"پروازِ نهنگ"

مشکل اینه که شبا خوابم میاد|:

شاید من اشتباه میکنم! شاید نباید منتظر طلوعِ فردا بمونم.. همه چیز توی تاریکی و سکوت رقم میخوره!

هر بار بیدار میشم با خودم میگم امروز رو نمیذارم مفت در بره. همه چیز رو از نو میسازم . به خودم میام میبینم شب شده و منتظر میمونم تا از صبحش شروع کنم؛ و این چرخه ادامه داره.

سعی میکنم با مداد رنگیه نوک شکسته رویاهامو رنگی کنم.

همه افتادیم توی گرداب و درحالی که فکر میکنیم شنا کردنمون میتونه کمکی کنه این جریانه که ما رو میکشونه توی یه نقطه.

دو خطِ اول هر کتاب میتونه قانعم کنه بخونمش یا نه‌. ولی اونایی که قانعم میکنن هم نهایتا تا صفحه ششم بتونم صبور باشم و بخونمشون. آدما مثلِ کتابن. حداکثر تا صفحه ششم بتونم تحملتون کنم:>> بعدش میرید سر جاتون خاک میخورید!..