صاحب‌ِپوتین‌های‌بزرگ

من فکر می‌کنم خدا برنامه‌ی خوبی برای کشور داره.

نه که خوب نباشه‌‌ها. نه که خوش نگذره‌‌ها. باید منصفانه معترف بود که خوبه و به معنای خاصی خوش می‌گذره زندگیِ دور از داستان‌های دراماتیک. ولی «بعضی» از بعدازظهرا قسمتِ عواطف و احساساتِ عمیقِ قلبی توی دلم که جاش خالیه خیلی درد می‌گیره.

می‌دونی وسط بحثای جدی، رباتِ ناشناس خاموش باشه و خیلیا نتونن فش بدن چقد حال می‌ده؟ خیلی.

از اعتراضاتِ پارسال که رفیقامونو از دست دادیم رسیدیم به این‌ نقطه که حتی هم‌فکرهامونو هم از دست بدیم؟! بیماری چیزی هستید؟ رفیقت که یه جای دیگه زندگی می‌کنه و کلاً هفته‌ای دو بار می‌بینیش حالا درست یا غلط یه جورِ دیگه فکر می‌کنه و تو همینم نمی‌تونی تحمل کنی؟! بعد انتظار داری توی روابطِ جدیِ عاطفی‌ـت هم موفق باشی؟ وحشیِ دگمِ انعطاف‌ناپذیر نباشیم انصافاً.

اخباری از مرگِ مریم رجوی هست. دیگه همین الاناست که دخترای اینا با نیتِ عزای مریم رجوی نود بدن.

دیروز دادگاه کانادا شرکت هواییِ اوکراین رو «عامل سقوط پرواز ۷۵۲ در ایران» معرفی کرد و گفت هواپیمای اوکراینی با وجود هشدارهایی که بهش داده شده نباید پرواز می‌کرده. لذا خطوط هوایی اوکراین ملزم به پرداخت غرامت به بازماندگان سانحه‌ی پرواز پی‌اس۷۵۲ در ایران شدن. به این ترتیب پرونده هواپیمای اوکراینی بسته شد. خبری که قطعاً از bbc نخواهید شنید.

«در نظامی که زمامدارِ فکری، ولیِ فقیه است، رئیس‌ قوه‌ی مجریه فقط باید مقلّد و ولایتمدارِ محض باشد. ما یک‌بار رئیس‌جمهورِ مجری/ایدئولوگ (احمدی‌نژاد) و رئیس‌جمهورِ نشسته/ایدئولوگ (روحانی و خاتمی) را تجربه کرده‌ایم و هرکدام به گونه‌ای سرمایه‌های کشور را به یغما برده‌اند. وقتِ شروعِ ماراتنِ رؤسای جمهورِ مدیر و مجریانِ قدرتمند است. انتخابِ جلیلی یا پزشکیان، هردو بازگشت به عقب‌اند.»

اگه با حرص و جوشی که من در ایام هر انتخابات می‌خورم می‌شد برق تولید کرد، ژاپنو برق می‌دادیم.

به قالیبافی که دوران مدیریتش در نقاط مختلف کشور حتما بدون نقص نیست، می‌گه اصلاح‌طلب! بعد بدونِ این‌که کوچکترین ایده‌ای داشته باشه که یعنی چی، می‌گه فلانی تکنوکراته! می‌گم خب همین اصلاح‌طلبِ چفیه‌پوشِ تکنوکرات که تو می‌گی وقتی مسئول بوده ۱۹ مددسرا و گرمخانه، برای افرادِ بی‌خانمان ساخت که توی زمستون یخ نزنن و گرسنه نخوابن ۲ سامان‌سرا برای نگهداری موقت و شناسایی افراد آسیب‌پذیر ساخت ۱۸ مرکز پرتو برای توانمندسازی و آموزش ۳۰۰۰ کودک کار ساخت ۴ مدرسۀ صبح رویش ساخت برای توانمندسازی ۸۰۰ کودک محروم ۶ مرکز ترک اعتیاد ساخت با ظرفیت ۲۵۰۰ نفر ۴ مرکز همراه‌سرا برای اسکان همراهان بیماران بستری در بیمارستان‌ها ساخت ۹ پایگاه خدمات اجتماعی ساخت اورژانس اجتماعی ساخت ۱۷۰۰۰ زنِ تنها رو تحت حمایت ستاد توانمندسازی بانوان در شهرداری قرار داد که کار یاد بگیرن و ۶۴۶ کتابخانه‌ی محلی ساخت ۵۶۰ هکتار مراتع عباس‌آباد رو جنگل ساخت (۳۷۰هزار درخت این‌جا کاشته شده) هرچی سالن تئاتر و سینمای خوب و پارکِ غول‌پیکر توی تهران هست رو قالیباف ساخته مترو و خدمات حمل و نقل عمومی، از دوره‌ی قاجار تا قبل از قالیباف، با بعد از قالیباف اصلا قابل مقایسه نیست. خب یه نفر که در جایگاه مدیرِ شهر این خدمات رو به طبقه‌ی متوسط و ضعیف می‌کنه، قطعاً بعنوانِ رئیسِ جمهور همین نگاه رو ادامه می‌ده دیگه. حتماً باید همه‌چیزِ این آدم روی کاغذ و توی جزوه باشه که بهش بگیم دمت گرم؟ گفتگوی دیروز رو دیدی؟ مجری هر سوالی ازش کرد از سوابقش مثال زد. گفت: «کودکان کار مگه همشون ایرانی هستن؟؟ خیلی‌هاشون برای بقیه کار می‌کنن و روزانه چندین میلیون درآمد دارن. که چی؟ این آموزشی که شما می‌فرمایید اصلا تاثیری داره؟ پس چرا توی خیابون هنوز کودک کار می‌بینیم؟»

حجم تخریب علیه قالیباف یادآورِ ۸۸ و واقعاً بی‌نظیره. گویا هویتِ سیاسیِ هر مدیری که خوب عمل می‌کنه قراره نابود و تحقیر بشه. توی ۲۵ سال اخیر، چهار رئیس قوه قضاییه تغییر کرده، که اکثراً هم در انجام وظیفه‌شون جدی بودن. تا حدی که همین الان وزرای دولتیِ فاسد توی زندان هستن، معاون خودِ قوه‌ توی زندانه، اعضای مذاکره کننده‌ هسته‌ایِ دولت قبل به جرم جاسوسی در زندانن، فرزندان معاونینِ قوه توی زندانن، فرزند هاشمی رفسنجانی توی زندانه، اما هیچکدوم از این رؤسای چهارگانه، درباره‌ی قالیباف اعلام هیچ فسادی نکردن. کی به قالیباف می‌گه فاسد؟ صبا آذرپیک، یاشار سلطانی و بیژن اشتری که خودِ این‌ها هر سه‌تاشون به جرم دروغ و تشویش اذهان عمومی، با شاکیانی که قالیباف توشون نیست به زندان محکوم شدن! یعنی قالیبافی که برای تایید شدنِ صلاحیتش در انتخابات‌های گوناگون، منابع امنیتیِ سپاه، وزارت اطلاعات، پلیس، و قوه قضاییه حتی هیچ پرونده‌ی بازِ مربوط به فسادی هم ازش پیدا نکردن رو، سه مجرم که خودشون زندانن به فساد متهم می‌کنن و انسانِ جوانِ پرشورِ خواهانِ عدالت هم، در کمالِ هوش و تحلیل، باور می‌کنه. حقیقتاً غم‌انگیز و فاجعه‌باره.