ویر

«امروزه دروغ و ریا را پند و ذکر پندارند و حرامزادگی و سخن‌چینی را دلیری و شهامت نام کنند. زبان و ایغوری(خط مغولان) را هنر و دانش بزرگ دانند. اکنون هر تبهکاری امیر، هر مزدوری صدرنشین، هر ریاکاری وزیر، هر اِدباری دبیر، هر فاسدی مستوفی، هر ولخرجی ناظر هزینه، هر ابلیسی معاون دیوان، هر... خری صدر، هر شاگردآخوری صاحب‌ حرمت و جاه، هر فرّاشی صاحب‌منصب. هر ستمگری پیشکار، هر خَسی کَسی، هر خسیسی رئیسی، هر خیانت‌پیشه‌ای قدرتمند و… .» منبع: تاریخ جهانگشای جوینی، عطاملک جوینی، ص ۱۱۰، با تلخیص و بازگردانی @vir486

ای که مایوس از همه سوئی، به سوی عشق رو کن قبله دلهاست اینجا، هر چه خواهی آرزو کن     تا دلی آتش نگیرد، حرف جانسوزی نگوید حال ما خواهی اگر، در گفته‌ی ما جستجو کن   زرد روئی در میان گلرخان، عیب است بر من   روی زردم را، به خون، ای دیده گاهی شستشو کن   چرخ، کجرو نیست، تو کج بینی، ای دور از حقیقت گر همه کس را نکو خواهی، برو خود را نکو کن   چون خیال دوست، من چیزی، نشاط آور ندیدم هر زمان افسرده دل گشتی، نظاما ، یاد او کن   #نظام_وفا @vir486

ای دلبر و مقصود ما تصنیف دود عود #شجریان #مشکاتیان #مولانا @vir486

ای عشق! بی آنکه ببینمت بی آنکه نگاهت را بشناسم بی آنکه درکت کنم دوستت می داشتم. شاید تو را دیده ام پیش از این در حالی که لیوان شرابی را بلند می کردی شاید تو همان گیتاری بودی که درست نمی نواختمت. دوستت می داشتم بی آنکه درکت کنم دوستت می داشتم بی آنکه هرگز تو را دیده باشم و ناگهان تو با من- تنها در تنگ من در آنجا بودی. لمست کردم بر تو دست کشیدم و در قلمرو تو زیستم چون آذرخشی بر یکی شعله که آتش قلمرو توست ای فرمانروای من! ▫ شعری از پابلو نرودا ▫ برگردان به پارسی: نفیسه نواب پور ▫ نقاشی: لیون ویسولکوفسکی @vir486

«من اگر باد بودم بیش از این برچنین جهان بدکاره و تیره‌بختی نمی‌وزیدم.» موبی‌دیک هرمان ملویل پرویز داریوش @vir486

از هر چه می‌رود سخن دوست خوشترست #سعدی #شجریان. یک زمانی فردوسی‌پور گفته‌بود: چقدر خوب در دوره‌‌ای زندگی می‌کنیم که رونالدو و مسی فوتبال بازی می‌کنند. و باید گفت چقدر خوبه که ما هموطن فردوسی و سعدی و شجریان و اخوان و فروغ و خانلری و چوبک هستیم. @vir486

تمامی تلاش آن ها، نومید کردن ما از بودن است. - آلبر کامو @vir486

حکایت باب هفتم توانگرزاده‌ای را دیدم بر سر گور پدر نشسته و با درویش بچه‌ای مناظره در پیوسته که: صندوق تربت ما سنگین است و کتابه رنگین و فرش رخام انداخته و خشت پیروزه در او به کار برده. به گور پدرت چه ماند خشتی دو فراهم آورده و مشتی دو خاک بر آن پاشیده؟! درویش پسر این بشنید و گفت: تا پدرت زیر آن سنگ‌های گران بر خود بجنبیده باشد، پدر من به بهشت رسیده بود. خر که کمتر نهند بر وی بار بی‌شک آسوده‌تر کند رفتار مرد درویش که بار ستم فاقه کشید به در مرگ همانا که سبکبار آید وآن که در نعمت و آسایش و آسانی زیست مردنش زین همه شک نیست که دشخوار آید به همه حال اسیری که ز بندی برهد بهتر از حال امیری که گرفتار آید   #سعدی #گلستان #غلامحسین_یوسفی @vir486