سیاه مَست 🥃🌱🖤

_ کی میخوای به آرمین بگی بابای این بچه خودشه؟ با شنیدن صدای داداشم مهیار شوکه سر بلند کردم با اخم ادامه داد _ اون حق داره بدونه مهام پسر خودشه نه من! تا کی میخوای وانمود کنی عمه ی مهامی؟ تو مادرشی و آرمین پدرش! بغض کرده نالیدم _ آرمین بچمو ازم میگیره داداش.. اگه بفهمه بچمون نمرده و مهام پسر خودشه قیامت میکنه همون لحظه سر و صدایی از توی حیاط بلند شد مهام که توی بغلم به خواب رفته بود رو توی رخت خوابش گذاشتم و وحشت زده همراه با مهیار از خونه بیرون زدیم با دیدن قامت آرمین توی حیاط پاهام سست شد هنوز با دیدنش دلم می‌لرزید توی این دوسال اونقدر قیافه ش جا افتاده و مردونه تر شده بود که درست مثل نوجوونی هام محو دیدنش می‌شدم! مهام هم کاملا شبیه خودش بود، عجیب بود تا الآن نفهمیده بود که اون پسر خودشه کام عمیقی از سیگارش گرفت و با نیشخند گفت _ زودتر وسایلتون رو جمع کنید پاشید از تو خونه ی من این خونه رو قبلا آرمین به من هدیه داده بود حالا میخواست بیرونمون کنه مهیار جلو رفت _ چی میگی آرمین؟ تو این زمستون آواره بشیم؟ سیگارش رو گوشه ای انداخت و بدون جواب به مهیار اشاره به آدم هاش کرد تا داخل خونه بشن و وسایل رو بیرون بریزن مهیار درمونده به طرف من چرخید صدای گریه ی مهام که با سر و صداها از خواب پریده بود از توی خونه می‌اومد آب دهنم رو فرو دادم و با قدم های لرزون جلو رفتم آرمین با دیدنم ابرویی بالا انداخت _ بچه داداشت و تر و خشک کردی؟ فکر میکرد مهام پسر مهیاره و چون من دائم مراقبش بودم هربار یه جوری بهم طعنه میزد که بچه ی خودمون رو کشتم و حالا پرستاری بچه مهیار رو میکنم لبم رو با زبونم خیس کردم و به سختی نالیدم _ آدمات رو بفرست برن با تک خنده ای مردونه قدمی جلو اومد _ اون داداش الدنگت خوب نقطه ضعف من و فهمیده که تو رو فرستاد جلو! اما کور خونده، تو همون دوسال پیش که بچمون رو کشتی و غیابی طلاق گرفتی برای من مُردی مدیا با این حرفش اشک از چشمام جاری شد و آرمین با فکی منقبض شده ادامه داد _ میدونستی چقدر حسرت بابا شدن رو داشتم و بچمو کشتی اشک با شدت بیشتری از چشمام جاری شد اگه می‌فهمید بچه ای که در حسرتشه زنده ست ..... همون لحظه مهام که از حضور آدم های غریبه توی خونه ترسیده بود با چشمای گریون به طرفم دوید مهیار که سعی داشت بغلش کنه رو کنار زد و به سرعت خودش رو به من رسوند آرمین با دیدنش اخم در هم کشید و غرید _ توله سگ انگار خودش مامان نداره که بیست و چهاری آويزون توئه باورم نمیشد، آرمین اصلا عوض نشده بود و هنوز نسبت به من همونقدر حسود و حساس بود! مهیار جلو اومد و همین که دهان باز کرد دنیا روی سرم آوار شد _ این توله سگ که به قول خودت دائم آويزون مدیاست بچه من نیست! بچه ی خودته! نیشخندی زد و بدون اینکه منی که از ترس و وحشت رو به سکته بودم رو ببینه ادامه داد _ مهام پسر توئه! نگاه ناباور و به خون نشسته ی آرمین به طرف من کشیده شد و مهام بود که مهر تأییدی به حرفای مهیار زد و با بی قراری یقه لباسم رو کشید ، سرش رو به سینه م چسبوند و جیغ زد _ مامان می می ... https://t.me/+QRDhRlK9uiFkNzJk https://t.me/+QRDhRlK9uiFkNzJk https://t.me/+QRDhRlK9uiFkNzJk پارت بعدیش تو کانال آپ شد🥲👆🏻💔

من اولیا پدر و مادر این دخترو می‌خوام آقای ناصری یک کلام ختم کلام! تا اون موقع این دختر حق نداره بیاد مدرسه با گریه به امیر، وکیل حسام نگاه کردم که با اخم گفت: - نمیشه کارتون قانونی نیست من به عنوان وکیل اولیا این دختر این جا هستم تا رسیدگی کنم به مساعل مدیرمون چشم هایش رو بست: - قانون هر چی میخواد باشه مدرسه ی من قانون خودشو داره این تو مدرسه پیچیده معشوقه داره الآنم که کل گردنش کبود مشخص رابطه داره نالیدم: - خانوم من که درسم خوبه به کسی کاری ندارم آخه بدون این که نگاهم کنه جواب داد: -این مدرسه کم مدرسه ای نیست که این شکلی با گردن کبود پاشی بیای دخترجون مدرسه دخترونست نه زنونه اگه زنی باید بری مدرسه شبونه... حالام بیرون با گریه سمت میزش رفتم تا التماس کنم اما امیر که هم وکیل و هم دوست امیر بود غرید: - ازتون شکایت شد می‌فهمید یه من ماست چقدر کره داره یادتون رفته ولی‌دم‌همین دختر چجوری به مدرسه کمک مالی کرده؟ - آقای محترم مدرسه ی من قانون داره با پول خریداری نمیشه! گفتم بیرون و امیر بود که با سر به خروجی اشاره کرد. از مدرسه با گریه بیرون زدم و تو ماشین امیر نشستم که شروع کرد غر زدن: - زنیکه امل عصاب خورد کن - چی میشه حالا؟ مدیر فهمیده پرونده همش دروغ منم که کسو کار ندارم - تهش میری شبانه آبغوره نداره وا رفته گریه هام بیشتر شد، تنها شانس قبولی من تو کنکور همین مدرسه بود! - میشه زنگ بزنی به حسام؟ ترو خدا پوفی کشید که با عجز نگاهش کردم و مجبور شد تماس بر قرار کنه و همین که امیر الویی گفت هق هقم شکست و صداش زدم: - حسام... تعجبش کمی باعث مکث شد: -سوین؟ تویی؟ گریم بیشتر شد: -حسام اخراجم کردن مدیر میگه باید شبونه بخونم من شبونه بخونم کنکور قبول نمیشم دیگه نمیزاری برم دانشگاه خودت گفتی اگه دولتی قبول نشم نمیزاری تورو خدا یه کاری کن من برگردم مدسه همین طور که پشت سر هم حرف میزدم اون از پشت خط ببخشیدی گفت و انگار از وسط جلسه ای بلند شد و گفت: -واس چی اخراجت کردن؟ چه گوهی خوردی؟ الکی آدمو اخراج نمی‌کنن که با خجالت نیم نگاهی به امیر کردم و گفتم: - فهمیده بود من... من زنم گریم باز شدت گرفت، خجالت می‌کشیدم از این که وکیلش بفهمه واسه چی تو خونه حسام و چرا تامینم می‌کنه اما قطعا خود امیرم می‌دونست بین من و امیر چی می‌گذره! و امیر انگار حال منو فهمید که از ماشینش پیاده شد و من دق و دلیمو خالی کردم: -من گوهی نخوردم در اصل تو خوردی وقتی سنمو ندیدی و بهم دست زدی وقتی گریه هامو ندیدی بهم دست زدی -ببر صداتو سلیطه بازیا چیه جلو امیر در میاری سوین اصلا دست زدم که دست زدم بابات تورو به من فروخته بود حقم بود ازین حقیقت تلخ دستمو روی صورتم گذاشتم و فقط زار زدم که غرید: -گریه نکن اون طوری جلو امیر میگم - امیر نیست تو ماشین پیاده شد کمی آروم شد:-گریه نکن... چی جوری فهمید وسط پاتو که معاینه نکرده بفهمه زنی نشستی واس دوستات همه چیو تعریف کردن حتما دیگه - نه داشتم والیبال بازی میکردم تو حیاط گرمم شد مقنعمو درآوردم گردنم و دید کبود آوردم دفتر مجبورم کرد دکمه لباسمو باز کنم سینمم دید کبود همرو دید هق هقی از یادآوری اون صحنه کردم و زنیکه حروم زاده زمزمه ای بود که امیر کرد و به یک باره انگار آتیش گرفت: -دارم میام گوشیو بده امیر یالا داشت میومد؟ به خاطر من؟ https://t.me/+otRYW398pdgwZjQ0 صدای مردونه ی بلند در جذبش تو مدرسه می‌پیچید و همه جمع شده بودن دور دفتر: - تو خیلی بیجا کردی دکمه های لباسشو بدون خواسته ی خودش باز کردی، د می‌دونی من کیم؟! می‌دونی مدیر با دیدن حسام راد لال شده بود و ناظم هر کار می‌کرد که اوضاع درست کنه نمی‌شد و چرا دروغ تو دلم قند آب می‌شد. - آقای راد به خدا ما نمی‌دونستیم سوین جون زیر حضانت شما، آروم باشید برمیگرده تو کلاسش - برگرده کلاسش؟ بیچارتون میکنم امیر پرونده ی سوین و بگیر یه شکایت نامم میری می‌نویسی ببینم این خانم به چه حقی دکمه های لباس دختر مردمو باز کرده و با پایان جملش دست منو گرفت و از دفتر کشیدم بیرون، این اولین باری بود تو زندگیم که یکی پشتم درومد بود اما من مات زده بودم و وار رفته چون گفته بود امیر پروندمو بگیره؟ تو ماشینش که نشستیم باز ناخواسته زدم زیر گریه که نچی کرد: - زهرمار زهرمار چه مرگته؟ مدرسه رو به خاطرت رو سرشون آوار کردم با صدام این قدر داد زدم گلوم می‌سوزه واس چی گریه می‌کنی؟ -من گفتم بیا درستش کن بدترش کردی حالا چی جوری کنکور قبول شم احساس کردم لبخند کمرنگی زد: -این خراب شده نه یه خراب شده ی بهتر ثبت نامت میکنم تو نگران کنکورت نباش قبولم نشدی آزاد میخونی با بهت سمتش برگشتم که ادامه داد: -‌تو فقط در اضاش باید یه کار کنی اونم اینه که شبا هر چی گفتم بگی چشم https://t.me/+otRYW398pdgwZjQ0 https://t.me/+otRYW398pdgwZjQ0 https://t.me/+otRYW398pdgwZjQ0

- خان‌آقا گفتن لباس حریر سفیدتون رو که از مزون آریسا خریدن بپوشید. با اضطراب به خدمتکار خانه زاد عمارت نگاه کردم. دوباره چه مصیبتی قرار بود بر سرم نازل شود؟ با صدایی که از بغض گرفته بود، گفتم: - چه خبره؟ خیر باشه مهین خانم؟ لباس حریر چرا؟ - شریک آقا از عمان اومدن. آقا می‌خوان شما رو نشونشون بدن. نفسم را با حسرت بیرون فرستادم. لباس توصیه کرده‌ی خان‌آقا را تن زدم. به محض اینکا وارد سالن شدم، نگاه خان آقا بالا آمد و با تحسین روی بدنم نشست‌. با همان لحن سرشار از رضایت بلند گفت: - برزو خان، این هم دخترم که بهت گفته بودم! نگاهم به مرد سی ساله ای که برزو خان خطاب شده بود افتاد. همان شریک از عمان برگشته‌ی خان‌آقا! روی مبلی نشسته بود و هیکل و تتو های پیچ در پیچش باعث می‌شد خیره‌اش بمانی... برزوخان با اندکی تعجب در چشمانش، در همان حال که با پرستیژ مخصوص خودش روی مبل نشسته بود، با نگاهی سرتا پای مرا براندازد کرد و به خان‌آقا گفت: -خان‌! نمی‌دونستم دختر این سنی دارید... بدنم از نفرت جمع شد نفرت و انزجار! من در این عمارت لعنت شده هر چیز که بودم، دختر این مرد نبودم.... خان‌‌آقا با خونسردی و بلخند ترسناکی جواب داد: - دخترم نیست... دختر اتابکه! یک ساله مهمون عمارت منه! چشم برزو با شنیدن نام پدرم گشاد شد. چه کسی بود که از دشمنی خان‌آقا با اتابک بی خبر باشد؟ چشمانم به اشک نشست و برزو گیج به من نگاه کرد: - متوجه نمیشم... دختر اتابک برای چی باید مهمون شما باشه؟ خان‌ با نیشخندی نگاهم کرد: - نظرت چیه خودت تعریف کنی دردونه‌ی اتابک؟ در طول این یک سال مرا از دردانه بودن، از دختر بودن و از اتابکی که پدرم بود متنفر کرده بود! دردانه‌ی اتابک خطاب شدن برایم حکم شکنجه داشت... هیچ وقت نمی‌توانستم‌ روی حرف خان حرفی بزنم اولین باری که در این عمارت سر کشی کردم و مهره‌داغ شدم هنوز در خاطرم بود. تشر زد: - بگو! میدانستم چاره‌ای ندارم و باید مطابق میل خان رفتارم کنم. بی حس، طوطی وار شروع به حرف زدن کردم: -من گلروام، دختر اتابک. سال گذشته خان‌ کل خانوادمو کشت اما لطف کرد منو زنده نگه داشت. الان من به عنوان دختر خان یک ساله اینجام. سر پایین انداختم و نمی‌دانستم چرا من را به این مرد معرفی می‌کند تا این که گفت: -دیگه هجده سالش شده برزوخان! وقتشه آزادش کنم تا برگرده پیش خانواده ی پدریش با این حرف سر بالا آوردم خانواده پدریم فکر میکردن من مردم! برزو با مکث گفت: -خب چرا منو صدا زدید؟ لبخندی روی لب خان‌آقا نقش بست که فقط من می‌دانستم تا چه حد شرور و شیطانی‌ است. -دختره اتابکه ها... حتی اگه اتابک مرده باشا به نظرت تو مرام خان اینه که دختر اتابک رو دست خالی از خونه‌ش بیرون کنه؟ با مکث و با لحن کریهی اضافه کرد: - یا با شکم خالی؟ تنم از فکر به معنی پشت حرفش یخ بست. برزو با هوشی که داشت و شناختش از خان، شوکه ابروهایش بالا پرید. - می‌خواید بکارتشو بگیرید؟ من نمیفهمم دخل من به این ماجرا چیه؟ خان به من اشاره کرد: -‌ دخل این دختر باکره‌ی آفتاب مهتاب ندیده‌ی من با تو چی می‌تونه باشه برزو؟ تنم لرز گرفت. برزو خیره نگاهم کرد و خان ادامه داد: -می‌خوام وقتی برمیگرده پیش اون پدر بزرگ حرومزاده‌ش شکمش اومده باشه بالا... می‌خوام فکر کنن بچه‌ی من تو شکمشه! بچه‌ی خان! وحشت زده از جا پریدم. -نه نه... تو رو خدا... نه... خواهش میکنم! صدای من بود که تو سالن پیچید و خان داد زد: -ساکت! هق هقم شکست و خان‌ ادامه داد: - تو هنوز یه دینی به من داری برزو! باید حرفمو گوش کنی. یا همین امشب، تو یکی از اتاق های این عمارت، این دختر رو حامله می‌کنی، یا خودت... تاکید می‌کنم برزو... فقط خودت یه گلوله تو مخش شلیک می‌کنی و جنازه‌ش رو می‌فرستی واسه خانواده‌ش! برزو با ترحم نگاهم کرد. خان تاکید کرد: - توبه من مدیونی برزو! و تنها راه ادای دینت به من، یکی از این دو راهه! با التماس به چشم پر جذبه‌ی برزو خیره شدم. در حالی که اشک صورتم را خیس کرده بود، ملتمس لب زدم: - فقط یه گلوله تو سرم خالی کن! اخم‌های برزو در هم رفت و با تردید از جا بلند شد. مچ دستم را گرفت و در حالی که سمت یکی از اتاق ها می‌برد با صدای بلندی به خان گفت: - من حامله‌ش می‌کنم خان... ولی یادت باشه، کسی به زنی که وارث برزو جهانگیری رو حامله‌س حق نداره حتی دست بزنه! https://t.me/+1cShWir4QGwxOTQ0 https://t.me/+1cShWir4QGwxOTQ0 https://t.me/+1cShWir4QGwxOTQ0 https://t.me/+1cShWir4QGwxOTQ0

#پارت۶۳ کیان پدر شده بود؟ ساحل وقتی ترکش کرد حامله بود؟ آن دختر کوچک ، فرزند خودش بود؟ با چشمان شکه شده اش سرش را تکان داد. باور کردنی نبود! چه بلایی سرش آمده بود؟ مثل برق گرفته ها از جا پرید ، ساحلو هل داد عقب و صدایش را روی سرش گذاشت: -خدایا این چی دارهه میگه؟؟؟ خدایا این چی میگه؟؟ داره منو مسخره میکنه نه؟ داره سر به سرم میزاره؟ وگرنه چجوریی جرعت کرده بچه منووو!! بچه خوده منِ بی شرفو ازم بگیره و قایمش کنه؟؟ تهدیدوار انگشت اشارشو تکان داد: -آخ سااحل گور خودتو با دست خودت کندی. بدبختت میکنم! امروز آخرین بار بود دیدیش. تموم شدد!!! دیگه رنگشم نمیبینی! نزدیک ساحل ایستاد و تو صورتش فریاد زد: https://t.me/+R81tKGCEj9g2Nzk8 -جرعت داری از امروز ازم دورش کنننن. ببین چجوری بدبختت میکنم !!دختره کثافت. حالم ازت بهم میخورههه. نفرت دارم ازت! چندشم میشه ازت چجورییی‌ انقدر کثیفی؟؟ چجوری انقدر لاشخورییی؟؟؟ https://t.me/+R81tKGCEj9g2Nzk8 ساحل یک‌آن به خودش اومد و وحشت‌زده خندید: -نه نه تو اینکارو نمیکنی. کیان پوزخند چندشی زد: -وانیارو ازت میگیرم‌ساحل! فقط یک چیز میتونه باعث شه اینکارو نکنم اونم اینکع بشی خدمتکار شخصی هووت! کثافتای عسلو تمیز میکنی ، منم بچمونو ازت نمیگیرم! https://t.me/+R81tKGCEj9g2Nzk8 https://t.me/+R81tKGCEj9g2Nzk8 https://t.me/+R81tKGCEj9g2Nzk8 ساحل وقتی متوجه خیانت شوهرش میشه، با شکم حامله فرار میکنه. اما حالا کیان پسر غیرتی و سکسیمون زن و بچشو پیدا کرده💔 شرطشم ‌برای اینکه بچشونو از ساحل نگیره اینکه بشه خدمتکار زن دومش😭💔 https://t.me/+R81tKGCEj9g2Nzk8 https://t.me/+R81tKGCEj9g2Nzk8 https://t.me/+R81tKGCEj9g2Nzk8

#پارت_واقعی_رمان -طلاقت میدم! من عسلو دوست دارم. باورم نمیشد گفتنش انقدر برای او راحت باشد! اشک‌های سرازیر شده‌ام را پاک و ملتسم پرسیدم: -بخاطر اون زنِ؟؟؟ بخاطر یه زن هرزه میخوای زن خودتو طلاق بدی؟؟ دستش را مشت کرده و محکم روی میز کوبید: -راجب عسل درست حرف بزن ، اونم زن منه و الانم حاملست! دیوانه شده بودم... باورم نمیشد شوهره من سرم هوو بیاورد! و در نهایت بخاطر همان زن تصمیم به طلاق من بگیرد. تند تند سرم را تکان دادم و گفتم: -نه نه نمیتونی اینکارو کنی کیان. نمیزارم بخاطر یه هرزه زندگیمونو خراب کنی. https://t.me/+ysmZu9fdB9M4ZWU8 یکهو کیان عربده کشید: -خفشوو. دوسش دارم میفهمی؟ عاشقش شدم! بدون اون نمیتونم. تو از اولم برام یه هوس بودی. گمشو برو خونه ننه بابات نبینمت. میخوام عشق واقعیمو بیارم تو این خونه. یورش برداشتم سمتش و یقه‌اش را تو دستم گرفتم . مشت‌های بی‌جانم را به تخت سینش می‌کوبیدم و او تنها خنثی فقط نگاه می‌کرد...: -نمیرمم. نمی‌تونی منو بیرون کنی. زن توو منم میفهمی؟ مـــن؟ اون هرزه هیچیه تو نی.... ناگهان محکم هلم داد کنار سمت میز و عربد میزند: -به عسل نگو هـــرزه. بخاطر ضربه ناگهانی کیان ، تیزی میز به شکمم کوبیده میشود و با گره خوردن پاهایم به یکدیگر ، روی زمین میوفتم. کیانی که تا کنون متوجه این اتفاق نشده بود ، با صدای ناله سوزناکم سر برگردوند و وقتی خون جاری بین پاهایم را دید ، چشمانش وحشت‌زده شد: -ا...این خون برای چ...چیه؟ با لبخند بی‌جون و شاید آخرین لبخندم گفتم: -تو بجز کشتن قلب و روحم ، امروز قاتل بچه تو شکمم شدی.... تاریک شدن دیدوانم مصادف صدای بلند کیان شد که گفت: -ساااحل غلـــط کردم . نـــه. https://t.me/+ysmZu9fdB9M4ZWU8 https://t.me/+ysmZu9fdB9M4ZWU8 https://t.me/+ysmZu9fdB9M4ZWU8 https://t.me/+ysmZu9fdB9M4ZWU8 https://t.me/+ysmZu9fdB9M4ZWU8 https://t.me/+ysmZu9fdB9M4ZWU8 کیان بعد از خیانت به زنش ، میخواد ساحلو طلاق بده بخاطر حامله بودن زن دومش ، ولی نمیدونه که ساحلم حامله بود و .....😭💔 https://t.me/+ysmZu9fdB9M4ZWU8 https://t.me/+ysmZu9fdB9M4ZWU8 https://t.me/+ysmZu9fdB9M4ZWU8

_ پریود شدی سوگلی؟ وحشت زده سرم رو از روی زانوهام بلند کردم آرمین از پشت بوم بغل عبور کرد و روی پشت بوم ما اومد سریع از جا پریدم که باعث شد دلم بیشتر درد بگیره و با درد خم بشم میدونستم تازه از آمریکا برگشته اما نمی‌دونستم چرا با وجود عمارت شاهانه ای که کل محل ازش حرف میزدن و اون همه ثروت و موفقیت هاش چرا باز به این محله‌ی قدیمی برگشته! هول شده به صورتم کوبیدم _ وای کجا میاین آقا آرمین؟ بابام و داداشم خونه‌ن _ بخاطر خونریزیت گریه میکنی؟ تند تند اشک هام رو پاک کردم مهیار هزار بار با کتک و تهدید و سروصدا گفته بود حق ندارم نزدیک آرمین‌راسخ بشم با اینکه دوست صمیمیش بود! خجالت زده سرم رو پایین انداختم و آروم نالیدم _ دلم درد میکنه دست در جیب با استایل خاصش جلوتر اومد ابرویی بالا انداخت _ کجای دلت درد میکنه؟ بی اختیار دستمو زیر دلم گذاشتم با اخم های درهم قدمی جلو اومد _ لباست خونی شده ، نواربهداشتی نذاشتی مگه؟ سریع برگشتم و پشت لباسم رو نگاه کردم و با دیدن لکه ی خون روی شلوارم آه از نهادم بلند شد آبروریزی بیشتر از این جلوی آرمین راسخ، مرد جذابی که از بچگی بهش علاقه داشتم، نمیشد! همیشه سعی می‌کردم خانمانه رفتار کنم تا به چشم این ایده‌آل ترین پسر محله بیام اما هربار با یه سوتی دست‌پاچلفتی جلوه داده می‌شدم! سیگاری از جیبش بیرون آورد و با فندکش روشنش کرد _ هنوز وسط کوچه با دلبری میرقصی؟ با اینکه میدونستم هر لحظه ممکنه بابا و مهیار سر برسن و آرمین خان رو درکنار من با این وضع ببینن ، یا یکی از زن های وراج محله از توی کوچه ما رو روی پشت بوم ببینه و بی‌آبرویی من بشه نقل مجالس سبزی پاک کردن دم درشون اما همیشه در برابر این مرد بی‌اختیار بودم و نمیتونستم بی‌تفاوت از کنارش رد بشم و برم دود سیگارش رو توی صورتم فوت کرد _ هنوز رژ لب قرمز میزنی و بین پسرا بری خاله بازی؟ کل محل میگفتن آرمین راسخ پشت چهره ی جذاب و امپراطوری که با ثروتش راه انداخته خوی وحشی و تندی داره، چندسال قبل بخاطر اینکه رژ لب قرمز مامانم رو زده بودم و رفته بودم توی کوچه بازی کنم آرمین با چه خشونتی لبم رو با آب سرد توی حوض شست و بعد از سیلی که بخاطر رقصیدنم توی کوچه بین پسرا و دخترا بهم زده بود و تحویل مهیار داده بود تا دیگه نذاره از خونه بیرون بیام! دستم رو روی صورتم گذاشتمو بغ کرده زمزمه‌ کردم _ بچه بودم ... ابرویی بالا انداخت و نگاهش قد و هیکل ریزه میزه ام رو از نظر گذروند _ هنوزم کوچولویی! پک عمیقی به سیگارش زد و ته سیگارش رو گوشه ای انداخت _ اما چون پریود میشی دیگه خانوم شدی، خانوم کوچولو! با ته کفش قیمتیش ته سیگار رو زیر پاش له کرد _ به بابات بگو وقت عمل کردن به قولی که چندسال پیش داده‌س سوگلی! دخترش به اندازه‌ای بزرگ شده که سوگلی عمارت آرمین‌راسخ بشه 👇🏻♨️ https://t.me/+9Of3-eZ2Y5Q0MzNk https://t.me/+9Of3-eZ2Y5Q0MzNk https://t.me/+9Of3-eZ2Y5Q0MzNk

نوک سینه ی دخترک رو در دهانش گرفته بود... و تند تند با فک کوچکش با چشم های بسته ای مک میزد طوری که سوین حس می‌کرد سینه اش دیگر زخم شده و می‌سوز! با صورتی درهم از درد سینه اش را از دهان نوزاد بیرون کشید خواست بلند شود اما صدای گریه نوزاد دوباره تو اتاق پیچید و ناچار دوباره به حالت قبل برگشت و از فرط خستگی نالید: - ترو خدا بخواب آخه منم که شیری ندارم که تو بخوری داره آتیش میگیره سینم بغضش گرفته بود دیگر و به یک باره صدای مردونه ی پسر عمویش اون رو از جا پروند: - تو اصلا مگه زن شدی که حالا مامان بشی شیر داشته باشی بدی این بچه؟چیکار می‌کنی؟ نگاهش به امیرحسام که در درگاه در ایستاده بود کشیده شد و برای یک لحظه به قدری از وجودش خوشحال شد که یادش رفت با چه وضعیتی جلوی یک مرد جوون روی تخت دراز کشیده و گفت: - وای امیر اومدی! کجا بودی پسر داداشت منو کشت... هر کار میکنم آروم نمیشه نیم نگاهی به نوزاد کرد: - ولی الان آرومه خیلیم انگار از وضعیتش راضی سوین تازه یاد حالتش افتاد هینی کشید و ملافه ای روی بالا تنه و نوزاد کشید که امیر نیشخند صدا داری زد و سمت تخت رفت. روی تخت نشست و سومین با صورتی سرخ شده نگاه گرفت ازش و امیر خسته روی تخت دراز کشید و گفت: - آقا جون حالش بد شده باز بردیمش بیمارستان دارم می‌میرم از خستگی سوین کمی فاصله گرفت و گفت: - همه چی ریخته سرت، یهو داداشت مرد این بچه افتاد وسط زندگیت یهو آقا جون حالش بد من شدم سرباز زندگیت نمدونم آقا جون اگه چیزیش بشه خدایی نکرده من چیکار کنم کجا برم قطره اشکی روی صورتش افتاد و امیر نگاهش را به سوین بیست ساله ای داد که پدر بزرگش او را بزرگ کرده بود و حالا کسی را نداشت. دستش را روی صورتش کلافه گذاشت: -من خیلی فکر کردم سوین! تو یه دختری من یه مرد جوون و این جوجم که نوزاد بهتر... مکثی کرد و ملافرو کنار زد که سوین در خودش جمع شد و گفت: - چیکار می‌کنی من... من... من لختم امیر نگاهش را به چشم های سوین داد: - بچه خفه میشه زیر ملافه! بعدشم محروممی صیغمی به قدری جدی حرف میزد که سوین سکوت کرد و امیر ادامه داد: - می‌گفتم، تو دختری من مردم این بچست ما همین الانشم یه خانواده ی کاملیم! تو به من نیاز داری برای زندگیت من به تو نیاز دارم برای بزرگ کردن بچه ی برادر مردم چون به کسی نمتونم اعتماد کنم... آقا جونم این جوری دم آخری خیالش راحت میشه سوین دهنش باز مانده بود و نمی‌دانست چه بگوید که امیر از روی تخت بلند شد و خیره به بچه ی برادرش که سینه ی سوین در دهانش بود شد و سوین لب زد: - خجالت میکشم نگاه نکن اون طوری امیر لبخند کمرنگی زد و سوین ادامه داد: - یعنی یعنی چی ما همین الانم خب باهم داریم زندگی می‌کنیم دیگه امیر این بار بی رو در وایسی حرفش رو زد: - آقا جون عمرش دیگه زیاد کفاف نمی‌ده تو تا آخر رو دوش منی پیش من زندگی می‌کنی پس بهتر عقدم شی برای من زنونگی کنی برای این بچه مادری سوین مات ماند، کلمه ی زنانگی در سرش دوره شد و منظور امیر واضح بود... اما پس دوست داشتن و عشق در قصه ها و رمان ها چی می‌شد؟! مگر قرار نبود عاشق شود و بعد ازدواج کند؟ با این حال جرعت مخالفت نداشت انکار چاره نداشت و امیر این بار خیره شده به نوزاد برادرش و زمزمه کرد: - چقدر سفیدی شیر برنج... https://t.me/+jTWS2FYB0KoyMTE8 https://t.me/+jTWS2FYB0KoyMTE8 https://t.me/+jTWS2FYB0KoyMTE8 داستان درمورد آدمای کوچیک و بزرگیه که زندگی محبورشون می‌کنه یک خانواده بشن یک خانواده...!

- شرت و کُرسِتایی که برات خریدم و حراج کردی تو دیوار بی‌آبرو؟! دست روی سینه اش گذاشت و هینی کشید: - وای سکته کردم برزو جون! نمی‌تونی دو تا تقه به در بزنی...اومدیم و لخت بودم! درب اتاقمان را محکم روی هم کوبیدم! - تو فقط بلدی حیثیت منو لخت کنی سرخودِ بی‌حیا! پیشانی‌ام از فرط عصبانیت نبض می‌زد. کارد می‌زدی خونم در نمی‌آمد! همین مانده بود آبرو و ابهت سی و چند ساله‌‌ی جهانگیری‌ها را یک دختر بچه‌ توی دیوار حراج کند! روی تخت بغ کرد و کمی عقب کشید: - نکن اینجوری می‌ترسم...مگه حالا چیشده؟ با حرص کنارش نشستم و آگهی را باز کردم: - چیزی نشده! این مگه شماره‌ی بی‌صاحاب تو نیست؟ اسم آگهی دهنده مگه نزده گلرو سعادت؟! سوتینات ولو کردی رو تخت، عکسِ منم اونور پاتختیه چش سفید! بزاق دهانش را با ترس فرو داد که آگهی را خواندم. - بهترین سوتینای فانتزی و س.کسی برند‌، نو و استفاده نشده سایز هفتاد و پنج! توافقی! تو توضیحاتم نوشتی سینه‌هام در حال رشده و اینا برام تنگن! با هشتاد و پنجِ نوی همین برند هم تعویض می‌کنم! آخه احمقِ... مثل بچه‌ها فوراً بغض کرد: - خب برام تنگن! توام که خرجی بهم نمی‌دی! صبح تا شب تو این عمارت بی‌صاحاب زندونی‌ام! اصلاً تو که نه بهم دست می‌زنی نه سایزمو می‌دونی بیخود اینهمه سِت‌و خالی کردی تو کمدم! پتو را محکم چنگ زدم و گوشی را از میان دستانش با ضرب بیرون کشیدم: - اعتماد نکردم، گوشی بخرم بدم دستت توش با آبروم یه قول دوقول بازی کنی! بگیر با دستای خودت پاکش کن تا خودت از رو زمین پاک نکردم... با لجبازی پا فشاری کرد و مته کشید روی اعصابم: - خب منم پاک کن برزوجون! مثل همه آدمایی که کشتی منم بکش! چه فرقی به حالم می‌کنه؟ مگه من زندگی می‌کنم که مردنم مهم باشه؟ نفسی از کلافگی کشیدم: - حالت خوبه تو؟ الآن می‌خوای نازت بکشم؟ حالیته کی جلوت نشسته؟ زندگي تو همینه گلرو! بهت گفتم بهش عادت کن! نگفتم؟ از حرف‌هایم بیشتر بغض کرد: - تو که خودت می‌خواستی بشی ملک عذابم دیگه چرا منو تو از حجله‌ی خان‌آقا کشیدی بیرون؟ بازویش را محکم گرفتم: - من به توی دریده اعتماد کردم و تو گند زدی بهش! پس الآنم به جای این ننه غریبم بازیا، حرف گوش کن و اون آگهی کوفتی رو پاک کن تا بازدیدش نرفته بالاتر! گوشی را ازم گرفت و با حرص آگهی‌اش را پاک کرد. - بیا دلت خنک شد؟ مشکلاتت تموم شدن؟ آنقدر عصبی شده بودم که لباس خیس عرق بود. دکمه‌های پیراهنم را باز کردم: - دِ نده! بزرگترین مشکلم اینه تو یه علف بچه شدی زن عقدی من و من شدم شوهرت! راحت روی تخت لم داد و دراز کشید: - عه؟ اسم خودتو گذاشتی شوهر و حتی سایز سینه‌های زنت نمی‌دونی؟! با انگشت گوشه‌ی لبم را پاک کردم و پوزخندی زدم. انگار که این بچه امشب قصد داشت مرا از خود بیخود کند. پیراهن از تن درآورده و آن را به گوشه‌ای پرت کردم. - خیلی دوست داری سایز همه جات دستم باشه نه؟! اشکال نداره! سایزش می‌کنم برات... روی تنش خیمه زدم و به چشمان هراسانش خیره شدم. - اوخ نه! نه! من غلط کردم برزو جون اصلاُ! انگشت روی لب‌های وسوسه کننده‌ش گذاشتم: - ششششش! دست به مهره حرکته بچه جون! https://t.me/+1qxYZ2Y37b0wYmE0 https://t.me/+1qxYZ2Y37b0wYmE0 https://t.me/+1qxYZ2Y37b0wYmE0 https://t.me/+1qxYZ2Y37b0wYmE0