شب ها.

بهشت؟ فضایی یک وجب در چند وجب؛ میان دستان کسی که دوستش داری.

می‌گفت: فراموشم نکن، خونم به پاته...

دستانم دور از دستانت بوی زمستان می‌گیرند.

دوستت دارم اما متاسفم، دیگر جانی برای صبر کردن ندارم.

خود هم نمی‌دانست چخبر است با خودش صفر، صفر هم نبود چه برسد چند، چند. فقط مطمعن بود اگر نیاید، به زندگی‌‌اش گند خواهد زد.

در هر نفسی که می‌کشم تو را پیدا می‌کنم.

و من به یاد تو، و تو در خواب.