اَمیرحُسین

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ، ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً، فَادْخُلِي فِي عِبَادِي...

با حالِ مناسب...

با حالِ مناسب...

یه تیکه از این و ننوشته بودم ادیت کردم، اگر صلاح دونستید دوباره بخونید که با اشتباه نیفتین

ما برای اون موقع به این سینه زدن نیاز داریم...

ما برای اینکه بتونیم برای ظهور از همه چی بگذریم، به این روضه و سینه زدن نیاز داریم.. این روضه ها برای اون موقع است..

یه دونه از پاسدارا یه جوابی بهم داد، که مشخصا این جواب جوابی نبود که عوام بتونه به من بده.. پشتش فکر بود پشتش عِلم بود .. خیلی قشنگ گفت؛

تا یه شب وقتی تو شیفت پادگان بودیم، نصف شب بغل سربازا و اَفسرای شیفت شب که نشسته بودیم به اونها هم همین حرف و زدم..

این سوال و از بقیه هم می پرسیدم و بقیه هم مثل من.. البته به جوابی که می گرفتم دلم رضا نمی شد.. این جواب جواب درستی نبود..

وسط روضه به خودم می گفتم اگه همین الان امام زمان بیان و بگن از همه چیت بِکن و پاشو بیا پیش من، میرم؟ یه جاهایی هزارتا تعلق میومد تو ذهنم که گیرم می نداخت.. و همونجا وسط روضه خُشک می شدم. به خودم می گفتم خب اگر وسط کربلا هم بودی یاری امام حسین نمی رفتی دیگه..