Wyd w ur life?

تنها حسی که هنوز در من باقی مونده حشریته. باقی احساساتم خداحافظی کردن رفتن.

تو روز هزارم از "با موهای تخمی 2a که استایل نمیشن چکار کنیم" هستم.

میو.

یه ژانری تو «تحلیلفارسی» هست که فکر می‌کنند یه جور تهیه آشه و هرچی تنوع حبوباتی که میریزیم توش بیشتر باشه، بهتر درمیاد.

با اینترنتی که قهوه‌جوش‌های وایفای‌دار آمریکا پینگ کوتاهتری ازش دارند، و با اینکه دارند با کمترین درآمد در قاره آسیا پولش رو می‌پردازند حق هیچ اعتراضی به وضعش رو ندارند، از هفت لایه فیلترشکن که استفاده از همشون جرمه، وارد پلتفرمی میشن تا به بقیه بگن لازمه به کسی رأی بدن که خودشون و همه می‌دونند هیچ نقشی در اینکه ایران اینترنت داشته باشه یا نداشته باشه نداره. یک کرم خاکی هم تن به این خفت نمیده. این‌ها از کرم خاکی هم کمترند.

من بنده‌ی توجهم واقعا، البته از طرف کسایی که دوسشون دارم.

یه موضوعی هم هست که میگن وقتی از دوستتون راجع به رابطه اتون مشورت می‌خواین و دوستتون میگه اگه انقدر حالت با طرف بده کات کن، اون آدم دوستتون نیست و دیگه باهاش مشورت نکنین چون اون نمی‌فهمه رفتن به همین سادگی نیست. توقع دارین وقتی برای بار ۷۶۸۴۳۸۸۵۵۸۹ام تراما دامپ کردین روی طرف و از دوست پسر عنتون که مثل کنیز دربارش باهاتون رفتار می‌کنه حرف زدین، دوستتون بشینه بهتون راه حل بده؟ بگم آخی خیانت کرد حالا تو بمون درست میشه؟ و بله رفتن همینقدر آسونه اگه دل کنده باشین. اگه نکندین هم که واسه چی دنبال شاهد برای بدبختیتون می‌گردین؟ با خودت اول حلش کن دوست عزیز.

"شاهنامه بخونین، ضحاک هیچوقت پیروز نمیشه."، "خدای رنگین کمان امروز خوشحاله"، "برای کیان تو آسمون تولد گرفتن". کیر خر کصخل. کیر خر.

نه تنها فیس خوبی داره بلکه تن صداش هم محشره