فرازِ بهشت

مثلا اینها: به همان خدایی که نود و سومین سوره‌ی عزیزش را اینچنین آغاز کرده: «قسم به روز وقتی که نور می گیرد و شب, هنگامی که آرام می گیرد»، از شما چه پنهان، گاهی آنقدر خرابکاری های ریز و درشت مرتکب شده‌ام که ناخودآگاه در دادگاه غیابی خیالی، خودم را از جانب او تعالی، «تنها مانده» و «رها شده» اعلام می کردم. و دقیقا از همان لحظات، همین زمین خودمان را که می بینی، راست کار چرخیدن دور خودش و خورشید را، می گذارد کنار و با یک وجب فاصله، می آید دور سینه‌ات‌ می چرخد. آن موقع هم نه روز برایت می گذرد نه تقویم سر می آید و نه تو می توانی اکسیژن به دهان ببری. می خواهم بگویم ناامیدی این شکلی هم می تواند آدم را از زندگی سقط کند. تو را بخدا این ماه و خورشید بازی را مدتی بگذار کنار و باقی سوره ی والضحی را زمزمه کن! الف حیدری

اوایل منتظر بودم یک ابر سنگین و سیاه حامل «الهام» بیاید و بر ذهن خشکیده‌م ببارد آنقدر که آب راه بیفتد بر سطح ترک خورده بام مغز و از ناودان انگشتان شر‌شر ولو شود روی کاغذ. اما یک چیزهایی برای آدمیزاد ممکن است اتفاق بیفتد مثل خار و خاشاک یک پرنده مهاجر، که راست آمده و سر لوله لانه کرده و آب، راه خروجی جز سرریز کردن، دیگر نمی‌یابد و هدر می رود. این روزها آنقدر فکر برای نوشتن می زند به سرم که خودم هم باورم نمی شود ابرها اینگونه روی بخش های کویری مغزم متوقف شده اند و صدای شالاپ شالاپ پای کلمات را مدام می شنوم. حتی وقت هم دارم. وضعیت مطالعه ام هم خوب است اما آن پرنده ی ناخوانده نشسته سر ناودان پردازش، یک بهله «ترس» پُر پربال است که روی چند تخم بزرگ هم نشسته است. ترس اینکه این راه که پیش گرفته ام و دست گذاشتم روی خاطره نگاری برای درک بیشتر جهان گذشته و معاصر، نکند یک جایی قوز بالا قوز زندگی‌م بشود و صدای ملامت اطرافیان را در بیاورد. باز خودم را می بینم که توی همان باران سیل آسا، چوب شجاعتم را دست گرفته ام و پرنده را آرام سیخ می زنم که بلند شود و به یک گوشه ی دیگر بام برود تا لااقل زیر آن همه حرف نگفته ی ریزان، خود غرق نشوم. دلم می خواهد با هرچه که سی و هشت سال است دست و پنجه نرم می کنم و مرا این مدلی ساخته است حتی جهان آینده را بنگرم و «درک» از من زن محکم‌ تری تا وقت مرگ بسازد. گفتم شرایط آماده است و فقط می خواهد پیِ نوک و ناخن آن مرغ ناخوانده را به جان بمالم و بَرش دارم بگذارم هرجایی جز محل تخلیه، تا آرام شوم. اما قبول کنید ریسک همیشه چیز خوبی نیست وکمی نیاز دارم کاغذهام را از ثبت بعضی چیزها حفاظت کنم. #تمرینی_برای_شروع_شبیه_اعتراف الف حیدری

✰﷽✰ليستى از بهترين و پرطرفدار ترین ڪانال هاى تلگرام خدمت شما عزیزان❗ #گروه_جاذبه ‍‌𖠇𖠇♥️࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅─ @tab_ahlesunnat @Motakhallefin_channel ‍‌𖠇𖠇♥️࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅─ برای عضویت در هر ڪدام از ڪانال ها لطفا روی اسم شان ڪلیڪ نمائید...

✰﷽✰ليستى از بهترين و پرطرفدار ترین ڪانال هاى تلگرام خدمت شما عزیزان❗ #گروه_جاذبه ‍‌𖠇𖠇♥️࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅─ @tab_ahlesunnat @Motakhallefin_channel ‍‌𖠇𖠇♥️࿐ྀུ༅࿇༅═‎┅─ برای عضویت در هر ڪدام از ڪانال ها لطفا روی اسم شان ڪلیڪ نمائید...

😭😭😭#داستانی_که_اشکم_راجاری_ساخت_😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭 درشب عروسی هرطرف خیلی سرو صدا بود میگفتند عروس رفته در اتاق لباسهایش را عوض کند هرچه منتظر شدند بیرون نیامد در راهم قفل کرده بود  داماد سرا سیمه پشت در راه میرفت کم مانده بود ازنگرانی ونا راحتی دیوانه شود مادرو پدری دختر هم پشت در صداکرده میرفتند که مریم، مریم دخترم دروازه را باز کن مریم جان خوب هستی جان مادر؟؟؟ ولی ازمریم جوابی نشنیدند تا اینکه داماد طاقتش تمام شد دروازه را شکستاند ادامه ..... در لینک زیر 👇👇👇👇👇 https://t.me/nashrshafei https://t.me/nashrshafei

#طوفان_الأقصی بـرای حمــایت از مسجد الأقصی  و مــردم مظلوم غـــزه بیـــا تــو ایـــن کـــانــال 👇 اخبـــار نبــــردهــای مجــاهـــدیــن حمــــاس https://t.me/+bRl6NTeWDH1hNGJk https://t.me/+bRl6NTeWDH1hNGJk https://t.me/+bRl6NTeWDH1hNGJk

«سلفی با مسجد الاقصی» یک تفنگ بزرگ کلاشینکف، اندازه ی قدمان بهمان دادند و گفتند ده تیر دارید و باید به سیبل بخورد. اول دبیرستان بودم و حمله آمریکا به افغانستان، ترس بزرگ میانه‌ی مرزها انداخته بود و بازار گرم شایعه‌باز ها بر صدر خبرهای چهل کلاغی بود. از طرف بسیج مدرسه، بیست سی دختر کم سن و سارا برای اموزش روز مبادا ببرن وسط یک کوه دور و آموزش بدهند تا روزگاری اگر بیگانه ای حمله کرد لااقل خودمان گلیم خودمان را از آب بکشیم.

یک تفنگ بزرگ کلاشینکف، اندازه ی قدمان بهمان دادند و گفتند ده تیر دارید و باید به سیبل بخورد. اول دبیرستان بودم و حمله آمریکا به افغانستان، ترس بزرگ میانه‌ی مرزها انداخته بود. شایعه باز ها هم در بهبوبه وحشت کاسبی شان گرم می شود. این شد بیست سی تا دختر کم سن و سال را برای روز مبادا ببرن وسط یک کوه دور و آموزش بدهند تا روزگاری اگر بیگانه ای حمله کرد لااقل خودمان گلیم خودمان را از آب بکشیم.

شعر باید این مدلی باشه که بهش گفت شعر. با جابجایی فعل و فاعل، نظم نیست.

غزه🔹 دیدی چگونه صبر خداوند لبریز شد ز حیله‌ی این قوم؟ با عطسه‌ای ز غزه‌ی مظلوم خاموش شد فتیله‌ی این قوم باریکه‌ای به تنگی زندان راه نفس گرفت بر اینان گویی مدیترانه فرو ریخت بر خرمن و قبیله‌ی این قوم هفتاد سال دولت صهیون سوزاند بس که ساقه‌ی زیتون زقوم را به جای رطب ریخت در کام‌شان نخیله‌ی این قوم در خون شناور است فلسطین صحرای محشر است فلسطین رفتند غاصبان و به جا ماند آذوقه و وسیله‌ی این قوم تا چند مثل گوی حقیری در چنگ صهیونیزم اسیری؟ ای باختر! بدان که به تیری افتد به خاک، تیله‌ی این قوم شیخ عرب! ز وسوسه‌ی دیو دل خوش مکن به باغ تل‌آویو جز کرم‌های مرده نخیزد پروانه‌ای ز پیله‌ی این قوم آیا نگفت پیر خردمند دل‌خوش به این قمار نباشید؟ دیدی که اسب لنگ زمین خورد امروز در طویله‌ی این قوم؟ نام خوراک پخته نهادند دیروز بر شهید ره قدس حالا چو خوک در دل آتش بریان شده‌ست فیله‌ی این قوم ای رشک فاتحان و سلاطین ای غزه ای نگین فلسطین چشمان قبله‌گاه نخستین بر توست پشت میله‌ی این قوم #منقول