Абдулла Орипов шеърияти

Абдулла Орипов САРАТОН Саратон чоғи бу — зарра шамол йўқ, Тутлар кавагида мудрар ғурраклар. Ногаҳон фалакка урган каби дўқ, Сўзсиз қотиб турар бўйчан тераклар. Осмон лол-лов ёнар офтоб қўридан, Уфқда саробдан оташин балдоқ. Чинқириб юборар куннинг зўридан Қайгадир беркиниб олган чирилдоқ. Бирдан тиниб қолар шу бетинч дунё, Ҳатто шаршаракнинг ўчгандай саси. Борлиқ сув тагига чўккандай гўё Қанчалик термулма —чиқмас нафаси. Гўдак уҳича ҳам шамол топилмас, Бутанинг тагида бўзтўрғай ҳайрон. Деҳқон тол тагига чўзилди бирпас, Тинди шохчадаги қушча ҳам бийрон. Менинг деҳқон бобом, андак ором ол, Қуёш буровига олган палла бу. Саратон ўзи ҳам мудрайди беҳол, Оҳангсиз ялла бу, сўзсиз алла бу! Ҳали тонг ғунчаси очмасидан лаб, Наҳор фароғатин ўйламай тақир, Кимсасиз далага кўзни уқалаб, Чиқиб келганингни кўрдим-ку ахир. Кўрдим-ку манглайинг тер билан қотиб, Бераҳм оташга берганингни тоб. Кўрдим-ку тепангда ўзин йўқотиб, Ҳайратдан лол қотиб қолганин офтоб. Азму шижоатинг мен ахир кўрдим, Кўрдим кўзларингда чарчоқ бир кулгу. Майли, ором олгин, эй бобо юртим, Саратон жунбушга келган пайт-ку бу. Бутун олам гўё улкан дошқозон, Қайдадир — кўринмас унинг нарёғи. Бу қайноқ қозонни кузатмоқ осон, Ичига тушмоқлик осонмас чоғи. Чўнтакдан тўкилган тангалар мисол Шуълалар ўйнайди супа учида. Бировдан хижолат бўлган каби тол Ер чизиб туради — дами ичида. Офтоб қайта бошлар, кўланка майдон, Яна бош кўтарар номозшомгуллар. Секин мовийлашар қизарган осмон, Оқариб кўринар кумушранг йўллар. Яна елканини кўтарар шамол, Яна чуғурчуқлар уйғонар боғда. Бобо ёнидаги боладай хушҳол, Тўрғайлар чарх урар сўнгсиз самода. Яна ела бошлар оқшом нафаси, Шеър они, ишқ они, меҳнат они бу. Бу қуёш ўлкасин оташин саси, Ўзбек диёрининг саратони бу. ✍️1969

Абдулла Орипов ҚОЗОҒИСТОН ОҲУСИ Кўкчатовда кўк камзулли бир оҳу кўрдим, Таажжубки, оёғида қизил этикча. Кўз узолмай узоқ маҳал термулиб турдим, Сўнг изидан кетабердим бошим эгикча. Шўх, чиройли сўқмоқларда қадам-бақадам, Ўқ етмасга қадар чиқдим изидан бориб. Оҳу эмас, афсонага дуч келдим шу дам, Во дариғо, қайтиб тушдим чарчаб ва ҳориб. Ойнакўлга бориб қолдим айлаб мен шитоб, Кўк камзулли у оҳуни излаб сарсари. Ойнакўлнинг тубида ҳам кўринди шу тоб Оҳу эмас, Ўлжас шеърин тоза мавжлари. Сайёҳликнинг ўжар қалби тутиб қўлимдан Кетавердим, кетавердим сарсон-саргардон. Мовий кўллар, чўнг ўрмонлар чиқди йўлимдан, Оҳ, бунчалар кенг экансан, жон Қозоғистон. Излайвериб, ҳориб бўлгач, оқибат бир тун Кўк тепага чиқиб олиб ўй сурдим узоқ. Олмаота чарх урарди теграмда бутун, Сўзласанг-чи, бу қандоқ ҳол, муҳтарам қозоқ? У мен кўрган оҳу қани, қайда у жайрон, Қайси жойни макон этган у нозик ниҳол? Дедиларки, қозоқ элин кезабер ҳайрон, Ҳар қайда ҳам у бир карра кўргазгай жамол. У Абайнинг армонидир — нозланиб турган, У Олатов сулувининг мақоми эрур, Кечагина нортуяни қувалаб юрган Қозоқларнинг карашмали илҳоми эрур. ✍1972 @abdullaorifijodi

Абдулла Орипов ҚОЗОҒИСТОН Ўлжасга Тиниқ чашмалар бор ҳаддан зиёда, Мовийдир Балхашнинг суви ҳам бироқ, Бироқ, қозоқ халқин қалби дунёда Барча чашмалардан кўра тиниқроқ. Нур билан чулғаниб ётибди шоён Буюк Олатовнинг кўркам келбати. Олатов кўркамдир, лекин бу замон Ундан ҳам кўркамроқ қозоқ савлати. Қозоқ саҳроси — бу беадад саҳро, Хаёлдай бепоён, чексиз ва йироқ. Чиндан ҳам буюкдир бу саҳро, аммо Қозоқ бағри эса ундан ҳам кенгроқ. Шундоқ ажиб юртсан, жон Қозоғистон, Қардошим, қурдошим, бовурим азал! Буюк Шарқ қўйнида бахти нурафшон Ўзбек диёридан саломим бу гал! Бирдир элимизнинг оташ каломи, Бирдир теграмизда саҳролар яйдоқ. Бирдир элимизнинг насаби, номи, Бирдир кўкимизни ёритган чақмоқ! Абай ҳикматию Навоий сози Кўркам хонадоним муаттар этган. Буюк яратганга бўлсин тавозе, Удир бахтимизни баробар битган. Дийдор бошлаб келди, қани, узат қўл! Ўлжасим, жўлдосим, дўстим, қароғим! Таъзим, эҳтиромим айлагил қабул, Эй улкан қозоғим, улкан қозоғим... ✍1972 @abdullaorifijodi

Ўзбекистон Ёзувчилар уюшмасида Қозоқистоннинг Ўзбекистондаги элчиси Бейбут Атамкулов меҳмон бўлди. @abdullaorifijodi

Абдулла Орипов Ҳис этиб дунёнинг шодлигин, ғамин, Улуғ бир ҳикматга бўлганман амин: Яхши-ю ёмонни қўтараркан тенг. Шу боис, она деб ном олмиш замин. @abdullaorifijodi

Абдулла Орипов Эй инсон, назар сол ўнгу сўлингга, Муносиб баҳо бер ушбу йўлингга: Молни бўкиртириб сўясан, аммо Ўкрайсан, зирапча кирса қўлингга! @abdullaorifijodi

Абдулла Орипов Билмасдан бировни ранжитма, болам, Бмлмасдан бировни мақтамагин ҳам. Ғунчани бағри қон дейди шоирлар, Бироқ очилганда не чоғлиқ кўркам. @abdullaorifijodi

Абдулла Орипов ПОЕЗД Саёҳатдан топдим руҳимга далда, Ахир хонанишин кунлардан бездим. Мен сени бетоқат кутдим вокзалда, Нега кечикасан, менинг поездим. Олис манзилларда сирли бир дийдор, Сирли чаманларнинг ифорин сездим. Кўргим келаётир уларни такрор, Нега кечикасан, менинг поездим. Бедор ўтказганман қанча тунларни, Ҳижронлар дастидан юракни эздим. Соғиндим фараҳбахш, ойдин кунларни, Нега кечикасан, менинг поездим. Қайдадир ҳаловат, нурли висол бор, Мен уни топай деб бир умр кездим. Қўлимда сафарнинг чиптаси тайёр, Нега кечикасан, менинг поездим. ✍️2010 йил 7 май @abdullaorifijodi

Руҳий тўлғоқларимни тўлалигича қоғозга туширишга улгурганим йўқ. Ёзилган шеърларимдан ёзилмаганлари кўпроқ...

Абдулла Орипов @abdullaorifijodi

Абдулла Орипов ЁЛҒИЗЛИК Нега уюридан кетган от мисол, Бир ўзинг кезасан яйловдан йироқ. Қачондир ёлғизлик келмасми малол, Ахир, йўқми сенда дўсту ёр, ўртоқ? Дейман дўстларим бор ҳавас қилгулик, Ҳиммати бир юртнинг ҳирожи қадар. Юракнинг қатида асраб келгулик Тенгсиз зотлар улар, баҳосиз гавҳар. Лекин отам айтган шундай гап ҳам бор: Номардга ёлборма, қолсанг ҳамки оч. Айтилмаган жойга бош суқма зинҳор, Қадрингни билмаган давралардан қоч. ✍2014 йил 30 декабрь @abdullaorifijodi