ᴛᴇɴᴍᴏɴɢᴀᴋᴜ

داشتم فکر می‌کردم اکثر مواقع که نیاز داشتم یکی کنارم باشه،کسی نبود؛اون لحظه‌هایی از زندگیم که دیگه به تهش رسیده بودم و رو زانوهام خم شده بودم کسی نیومد تا دستشو سمتم دراز کنه؛کسی نقطه امنم نشد که وسط اون همه درد و مشکل بدونم یکی هست تا بهش پناه ببرم،یکی که برای کمکم میاد،یکی که براش مهم‌ باشم،قراره حالم براش مهم باشه،روزمرگیم مهم باشه،فکرتی تو سرم مهم باشن،ناراحتیم مهم باشه،دلش برام تنگ بشه؛چون من همیشه سعی کردم اون آدم برای همه باشم و در آخر انتظار داشتم بقیه ام همینطوری باهام رفتار کنن ولی اشتباه بود،هروقت که به اون نقطه یأس و نا امیدی رسیدم فقط نیاز داشتم یکی کنارم باشه،همین.یکی از دورم شده حواسش بهش باشه،ولی تهش به یه آدم دیگه‌ای نسبت داده شدم که فقط دنبال خوش گذرونی و گذروندن وقت و تفریحشه. برای همین دیگه نخواستم؛نخواسنم کسی کنارم باشه،ازینکه آدما حالمو نپرسن یا دلشون برام تنگ نشه دیگه ناراحت نشدم،از ندیدنشون، از دست دادنشون از تمام اینا دیگه ناراحت نشدم و نمیشم. انتظار اضافی از آدما نباید داشت،تو هرکاریم کنی در آخر طرف مقابل هرچی که دلش بخواد تورو می‌بینه پس دیگه نخواستم و نمی‌خوام کسی کنارم باشه.

Pov: تو یهویی پاشدی حاضر شدی و می‌خوای که برای چند روز از همچی دور باشی

والا

اصلا سه شنبه بیا خونمون فرداش ازینجا پاشیم بریم

من بیشتر بقدا

عاشقت هستم برای جدی

میقایی چهارشنبه بریم بیرون ؟ دور دور؟ اینور و اونور؟

وا خدا نکنههه عه

الهی دورت بگردممم(: