A coffee mug☕️

صبح بخیر

آره عزیزم من حالم باتو خوبه باهات کُلی میخندم احساس میکنم تازه متولد شدم . به قول شاعر تو که باشی پیشِ من خنده به غم ها میزنم .

زمستان بود هنوز ؛ دوستش داشتم هنوز ... روی پوستم تَرک‌های ریزی دیدم که آهسته ولی با پیشرفتی هراس‌انگیز دهان باز کرده بودند. صدای استخوان‌هایم را می‌شنیدم ... قرار بود شکوفه بدهم ؛ اما کِی؟ می‌دانستم هر چیزی زمان را به شیوه‌ی خودش ادراک می‌کند. اما ما آدم‌ها چه ؟

همه‌چیز چنان رقیق و شفاف است ؛ که نمی‌توانم خود را جزئی از آن بدانم. من آن گوشه‌ام، در حاشیه‌ی سفت و سختِ اتفاق.

دارم تصمیم بزرگی میگیرم برایی زندگیم انید وارم خوب پیش بره

اون لحظه که میفهمی بزرگ تر شدی، و دغدغه هات بیشتر شده و اینکه، نمیتونی خودت باشی …

که تو شمال و جنوب و شرق و غربِ منی کفایت نمی‌کند؛ این روزها بیشتر از خودم، دلم برای تو تنگ است. -سجاد افشاریان

https://t.me/coffee_1380 ۱۵۰نشیم؟ جفج پی وی

زخم‌هایش را بوسید و از خودش بابت تمام آن‌ها عذرخواهی کرد، زندگی‌اش را در آغوش گرفت و از میان تاریکی جوانه زد.