جامانده از آخرین قطار؛

پشمام کی هم لفت داده

مرسی از ریزش

فورکنید رندتون کنم ترجیحا چنلای مرتب" -تایم میزاریم تاجایی که همکاری کنید و خسته نشم.

همین تنها کسی که به اصطلاح خارج از مجازی دارم تنها وقتی پیام میده که بهم نیاز داره. وقتایی که می‌خواد محصولاتشو تبلیغ کنه. وقتایی که می‌خواد منو به شو محصولاتش دعوت کنه یا وقتایی که می‌خواد راجب اکسی حرف بزنه که فقط من راجبش اطلاع دارم. در بقیه ی موارد من دیگه به درد کسی نمیخورم.

لایق یه رفاقت از ته دل.

من اونقدرام آدم بدی نیستم که لایق یه همراه هم نباشم.

من به تنها کسی که توی خارح از مجازی دارم پیام میدم که فلان جا میاد؟ و اون بعد از یه روز جواب میده آره با بچه ها میریم. و این یعنی اون با بقیه هماهنگ کرده که برن و من باز هم قراره خاطرات وحشتناک سال قبل برام مرور بشه. باز هم قراره تنها بشینم. تنها غذا بخورم و تنها برگردم. خیلی بی رحمیه. کاش میتونستن اون چهارنفر رو کاملا از زندگیم پاک کنم... کاش.

پارسال درست وقتی که توی بدترین شرایط روحی بودم و هر لحظه با حمله ی عصبی روبه رو بودم با دوستام به طرز بدی رابطم به هم خورد. جوری بد بود که زخمش هنوزم مونده. حالا یک سال ونیم گذشته و قراره امروز که باز هم توی بدترین شرایط روحیم برم یه جایی که همشون اونجان. دیدنشون از همین حالا باعث حمله ی عصبیم شده. اما من کم نمیارم. میرم. باید برم.:)

شب بخیر.