𝑺𝒐𝒍𝒊𝒕𝒖𝒅𝒆

What the- 😦

‌ 𐙚𝐌𝗒 𝐒υꭑꭑ𝖾𝗋 𝐖𝗂𐓣𝖾⋆ #My_edits

سوال اینجاست چی رو می‌خواین به کی ثابت کنید؟ دنبال توجه از چه قشری هستید که راهشو بلد نیستید و خودتون رو کوچیک می‌کنید؟ پست می‌بینی نوشته سلیقه‌ی ۹۹ درصد دوستام: بعد یه آهنگ ترند رو می‌ذاره و شروع می‌کنه به گفتن عوق و عیو اییی و... بعد می‌نویسه سلیقه‌ی ما ۱ درصد‌ی‌ها: آهنگ قلَندَر شاسغلامی که دویست قرن پیش مرده رو می‌ذاره روی ویدیو سرشو تکون می‌ده. خب که چی؟ تخریب اون ۹۹ درصد، ویدیو چک نیست که ثابت کنه کون آسمون پاره شده و تو افتادی پایین عزیز من. چند ساله کریر لانا رو دنبال می‌کنم؛ یارو حتی اسم آهنگشم نمی‌دونه؛ ازشم پرسیدما! جلوشم گذاشتم می‌گه خواننده‌ش کیه؟ ولی یه ویدیو از لانا استوری می‌کنه می‌گه فن این زنم، خب احمق داری گند می‌زنی به زندگی خودت. فن لانا بودن، تو رو خاص نمی‌کنه! وانمود کردن به اینکه فلان آهنگو دوست داری، وانمود کردن به اینکه آلبر کامو و نیچه می‌خونی، وانمود کردن به اینکه از بی‌تی‌اس بدت میاد ولی یه آهنگشونو مدام گوش می‌دی بدون اینکه بفهمی خواننده‌شون همونه... تا کِی و به چی هدفی؟ برای لذت نبردن از زندگی‌ت و جلب توجه و خودت نبودن؟ برای زور زدن در جهت کسب مقبولیت از این و اون؟ باشه می‌خوای انجامش بدی؟ خب بده؛ ولی دیگه رو مخ ما نرو! یارو عاشق دیدن فیلمای عاشقانه و درامه، می‌بینه الان مُده که بگیم کارای هیچکاک رو دوست داریم، اونم همون سیس رو می‌گیره. عاشق آهنگای شش و هشته می‌گه من بیتلز گوش می‌دم. یه‌کم خودت باش، یه‌کم!

بذارید یه چیزی رو صادقانه بگم. فکر نکن با کوبیدن سلیقه‌ی بقیه، تو انسان خاصی به‌نظر می‌رسی. گاهی به چشم می‌بینم یارو دویستا پست از فلان آرتیست میاد اکسپلورش، یه‌بارم من بهش گفتم کیه، چند بارم خودش ازش حرف زده؛ به چهارتا آدم می‌رسه که می‌خواد جالب به‌نظر برسه می‌گه: «این کیه دیگه؟» وقتی بهش می‌گی وا خب فلانی که قبلا بهت گفتم. می‌گه: «اِ؟ اونه؟ از بس مهم نبود یادم رفته.» خب خری دیگه. ربطی به مهم نبودن نداره، حافظه‌ت ماهیه. اینو می‌خوای بشنوی؟ که خنگی یه کلمه یا یک شخص توی ذهنت نمی‌مونه؟ الان من نامزدهای انتخاباتی کشور ایکسی که مثلا توش زندگی می‌کنم، به هیچ‌جامه؛ ولی روزی دویست‌بار ازشون توییت می‌خونم و اخبار دنبال می‌کنم، همگی هم به‌شدت آدم‌های حرومزاده‌ای هستند که شناختنشون هم کسرشأنه حقیقتاً. جوری که اگه با اونا سر یه‌سفره بشینم سریع اون سفره رو ترک می‌کنم؛ چراکه دیگه اون سفره بوی خون می‌ده. بعد بیام بگم وا اینا کی‌ن؟ وا خب خیلی خرم که نمی‌شناسم و نمی‌دونم اوضاع از چه قراره! نمی‌دونی کیه؟ بپرس. پرسیدی؟ در جواب هم می‌گی: «من وقتمو برای چنین آدمایی نمی‌ذارم.» خب نمی‌ذاری؟ چه خوب! پس لطفا وقتت هم برای اینکه به من توضیح بدی چی برات مهمه چی نیست نذار! چون دیگه برای منم مهم نیست و دیگه هم حاضر نیستم چیزی رو برات توضیح بدم.

تا کی و برای چی می‌خواین ظاهرسازی کنید؟ توی خفا پورن می‌بینید‌، برای بقیه می‌گید وای باورم نمی‌شه چنین محتوای شنیعی رو دنبال می‌کنی! توی یک پوسته‌ی ریاکاری و دورویی فرو رفتید. یا می‌آین می‌گید: «دختری که تا حالا ناخن نکاشته و مو رنگ نکرده چیه؟👈🏻👉🏻» این سواله؟ خب آدمیه که ناخن نکاشته و مو رنگ نکرده! چیه منتظری بیای زیر کامنتت بگن زن زندگی‌ای بیا مادر بچه‌هام شو؟ یا پسره میاد می‌گه من تابه‌حال دستم به دختر مردم نخورده یا حق.🤙🏻 نکشیمون داوشی! خب چی‌کار کنیم؟ دستتو قطع کنیم باهاش حَرَم بسازیم؟ یا دخترا ریپلای کنن تو پسر رویاهایی :))) از لحاظ روان‌شناسی کسایی که سعی در تخریب دیگران دارند تا خودشونو ببرند بالا، یا عمیقاً احساس نارضایتی از زندگی‌شون دارند و از خودشون متنفرند یا نارسیست هستند که فکر می‌کنند دنیا حول نظر شخصی اون‌ها می‌چرخه. اگر حس می‌کنید یک سبک‌زندگی‌ای آسیب‌رسانه و می‌خواین به بقیه نشون بدید حرفتون درسته، شما یک سبک زندگی درست رو در پیش بگیرید و مابقی لایف‌استایل‌ها رو نقد کنید! هرچند سلیقه‌ای که با عقاید بیمارگونه‌ی یک شخص قاتی نشه، هیچ‌وقت آسیب‌زا نبوده. روی موفقیت خودتون تمرکز کنید. اینکه بگید من از این نسل نیستم شما رو از بقیه متمایز نمی‌کنه. شما هنوز ممکنه با گفتن این جمله یک شخص مفت‌خور و انگلِ جامعه و زالویی باشید که از دیگران تغذیه می‌کنه. پس روی خودتون کار کنید. به قول دوستمون شما خاص نیستید، ممکنه صدها نفر دیگه با سلیقه‌ی شما توی دنیا باشن فقط مثل شما توی بوق کرنا نمی‌کنن تا برای رقیب فرضی‌شون منحصربه‌فرد به نظر بیان.