نور ؛

احساس میکنم همین کمو بیش فعالیتم تو سوشال مدیا بیخود و اضافه‌ست.و دلتنگ روز های قدیمم،اون‌روزا که حساب کتاب دوست داشتن و زمان رو نمیکردیم و از لحظه هامون نهایت استفاده رو می‌بردیم.احساس میکنم خیلی چیزها مونده که یادشون بگیرم و خیلی چیزها مونده که تجربه کنم ، اینجا دیگه کمکی نمیکنه.می‌گن وقتی زیادی تکرار میشه دیگه اهمیتی نداره.اما دیگه اینجا نوشتن حالم رو خوب نمی‌کنه سعی کردم با همون حال مثل قبل بنویسم اما نتونستم.دنیای مجازی برام قابل درک نیست.بیشتر از احساس همدردی بهم احساس طردشدن میده و غمگینم میکنه. خیلی مرسی که این همه مدت من رو شنیدید و تشویقم کردید،خاطرات زیادی رو اینجا ثبت کردم و شما بیننده بودید.شاید یه روزی یه جایی از این دنیا دوباره تصمیم گرفتم با ادم‌ها روزمرگی ها و علایقم رو به اشتراک بذارم اما تا اینجا کافیه دیگه دلیلی بر نوشتن نمی‌بینم. اینجارو ترک کنید و مراقب لبخندتون تا همیشه و همیشه باشید❤️

تو فقط بخند و خوب بمون ؛

چی باعث میشه بازم به زندگی لبخند بزنی؟

گریه می‌آید مرا بچه‌ها واقعنی داریم بزرگ میشیم

منظورت چیه که هفت هشت ده سال از این روزها میگذره؟:))))))))))

مجله ی رشد؟