АЯМГА ХАТЛАР
(туркум)
Ая... Ая... Аяжон... Ая...
Аяликни қиляпсиз қойил.
Яхши фарзанд бўлолмаяпман,
Юрагимга сиғмаяпти қил.
Болам дейсиз, билганингиз мен,
Мендан бошқа ғамингиз йўқдай.
Меҳрингизни куйламоқ учун
Қодир эмас ҳеч қайси бир най.
Оқармоқда бир-бир сочингиз,
Оқармоғи менинг хизматим.
Туйғуларим юзингизга тик
Айтолмайман шу эрур хатим.
Ўқинг, ая, ўқинг, аяжон,
Булар асли юрак қатларим.
Сиз ҳамиша ўқувчим бўлинг,
Тугамасин менинг хатларим.
БИРИНЧИ ХАТ
Тақдир экан, аяжон, тақдир,
Туғилмоқни англолмаганман.
Сизга ўхшаб, ҳаммага ўхшаб,
Мен ҳам ая танлолмаганман.
Энди билдим Худойим меҳрин,
Бир берганда жамлаб бераркан.
Жажжигина бандаларига
Аяларни танлаб бераркан.
Қолганларни билмадим аммо
Кўрсатганча қудратин, кучин.
Сизни аям қилган Яратган
Мени кўпроқ севгани учун.
Ўша севги қаддимга суянч,
Суянчлардан руҳим баландда.
Сизга қааанча узрларим бор,
Ўқигайсиз иккинчи хатда.
ИККИНЧИ ХАТ
Қизиқ экан дунё, аяжон,
Ёнингизда беун, соқов, жим.
Сўзларини аяйди сиздан
Гапиришни ўрганган тилим.
Ёддан чиқмас “Ая дегин”, деб
Пешонамдан ўпганларингиз.
Энди вақтим тиғизроқ дейман,
Шу бўлдими топганларингиз.
Шеър ўқидим бегоналарга,
Бир лаҳзалик мақтовга учдим.
Эслолмайман кечиринг, ая,
Қачон сизни эркалаб қучдим.
Сиз-чи мени алқайсиз тинмай,
Дуо пайти кўзингизда нам.
Нодонлигим нишонасидир
Қуйидаги учинчи ҳат ҳам.
УЧИНЧИ ХАТ
Бола эдим, эргашар эдим
Юзланмасдан сира озорга.
Майли дея етаклардингиз,
Қидиришга, тўйга, бозорга.
Ўзимникин тугатиб дарров
Косангиздан гўштни ер эдим.
Баъзан булар камлик қилгандай
Елкангизни тутинг дер эдим.
Яна майли дердингиз, ая
Майлилардан майлим ошарди.
Сиз сеҳргар мисоли менинг
Истакларим тўлиб-тошарди.
Энди эса недир десангиз,
Ўйлаб кўрай, дейман, онажон.
Эҳ, тўртинчи хатимни ўқинг,
Ёзяпман-у киприкда маржон.
ТЎРТИНЧИ ХАТ
Мактаб пайти яхши ўқирдим,
Мақтанардим мен зўрман, дея.
Лекин Ҳаёт номли мактабнинг
Борлигини билмабман, ая.
Мусиқадан беш олдим такрор
Алгебра ҳам қўйган “аъло”ни.
Менделеев кечирсин аммо
Бешга ёпдим ҳатто кимёни.
Кундалигим тўла беш эди,
Бешсиз қолсам, обдон нолибман.
Лекин Фарзанд деган фанидан
Афсус, фақат икки олибман.
Ўқимабман Ҳаёт дарсларин
Эй, аълочи бўлганим бекор.
Тугамайди ҳали бу сўзлар,
Ая, яна бешинчи хат бор.
БЕШИНЧИ ХАТ
Ая, бугун англаб турибман,
Бошқалардек ўйнаб, кулмабсиз.
Сиз мен учун ая бўлдингиз,
Ўзингиз чун аёл бўлмабсиз.
Менга китоб олиб бердингиз,
Менга кийим олиб бердингиз.
Рўзғорим деб не олсангиз ҳам
Уюм-уюм олиб бердингиз.
Ёзолмасам, “уф”лаб қўяман,
Ҳаққим борми ўзи нолишга.
Сиз “уф”ламай ўтяпсиз ҳамон
Пул қизғаниб упа олишга.
Бекамман-у йўқ дейман яна,
Сиз-чи, болам, бари бор дейсиз.
Тағин ушбу олтинчи хатим –
Иқрорларим, бир-бир ўқийсиз.
ОЛТИНЧИ ХАТ
Туш кўрибман кеча ажойиб,
Тўй-базмдан қайтган экансиз.
Киссангизни тўлдириб менга
Келтирибсиз оқ қанд-у майиз.
Ўзи доим шундай бўларди,
Илинасиз ҳатто ҳозир ҳам.
Бола бўлиб не илиняпман?
Саволимнинг жавоби алам.
Сизга ҳамон ташвишларимни,
Дардларимни тутиб юрибман.
Биттагина гул бериш учун
Март келишин кутиб юрибман.
Бунча ёмон бўлмасам, ая,
Биламан, йўўўқ, яхшисан, дейсиз.
Дилимдаги еттинчи хатда
Ниятлар-у тилагим эгиз.
ЕТТИНЧИ ХАТ
Фарзандман-у фарзин унутган,
Бир эслатдинг раҳмат, Худойим.
Онасидан қарзин унутган
Болаларга инсоф бер доим.
Минг шукрки, қўшқанотим бор,
Ота десам, орим юксалар.
Ая десам, вужудим, жоним,
Ана боринг, борим юксалар.
Мен осмонда юрсам пойимни
Ушлаб турган еримсиз, ая.
Шоирлигим исботлагувчи
Энг чиройли шеъримсиз, ая.
Сиз борсизки, ҳамон баландман,
Сиз борсизки, бордир бахтларим.
Иқрорларим, изҳорларимдек
Тугамайди менинг хатларим...