|مُـجــاهِـد|

همه هست آرزویم كه ببینم از تو رویی چه زیان تو را كه من هم برسم به آرزویى؟‏

امشب وقتی صدای گریه‌های بچه‌هارو تو هیئت می‌شنیدم، مدام داشتم فکر می‌کردم که یه جاهایی هست دلت نرم‌تر از بقیه جاهاست. یه طوری دل‌ها به هم نزدیکه و هدف‌ها یکسانه که خودت هم‌ نخوای، چشمات میباره. خودت هم نخوای، به‌خاطر خوبای جمع، خدا می‌بخشتت. و ای کاش که سوا نکنن و مارو هم میونِ خوب‌ها ببینن و ببخشن.

نیست نشانِ زندگی، تا نَرَسَد نشانِ تو..

ما شهیدان جنون بودیم از عهد قدیم سنگ قبر ماست دریا، نقش قبر ما نسیم شهر ما آن‌سوی آبی‌هاست، دور از دسترس شهر ابراهیم ادهم، شهر لقمان حکیم اندکی بالاتر از آبادی تسلیم محض صاف می‌آیی سر کوی «صراط المستقیم» خاک آن عرشی‌ست، گل‌هایش زیارت‌نامه‌خوان سنگ‌فرش آسمانش، بال‌های یاکریم شهر ما آبادی عشق است، اما راز عشق عشق یعنی واژه‌های رمز قرآن کریم عشق یعنی قاف و لام «قل هو الله احد» عشق یعنی باء «بسم الله الرحمن الرحیم»

خیلی وقت بود انقدر عمیق “غروب جمعه” رو حس نکرده بودم.

گریه تجلی آن اشتیاق بی‌انتهایی است که روح را به دیار جاودانگی و لقای خداوند پیوند می‌دهد و اشک آب رحمتی است که همه تیرگی‌ها را از سینه می‌شوید و دل را به عین صفا که فطرت توحیدی عالم باشد اتصال می بخشد..

یاران! شتاب كنید كه زمین نه جای ماندن، كه گذرگاه است.. گذر از نفس به سوی رضوان حق. هیچ شنیده ای كه كسی در گذرگاه، رحل اقامت بیفكند؟ و مرگ نیز در اینجا همان همه با تو نزدیك است كه در كربلا، و كدام انیسی از مرگ شایسته تر؟ كه اگر دهر بخواهد با كسی وفا كند و او را از مرگ معاف دارد، حسین(ع) كه از من و تو شایسته تر است. الرحیل، الرحیل! یاران شتاب كنید..

یاران! شتاب كنید كه زمین نه جای ماندن، كه گذرگاه است.. گذر از نفس به سوی رضوان حق. هیچ شنیده ای كه كسی در گذرگاه، رحل اقامت بیفكند؟ و مرگ نیز در اینجا همان همه با تو نزدیك است كه در كربلا، و كدام انیسی از مرگ شایسته تر؟ كه اگر دهر بخواهد با كسی وفا كند و او را از مرگ معاف دارد، حسین(ع) كه از من و تو شایسته تر است. الرحیل، الرحیل! یاران شتاب كنید..

یک روز تو نیز یاد ما باش..