منابع

یکشنبه، این موضوع رو در‌پزشکی مستقیما بررسی می‌کنیم تا در دو جلسه‌ی آینده، به این دید در روان‌شناسی و روان‌پزشکی بپردازیم.

برعلیه جهان‌شمولی ما به خوبی از میزان تنوع انسانی باخبریم. از اینکه حتی خود ما نیز زمانی که در خانواده هستیم، در یک‌گروه، زمانی که در محل کار یا دانشگاه هستیم در یک‌گروه و در میان دوستان در یک گروه دیگریم. به خوبی می‌دانیم محله‌مان از گروه‌های متفاوتی تشکیل شده. برای مثال، کسانی که با گروه جاهل‌ها، رفت و آمدی داشتن، به خوبی می‌دونن که یک پدیده‌ی "لوکال" و مختص به یک‌ منطقه محسوب می‌شن که حتی توضیحشون به یک خارجی، کار تقریبا غیرممکنی محسوب می‌شه. با این‌حال، مصرانه در علوم‌شناختی و روان‌شناسی به دنبال گزاره‌های جهان‌شمولی می‌گردیم تا انسان را توصیف کند و همگان را در بر بگیرد! در این‌باره، قرار است بیش از پیش صحبت کنم و توضیح بدیم چرا حتی رفرنسی مثل DSM5 تنها برای همان جایی که از آن متولد شده، یعنی آمریکا، آن‌هم بر روی قشر خاصی که عموما مطالعه شدند، کارکرد دارد. کدام منطق، رفرنس یا حتی اثباتی وجود دارد که بنابر یک تحقیق، در دانشگاه استنفورد، من ایرانی نیز، نتیجه‌ی یکسانی داشته باشم؟ از کجا معلوم یکسان بیمار شویم؟ از کجا معلوم درمانمان یکی باشد؟ از کجا معلوم که من هم رفتاری یکسان از خود بروز بدهم؟ آیا یک تحقیق بر روی دانشجویان دانشگاه طهران، می‌تواند برای تمامی گروه‌هایی که در طهران زیست می‌کنند، توضیح‌دهنده باشد؟ آیا می‌توانیم بگوییم جاهلین نیز از یک متد رفتاری برخوردارند؟ و اصلا، اگر‌چنین تنوعی را به چشم، با قوم‌شناسی، آمار و مستندات می‌بینیم، چه اصراری داریم در‌ پی شناختی جهان‌شمول باشیم؟ تا کمتر هزینه دهیم؟ تا کمتر کار کنیم؟ تا درک را ساده‌تر‌کنیم؟ متاسفانه جهان، برحسب تنبلی ما کار نمی‌کند. شاید وقت آن است که بپذیریم هر گروه، هر محیط، هر قوم، یا شاید حتی هر فرد، نیازمند متدی منحصر به فرد است و لزوما، قرار نیست این متد، بر روی دیگری، جواب بدهد. شروع صحبت درباره‌ی این مسیر، از این وبینار، آغاز می‌شود: برعلیه جهان‌شمول‌گرایی! پ‌ن: تلاش ما برای پیدا کردن یک توصیف، توضیح، تعریف، نسخه، روش و... جهان‌شمول، نوعی نگاهی استعمارگرایانه به جهان است که می‌گوید به صورت پیش‌فرض من بر دیگری، به دلیل تمدن یا معیار ایکس و ایگرگ برتری دارم و باید تعریفی ارائه کنم تا همگان را در بر بگیرد. نوعی بردن "یک ایده" آن هم از یک ملت، به تمام جهان است. چه کسی گفته که این ایده برتر است؟ چه کسی گفته برای همگان صدق می‌کند؟ و چه کسی گفته که همگان، آن‌ را می‌پذیرند؟ برعلیه این همسان‌سازی مدرن و خوش‌رنگ و لعاب، هوشیار باید بود، قیام باید کرد.

اگر‌ چنل مفیدی دارید که اطلاعات مفید به اشتراک می‌ذاره، چه علمی و چه غیر علمی خوشحال می‌شم برام بفرستید. منم در نهایت مطالب جالبشون رو با شما شِیر می‌کنم. اگر خودتون صاحب چنین چنلی هستید هم خوشحال می‌شم بشناسمتون: @nnkskhnmg

گروه نالج کلاب: منبعی برای تمام آنچه می‌دانیم. فرقی نمی‌کنه چه رشته‌ای می‌خونید! فرقی نمی‌کنه چه علاقه‌ای دارید! اینجا برای همه، چیزی وجود داره. توی این گروه در تاپیک‌های متنوع می‌تونید سوالاتتون رو بپرسید، منابع رد و بدل کنید و درباره‌ی دیگر حوزه‌ها کنجکاوی کنید. اگر محیط آکادمیک به ما فرصت چندرشته‌ای و بین‌رشته‌ای بودن رو نداده، ما اینجاییم تا این فرصت رو فراهم کنیم. پیوستن به گروه: https://t.me/+h6iVW7m46cdkZDdk برای ورود باید اسم و پروفایل مشخص داشته باشید.

عزیزان من شرایط جسمیم مساعد شده و امید دارم اگر حالم بد نشه، بتونم این یکشنبه در خدمت شما باشم‌. یه همکاری کنید و یا دست به دستی کنید تا بچه‌های علاقمند چه به حوزه پزشکی چه تمام مایی که می‌تونیم بیمار باشیم، از این وبینار باخبر بشن و میزبانتون باشیم. ممنونم بابت اینکه وقتی حالم خوب نبود، کنارم بودید و همکاری کردید‌. امیدوارم دیگه چنین موردی پیش نیاد و بتونیم باهم سر زمان و دقیق جلسات رو پیش‌ببریم. عزیزید.

وبینار رایگان و عمومی آنتروپولوژی پزشکی: چطور طبق تعاریف و آموزه‌های فرهنگیمان، مریض و درمان می‌شویم. ▪️این وبینار هم برای کادر پزشکی، داروسازی و مرتبط به درمان مناسبه هم برای تمام کسانی که بیمار می‌شن، یا به عبارتی، انسان‌ها! ▪️لینک گوگل‌میت ورود به وبینار، ۵ دقیقه پیش از شروع در چنل منابع گذاشته خواهد شد. 📺 جلسات پیشین رو از یوتیوب ببینید

در طی سا‌ل‌های اخیر، دانشمندان به اکتشاف‌های  شگفت‌انگیزی از رفتارِ درمانی حیوانات رسیده‌اند. شامپانزه‌ها و اورانگوتان‌ها بر روی زخم‌هایشان مرهم می‌گذارند و یا زنبور عسل کندوهای‌ خود را با گیاهان خاصی ضد عفونی می‌کند. اکنون پژوهش جدیدی در Current biology منتشر شده که نشان می‌دهد مورچه‌های نجار برای درمان، قطع عضو دارند! تا جایی که می‌دانیم انسان‌ها این‌ کار را برای ۳۰ هزار سال است که انجام می‌دهد، اما تا کنون حیوان دیگری این رفتار را نشان نداده بود.   اگر ناحیه‌ای از بدن مورچه (بالا‌تر از پا) آسیب ببیند، مورچه‌ها آسیب را تشخیص داده‌ و در صورت امکان عضو آسیب دیده را قطع کرده و یا محل زخم را تمیز می‌کنند تا از انتشار عفونت جلوگیری شود. به همین زیبایی..😑 @science4lifee

#اطلاع‌رسانی