پریودِ‌‌ مَغزی

بین دوراهیِ درس یا حموم، خواب رو انتخاب می‌کنم.

حالم انقدر بده که مثلا اینکه قرار بوده بعد از یه دلتنگی زیاد فردا ببینمش،لباسامم آماده کردم ولی شب کنسل میشه.

میگفت برای هرچی جلو جلو ذوق کنی کنسل میشه،ذوق زده بودم یه ساعت کامل قراره برم تو ابرا،چرا ابرا،چون بغلش خوده ابراست،اما یه دفعه از ابرا افتادم پایین.

حس یه احمق ترسو رو دارم،حاضره هر شب مغزه خودشو به فنا بده از فکر به تو،انقدر از تو بنویسه که دستاش درد بگیره،اتقدر بهت فکر کنه که سردرد بگیره،انقدر تورو همه جا تصور کنه که توهم بگیره،اما زبون باز نکنه بگه دوست دارم

آخه لعنتی چرا دقیقا کاری رو کردی که انتظارشو نداشتم

فقط کاش نری،گرچه نرفتنت چیزی رو قرار نیست عوض کنه،فقط نرو

قبلا به امید دیدنت از خونه میرفتم بیرون الان به چه امیدی برم...!

باور کن تحمل این شهر کثیف بدونِ تو خیلی سخته...!

آخه قبلا دلم به این خوش بود دارم تو شهری نفس میکشم که توعم هستی الان به چی دلخوش باشم..!

میگویند خوب باشم،اما با غم رفتن تو چگونه کنار بی آیم،اصلا میرسد روزی که پذیرفته باشم رفتنت را.