نویسندگی تجاری | پگاه جهانگیرنژاد

داشتم با اکراه کتاب «۱۷ باور ثروت‌ساز» از تی‌هارو ارکر رو ورق می‌زدم. وقتی میگرنم عود می‌کنه و حس می‌کنم تا یک دقیقه‌ی دیگه قراره چشام از حدقه دربیان، واقعن توان تمرکز کردن ندارم. برای همین توان کنترل خیلی از گفت‌وگوهای درونی داغونم رو ندارم. مثلن: - واقعن فازم چی بود که این کتاب رو خریدم. - زارت! الآن من این تمرینو انجام بدم ثروتمند می‌شم؟ -خفه‌شو تی‌هارو! تو هیچی از زندگی من نمی‌دونی. - فاک! این دیگه چه کتابیه؟ حیف ۷۹۰ هزار ریالم! و... با این حال کتاب رو نبستم و ادامه دادم. به تمرینای آخر فصل ۷ که رسیدم حس کردم بعضی از تمرین‌هاش می‌تونه مفید باشه‌. چند دقیقه وایسادم، به تمرین ۲، ۳ و ۴ فکر کردم و بعد تصمیم گرفتم این هفته انجامشون بدم. تصمیم بعدیم این بود که عکس این صفحه رو با دوستام هم به‌ اشتراک بذارم، به این امید که براشون مفید باشه. از دو عبارت این صفحه هم خیلی خوشم اومد که در قالب یه جمله آویزون مخم می‌شن: از استراتژی‌های خاص الگوهای زندگیت و از برنامه‌ریزی ذهنی (طرز فکر) افراد ثروتمندی که تحسینشون می‌کنی هم الهام بگیر و هم کپی‌برداری کن. درسته که می‌خوای یه مسیر اختصاصی برای خودت بسازی، ولی برای انجامش به لودر، بولدوزر، غلتک، گریدر، اسکریپر و ماشین قیرپاش نیاز داری. و همه‌ی اینا رو باید با پولی که به‌دست میاری بخری، درسته؟ 👷🏻‍♀🚜⛏💰 @yaddashtbardari pegahjahangirnezhad.ir

۳ تمرینِ (شاید / احتمالن) ثروت‌ساز 👇🏼

این جمله‌ی سقراط خیلی خوبه: زندگی نیازموده ارزش زیستن ندارد. 🤔اما چطور می‌تونیم زندگی‌مون رو بسنجیم؟ حدودن یک ماهه که خودم رو متعهد کردم هر شب حدود ۵ دقیقه به روزی که گذروندم فکر کنم و نحوه‌ی انجام شدن (یا دلیل انجام نشدن) کارهای مهمم رو بسنجم. هر شب یه گزارش کوچولو از ۳ کار مهم فوری، و ۲ کار مهم غیرفوری‌ای که دارم می‌نویسم. البته ناگفته نماند بعضی شبا اونقدر خسته یا کسلم که نای نوشتن ندارم و فقط بلندبلند برای خودم چگونگی برخورد با این کارها رو تعریف می‌کنم. این جدول رو به چندتا دلیل واسه خودم ساختم: ۱-من عاشق کار با جدول‌ها و طراحی جدول‌های تازه‌ام. چون به ذهنم نظم می‌ده یکی از قالب‌های نوشتاری مورد علاقمه. ۲-وقتی با جدولا کار می‌‌کنم حس‌ می‌کنم روی موضوع مدنظرم مسلط‌ترم. ۳-چون محدوده‌ی فعالیتم مشخصه (همین که فقط باید چندتا خونه‌ی کوچولو از یه جدول رو پر کنم) نه از نوشتن می‌ترسم و نه از فکر کردن. ۴-باعث می‌شه نوشتن و اندیشیدن رو به چشم یه بازی ببینم نه یه کار طولانی و دهن‌صاف‌کن. ۵-قُلُپ‌قلپ هورمون‌های مدیرطلبی رو تو خونم ترشح می‌کنه؛ بعد از یه مدت که یه کُپه جدول گوشه‌ی میزم جمع می‌شه حس می‌کنم الآن دیگه وقتشه کمپانی خودم رو تأسیس کنم! (به دور از این توهمات، کار با جدول‌های باعث می‌شه عزت‌نفسم تقویت بشه.) برای همینه که کارآمدترین جدول‌هام رو با شما دوستانم به‌اشتراک می‌ذارم. دلم می‌خواد دیدنشون در نهایت سبب بشه ایده‌‌های تازه‌ای درباره‌ی خودشناسی، خودمدیریتی و خودگزارش‌دهی ساده‌تر و باحال‌تری به ذهنتون برسه. موفق باشید دوستان 🍀🥰 @yaddashtbardari pegahjahangirnezhad.ir

جدول ارزیابی نهایی روز توضیحات بیشتر در ادامه👇🏼

آشغال‌های غرورآفرینی که تولید می‌کنیم خیلی نباید به ایده‌هایی که پشت‌کله‌ی هم تولید می‌کنیم غره بشیم. ایده‌هایی که بدون اجرایی شدن توی مغز آدم تلنبار می‌شن، در نهایت به زباله‌هایی بدل می‌شن که جلوی زایش هر ایده‌ی تازه یا تکمیل هر ایده‌ی قبلی رو می‌گیرن. همین می‌شه که به روزهایی می‌رسیم که حتا حوصله‌ی پرداختن به ایده‌های قبلی‌مون رو نداریم، اون‌ها رو کم و کوچیک می‌شماریم، به غلط با رویکرد «خب که چی؟» تلاش‌هایی که تا این‌جای مسیر کردیم رو عبث می‌شماریم و در نهایت بی‌احترامی به خود، شروع می‌کنیم به خودسرزنشگری و خش انداختن بیشتر و عمیق‌تر بر پیکره‌ی کم‌توان عزت‌نفسمون. امروز وقتی داشتم به دفتر ایده‌هام نگاه می‌کردم، به جای کیف کردن و قربون صدقه‌ی مغز و خلاقیتم رفتن وایسادم، چند دقیقه فکر کردم و در نهایت به این سؤالا رسیدم: چی باعث می‌شه که پاشی و در لحظه یه ریزقدم اجرایی برای ایده‌ای که به تازگی در سرت شکل گرفته انجام بدی؟ محرک‌های درونی و بیرونی‌ای که باعث می‌شن در مقابل پیاده‌سازی ایده‌هات پویا باشی چیا هستن؟ و برعکس، چی می‌شه که ایده‌ای با پتانسیل بالا رو به حال خودش رها می‌کنی تا توی پیله‌ش بپوسه؟ و از همه مهم‌تر: چرا خودت رو فقط خالق ایده‌های بیشتر می‌دونی و به‌جاش مسئولیت ۰ تا ۱۰۰ ساختن و پرداختن یک‌پنجم اون‌ها رو قبول نمی‌کنی؟ مگه نمی‌دونی که تاریخ انقضای ایده‌ها کم و بسیار محدوده؟ اصلن بذار یه سؤال بهتر بپرسم: داری یه ایده رو از هیچ خلق می‌کنی یا توده‌ی زباله‌های ذهنیت رو بیشتر و بزرگتر؟ @yaddashtbardari pegahjahangirnezhad.ir

👇🏼

با شور و اشتیاق بنویس!❤️‍🔥 🖌|• دو دلیل واسه نوشتن داستانت وجود داره: ۱. داستانیه که می‌خوای بخونیش. ۲. داستانیه که می‌خوای بگیش. 📖|• ببین چطور تمرکز هر دو دلیل روی توئه، توی نویسنده! اگه اشتیاقی برای نوشتنش نداری، داستانی در کار نخواهد بود. فقط برای بازار یا جلب نظر یکی دیگه ننویس. تنها مخاطبی که برای پیش‌نویس اول نظرش مهمه، تویی! 🔖|• اگه عاشق کتابت نباشی، تمومش نخواهی کرد. ✏️ @benevis_s

برای پول وبلاگ بنویسیم یا نه؟ مارک منسون توی این چند خط جواب این سؤال رو بمون می‌گه. @yaddashtbardari pegahjahangirnezhad.ir

امروز تولد یک سالگی کانالم است. ۳۶۵ یادداشت در این یک سال منتشر شده. به عنوان یادگاری برای خودم از تمام یادداشت‌ها، یک ای‌بوک درست کردم. تشکر می‌کنم از سمیه مهاجر خلاق که طراحی کاور را به زیباترین شکل انجام داد. ممنونم از زهرا دادآفرید، بهار ابراهیمی، مریم کشفی، مرضیه خواجه‌محمود، پگاه جهانگیرنژاد، حجت محبی، عسل حسین‌زاده و هما احمدی طباطبائی برای اینکه منت گذاشتند و با واژه‌هایشان ای‌بوکم را تزئین کردند و یادگاری برایم نوشتند. متشکرم از آقای شاهین کلانتری که با یک چالش «هر روز یک یادداشت» باعث متولد شدن ای‌بوک شدند. در آخر، صمیمانه از حضور اعضای کانالم تشکر می‌کنم. وجود شما به من انگیزه می‌دهد. آیدا سید‌حسینی یازدهم تیر هزار و چهارصد و سه #ای‌بوک #تولد @aidaseyedhosseini

👇