𝘧𝘶𝘭𝘭 𝘯𝘰𝘵𝘩𝘪𝘯𝘨

در انتظار روزی بودم که بتوانم دوست داشتنی تر باشم. اما حقیقت آشکار است من هرگز نمیتوانم محبوب باشم و مجبورم این را بپذیرم با اینکه هوای بیرون گرم است اما سرما به بدنم نفوذ کرده است قلبم همچون تکه ای سنگ به دور افتاده است؛بدنم نمیتواند لرزش را متوقف بکند و شاید به دلیل طرد شدن از همه کس است،حتی آنهایی که فکر میکردم برای آنها کمی محبوب هستم در واقعیت تمام همه چیز فقط ساخته ی ذهن فرسوده خودم بوده است. میتوانم بگویم قبول اش کرده ام اما هرگز نتوانستم آن را بپذیرم و فقط سعی کردم کمی بی تفاوت تر باشم.

شاید آن به دنبال روح و جسمی آسیب دیده و زخمی شده من است.

باز که این کسکشا لف دادن

اهنگ بفرستید،حرف بزنید نمیدونم یکاری بکنید