دایی‌ناصر‌ و شرکا

آقاجون؛ خواستم بهتون بگم که من نیازی ندارم ۸۸ سال زندگی کنم، تو ۱۸ سالگی و در عرض چهار سال مرگ خیلی از عزیزانم رو دیدم و امروز با از دست دادن یکی دیگه از عزیزترین‌هام یه چیزی درونم مرد که در آینده‌ای نه چندان دور نتیجه‌اش مشخص میشه.

قربون شما برم من😭💞

متاسفانه دلقک‌تر از من وجود نداره!!!!!!

دوستان منظورتون چیه؟😭😭😭😭😭

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ چرا حس می‌کنم تیتی یا دایی ناصر خودشو می‌گیره💀

وای نه بابا این چی بود دیدم😭😭😭😭

دوستان کسی رو می‌شناسید که همچین طراحی‌هایی کنه و بتونم بهش سفارش بدم؟😭

منم همینطور دایی

ای بابا حوصلم سر رفته.

اتفاقا امروز داشتم به این فکر می‌کردم: نامه نوشتن کامل ترین چیزیه که میشه باهاش حرف زد و آدمیزاد بود. برای همه‌چیز و در همه‌ زمان‌ها. تو هم می‌تونی باهاش بگی تموم شد هم می‌تونی باهاش اعلام کنی که دلت می‌خواد شروع شه. هم می‌تونی رفتن برای همیشه رو خبر بدی هم می‌تونی به زودی برگشتنت رو بنویسی. میشه بلند نوشت میشه کوتاه، میشه برای کسایی که اثر انگشتشون توی زندگیت خیلی پررنگه طومار نوشت/ نیمه‌شبانه نوشت/ موقع خوردن صبحانه و یا حتی تو یک ظهر تابستونی وقتی بین جمعیت تو یه پارک یا کافه‌ای نشستی و به آدم‌ها نگاه می‌کنی و به تنها ادم‌خودت می‌نویسی. ما با نامه‌ست که می‌تونیم بگیم جای تو هم خالی. ما با نامه‌ست که می‌تونیم بگیم چقدر پرشور و زنده و عاشق‌ایم. نامه چه ارسال بشه، چه پست بشه، چه بالای سر کسی کنار بالشش گذاشته بشه؛ یک نشانه‌ی بزرگی از لحظه‌ی زندگی شده و زنده بودنه. برام نامه بنویس. بهم بگو صبحانه‌ی موردعلاقت چیه، بهم بگو شب‌ها وقتی خوابت نمیاد چه کتابی رو می‌خونی، از ستاره‌های جایی که هستی حرف بزن، از ماجراجویی هایی که این هفته داشتی، از اینکه به زودی میای و با هم جشن می‌گیریم. برام نامه بنویس و اخرش بگو که قراره شب‌ و روز منتظر جواب نامه‌ات بمونی.