دانشوران همگام (دکتر هاشمی مازندرانی)

درود بر شما ، در بیانات دوستان دانشور ، به نظر بنده خیلی خلط واژه ها رخ داده است ، اولا خَلط جمال با آرایش ، آیا جمال آرایش است یا پیرایش ؟ یعنی افزودن است یا کاهیدن ، گرچه هر دو برای تجمیل و زیباسازی به کار می رود ، ثانیا جمال در اخلاق و سیرت است یا در ساختار و صورت ، ثالثا خود آرایی غیر دگر آرایی است ، یکی را برای هدفی خاص می آرایند فرق دارد با اینکه خودش خودش را می آراید ، وقتی یکی خود را می آراید باید بداند برای چه می آراید ؟ برای جلب توجه ، یا فریب دادن؟ رابعا آرایش با وسایل آرایشی متداول مانند روژ لب مثلا ، اصلا برای زیباسازی نیست بلکه به انگیزه شهوت انگیزی در فرهنگ مدرن است ولو خانم ها آراسته و نجیب ندانند و نخواهند ، لب آرایی نماد آمادگی برای لب دادن است چون دهان بویژه لب عضو جنسی زن تلقی می شود لذا در جهان مدرن بر خلاف جهان سنت ، زنان نیمی از سینه خود را نیز نمایش می دهند ، خوب چرا ؟ سینه نمایی نماد شهوت انگیزی است یا زیبا نمایی ؟ چه کسی گفته با روژ لب زنان زیباتر می شوند اصلا آیا زیبایی همان شهوت انگیزی با آرایش است ؟ لب نمایی و سینه نمایی مثلا غیر آرایش ناخن است ، قرآن هم گفته زنان خِمار و پوشش را روی سینه های خود بیندازند چون محرّک مرد است مانند لبان سرخین ، بویژه در نظریه فروید لب کانون تلذّد جنسی است ، زنان نجیب معمولا وقتی با مردان مواجه می شوند ناخودآگاه روی سینه خود را می پوشانند و نزد بزرگان و مزارت مقدس یا مجالس معنوی و مذهبی که می روند روژ لب خود را پاک می کنند چرا ؟ چون این حضور با آن ظهور مناسب نیست ، خامسا اصلا زیبایی به صورت نیست ، صورت زیبا و آراسته زنان هر مردی عادی را در تمام جوامع تحریک می کند اگر چه زنان قصد تحریک مردان را ندارند ولی کاملا می دانند که صورت خود را برای جلب نظر مردان ولو بدون انگیزه شهوت انگیزی می آرایند ، هرکسی صدق وجدانی و تجربی این مطالب را انکار کند اندکی بی انصاف است .... داعی الخیر ...

جای اصلی ما در زندگی کجاست؟ به تقدیر چقدر اعتقاد دارید؟ مجتبی تمسکی

درود بر همه مجیبین به پرسش ، به نظر بنده علت اصلی خود آرایی زنان وفور چشم چرانی است ، اکثر مردان ایرانی عادت دارند زنان دیگر را (بقول آخوندهای دیروز ، زنان نامحرم و اجنبی) را بنگرند و از نگاه کردن به اندام زنان لذت بَصَری می برند و معمولا به دلیل داشتن ذهن قیاسی ، بویژه صورت زنان اجنبی و خیابانی و بیابانی را با اندام همسر خود ( نه صورت خواهر و مادر خود ) مقایسه می کنند و اکثرا نیز زیبایی صورت را مناط قضاء می دانند برعکس مردان غربی که شنیدم و خواندم همواره برای قضاوت روی زنان معدّل می گیرند مردان لش ایرانی اسیر زیبایی صورتند ، مثلا گمان می کنند سوفیالورن بخاطر صورت ، این همه شهرت دارد ، یادم هست در جوانی ، خانم فروزان هنرپیشه را همه زیبا می دیدند ، غافل از آنکه اصلا زیبایی صورت هم در فرهنگ ما با دیگر ملل شرق و غرب تفاوت دارد یعنی مردم ما نمی توانند صورت زیبای یک زن هندی و چینی را تعریف کنند ، خلاصه و درد مندانه بگویم دختران زیبا چهره ایرانی اغلب زودتر شوهر می کنند و گاهی هم بیشتر آرایش می کنند تا زیباتر جلوه نمایند ، اکثر زنان ما به نظر بنده خیلی بدبخت هستند ، خود آرایی حتما نوعی خود فروشی است حتی از سوی مردان باشد ، خود آرایی مفرط زنان بویژه در عروسی ها حکایت از فقدان اعتماد به نفس عمومی و خود کم بینی ناخودآگاه و کوشش برای زیبا دیده شدن در اثر فراوانی چشم دزدی و چشمی چریدن و ذهن مقایسه ای مردان بی شعور ماست ، قصه حجاب هم ریشه در همین چشم چرانی دارد که امروزه ابزار قدرت نمایی حکومت ایران و افغان هم شد ، در ضمن این هم حرف مزخرفی است که آخوندها در آوردند زن باید خودش را برای شوهر خودش آرایش کند ، مزخرف ترین ادعّا ، در حالیکه اکثر مردان دوست دارند همسران آنان خود را در خانه پیرایش کنند نه آرایش و شاید اکثرا با آرایش و نمایش گری همسران خود برای دیگران مخالف هستند .... داعی الخیر .... هاشمی مازندرانی غریب

چرا زنان ایرانی آنقدر شیفته و شیدای آرایش و نمایش خود به دیگران هستند ، ریشه مشکل آنها کجاست ؟

مقصود و مطلوب قرآن و سنت محمدی از انسان ها ( ناس ) حتی کفّار و مشرکین فقط ایمان و عمل صالح بوده است ، مناسک تماما احکام امضایی و برای ایجاد پیوند بین سنن جاهلی با سنت نبوی بوده است که متاسفانه فقیهان متاثر از صحابه سَلَف و تابعین خَلَف فقط همین احکام امضایی که در حکم قوانین آن زمان بوده را گرفتند و تمامت دین را مساوی مناسک قرار داده و آنرا بندگی خدا نامیدند ، آنگاه در بستر تاریخ و رفتار جمعی ، مناسک با مراسم فرهنگی آمیخته شد ، مراسمات که ساخته های حاکمان و مردمان بوده با مناسک آمیخته گردید و در طی زمان رنگ مذهبی گرفت و بر مناسک غالب گشت ، البته فقیهان همه دوران پس از مدتی مقاومت و شکست ، برای حفظ منزلت خود نزد عامه ناچارند از مراسم عُرفی ساخته حاکمان و مردمان حمایت کنند تا انجاکه بر آن مراسم لباس شریعت می پوشانند تا در عِداد مناسک الهی در آیند و حتی برای آن ثواب و عقاب خلق و جعل می کنند و حدیث و فتوا می سازند و ناقدان و منکران را نیز به حکم تکفیر و تفسیق محکوم و منکوب می سازند و آنچه برای توده عوام می ماند فقط همین مراسم مذهبی است که مخلوطی ناجور از مناسک و فرهنگ جوامع دین خاص است ، مثلا امروزه نماز جماعت و حج و جمعه و قربانی و بسیاری از عقود و حقوق در اصل همان عُرف سابقه است که ملصق به جوهر دین شد و آنرا به قالب سخت و کالب صَلب تبدیل کرد ... داعی الخیر .....