حسین بوکز

📘📗📕 معرفی کتاب جدید گروه کتابخوانی ژرفا 🔵 باید با این واقعیت ناخوشایند روبرو شویم: «مغز به عنوان فرمانده دستگاه شناختی ما پشیزی برای حقیقت ارزش قائل نیست! » مغز و سیستم عصبی ما طی میلیون‌ها سال تکامل یافته‌اند تا داده‌های جهان خارج را به گونه‌ای توجیه و تفسیر کنند که بقای گونه‌ی ما را تضمین ‌کند. به همین دلیل ما توجیه‌گران قهاری هستیم، اشتباهاتمان را نمی‌پذیریم و تغییر دادن باور‌های کهنه‌مان دردآورترینِ کارهاست. 🟢 الیوت ارونسن و کارول توریس، دو روانشناس اجتماعی برجسته در کتاب «کی بود کی بود: چرا و چگونه اشتباهاتمان را توجیه می‌کنیم؟»  این موضوع را زیر ذره‌بین پژوهش‌هایشان می‌برند. آن‌ها با بررسی دقیق عملکرد‌مغز توضیح می‌دهند چگونه احساس بدِ «ناسازگاری شناختی» را با توجیه در درونمان از بین می‌بریم، چگونه داستان‌هایی درباره واقعیت سر هم می‌کنیم تا مسئولیت را به دوش دیگران بیاندازیم و چرا تصویر غیرواقعی که از خودمان ساخته‌ایم را باور می‌کنیم. آن‌ها بحثشان را با این که به چه روشی می‌توانیم با ناهماهنگی‌ شناختی زندگی کنیم، از آن درس بگیریم و شاید، در نهایت، خود را ببخشیم پایان می‌دهند. 🔴 ما در گروه ژرفا و در ادامه‌ی مسیرمان برای یافتن معنای زندگیِ نیک این کتاب را با هم خواهیم خواند زیرا بدون اطلاع از سازوکار‌های فریبکارانه‌ی ذهن، خودشناسی ناممکن است و می‌تواند زندگی را در مسیری گنگ، غیراخلاقی و اشتباه قرار دهد. 🧘تسهیلگر: حسین ریاحی 🗓️ یکشنبه‌ها 18:30 تا 20 ⌛شروع از: 24 تیر ماه 📝ثبت نام: Aztabookclub.ir @aztabookclub ۰۹۱۶۷۱۴۸۶۹۰ @aztaclub

✍️ هیچ چیز خطرناکتر از این نیست که جامعه ای بسازیم که در آن بیشتر مردم حس کنند که هیچ سهمی در آن ندارند. مردمی که حس میکنند سهمی در جامعه دارند از آن جامعه محافظت می کنند، ولی اگر چنین احساسی نداشته باشند، نا خودآگاه میخواهند که آن جامعه را نابود کنند. 👤 مارتین لوتر کینگ #روجین 🌹

📘عنوان کتاب : #جامعه‌شناسی_نخبه‌کشی ✅نویسنده: #علی_رضاقلی 📙☑️انتشارات: #نشر_نی ✅ «جامعه شناسی نخبه کشی» کتاب پر ایرادی است که سوال مهمی را مطرح می‌کند. چرا حرکت‌های اصلاحی در ایران به خصوص در 200 سال اخیر به بن بست خورده‌اند؟ به طور خاص چرا بزرگانی چون قائم مقام فراهانی، امیر کبیر و مصدق که جز اندیشه اصلاح امور مملکت و پیشرفت واقعی ایران در سر نداشتند سرکوب یا کشته شدند؟ پاسخ معمول تاریخی این است که آن‌ها یا به دستور درباریان فاسد یا به دلیل تحریک‌های بیگانگان دچار چنین سرنوشتی شدند.‌ نویسنده اما به دنبال پاسخی بنیادین‌تر و برگرفته از روابط اجتماعی و فرهنگ ایرانی است. در نظر نویسنده هر چقدر هم که مصلحان با غول فساد و استبداد درگیر شوند تا وقتی که جامعه ایرانی جامعه‌ای فسادخیز و مستبد پرور است اصلاح واقعی رخ نمی‌دهد. این درست مثل این می‌ماند که برای نابودی بیماری مالاریا ، پشه‌ی ناقل آن را بکشیم اما مرداب‌هایی که محل تولد آن است را نخشکانیم.  ✅ بخش اول کتاب به بررسی کلی اقتصادی، سیاسی فرهنگی ایران در 500 سال اخیر و مقایسه آن با پیشرفت‌ها اروپاییان می‌پردازد. کتاب به لحاظ تاریخی غنای زیادی‌ ندارد با این وجود نویسنده تلاش می‌کند روشن سازد آن چه در اروپای متجدد شکل گرفته است به قامت جامعه ایرانی و فرهنگ‌ سنتی آن اندازه نمی‌شود. ما بارها دچار باژگونه خوانی شده‌ایم. ما توسعه اروپایی را باژگونه خواندیم و با خود خیال کردیم ‌به صرف راه اندازی چند کارخانه و دستیابی به ابزار، پیشرفت خواهیم کرد در حالی که توسعه یک جنبش اجتماعی، فرهنگی و اندیشه‌ای است که در بطن جامعه‌ی اروپا رخ داده است و نتیجه‌ آن تولید ابزار و تسلط بر طبیعت است.‌ ✅ توسعه، ایرانیِ دلال مسلک و آماده خوار را به موجودی صرفا مصرف کننده تبدیل خواهد کرد. همانطور که بروکراسی و عقلانیت اداری اروپایی در جامعه قبیله‌ای ایران صرفاً به محلی برای رانت خواری مسئولان و هدر دادن بودجه‌ی کشور تبدیل خواهد شد. مفهوم قانون نیز در زمینه‌ی فرهنگی ایران صورتی کاریکاتوری یافته است. قانون امری «پس آیند» است یعنی ابتدا حقوقی بر اثری برهم کنش‌ها در بطن جامعه به وجود می‌آیند و سپس حکومت برای حمایت از آن حقوق قانون وضع می‌کند. این در حالیست  که حکومت‌ها در ایران قوانینی تصویب می‌کنند که از پشتوانه و حمایت اجتماعی برخوردار نیستند و به کمک آن قوانین تلاش می‌کند به زور جامعه را در غالب دلخواه خود در آورند. ✅ بخش دوم کتاب به زندگی و آرای مصلحان بزرگ اجتماعی تاریخ معاصر ایران یعنی قائم مقام فراهانی، امیرکبیر و مصدق و سرنوشت شوم آن‌ها اختصاص دارد. شاه کلید سخن‌ نویسنده این است که اگر امیر کبیر و امثال او کشته شدند به علت ساختار جامعه جاهل و سنتی ایران بود که تاب اصلاحات او را نداشته‌اند. در نتیجه درباریان فاسد و تحریک بیگانگان علل قریب این رویداد‌هایند و علل اصلی آن در فرهنگ ضد نخبه و اصلاح ناپذیر ایرانی‌ها نهفته است. ✅ اگر از بحث تاریخی کتاب که بعضاً به روضه خوانی بر سرنوشت تاریک ایرانیان شبیه می‌شود بگذریم و اگر به نثر ادبی و گاها شاعرانه آن که مناسب یک پژوهش علمی نیست اعتنایی نکنیم دست کم دو اشکال جدی به کتاب وارد است. نخست این که اگرچه کتاب معضلات فرهنگی مانند تنبلی، رانت‌خوای، قبیله‌گرایی،جهل و .... به عنوان موانع اصلاحات واقعی در ایران بر می‌شمارد اما از ریشه‌های شکل گیری چنین فرهنگی (که شایسته یک تحقیق جامعه شناختی است) صحبتی به میان نمی‌آورد. برای مثال چگونه می‌توان نقش دین به عنوان یکی از تاثیر گذارترین عوامل اجتماعی در ایران را نادیده گرفت؟. آیا نباید گفت دین دست کم در خوانش سنتی آن به علت پرهیز دادن از دنیا، ضدیت با عقل و تاکید بر مفاهیمی مثل شفا یک از عوامل رخوت و بی میلی ایرانیان به کوشش طاقت فرسا برای کنترل جهان و کسب معرفت از آن است؟ آیا نمی‌توان گفت ساختار حقوقیِ غیر برابر اسلام (تمایزات بین کفار و مسلمانان، شیعه و سنتی، زن و مرد و ..) باعث تفکر قبیله‌گرایی و ناسازگاری فرهنگی ایرانی با دموکراسی و برابر خواهی می‌شود؟ آیا باید نقش روحانیان در جلوگیری از آگاهی و آزادی بیان برای توده‌های مردم را نادیده گرفت؟ به نظر می‌رسد نویسنده یا از ترس تیغ سانسور یا از سر غفلت بررسی عامل اجتماعی بزرگی همچون دین را ‌به فراموشی سپرده است. ✅ مسئله دوم این که نویسنده فراموش می‌کند که قائم مقام، امیرکبیر و مصدق نیز هم بر ساخته جامعه و زمانه خودشانند. او در توصیف این مصلحان چنان دست به قدیس پروری میزند که تنها از فردی درگیر فرهنگ ایرانی بر می‌آید!. کدام عوامل در جامعه ایرانی وجود داشته‌اند که از دل آن‌ها اصلاح گرانی که حتی می‌دانستند تلاششان جز مرگ برای آن‌ها در پی نخواهد داشت ظهور کردند؟ به جز این مورد نویسنده در امور دیگر هم برخوردی غیر دقیق و بعضا مقرضانه با تاریخ دارد.

برای مثال انقلاب مشروطه ایران را «بلوای مشروطه» می‌خواند و علت آن را خسته شدن مرد از ایران فروشی و دسیسه انگلیس‌ها معرفی می‌کند بدون آن که تاثیرات عوامل و وزنه‌های اجتماعی در این رویداد به درستی وزن سنجی کند.  📘📗📕 کانال حسین بوکز را به دوستانتان معرفی کنید #ایران #نخبه #جامعه‌_شناسی #پیشرفت

📘عنوان کتاب : #در_جبهه‌ی_غرب_خبری_نیست ✅نویسنده: #اریش_ماریا_رمارک 🔴مترجم: #سیروس_تاجبخش 📙☑️انتشارات: #نشر_علمی_فرهنگی ✅ راستش وقتی «در غرب خبری نیست» را می‌خواندم یاد امثال آوینی‌ها افتادم که چگونه با وارونه سازی امر واقع یک پدیده غیرانسانی و نامعقول را به امری الهی و عرفانی تبدیل می‌کردند. این کتاب یک مانیفست تمام عیار ضد جنگ است، پادزهری برای مقدس سازی پدیده‌ی شوم جنگ. شخصیت‌های اریش ماریا مارک جوانان نونزده و بیست ساله‌اند که هنوز طعم زندگی را نچشیده به تشویق معلمانشان برای ملاقات چهره به چهره با مرگ وارد نظام شده‌اند. نویسنده از طریق تجربه‌‌های این شخصیت‌ها در میدان‌های نبرد جنگ جهانی اول فرصت نقد همه‌ی جنبه‌های جنگ را  به دست می‌آورد. ✅برای اریش ماریا رمارک در وهله اول خود ساختار نظامی، ساختاری پر از فساد و نقیصه است که عمدتا انسان‌ها کم مایه را بر افراد هوشمند مسلط می‌کند. بیشتر سخت گیری‌ها بی موردی که در این ساختار تحت عنوان دسیپیلین انجام می‌گیرد بی ثمر و اتلاف وقت جوانان است.   ✅ از سویی دیگر به محض شلیک اولین گلوله و آغاز جنگ ارزش‌های والای انسانی مانند عقلانیت، زیبایی و عشق سقوط می‌کنند و تنها چیزی که اهمیت می‌یابد نظامی‌گری و آمادگی برای بقا است. به تعبیر نویسنده یک پوتین براق از چهارکتاب درجه یک ارزشمند تر می‌شود. کار جنگ رها کردن حیوان درنده خوی درون انسان‌ها برای کشتن و کشته نشدن است، درمیدان جنگ هیچ چیزی جز خشم و  یک تفنگ سر پر به کار نمی‌آید.کسی که جنگ، آن بربریت لجام گسیخته را از نزدیک ببیند،  هیچ گاه به آدمی که پیش از آن بوده تبدیل نخواهد شد. به همین دلیل شخصیت اصلی کتاب وقتی برای مرخصی به خانه باز می‌گردد مردمان اطرافش را بیگانه می‌یابد. آن پیرمرد‌ها، آن مشوقان خیالی جنگ‌ها که با ایده‌ی پوچ وطن پرستی و افتخار، جوانان را به سوی مرگ گسیل می‌دارند، خود هیچ چیز از واقعیت جنگ نمی‌دانند و تنها  از داستان بافی درباره دلاوری‌های خیالی سربازان وطن شادمان‌اند. ✅ توصیفات صحنه‌های جنگ در کتاب چنان واقع گرایانه است که خود را در میان میدان جنگ احساس می‌کنید. برای من یکی از ماندگار ترین صحنه‌ها  گیر افتادن  شخصیت اصلی داستان در گودالی زیر باران رگبار مسلسل‌هاست.  او مجبور می‌شود ساعت‌ها با جسد سربازی که خود کشته است تنها بماند. اما در یک لحظه از شهود در می‌یابد که با آن جسد هیچ خصومتی نداشته، و او هم انسانی بی گناه مانند خود او بوده است. اما  چرا حالا اینجا و در کنار او در حال جان دادن است؟ زیرا آن حکمرانان، آن‌ها که منافعشان در جنگ است با یک امضا و در یک شب آن‌ها را به دشمنان هم تبدیل کرده‌اند. مردم هیچ وقت دشمنان هم نیستند این حکمرانند که آن‌ها را به جان هم می‌اندازند.  ✅ اریش ماریا رمارک تجربه‌ی جنگ را از چشم انسان‌هایی که در واقعیت درگیر آن بودند روایت می‌کند. می‌توانیم از بیرون به جنگ نگاه کنیم و با اسطوره‌های الهی، ملی گرایانه یا سیاسی بر آتش آن بدیم. اما اگر چون نویسنده‌ی این کتاب  چشم‌های انسان گرایمان را باز کنیم جنگ چیزی جز مریضی، فلاکت، مرگ، سیاهی و سقوط آدمیت نیست. 📘📗📕 کانال حسین بوکز را به دوستانتان معرفی کنید #جنگ #توهم #رنج #انسان

#آهنگ_شب