لیلة القدر (فضائل حضرت زهرا سلام الله علیها)

🔹️قضای ۱۰۰ سال نماز در یک شب! 🌿ابن طاووس در کتاب «عدم مضایقۀ الفوائت» نقل کرده: قتاده از خلاس روایت کرده که امیرالمؤمنین صلوات‌الله‌علیه فرمودند: از رسول خدا صلی الله علیه و آله شنیدم که فرمودند: هرکه در زمان جهالتش نماز را ترک کند، سپس پشیمان شود، نمی‌داند چه‌قدر ترک کرده است؛ پس شب دوشنبه ۵۰ رکعت نماز بخواند و در هر رکعت یک بار سوره حمد و یک بار سوره قل هو الله احد را می‌خواند. و وقتی از نماز فارغ شد، صد بار استغفار کند؛ خداوند این را کفاره نمازش قرار دهد، گرچه صد سال نماز را ترک کرده باشد! خداوند بنده ای را که این نماز را خوانده باشد، حسابرسی نمی‌فرماید! و برایش نزد خداوند به ازای هر رکعت و به ازای هر آیه‌ای که خوانده است، عبادت یک سال است! و با هر حرف، نوری برای پل صراط است! و سوگند به خدا! کسی توانایی انجام این را ندارد جز مؤمنی که از اهل بهشت است! پس هرکه آن را انجام داد ملائکه برایش استغفار می‌کنند! و در آسمان‌ها، دوست خداوند در زمین نامیده می‌شود! و مرگش، مرگ شهیدان خواهد بود! و در میان شهیدان، رفیق خضر علیه السلام خواهد بود.🌷 🌸رِسَالَةُ عَدَمِ مُضَايَقَةِ الْفَوَائِتِ، لِلسَّيِّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ طَاوُسٍ ره قَالَ رَوَى حَسَنُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ خَلَفٍ الْكَاشْغَرِيُّ فِي كِتَابِ زَادِ الْعَابِدِينَ عَنْ مَنْصُورِ بْنِ بَهْرَامَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْأَشْعَثِ الْأَنْصَارِيِّ عَنْ شُرَيْحِ بْنِ عَبْدِ الْكَرِيمِ وَ غَيْرِهِ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ صَاحِبِ كِتَابِ الْعَرُوسِ عَنْ غُنْدَرٍ عَنْ أَبِي عَرُوبَةَ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ خِلَاسٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ علیهماالسلام قَالَ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله يَقُولُ مَنْ تَرَكَ الصَّلَاةَ فِي جَهَالَتِهِ ثُمَّ نَدِمَ لَا يَدْرِي كَمْ تَرَكَ فَلْيُصَلِّ لَيْلَةَ الْإِثْنَيْنِ خَمْسِينَ رَكْعَةً بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ مَرَّةً وَ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ مَرَّةً فَإِذَا فَرَغَ مِنَ الصَّلَاةِ اسْتَغْفَرَ اللَّهَ مِائَةَ مَرَّةٍ جَعَلَ اللَّهُ ذَلِكَ كَفَّارَةَ صَلَاتِهِ وَ لَوْ تَرَكَ صَلَاةَ مِائَةِ سَنَةٍ لَا يُحَاسِبُ اللَّهُ الْعَبْدَ الَّذِي صَلَّى هَذِهِ الصَّلَاةَ ثُمَّ إِنَّ لَهُ عِنْدَ اللَّهِ بِكُلِّ رَكْعَةٍ وَ لِكُلِّ آيَةٍ قَرَأَهَا عِبَادَةَ سَنَةٍ وَ بِكُلِّ حَرْفٍ نُوراً عَلَى الصِّرَاطِ وَ ايْمُ اللَّهِ إِنَّهُ لَا يَقْدِرُ عَلَى هَذَا إِلَّا مُؤْمِنٌ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَمَنْ فَعَلَ اسْتَغْفَرَتْ لَهُ الْمَلَائِكَةُ وَ سُمِّيَ فِي السَّمَاوَاتِ صديقَ اللَّهِ فِي الْأَرْضِ وَ كَانَ مَوْتُهُ مَوْتَ الشُّهَدَاءِ وَ كَانَ فِي الشُّهَدَاءِ رَفِيقَ الْخَضِرِ علیه السلام.🌱 📚بحار الأنوار، ج‏88، ص: 384/ مستدرك الوسائل، ج‏6، ص: 441/ سفينة البحار، ج‏5، ص: 167 @batool_135

یا زین العابدین علیه السلام قاضى نعمان در كتاب «مناقب» مى نويسد: نقل شده: روزى حسن بن الحسن بن على در برابر امام سجّاد عليه السلام ايستاد به طورى كه آن حضرت مى شنيد و در حضور عدّه اى از مردم شروع به ناسزا گفتن به آن حضرت نمود. امام سجّاد عليه السلام چيزى به او نگفت، حتّى يك حرف هم در پاسخ او نفرمود. عدّه اى از ياران حضرتش كه حضور داشتند، از اين امر ناراحت شده و غمگين گشتند. وقتى حسن رفت، امام سجّاد عليه السلام به آنان فرمود: شنيديد اين شخص چه گفت؟ گفتند: آرى، شنيديم و از اين جريان ناراحت شديم، ما دوست داشتيم شما پاسخ او را بدهيد و ما نيز حرفهايى به او بگوئيم. امام سجّاد عليه السلام اين آيه شريفه را تلاوت فرمود: «وَالْكاظِمينَ الْغَيْظَ وَالْعافينَ عَنِ الناسِ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنينَ» ؛ «و فروبرندگان خشم و درگذرندگان از مردم، و خداوند نيكوكاران رادوست دارد». آنگاه فرمود: دوست دارم با هم به خانه اش برويم تا پاسخ مرا نيز بشنويد چرا كه سزاوار نبود در همان مجلس پاسخ او را بدهم. ياران حضرتش برخاسته و به طرف خانه او به راه افتادند، آنان خيال مى كردند كه آن حضرت از او انتقام مى گيرد، وقتى به خانه او رسيدند در زدند و خود حسن بيرون آمد، وقتى امام سجّاد عليه السلام را با اطرافيانش ديد يقين كرد كه آن حضرت براى انتقام گرفتن آمده است. به همين جهت، شروع به حرف زدن كرد. امام سجّادعليه السلام فرمود: آرام باش برادرم! آنچه در آنجا گفتى ما شنيديم اينك ما مى گوييم و تو گوش كن: إن كان الّذي قلت لي كما قلت فإنّي أسأل اللَّه أن يغفره لي، وإن لم يكن ذلك كما قلت، فأنا أسأل اللَّه أن يغفره لك. اگر آنچه را كه تو در مورد من گفتى، همان گونه باشد، من از خداوند مى خواهم كه مرا بيامرزد و اگر چنين نباشد، من از خدا مى خواهم كه تو رابيامرزد. حسن، از اين سخن امام سجّاد عليه السلام شرمنده شد و برخاست و سر مبارك و ميان دو چشمان امام عليه السلام را بوسيد و گفت: بلكه، سوگند به خدا! آنچه درمورد شما گفتم، چنان نيست. آنگاه پوزش طلبيد، و عذر خواست. 📙شرح الأخبار: ۲۵۷/۳ ح ۱۱۵۷. 📘القطره ج ۲ ص ۵۳۰ نظير اين روايت را علّامه مجلسى رحمه الله در بحار الأنوار: ۵۴/۴۶ ح۱ آورده است. @batool_135

عشق یک واژه‌ بی ارزش بی معنی بود تا که یکباره خدا گفت که عشق است «حسین (علیه السلام)» دعاگوی همه ی دوستان عزیز تحت قبه حضرت سید الشهدا علیه السلام هستم اللهم عجل لولیک الفرج

قال امام العکسری علیه السلام: نَحْنُ حُجَجُ اللهِ عَلی خَلْقِهِ وَ جَدَّتُنا فاطِمَهُ حُجَّهٌ عَلَیْنا تک بیتی نوش جان محبین مولاتی فاطمه الزهرا سلام الله علیها

#رجعت #کافر #مومن #قرآن #تحریف حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْخَطَّابِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ، عَنْ عَمَّارِ بْنِ مَرْوَانَ، عَنِ الْمُنَخَّلِ بْنِ جَمِیلٍ، عَنْ جَابِرِ بْنِ یَزِیدَ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام قَالَ: «لَیْسَ مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَّا وَ لَهُ قَتْلَةٌ وَ مَوْتَةٌ، إِنَّهُ مَنْ قُتِلَ نُشِرَ حَتَّی یَمُوتَ، وَ مَنْ مَاتَ نُشِرَ حَتَّی یُقْتَلَ » ثُمَّ تَلَوْتُ عَلَی أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام هَذِهِ الْآیَةَ: کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ فَقَالَ: «وَ مَنْشُورَةٌ ». قُلْتُ: قَوْلُکَ وَ مَنْشُورَةٌ مَا هُوَ؟ فَقَالَ: «هَکَذَا نَزَلَ بِهَا جَبْرَئِیلُ علیه السلام عَلَی مُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله و سلم: کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَ مَنْشُورَةٌ ». ثُمَّ قَالَ: «مَا فِی هَذِهِ الْأُمَّةِ أَحَدٌ بَرٌّ وَ لَا فَاجِرٌ إِلَّا وَ یُنْشَرُ، فَأَمَّا الْمُؤْمِنُونَ فَیُنْشَرُونَ إِلَی قُرَّةِ أَعْیُنِهِمْ، وَ أَمَّا الْفُجَّارُ فَیُنْشَرُونَ إِلَی خِزْیِ اللهِ إِیَّاهُمْ، أَ لَمْ تَسْمَعْ أَنَّ اللهَ تَعَالَی یَقُولُ: وَ لَنُذِیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنی دُونَ الْعَذابِ الْأَکْبَرِ. وَ قَوْلَهُ تَعَالَی: یا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ. قُمْ فَأَنْذِرْ یُعْنَی بِذَلِکَ مُحَمَّدٌ صلی الله علیه و آله و سلم وَ قِیَامُهُ فِی الرَّجْعَةِ یُنْذِرُ فِیهَا.وَ قَوْلَهُ تَعَالَی: إِنَّها لَإِحْدَی الْکُبَرِ. نَذِیراً لِلْبَشَرِ یُعْنَی مُحَمَّدٌ صلی الله علیه و آله و سلم نَذِیراً لِلْبَشَرِ فِی الرَّجْعَةِ. وَ قَوْلَهُ تَعَالَی: هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ قَالَ: یُظْهِرُهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الرَّجْعَةِ. وَ قَوْلَهُ تَعَالَی: حَتّی إِذا فَتَحْنا عَلَیْهِمْ باباً ذا عَذابٍ شَدِیدٍ هُوَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام إِذَا رَجَعَ فِی الرَّجْعَةِ ». قَالَ جَابِرٌ: قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام: «قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام فِی قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: رُبَما یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ کانُوا مُسْلِمِینَ قَالَ: هُوَ أَنَا إِذَا خَرَجْتُ أَنَا وَ شِیعَتِی، وَ خَرَجَ عُثْمَانُ بْنُ عَفَّانَ وَ شِیعَتُهُ، وَ نَقْتُلُ بَنِی أُمَیَّةَ، فَعِنْدَهَا یَوَدُّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ کانُوا مُسْلِمِینَ ». جابر بن یزید گوید: امام باقر علیه السلام فرمود: «هر مؤمنی مرگی دارد و کشته شدنی، به راستی هرکه کشته شده باشد برگردد تا به مرگ خود بمیرد، و هرکه مرده باشد برگردد تا کشته شود». آنگاه این آیه را بر حضرت خواندم: «هر انسانی طعم مرگ را می‌چشد - آل عمران: ۱۸۵» و امام علیه السلام [در ادامۀ آیه] فرمود: «و منشورة؛ و باز برگشتی». گفتم: مقصود از «منشوره» در کلام شما چیست؟ فرمود: «اینچنین جبرئیل بر محمّد صلی الله علیه و آله و سلم آیه را نازل کرد که: کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ وَ مَنْشُورَةٌ.سپس فرمود: و هیچ فردی از افراد این امّت نیست جز اینکه نیک باشد یا بد برمی گردد، امّا مؤمنان که برگردند چشمانشان روشن شود، و بی دینان که برگردند دچار عذاب خدا گردند، آیا نشنیده ای که خداوند در قرآن می‌فرماید: «عذاب نزدیک تر را پیش از عذاب بزرگ تر به آن‌ها می‌چشانیم ». و از آیۀ: «ای جامۀ خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)، برخیز (و عالمیان را) بترسان » حضرت محمّد صلی الله علیه و آله و سلم قصد شده و به پا خواستنش در زمان رجعت که در آن زمان می‌ترساند.و منظور از آیۀ: «بی تردید این از بزرگ ترین پدیده هاست، که هشدار دهندۀ آدمیان است حضرت محمّد صلی الله علیه و آله و سلم است که در رجعت ترساننده و هشدار دهندۀ آدمیان است. و حضرت در تفسیر آیۀ: «او کسی است که فرستاده اش را با هدایت و دین حق فرستاد، تا آن را بر همه دین پیروز گرداند و گر چه مشرکان ناخشنود باشند» فرمود: آن پیروزی را خداوند در هنگام رجعت آشکار سازد. و مقصود از آیۀ: «تا هنگامی که بر آنان دری با عذاب شدید گشودیم، به ناگاه آنان در آن مأیوس شدند» علی بن ابی طالب علیه السلام است هنگامی که زمان رجعت (به دنیا) بازگردد. جابر گوید: امام باقر علیه السلام فرمود: حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در تفسیر آیۀ: «چه بسا، کسانی که کفر ورزیدند، مسلمان بودنشان را آرزو می‌کنند » فرمود: منظور از آن من و شیعیانم می‌باشیم هنگامی که خارج شویم و عثمان بن عفّان و پیروانش نیز خارج شوند و ما بنی امیه را می‌کشیم در این هنگام کافران آرزو می‌کنند که ای کاش مسلمان بودند». مختصر البصائر ص ۱۰۱ @batool_135

بر بایزید بسطامی لعنت 🔥 برئت الی الله عزوجل من اعدائکم ومن کل ولیجه دونکم ای اهل بیت عصمت و طهارت ما اعلام تنفر میکنیم و برائت میجوییم از دشمنان شما و از هر ولیجه ای غیر از شما . زیارت جامعه کبیره امام باقر صلوات الله علیه خطاب به ابو صباح کنعانی میفرمایند: ایاکم و الولائج فان کل ولیجه دوننا فهی طاغوت 👈شما را از ولیجه بر حذر میدارم زیرا هر ولیجه ای غیر از ما طاغوت است . تفسیر عیاشی 2/83 و وسائل الشیعه 27/133و تفسیر برهان . @batool_135

#تفکر #کمی_تفکر به کسانی که دنبال بهشتی شدن هستند باید گفت حتی الاغ بلعم باعورا گرگی که از برادران یوسف تهمت خورده ناقه حضرت صالح سگ اصحاب کهف هر سگی که در کربلا دفن بشه هم به بهشت می‌روند!!! به راستی اگر نتوانیم درجات کسب کنیم و با ولایت اهل بیت علیهم السلام به مقام محمود نرسیم و در بهشت در کنار آل الله علیهم السلام نباشیم چه فرقی با این حیوانات داریم ؟!؟ @batool_135

به موقع تشییع جنازه ام به پیرهن مشکیم مینازم😭😭 از کربلای معلی نائب الزیاره هستم یا ابا عبدالله الحسین علیه السلام مددی

ابوبکر و عمر نور خورشید و ماه این امت هستند!!!! #الرحمن #شمس #قمر #تبری #تفسیر #تراجمه_لوحی علی بن ابراهیم، از پدرش، از حسین بن خالد، از امام رضا علیه السلام نقل کرده است که در باره آیات: «الرَّحْمَنُ* عَلمَ القُرْآنَ» فرمود: خداوند، قرآن را به محمد یاد داد. گفتم: منظور از «خَلقَ الإِنسَانَ» چیست؟ فرمود: آن امیرالمؤمنین علی علیه السلام می‌باشد. گفتم: «عَلمَهُ البَیَانَ» چیست؟ فرمود: خداوند، بیان هر چیزی را که مردم به آن نیاز دارند به علی علیه السلام آموخته است. گفتم: «الشَّمْسُ والقَمَرُ بِحُسْبَانٍ» چه معنایی دارد؟ فرمود: آن دو عذاب می‌شوند. گفتم: خورشید و ماه مورد عذاب قرار می‌گیرند؟ فرمود: اگر در باره چیزی سئوال می‌پرسی پس خوب آن را بفهم. خورشید و ماه دو نشانه از نشانه‌های خداوند هستند که به دستور او می‌چرخند و از او اطاعت می‌کنند. نور آن دو بر گرفته از نور عرش است اما گرمای آن دو از جهنم است. وقتی قیامت فرا رسد، نور آن دو به عرش برمی گردد و گرمای آن دو به آتش جهنم، دیگر خورشید و ماه وجود نخواهد داشت، بلکه مقصود خداوند، آن دو هستند (ابابکر و عمر) که لعنت خداوند بر آن دو باد. آیا مردم روایت نکرده اند که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خورشید و ماه دو نور هستند در آتش؟ گفتم: بلی. فرمود: آیا حرف مردم را نشنیدی که می‌گویند: فلانی و فلانی(عمر و ابابکر )ماه و خورشید این امت و نور آن هستند؟ پس آن دو در آتش هستند و منظور خداوند کسی جز آن دو نفر نیست. گفتم: «والنَّجْمُ والشَّجَرُ یَسْجُدَانِ» چه معنایی دارد؟ فرمود: نجم: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می‌باشد و در جاهای دیگری هم خداوند او را به این نام نامیده است. فرمود: «والنَّجْمِ إِذَا هَوی» و فرمود: «وعَلامَاتٍ و بِالنَّجْمِ هُمْ یَهْتَدُونَ» و نشانه‌هایی (دیگر نیز قرار داد) و آنان به وسیله ستاره (قطبی) راه یابی می‌کنند] منظور از علامات، اوصیا می‌باشد و منظور از نجم، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم. گفتم: «یَسْجُدَانِ» چه معنایی دارد؟ فرمود: یعنی عبادت می‌کنند. گفتم: «والسَّمَاء رَفَعَهَا ووضَعَ المِیزَانَ» چه معنایی دارد؟ فرمود: منظور از سماء: رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می‌باشد که خداوند او را به نزد خود بالا برد. و منظور از میزان: امیرالمؤمنین علیه السلام می‌باشد که خداوند او را در میان خلق خود منصوب کرده است. گفتم: «أَلا تَطْغَوا فِی المِیزَانِ» چه معنایی دارد؟ فرمود: یعنی از امام نافرمانی نکنید. گفتم: «وأَقِیمُوا الوزْنَ بِالقِسْطِ» به چه معنا است؟ فرمود: یعنی امام را با عدالت بر پا دارید[او را یاری کنید] ؛ گفتم: «ولا تُخْسِرُوا المِیزَانَ» چه معنایی دارد؟ فرمود: از حق امام نکاهید و به او ظلم نکنید و در باره آیه «والأَرْضَ وضَعَهَا للأَنَامِ» فرمود: للانام یعنی برای مردم و در باره آیه: «فِیهَا فَاکِهَةٌ والنَّخْل ذَاتُ الأَکْمَامِ» فرمود: میوه درخت خرما در غلاف رشد می‌کند و سپس از آن بیرون می‌زند. و در باره آیه «والحَبُّ ذُو العَصْفِ والرَّیْحَانُ» فرمود: منظور از «حب»، گندم و جو و حبوبات است و منظور از «عصف» انجیر می‌باشد و منظور از «ریحان» هر چیزی که خورده می‌شود و در باره آیه «فَبِأَیِّ آلاء رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ» فرمود: در ظاهر خطاب به جنّ و انس می‌باشد، ولی در باطن، منظور فلانی و فلانی (ابوبکر و عمر) است. 📘 تفسیر قمی، ج ۲، ص ۳۲۱ 📙ترجمه تفسیر البرهان ج ۸ ، ص ۶۴۸ @batool_135