iLim Yayma

Mübarek Şam Ehlinin Ahde Vefası Karşısında Müstekbir Tağutların Şam Ehline İhaneti Kudüs'ten bir kıssa; sana önceleri nasıl olduğumuzu ve ne hale geldiğimizi haber verecektir. Önceleri Kudüs'te hacılar sokağı diye bilinen bir çarşı varmış ve o çarşı şuan hala Tavil (uzun) çarşı olarak bilinir. Hacılar Kâbe'ye gitmeden önce, bu çarşıya gelir, burada bulunan dükkanlara emanet paralarını bırakır giderlermiş. Altını çizerek diyorum bunlar Türk, Kafkas ve diğer acem olan muhacirlermiş. Hacılar, hacdan geri döndüklerinde paralarını teslim alıp kendilerine lazım olan eşyalarını satın alıp ülkelerine dönerlerdi. Her zaman olduğu gibi yine Filistin halkından olmayan biri herhangi bir dükkana kırmızı kesesiyle girip dükkan sahibine geri döndüğünde Şam'dan alışveriş yapması için, üç bin dirhemi emanet edip, o da paraları sayıp anlaşmaları doğrultusunda hac için yola çıkardı. Tabii Hac mevsiminin bitmesiyle, adam dükkana girer ve dükkan sahibini görmeyince nerede olduğun sorar. İşçiler evdedir, birazdan geleceğini söyler ve dükkan sahibi gelmesiyle, bizim hacı abimiz ondan emanet ettiği parayı talep eder. O da: Bize ne kadar emanet bıraktın? der. Hacı: Üç bin dirhem Adam: İsmin nedir? Hacı: Falanca, beni hatırlamadın mı? Adam: Hangi günde bıraktın? Hacı: Şu günde bıraktım demesiyle, adam sorularından şüphe etmeye başlamış ve kesenin rengi nedir demiş. Hacı: Kırmızı keseydi. Adam: Peki o zaman, otur hemen geliyorum der. Adam işçilerine misafir için yemek söyletmiş ve ona acele işim var hemen geliyorum deyip çıkmış. Hacının kısa vakit beklemesiyle adam kırmızı kesede üçbin dirhem getirip ona teslim etmiş. Hacı abimiz parayı sayıp miktardan emin olunca "cezekeallahu hayran" deyip ayrılmış. Hacı yolda yürürken birden şaşırtıcı birşey olmuş ve başka dükkana yaklaşırken, emin olmak için dükkan girer ve sürprizle karşılaşır. Aslında emanet parasını bıraktığı dükkan buymuş. Dükkan sahibine selam verince o da selamını alıp Allah senden kabul etsin ve sağ salim döndüğün için Allaha hamd olsun. Buyur bu senin kesen, içinde üç bin dirhem olan emanetin demiş. Hacı abimiz şok içinde neye uğradığını şaşırmış. Ona yaşadığı kıssayı ve dükkan sahiplerini karıştırdığını ve benden şüphe etmeden malı geri bana teslim ettiğini anlatmış. Karıştırdıkları adamın yanına gidip, sen buna sana bir emanet vermediği halde nasıl mal verirsin? diye sormuşlar. Adam: Allaha yemin olsun ki ne onu tanıyorum, ne de bana mal bıraktığını hatırlıyorum. Lakin onun doğru söylediğini ve burda yabancı olduğunu görünce ona bu emaneti vermezsem, ülkesine valizi boş ve kalbi kırgın şekilde dönecekti. Olup bitenleri ailesine anlatıp Kudüs'te malım çalındı diyecek ve bu haber, bir kişi bu malı çaldı olarak değil de; Kudüs ehli emanete ihanet ediyor olarak yayılacaktı. Ve şu ayeti hatırladım; "Birbirinize güvenmişseniz kendisine güvenilen, emaneti geri versin ve Rabbi olan Allah’tan korksun." Bakara, 283.. Ve dedim ki; bu hacı sadece dükkan sahibine değil, tüm Kudüs halkına güvenmiş. Ben de gidip fiyatı bin dirhem olan malımı sattım ve tabii para yetmeyince bin beşyüz dirhem arkadaşımdan borç aldım. Bende de beşyüz dirhem olduğu için bana tarif ettiği üzere kırmızı bir kese bulup içine koyup hacı abiye teslim ettim. Bunun üzerine hacı abimiz bu amelin sena ve teşekkürü bulunup malı geri adama teslim etmiş.. Bu adam sırf beldesinin ve sakinlerinin kötü duyulmasından çekindiği için malını feda etti. Bugün ise Tağut yöneticiler ve onların destekçileri; topraklarına, beldelerina, mallarına, kullara, ırzlarına ve haklarına ihanette bulunuyorlar. Gazze ehlinin, yaralarıyla ticarette bulunuyorlar. Bugün, yönetici ve avaneler için insanların mallarını batıl ile yemek doğru olmuş, onları satma konusunda maharetli ve zeki hale gelmişler. Bugün ise insanlar arasında misal vermek için eminlik artık nadir birşey olmuş. Allahım bu hırsız yöneticiler ve hain ajanlardan bizleri kurtar. Allahumme Amin. Tercüme: Risale