.بهمن های له شده.

نه حوصله خودمو دارم .نه حوصله تو رو.نه حوصله ی حرف زدن.نه حوصله ی توضیح دادن حالم.نه حوصله ی نفس کشیدن .نه حوصله ی زنده بودن.ی دور زدیم خوش نگزشت.لطفا بمیریم.

خیلی آدم بی ذوقی شدم.شاید در ظاهر از چیزی یا کسی خوشم بیاد و تعریف کنم اما واقعا نه.دیگه هیچی مثل قبل نمیتونه ذوق زده ام کنه و باعث شه لبخند بزنم.من همه ی ذوقامو خرج کردم.دیگه برام ذوقی نمونده.

نه

زشته فور بزنم چنلم؟

عجب

چرا تازگیا هر کی به ما میرسه فوق العاده اجتماعیه و هر شب با یکی داداشیه؟

از دل زینب

امان امان

چی بگویم

پسرم عاشق شد-