‏ ‌‌‎﮼کورەکەم🤎' ‌‌

پێموانییە هیچ دوو مرۆڤێک ئەوەندەی ئێمە بەدبەخت بووبێت . ماڵئاوا ، نیشتیمان دوای تۆ ؛ ئیدی لە تاکێ قۆندەرە زیاتر نییە لە چاوی من .

لەلای پەنجەرەکەوە جگەرەی ئەکێشا، ماندوو بوو ، ئەوەندە ماندوو بوو کە لەدوای کۆتا قومی جگەرەکەی لەبیری کرد کە ئەبێ جگەرەکەی فڕێبات ؛ نەک خۆی !

ئێمە جیادەبینەوە بۆ ئەوەی دووبارە یەک ببینینەوە..

ئەترسم کەسێکی تر جێگەم بگرێتەوە بەختی زۆر بێت و شەرمی کەم بەسەر چاوەکانت هەڵبدات کە من شەیدایانم ..

هەر کەس باسی زەواجم لەگەڵدا دەکات؛ بە پێکەنینەوە دەڵێم نەبابە نا زەواجی چی، دێمەوە ژوورەکەم و تێر تێر بۆ نەبوونیت دەگریم.

پیاوێک هەیە منی بمرێ ، بەرواری لە دایکبوونی خۆی بیردەچێتەوە ڕۆژەکانی هەفتە نا ناسێتەوە قۆپچەی قەمیسەکەی بە هەڵە دادەخات پیاوێک هەیە منی نەبم ، حەوسەڵەی نییە لەبەردەمی هێلانەی پاسارییەکدا بوەستێ ئاوڕ بۆ گوڵی بەرپەنجەرەکان بداتەوە پیاوێک هەیە ، منی نەبم کەس نییە فرمێسکی بسڕێت ، کەس نییە دڵی بداتەوە ، کەس نییە لەبن گوێی هاوار بکا و دەنگی هەزاران هێڵنجی بیر بەرێتەوە پیاوێک هەیە منی بمرم ، شانی ، لە کێلی گۆڕی مردووەکان گیر دەبێت و سێبەرەکەی کاڵ دەبێتەوە و ئیتر بە ئارامی دەنوێ و بەتەنیشتی مەرگی منەوە ، هەموو ئازار و بەدبەختیەکانی بیردەچێتەوە!

عەمری زەواجیش نەمینێ ، بێست فرێندەکەم زەوجاندیتی لەبەر مێردیییی ناوێرین یەک قسەی بکەین لە چات، دوو دەقە تەئخیر جواب بدەمەوە حەفت چات دیڵێت کرایە . وەسەلام

بیست و یەک و بێزار .

دەکرێت گورگیش بیت ڕۆژێک ئاشق بوونی بەرخێک وات لێبکات دەست بکەیت بە گیا خواردن .

وتم : «داوای لێبوردن دەکەم من کەسێکی ئاسان نیم بۆ ئەڤین» بە سەرسوڕمانەوە تەماشایەکی کردم: کــێ وتی من کەسێکی ئاسانم دەوێ؟ ئەوەی من پەرۆشیم؛ ئاڵۆزێکی لەعنەتییە!