اعتراض دارم، اما دستگاه قضایی جمهوری اسلامی آنقدر احکام ظالمانه و عجیبی صادر کرده است که خودم را در جایگاهی نمی‌بینم که از حکمی که برایم صادر شده شکایت کنم. احکام اعدام در حالی اجرا می‌شود که جمهوری اسلامی جان معترضان و فعالان حقوق مدنی را هدف قرار داده است. باورش سخت است، اما همین الان که دارم این مطلب را می‌نویسم، توماج صالحی، خواننده رپ جوان در زندان به سر می‌برد و به اعدام محکوم شده است. دامنه و شدت سرکوب به حدی از وحشیگری رسیده است که مردم هر روز منتظر خبر جنایت فجیع دیگری از حکومت هستند. ماشین جنایت جمهوری اسلامی به طور مستمر و سیستماتیک حقوق بشر را نقض می‌کند. قبل از آنکه سرویس‌های اطلاعاتی جمهوری اسلامی از ساخت فیلمم مطلع شوند، تعدادی از بازیگرانش موفق به خروج از ایران شدند. با این حال بسیاری از بازیگران و عوامل فیلم هنوز در ایران هستند و سیستم اطلاعاتی به آنها فشار می‌آورند. آنها زیر بازجویی‌های طولانی قرار گرفته‌اند. خانواده برخی از آنها احضار و تهدید شدند. بخاطر شرکت آنها در این فیلم، پرونده‌های قضایی برایشان تشکیل و ممنوع الخروج شدند. به دفتر فیلمبردار فیلم یورش بردند و تمام وسایل کارش را بردند. آنها همچنین از سفر صدابردار فیلم به کانادا جلوگیری کردند. در بازجویی‌ها از عوامل فیلم، نیروهای اطلاعاتی از آنها خواستند که برای خروج فیلم از جشنواره کن به من فشار بیاورند. آنها در تلاش بودند تا گروه فیلمبرداری را متقاعد کنند تا بگویند از داستان فیلم آگاه نیستند و برای مشارکت در پروژه تحت نفوذ قرار گرفتند. به‌رغم محدودیت‌های زیادی که من و همکاران و دوستانم در روند ساخت فیلم با آن مواجه بودیم، سعی کردم به روایتی سینمایی برسم که از روایت حاکم ناشی از سانسور در جمهوری اسلامی دور و به واقعیتش نزدیک‌تر باشد. شک ندارم که محدود کردن و سرکوب آزادی بیان حتی اگر محرکی برای خلاقیت شود قابل توجیه نیست، اما وقتی راهی نیست، باید راهی ساخت. جامعه سینمایی دنیا باید نسبت به تامین حمایت مؤثر از سازندگان این گونه فیلم‌ها مطمئن شود. از آزادی بیان باید با صدای بلند و واضح دفاع شود. افرادی که شجاعانه و فداکارانه با سانسور به جای حمایت از آن مقابله می کنند، باید با حمایت سازمان‌های بین‌المللی فیلم از اهمیت اقدام خود اطمینان پیدا کنند. همانطور که از تجربه شخصی خودم می‌دانم، این می‌تواند کمک گرانقدری به ادامه کار ارزشمند آنها باشد. افراد زیادی در ساخت این فیلم کمک کردند. فکر و ذهن من با همه آنهاست و نسبت به امنیت و سلامتی آنها بیمناکم. #فرهیختگان راهی به رهایی @MostafaTajzadeh

📝📝📝 شورای نگهبان در اجرای خواسته صریح رهبری که مواردی از جفا در تأیید صلاحیت‌ها را در انتخابات‌های گذشته تذکر دادند، چه کرده است؟ ✍️حسن روحانی ✅شورای نگهبان در اجرای خواسته صریح رهبری که مواردی از جفا در تأیید صلاحیت‌ها را در انتخابات‌های گذشته تذکر دادند، چه کرده است؟ شورای نگهبان برای تأمین مشارکت حداکثری مردم در انتخابات که رهبری آن را وظیفه همه نهادها دانستند چه اقدامی انجام داده است؟ شورای نگهبان با تشکیلات گسترده در سراسر کشور به چه حجت شرعی یا مستند قانونی، بدون آن که دفاع نامزدها را بشنود و تحقیق منطبق با رویه‌های متعارف حقوقی را انجام دهد، حکم به ردّصلاحیت گسترده افراد داده است؟ ✅ نامه دکتر روحانی خطاب به ملت ایران در رابطه با ردّصلاحیت توسط شورای نگهبان @rouhanioffice @MostafaTajzadeh

📝📝📝زنان و حقوق‌شان؛ دغدغه هر انسان شرافتمند ✍️ زهرا رهنورد زندان اختر به نام خداوند مهربانی‌ها ✅از آغاز انقلاب یکی از دغدغه‌هایم زنان و حقوق فراموش‌شده انسانیِ ما زنان ایران بوده است و دریغا که اینک پس از ۴۵ سال همچنان زنان و حقوق فراموش‌شده آنان، دغدغه هر انسان شرافتمندی است که سرکوب و اهانت به نیمی از پیکره این ملت را تحمل نمی‌کند و حاضر است تا پای جان برای آرمان آزادی و حقوق انسانی زن و تمامی ملت پافشاری کند، چرا که تقارن حقوق زن و حقوق ملت اصلی جدانشدنی است. ✅حاکمیت در ملاء عام و جلوی چشم مردم و رسانه‌های ایران و جهان بی‌شرمانه زنان را کتک می‌زند یا فرزندان معترض‌شان را می‌کشد و سوگواران‌شان را زندانی می‌کند و گشت ارشاد و اضلال‌شان را همچنان مبتکرانه ادامه می‌دهد و زن‌کشی می‌کند؛ بخاطر چند متر روسری که دستور دیکتاتوری و من‌درآوردی است و نه دینی، فرقه‌ای است و نه مذهبی. ✅حتی وسیله نقلیه زنان را می‌رباید و تا چند میلیون پول جریمه نگیرد وسیله نقلیه را رها نمی‌کند و این دزدی سرگردنه همراه با پرونده‌سازی علیه زنان تکمیل می‌شود. حاکمیت همزمان با کتک زدن زنان و دستگیری و سرکوب جوانان و اعدام و قتل آنان، برای زنان و کودکان و مردان فلسطینی که توسط اسرائیل سرکوب شده‌اند اشک تمساح می‌ریزد. ✅اهانت به زنان و تضییع حقوق و شعورشان اگرچه هر روز قبیح‌تر می‌شود اما همزمان وجدان عمومی ملت آزاده ایران را هم به آتش اعتراض می‌کشد و غیرت و شرف ملی را آنچنان جریحه‌دار می‌کند که حمله مغول با دل و جان و مردم سرزمین‌مان کرد. ✅آیا حاکمان دریافته‌اند که لحظات سقوط‌شان فرا رسیده، که چنین شهر را به هم ریخته‌اند؟ زهرا رهنورد ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ @kaleme

◼️زنان و حقوق‌شان؛ دغدغه هر انسان شرافتمند ✍️ زهرا رهنورد زندان اختر به نام خداوند مهربانی‌ها ▫️از آغاز انقلاب یکی از دغدغه‌هایم زنان و حقوق فراموش‌شده انسانیِ ما زنان ایران بوده است و دریغا که اینک پس از ۴۵ سال همچنان زنان و حقوق فراموش‌شده آنان، دغدغه هر انسان شرافتمندی است که سرکوب و اهانت به نیمی از پیکره این ملت را تحمل نمی‌کند و حاضر است تا پای جان برای آرمان آزادی و حقوق انسانی زن و تمامی ملت پافشاری کند، چرا که تقارن حقوق زن و حقوق ملت اصلی جدانشدنی است. ▫️حاکمیت در ملاء عام و جلوی چشم مردم و رسانه‌های ایران و جهان بی‌شرمانه زنان را کتک می‌زند یا فرزندان معترض‌شان را می‌کشد و سوگواران‌شان را زندانی می‌کند و گشت ارشاد و اضلال‌شان را همچنان مبتکرانه ادامه می‌دهد و زن‌کشی می‌کند؛ بخاطر چند متر روسری که دستور دیکتاتوری و من‌درآوردی است و نه دینی، فرقه‌ای است و نه مذهبی. ▫️حتی وسیله نقلیه زنان را می‌رباید و تا چند میلیون پول جریمه نگیرد وسیله نقلیه را رها نمی‌کند و این دزدی سرگردنه همراه با پرونده‌سازی علیه زنان تکمیل می‌شود. حاکمیت همزمان با کتک زدن زنان و دستگیری و سرکوب جوانان و اعدام و قتل آنان، برای زنان و کودکان و مردان فلسطینی که توسط اسرائیل سرکوب شده‌اند اشک تمساح می‌ریزد. ▫️اهانت به زنان و تضییع حقوق و شعورشان اگرچه هر روز قبیح‌تر می‌شود اما همزمان وجدان عمومی ملت آزاده ایران را هم به آتش اعتراض می‌کشد و غیرت و شرف ملی را آنچنان جریحه‌دار می‌کند که حمله مغول با دل و جان و مردم سرزمین‌مان کرد. آیا حاکمان دریافته‌اند که لحظات سقوط‌شان فرا رسیده، که چنین شهر را به هم ریخته‌اند؟ زهرا رهنورد ۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ @kaleme @MostafaTajzadeh

‍ شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران با درخواست آزادی مشروط ویدا ربانی، روزنامه‌نگار، مخالفت کرده و دلیل آن را «لزوم تنبیه اینگونه مجرمین» اعلام کرده است. پرتو برهان‌پور، وکیل دادگستری، روز ۲۳ اردیبهشت با اعلام این خبر در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: درخواست آزادی مشروط ویدا ربانی، به دلیل «لزوم حفظ نظم عمومی و به منظور اصلاح و تنبیه لازم اینگونه از مجرمین» توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران رد شد. ویدا ربانی سابقه همکاری با روزنامه‌های شرق، هم‌میهن، قانون، مردم امروز، سازندگی و هفته‌نامه صدا و مهرنامه را در کارنامه خود دارد. این روزنامه‌نگار و فعال مدنی مهر سال ۱۴۰۱ در جریان اعتراضات سراسری پس از قتل حکومتی مهسا امینی بازداشت و در دی ماه همان سال از سوی ٢۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ایمان افشاری به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به شش سال حبس و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به ۱۵ ماه حبس محکوم شد. خانم ربانی پیش از آن نیز در سال ۱۴۰۰ به دنبال دعوت مردم به شرکت کردن در تجمع اعتراضی علیه شلیک به هواپیمای اوکراینی بازداشت و توسط دادگاه انقلاب تهران به ۱۰ سال حبس و محرومیت‌های اجتماعی محکوم شده بود. @MostafaTajzadeh

آقای شهاب‌الدین حائری که از اقامت چند روزه من در شیراز مطلع شده بودند، پیام دعوتی فرستادند. من هم دیدار ایشان را که به دلیل نقدهایشان مورد عنایت آقایان قرار گرفته‌اند، وظیفه دانسته بعد از جلسه با فعالان سیاسی استان به منزلشان رفتم. خاطرات شیرینی از پدر و حسن خلق ایشان بیان کردند، دیدن زینب خانم دختر دوم ایشان هم مغتنم بود. در همان فرصت کوتاه دیدارمان کلی از او آموختم. همسرجان هم تماس گرفت و با میزبان ما گفتگو کرد. هردو از احوال و وضعیت پرونده‌ها و احکام یکدیگر پرسیدند. همسرجان احوال پدرخانم آقای حائری، احمد توکلی، را پرسید و از این که آقای زیباکلام در آستانه معرفی کتابش، در نمایشگاه کتاب، بازداشت و برای اجرای حکم به اوین منتقل شده ابراز تعجب کرد! او هم‌چنین گفت زندان جای خیلی بدی نیست، در آن می‌شود خوب کتاب خواند! یاد حضرت مسیح افتادم که وقتی همه، زشتی‌های سگی ولگرد را به زبان می‌آوردند، از دندان سپید او‌ تعریف کرد! کتاب سیاست‌ورزی اصلاح طلبانه در ایران نوشته همسرجان را تقدیم آقای حائری کردم و پس از گرفتن عکس یادگاری راهی مقصد بعدی شدیم...