اشعارِخفن وشخمی

شخمی ترین شعرِ فارسی  🥚🥚🥚🥚🥚🥚🥚🥚 بفرمایین؛ این قدر گشتم وگشتم، تا شخمی‌ترین شعر ی که تا حالا به زبان فارسی سروده شده رو،‌‌ براتون پیدا کردم.همون جور که  دایی جان   #جامی به خواهرزادش فرموده: دمت گررم با آین شعر تخم‌بارونت 🐓   اما جریان چیه؟ گویند جامی (وفات ۸۹۸ ه‍.ق)این اشعار فردوسی را به عبدالله هاتفی خواهر زاده یِ خویش داد و  خواست طبع شاعری اون رو آزمایش  کنه: درختی که تلخ است وی را سرشت گرش برنشانی به باغ بهشت ور از جوی خلدش به هنگام آب به بیخ انگبین ریزی و شهد ناب سرانجام گوهر به کار آورد همان میوهٔ تلخ بار آورد #فردوسی ازقدیم گفتن بچه حلال زاده به داییش می ره ، #هاتفی هم فکری کرد، زوری زد، مزاجش به کار افتاد واینجوری شعرش رو رید: اگر بیضهٔ زاغ ظلمت سرشت نهی زیر طاووس باغ بهشت به هنگام آن بیضه پروردنش ز انجیر جنّت دهی ارزنش دهی آبش از چشمهٔ سلسبیل بدان بیضه دَم در دمد جبرئیل شود عاقبت بیضهٔ زاغ، زاغ برد رنج بیهوده طاووس باغ جامی گفت: نیک گفته ای ،ولی در هر مصراع یک بیضه گذاشته ای.¹ ____ 1_خواندنیهای ادب فارسی،دکتر علی اصغر  حلبی. <<<<اطلاعیه>>>>> اگه هرکسی تونست شعری از شعرا بیاره که دراون  بیشتر ازین  از واژه مقدس شخم=تخم=لیضه=خایه=🥚 استفاده شوه ، جایزه بهش می دیم. فرقی نمی‌کنه تو جه سبکی باشه، هر سبک شعری قابل قبوله؛ اعم از کلاسیک تا نيمايی و سپید ودهه هفتاد واوانگارد وغیره چی می فرمایید؟ بلندتر بکین، لطفن؛ اها می‌پرسید جایزه برنده چیه؟ خب معلومه، کباب دنبلان😁😁😁

. 🔹#ابراهیم_نبوی گوسفندها مثل پلنگ نعره نمی‌کشند، مثل الاغ عرعر نمی‌کنند، مثل شیر نمی‌غرند، مثل خرگوش نمی‌دوند، مثل ماهی زیرآبی نمی‌روند و مثل اسب به سرعت فرار نمی‌کنند.. و شاید به همین دلیل است که همیشه به صورت " گله" هستند و یک " سگ" از آنها مراقبت می‌کند تا عاقبت خورده شوند. سگ‌ها مواظب گوسفندها هستند، نمی‌گذارند گرگ‌های وحشی آنها را بخورد و مواظب‌اند که دزد آنها را نبرد و سرانجام قصاب آنها را بکشد. سگ‌ها وفادارند، ولی نه به گوسفندها، بلکه به قصاب‌ها. پروانه‌ها زیبا هستند، صبح به دنیا می‌آیند و شب می‌میرند، اصولا زیبایی همین است. در عوض کلاغ و کرگدن زشت هستند و عمری طولانی می‌کنند. علت اینکه دموکراسی به درد گوسفندان نمی‌خورد این است که آنها یا باید به سگ رای بدهند، یا به قصاب، در غیر این صورت باید خیانت کنند و به سوی گرگ بروند که او هم آنها را خواهد خورد. حتی اگر مدرنیزه هم بشوند، فقط بطور مکانیزه کشته می‌شوند، اگر دیندار هم بشوند، عید قربان قتل عام می‌شوند. اعلام همبستگی میان گوسفندان تا وقتی ترس از گرگ و اعتماد به سگ و چاقوی قصاب است، بیهوده است، فقط باعث می‌شود کشتارگاه مکانیزه ساخته شود. انتخابات برگزار شد، همه گوسفندان به سگ رای دادند، جز او کسی را نمی‌شناختند. پشت سر هر گوسفند ناموفق، یک گرگ است. دموکراسی در دنیای گوسفندها، یعنی انتخاب یکی از این سه گزینه: سگ... گرگ... یا قصاب....

 شعبده باز سپیده‌ای که دروغین بود- پیغمبری شدم که خدایش او را از خویش رانده بود مسدود مانده راه زبان نبوتش من آن جهنمم که شما رنج‌هایش را در خواب‌هایتان تکرار می‌کنید خورشید، هیمه‌ای است مدور که در من است یک سوزش مکرر پنهانی همواره با من است و چشم‌های من، خاکستری‌ست که از عمق‌های آن ققنو س‌های رنج جهان می‌زایند تنهایم از آن زمان که شیدایی خجسته‌ام از من ربوده شد اینک منم مردی که در صحاری عالم گم شد مردی که بر بنادر میثاق و آشتی بیگانه ماند مغروق آب‌های هزاران خلیج دور پیغمبری که خواب ندارد #رضا_براهنی

یادم نیست کی و کجا خونده بودم که اگه برمبنای بوستان وگلستانِ سعدی، کودکت رو تربیت کتی حاصل کار، یک موجود عفریته وریاکار وسیاسی میشه مثل گوبلز یا بدتر ازون، حاج میرزا آقاسی و.‌ بگذریم حرف زیاده در این مورد، ودرانتها (والبته با عرض پوزش از شیخ اجل)  توصیه ایشون در بیت آخر هم، بدرد عمه شون می‌خوره، حداقل من اون رو درست نمی‌دونم. واقعن بعضی وقتا ( ودربعضی شرایط خاص)، ادم بهتره بشینه و با تخماش بازی کنه، تا شاید مرور زمان اون مشکل رو حل کنه. تا اینکه بزنی به دل بیابون(بادیه) وخودتو به فاک بدی. مگه اسکولیم؟ لینک به تفسیر های بیات پیشین: https://t.me/ashar_khafan/2428

البته (وبا عرض پوزش از شیخ اجل) توصیه ایشون در بیت آخر رو درست نمی‌دونم. واقعن بعضی وقتا( ودربعضی شرایط خاص)، ادم بهتره بشینه و با تخماش بازی کنه، تا شاید مرور زمان اون مشکل رو حل کنه.

هزار ورود کاربر / نام‌نویسی     سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۵                           هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم به هوش بودم از اول که دل به کس نسپارم شمایل تو بدیدم نه صبر ماند و نه هوشم حکایتی ز دهانت به گوش جان من آمد دگر نصیحت مردم حکایت است به گوشم مگر تو روی بپوشی و فتنه بازنشانی که من قرار ندارم که دیده از تو بپوشم من رمیده‌دل آن به که در سماع نیایم که گر به پای درآیم به در برند به دوشم بیا به صلح من امروز در کنار من امشب که دیده خواب نکرده‌ست از انتظار تو دوشم مرا به هیچ بدادی و من هنوز بر آنم که از وجود تو مویی به عالمی نفروشم به زخم‌خورده حکایت کنم ز دست جراحت که تندرست، ملامت کند چو من بخروشم مرا مگوی که سعدی طریق عشق رها کن سخن چه فایده گفتن چو پند می‌ننیوشم؟ به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل و گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم #سعدی