حافظ گوهر سخن 🍁

اقبال لاهوری میگه: "ای که نزدیک تر از جانی و پنهان زِ نِگه ‏هجرِ تو خوشترم آید زِ وصالِ دگران...." چقد رابطه لانگ دیستنس خوبه توصیف کرده:))

حافظ در وصف نچرال بودن میگه: ‏دلفریبان نباتی همه زیور بستند، دلبر ماست که با حسنِ خداداد آمد!

اونجا که صائب تبریزی میگه: "مارا بهشت نقد، تماشای دلبر است..." وقتی عکسشو برات میفرسته مثل صائب تبریزی بهش بگو خودش عکس بعدیو قدی میده

#شرح_وتفسیر_غزل_شماره_۲۶ زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست پیرهن چاک و غزل‌خوان و صُراحی در دست (معشوق) با موی پریشان و عرق بر چهره و خنده بر لب و مست، در پیراهنی باز و بی‌پروا، در حال غزل‌خوانی و پیاله شراب به دست... این بیت و بیت بعد معطوف به یکدیگر هستند و مضمون بیت بعد در ادامه این بیت است. خوی: عرق چهره و بدن انسان و حیوان. واو معدوله است و خوی بر وزن مَی خوانده می‌شود. برای مطالعه‌ی بیشتر معنی بیت چهارم از غزل شماره ۱۶ حافظ: خمی که ابروی شوخ تو در کمان انداخت را بخوانید.