•|𝑀𝒶𝓃𝑔𝒶𝓉𝒶|•

من ساکت بودم، کور که نبودم.

بچه ها کسکش باشین،احساساتی بودن آخر عاقبت نداره.

یکی از قشنگ ترین تجربه های زندگیم داشتن تو بوده:) الان بدون تو چیکار کنم من:)

آروم بخواب پسرم🖤

نه که غمگین نباشم، دیگه حوصله واکنش نشون دادن ندارم.

شاید باید تمام این سال ها را تجربه میکردم تا جایی در مسیر زندگی با تو برخورد کنم . روزی که پیدایت کردم درست شبیه همان زمانی بودی که گمت کرده بودم ! ترسیده و زخمی. تصویرت مدت ها بود از ذهنم پاک شده بود اما چشمانت را شناختم ، همان چشمان زیبای آشنا. دوباره با چشم هایی برخورد کردم که امن ترین و البته غمگین ترین نگاه جهان را داشت . امن چون همیشه منتظرم بوده و غمگین از گمشدگی طولانی اش . به سمتت آمدم و آن لحظه تنها حسی که داشتم عشقی عمیق و بسیار قدیمی بود ، به تو و به وجودت . همان لحظه تمام زندگی ام را مرور کردم و تورا دیدم که در هر خاطره ای حضور داشته ای اما انگار نمی‌خواستم حضورت را ببینم. تو را دیدم که چگونه با صبر و امیدواریم تا اینجا را ادامه داده ای . دوام می آوردی ، درست همان زمان هایی که فکر میکردم هیچ ادامه ای وجود نخواهد داشت . شاهد بودم که چگونه با اینکه نادیده ات می گرفتم تلاش میکردی دیده شوی و به من بگویی : « درد هم عبور میکند ، من کنارت هستم ». اما من سال ها صدایت را نشنیدم و سال ها با انکار تو وارد رابطه ها شدم و فقط تو میدانی که حتی در رابطه ها چقدر تنها بودم . همیشه می‌دانستم جای خالی ای در قلبم وجود دارد و انگار آدم ها و رابطه ها نمی توانند آن را پر کنند و لحظه ای پیدایت کردم جای خالی پر شد ! چطور ممکن است این قدر جواب به ما نزدیک باشد و ما ناتوان از دیدنش؟ چطور ممکن است که تو همیشه حضور داشته ای و من گمت کرده بودم ؟ چه گمشدگی احمقانه ای . برای تمام این سال ها از تو ممنونم . برای تمام این لحظاتی که دوام آوردی و در گوش من زمزمه می کردی که « این نیز میگذرد ». تو قطعا دوست داشتنی ترین بخش زندگی ام هستی با پیدا کردنت میتوانم تغییر را شروع کنم ، می‌توانم بخش های از رفتارهایم را تغییر دهم و میتوانم عشق ورزیدن را دوباره بیاموزم اما این بار ، این تغییرات لحن سرزنش نخواهد داشت و صبورتر خواهم شد و راحت تر با نقص ها کنار خواهم آمد . کنارت خواهم ماند ، این بار صبور و امیدوار . باهم عبور خواهیم کرد از درد ها و بحران ها . باهم عبور خواهیم کرد از تغییراتی که لازم است انجام دهیم . باهم گذر خواهیم کرد از هر لحظه زندگی غیر قابل پیش بینی. ممنونم «خودم» _تکه هایی از یک کل منسجم ,پونه مقیمی _

ارتباط با آدم ها بیش از حد خسته و فرسودم میکنه.

چشم ها دریچه روحن…