-نزدیک به روشنایی-

امروز نه مولانا زنده است و نه هم ناقدان گذشته ی مولانا اما مثنوی بعنوان اثری تاثیر گذار در طول تاریخ میان مسلمانان و غیر مسلمانان مطرح بوده است و در میان ما موجود می باشد، زیبا، عاقلانه، منصفانه، مومنانه و منطقی است که خود را زحمت داده یک مرتبه آن را مورد مطالعه قرار دهیم و بعد اگر فهم مان قد داد و لباس اندیشه ی مولانا بر تن ما کلانی و گشادی ننمود و کوه و کوتل های ذهن سیال مولانا را درنوردیدیم، مثل بچه ی آدم به نقدش بپردازیم که چه بسا جامعه علمی بر شما افتخار خواهد نمود. روزی یکی از جوانان گرانقدر و با احساس که مطالعه ی عمیق نداشت، شروع نمود به بد و رد گفتن مولانا و مثنوی، گفتم اگر اجازه دهی، پرسشی دارم، گفت: بگو: گفتم کدام دفتر مثنوی را خواندی و بالایش نقد داری؟ گفت هیچ کدام و تا حال کتاب مثنوی را لمس نکردم گفتم: بسیار خوب، کدام کتاب تحقیقی بر مثنوی را خواندی و چند کتاب را نام گرفتم، گفت هیچ کدام را نخوانده ام، گفتم: تو را به الله سوگند آیا این منطقت درست است که چون فلان سخنران خام چیزی گفته تو هم خود را به گناه گرفتار کنی و مخالف قران و حدیث عمل کنی که می فرماید: به چیزی که علم نداری آن را دنبال نکن( سوره اسرا ایت ۳۶) و کفایت میکند به دروغگو بودن شخص که هرچی بشنود آن را حکایت کند( حدیث صحیح مسلم ) آخرین سخنم اینکه، مثنوی نه قرآن است و نه هم تفسیر قران انطوری که منهج مفسرین کرام می باشد بلکه اثریست ارزشمند در حوزه ی ادبی، تربیتی، اخلاقی و انسان شناسی، و….. بناء هرجا مثنوی مطرح میشود فورا قران و سنت را در‌ پهلویش تذکر دادن کار نادرستی است زیرا مثنوی در بسا موارد خود شرحی بر تعداد آیات و احادیث گهربار می باشد اما به زبان دیگر نه اینکه اثری در معارض این دو باشد و یا منبعی در پهلوی این دو و جدای از آنها. به امید انصاف و ارزش گذاری به آثار گذشتگان و تحقیق برای یافتن خوبی‌ها و اصلاح خطاها ✍️ سید محمد شیرزادی

مطلبی با عزیزان مثنوی ستیز و پرسشی از آنها! یکی از آثار ارزشمند عرفانی در مسیر شناخت نفس، شناخت راههای نفوذ شیطان بر انسان و غلبه ی نفس بر وی و چگونگی غلبه بر آنها، شناخت پله های ترقی به کمال ایمان، تزکیه و اخلاق، کتاب ارزشمند مدارج السالکین امام بن قیم جوزی رحمه الله می باشد. در کتاب مدارج السالکین امام بن قیم که شرح رساله خواجه عبدالله انصاری رحمه الله می باشد، بیشتر با فهم امام که آنها را از کتاب و سنت و تجربیات علمی و عملی اش در طول کارنامه ی زندگی خود کسب نموده، مواجه می باشید یعنی همه ی سخنانش عینا ایت و حدیث نیستند بلکه فهم و برداشتی از آیات و احادیث اند و کلماتی در تعبیرهایش به کار برده شده که عینا در آیات و احادیث نمی باشد ولی حقیقتا کتابیست که از قلب سرشار و مالامال از تزکیه و از فهمی عمیق نشأت گرفته از یک ذهن سیال و باریک بین، جوشیده است و برای سالک راه تزکیه چراغیست روشن و توشه ی است پر بهاء. حالا پرسشم این است که چه فرقی دارد اگر فردی برای شناخت کمالات انسانی از تجربیات و فهم و برداشت ابن قیم استفاده کند و یا هم از فهم و برداشت و تجربیات مولانای بلخ؟ البته در اینجا مجالی برای بیان ریزه کاری‌های تخصصی علمی میان اثار این دو شخصیت نیست چون قسمتی از خطابم یک تعداد جوانان با احساس، با ایمان و پر شور اما کم مطالعه ی قرار دارند که با شنیدن چند سخنرانی احساس میکنند باید مهر تکفیر، تفسیق و تضلیل را در دست گرفته و بی مهابا بر فرق هرکسی که آنها را تأیید ننمود، بکوبند. اگر بگویید که در کتاب مثنوی موضوعاتی وجود دارد که تعدادی از علما نقد شان نموده اند، میگویم: مگر بر کتب امام بن قیم و بن تیمیه و دهها محدث و مفسر دیگر نقد صورت نگرفته؟ آیا خطاهای علمی و برداشتی شان اجازه ی دشمنی با آنها را برای ما میدهد؟ راستی نکته ی دیگری که باید مطرح کنم این است که مگر در کتب تفاسیر ما، از تفسیر ابن کثیر گرفته تا طبری و قرطبی و تفاسیر علمای معاصر، مگر کم اند مطالبی که بر محکمه نقل و عقل صحیح باید به چوبه ی دار آویخته شوند و به شدت مورد نقد قرار گیرند و همچنان که گرفته اند و کتب متعدد از علمای معتمد بر نقد مطالب مورد اشاره، نوشته شده اند. آیا منصفانه است که بگوییم فلان تفسیر صرفا بخاطر نقل داستان دروغین غرانیق باید باطل اعلان شود و صاحبش گمراه خطاب شود و یا هم در مورد تفسیر دیگر بگوییم که صرفا بخاطر موجودیت پاره ی از روایات اسرائیلی و قصه های ساختگی، تفسیرش از ریشه مورد دشمنی قرار گیرد، این کدامین صفحه ی منطق و اخلاق اسلامی و انسان عاقل است که من تا حال با آن مواجه نشده ام؟ گاهی اشعاری با تعبیری خاص ناشر در صفحات مجازی نشر میشود و نسبت به مولانا میگردد در حالیکه مثنوی دانان و مثنوی شناسان نسبتش را به مولانا رد میکنند اما یک‌ جوان چهار آتشه را میبینی که سرخ و سیاه شده و فریاد میزند که می بینی مولانا کافر است و ……. پیامبر رحمت می فرماید: به دروغگو بودن یک شخص همین کفایت میکند که هرچی بشنود را به دیگران حکایت کند. معنی حدیث این است که فرد مذکور زحمت تحقیق را به خود نمیدهد تا صحت و سقم سخن را پیدا کند و از‌ جانبی فکر و اندیشه اش را از جایش حرکت نمیدهد تا مطلب را درک نماید، فقط همانند دستگاه صوتی است که هر صدای را شنید، با آواز بلندتر تبلیغش میکند. چه زیباست عزیزانی که نقد میکنند، یک مرتبه کتاب مثنوی را از اول تا به آخر بخوانند و جای که نمیفهمند به شرح علما و اندیشمندان معتمد مراجعه کنند، بعد از آن جای که قابل نقد است را با رعایت ادب و آداب نقد مورد نقد ‌قرار دهند مثلیکه صدها کتاب قدیم و جدید علمای حدیث، فقه، تفسیر، عقیده، فتوا، تاریخ و سیرت مورد توجه افکار باریک بین قرار گرفته و بر پاره ی مطالب انها نقدهای ارائه شده است، اما اینکه بحث را کوچه و بازاری نموده و بدون فهم و تحقیق، انسان به هتاکی روی بیاورد واقعا از اخلاق قرآنی و منطق یک انسان دانا به دور است. گاهی بعضی میگویند که فلان عالم بزرگ کتاب مثنوی را رد نموده و مولانا را گمراه خطاب نموده پس ما به همان قضاوت اکتفاء میکنیم و گمراه میدانیم، بسیار با احتیاط و با نرمی در پاسخ این عزیزان میگویم مگر پاره ی از علمای سلف از جمله امام مالک بر سیره ی بن اسحق که نخستین منبع سیرت پیامبر می باشد و سیره ی بن هشام اقتباس و برگرفته از آن است، خورده نگرفته و شخص بن اسحق را از دروغگویان و گمراهان نپنداشته است، در حالیکه خیلی از علمای دیگر با امام مالک مخالف اند و هم نظر نمی باشند و امروزه سیره ی بن هشام میان مسلمانان از جایگاه خاصی برخوردار می باشد و در حقیقت تمامی کتب سیر و مغازی پس از وی نوشته شده و بعنوان مأخذ آنها بوده است.

تفسیر سورة الكافرون {وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَّا عَبَدتُّمْ} [کافرون:۴] «و نه‌ آنچه‌ را شما مي‌پرستيد من‌ پرستش‌ خواهم‌ كرد» يعني: من‌ هرگز در آينده ‌عمر خود نيز معبودانی را كه‌ شما مي‌پرستيد، نمي‌پرستم‌. #نزدیک_به_روشنایی

اگر کسی مطالبه‌ی هدایت را دارد و هنگامی که به سختی ها مواجه می‌شود صبر نمیکند در ادعای خودش برای رسیدن به هدایت صادق نیست. شهید مبشر مسلمیار رحمه الله

پاره ای از نصایح حضرت عمر(رض)

معیار برتری در اسلام..... تقوا ، اخلاص .....

سلام بر تو ب تعداد دخترانی که از گور رهانیدی.....! جانم فدایت یا رسول الله جانم صلی الله علیه و ال وسلم ❤️🌹

رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند : « یقینا نزدیک‌ترین انسان‌ها به من در روز قیامت کسانی هستند که بر من زیاد درود می‌گویند». درود فرستادن بر رسول الله علیه السلام فضائل و فواید بیشماری دارد از جمله اینکه اگر می‌خواهی که در روز قیامت در کنار رسول الله صلی الله علیه و سلم باشی پس بر او بسیار زیاد درود بگو. اللهم صل وسلم علی نبینا #نزدیک‌ _به_روشنایی