thezhailybayev

Өмір деген қызық негізі. Бала кезде біреу "қызың бар ма" десе, иә деп айтуға ұялатын едік. Қазір енді жоқ деп айтуға ұялып жүрміз.

Со Со Но - ең алғашқы махаббатым!

Телефонды сұқ саусақпен шұқылайтын болыппын.

Метроға кірсем ойланып кетем. Кәзір осы метро мені Times Square-дегі "42nd Street" станциясына дейін апарып тастаса ғой деп қиялдаймын. Солай қиялдап отырғанда Саяхаттағы "Райымбек" станциясына апарып тастап жатыр. Бүйткен метроңның.

Эд Ширанның әндерін жақсы көрем. Әр әні өзінше бір комфорт сыйлайды адамға. Тыңдап отырсаң, өткен шақтың жылы естеліктерін де бір еске түсіріп шығасың. Талант деген осы екен-ау.

Кеше түнде түс көріп едім. Түсімде Тиаго Силвамен бірге жүр екенмін. Екеуміз жақын достар секілді сөйлесіп бара жатырмыз. Сөйтіп бір кезде Тиогоның үстіндегі футболкасын естелік ретінде беруін сұрадым. Ол берді. Соңында қоштасып жатып, Тиаго жылап қалды. Мен де жыладым. Сосын оянып кетсем, шынымен де бір жылап алыппын😂 Ал сендер футбол жай ғана спорт дейсіңдер.

Адамдар "қашан үйленесің" дей береді. Қайдан білсін менің Гарет Саутгейт секілді боп жүргенімді.

Тиктокта простой адам қалды ма өзі? Бәрі бір техникалармен бөлісіп, психолог, коуч болып кетіпті.

Бәрі өзімнің идеям, тиктокқа салсаңдар рекке шығады мыналар, мені белгілеп салуды ұмытпаңдар😂

Тамақты жеңдер, жеңдер деп, елдің алдына ысыра беретін болыппын.