کافه شعر و ترانه حمید مشگی

در تئاتر، زبان بدن یکی از عناصر کلیدی است که بازیگران باید به طور حرفه‌ای از آن استفاده کنند. زبان بدن در تئاتر شامل حرکات، انتقال احساسات، و ایجاد تصاویر و شخصیت‌ها است. این عنصر مهم به نحوه‌ای است که بازیگران می‌توانند احساسات، شخصیت‌ها، و داستان‌ها را به تماشاگران منتقل کنند. در زیر به برخی نکات مرتبط با زبان بدن در تئاتر اشاره می‌کنم: - حرکات و انتقال احساسات:     - بازیگران باید توانایی در انجام حرکات طبیعی و معتبر داشته باشند.     - انتقال احساسات از طریق حرکات چهره، دست، پا، و بدن به تماشاگران اهمیت دارد.     - مثلاً بازیگر می‌تواند با حرکات دست‌ها، احساس خشم، شادی، ترس، یا عشق را نشان دهد. - تناسب با نقش و شخصیت:     - هر شخصیت در نمایش دارای زبان بدن خاص خود است.     - بازیگر باید توانایی تطابق زبان بدن خود با شخصیت نقش را داشته باشد. - توانایی در هماهنگی با دیگر بازیگران:     - در تئاتر، بازیگران به طور مستقیم با یکدیگر در تعامل هستند.     - توانایی در هماهنگی حرکات و زبان بدن با دیگر بازیگران برای اجرای صحیح نمایش ضروری است. به طور کلی، زبان بدن در تئاتر نقش مهمی در انتقال داستان‌ها، احساسات، و شخصیت‌ها به تماشاگران دارد¹²³. منبع: [آموزشگاه پانیذ]

خیابان پاستور یادگار تجدد پزشکی ✏️✏️ خیابان پاستور شرقی در مرکز تهران بالاخره و پس از یکصد سال تغییر نام داد و به اسم ابراهیم رئیسی هشتمین رئیس‌جمهوری اسلامی نامگذاری شد. شاید تا امروز هم قدری عجیب بود که خیابان محل استقرار مراکز اصلی حکومت مانند نهاد ریاست‌جمهوری، هیئت وزیران، دفتر رهبری و دفتر رئیس قوه‌ قضائیه به نام یک دانشمند فرانسوی باشد. اما نامگذاری حفاظت‌شده‌ترین خیابان تهران به نام پاستور، به دلیل واقع شدن «انستیتو پاستور ایران» در این ناحیه بود. باغی وسیع و سرسبز که موقوفه‌ی شاهزاده عبدالحسین فرمانفرماست و بالای آن نوشته شده: «انستیتو پاستور ایران، موقوفه‌ی فرمانفرما، تاسیس ۱۲۹۹». موسسه‌ای که یک قرن قبل برای واکسیناسیون سراسری در ایران و مبارزه با اپیدمی‌هایی چون وبا، طاعون، هاری و آنفولانزا پدید آمده است. 🔶 انستیتو پاستور موسسه‌ای بود که این دانشمند فرانسوی جهت مبارزه با بیماری‌های همه‌گیر تاسیس کرد و در برخی شهرهای دیگر دنیا نیز شعبه داشت. فکر تاسیس شعبه‌ای از انستیتو پاستور در تهران برای مبارزه‌ با بیماری‌های همه‌گیر، پس از پایان جنگ جهانی اول در ذهن دولتمردان ایرانی پدید آمد. جنگ جهانی اول برای ایران مصائب فراوانی به همراه داشت. ایران میدان نبرد قدرت‌های بزرگ شده بود. ارتش‌های روسیه‌، انگلیس و عثمانی‌ شهرهای مختلف را اشغال کردند و برای ایرانیان، آنفولانزا و وبا به ارمغان آوردند. ایران در ایام قاجار نیز بارها شاهد شیوع بیماری وبا بود. در فقدان سیستم بهداشتی و درمانی، ایرانیان در برابر اپیدمی‌ها بی‌سلاح بودند و طب سنتی مرسوم در ایران هم برای این بیماری‌ها پاسخی نداشت. تاسیس انستیتو پاستور تلاشی بود برای عبور از طب سنتی به مدرن و کلید زدن تجدد پزشکی در ایران. 🔶 پس از پایان جنگ جهانی اول، وقتی دو عضو عالیرتبه‌ی دولت ایران، نصرت‌الدوله وزیر خارجه و محمدعلی فروغی در پاریس بودند، قراردادی را با انستیتو پاستور پاریس جهت تاسیس یک شعبه در تهران با هدف مبارزه با بیماری‌های همه‌گیر امضا کردند. فروغی پیش از این قرارداد به انستیتو پاستور رفته و با مقامات آن مذاکره کرده بود. او حتی به زیارت مزار پاستور رفت و آن‌را در خاطراتش چنین توصیف کرد: «به زیارت قبر پاستور رفتیم. مثل امامزاده ساخته‌اند. در چهارطرف چهار صورت داشت که در سینه‌ی آن‌ها نوشته شده: علم، ایمان، خیریه، امید». فروغی با کارمندان این انستیتو که «پاستورین» نامیده می‌شدند، سفری هم به حومه‌ی پاریس کرد تا از مراحل تصفیه‌ی آب و نظارت بهداشتی بر آن دیدن کند. 🔶 در سال ۱۲۹۹ و پس از امضای قرارداد بود که پزشکان انستیتو پاستور به تهران آمدند و کار خود را شروع کردند. اما دولت ایران بودجه‌‌ی لازم برای امور این انستیتو را در اختیار نداشت و حتی انستیتو پاستور فاقد یک ساختمان آبرومند بود. تا اینکه در سال ۱۳۰۲، عبدالحسین فرمانفرما شاهزاده‌ی قدرتمند و ثروتمند قاجار تصمیم گرفت زمین بزرگ و مرغوبی به مساحت یک هکتار در مرکز تهران و در مجاورت اقامتگاه خانواده‌اش را وقف انستیتو پاستور کند. فرمانفرما از قنات بزرگ تهران، مشهور به قنات فرمانفرما، برای تأمین آب انستیتو پاستور سهمیه‌ای معلوم کرد و اجارة دکان‌هایی در اطراف زمین موقوفه را برای تأمین مالی انستیتو پاستور اختصاص داد. 🔶 انگیزه‌ی فرمانفرما از کمک مالی به انستیتو پاستور، کمک به مبارزه با اپیدمی‌ها بود. او در دوران قاجار سال‌ها حاکم فارس و کرمانشاه بود و در این دوران شاهد بود که اپیدمی‌های وبا و آنفولانزا چگونه هزاران ایرانی را به کام مرگ کشیده بودند. مطابق با وقف‌نامه، فرمانفرما بخشی از زمین یک هکتاری انستیتو پاستور در محله‌ی حسن‌آباد تهران را سال‌ها قبل از خواهرش نجم‌السلطنه( مادر دکتر مصدق) خریده بوده است. این زمین از جنوب به خیابان نصرت‌الدوله(پاستور فعلی)، از غرب به خندق شهر تهران و از شمال و شرق به سایر اراضی فرمانفرما محدود بوده است. فرمانفرما به اهدای زمین اکتفا نکرد و مبلغ۱۰هزارتومان هم برای احداث عمارت انستیتو پاستور اختصاص داد. 🔶 شاهزاده فرمانفرما و خانواده‌ی پرجمعیتش در باغ بزرگی به نام باغ فرمانفرما در جنوب باغ انستیتو پاستور زندگی می‌کردند، خیابانی که این دو باغ را از هم جدا می‌کرد، از همان یکصد سال قبل، خیابان «انستیتو پاستور» نامیده شد. وقتی رضاشاه املاک فرمانفرما و فرزندانش در این ناحیه را تصاحب کرد، این منطقه تبدیل به محل استقرار ساختمان‌های مهم حکومتی سلسله‌ی پهلوی از جمله کاخ نخست‌وزیری و کاخ مرمر شد. پس از پیروزی انقلاب هم نهادهای مهم حکومت در همین ساختمان‌ها و در همسایگی انستیتو پاستور مستقر شدند اما نام خیابان پاستور به اعتبار انستیتو پاستور، موقوفه‌ی بزرگ فرمانفرما، بلاتغییر مانده بود. تا اینکه شورای شهر تهران نام این خیابان تاریخی را تغییر داد.

قطعه ی : تو اگه تنها شعر و آهنگ و اجرا : حمید مُشگی خواننده : حمید مشگی https://t.me/moshgi_music https://t.me/Hamidmoshgy تو اگه تنها اینو میخوای بگو تا برات بمیرم تو اگه تنها اینو میخوای بگو تا من برات بمیرم بگو با قلبم لحظه لحظه گلبوسه بچینم تو اگه تنها اینو میخوای بگو تا من برات بمیرم بگو با قلبم لحظه لحظه گلبوسه برات بچینم بگو شک نکن بگو شکن نکن که بی تو توی لحظه اسیرم توی لالایی و قصه حرف حرف پای گریه هات می شینم بدون اینو که دستت رو توی دستم تا ابد می گیرم می گیرم تو اگه تنها اینو میخوای بگو تا من برات بمیرم بگو با قلبم لحظه لحظه گلبوسه برات بچینم بگو شک نکن که بی تو توی هر لحظه اسیرم توی لالایی و قصه حرف حرف پای گریه هات میشینم بدون اینو که دستت رو توی دستم تا ابد می گیرم می گیرم .

ای قصه بهشت ز کویت حکایتی شرح جمال حور ز رویت روایتی انفاس عیسی از لب لعلت لطیفه‌ای آب خضر ز نوش لبانت کنایتی هر پاره از دل من و از غصه قصه‌ای هر سطری از خصال تو و از رحمت آیتی کی عطرسای مجلس روحانیان شدی گل را اگر نه بوی تو کردی رعایتی در آرزوی خاک در یار سوختیم یاد آور ای صبا که نکردی حمایتی ای دل به هرزه دانش و عمرت به باد رفت صد مایه داشتی و نکردی کفایتی بوی دل کباب من آفاق را گرفت این آتش درون بکند هم سرایتی در آتش ار خیال رخش دست می‌دهد ساقی بیا که نیست ز دوزخ شکایتی دانی مراد حافظ از این درد و غصه چیست از تو کرشمه‌ای و ز خسرو عنایتی #حافظ #کافه_شعر_حمید_مشگی

‍ بر گونه ی سنگی نشسته اشک بر چشمان رد خون شعر می وزد بر بادبان جنون . به کنار دلمه می بندد عشق در زهدان های خالی . می کوبد مُهر سکوت بر دهان صدف های لال می تند تار عنکبوت بر گوشِ ماهی ها و وال و از بخت شور به پیرامون در جذر و مد آب تاب می خورد تور سفید عروس های دریایی چین خورده و باژگون . حمید مشگی t.me/Hamidmoshgy #کافه_شعر_حمید_مشگی

‍ شاعر:#حمید_مشگی مترجم:#آلا_شریفیان (#آناهیدا) مست در تالار نمور شب از بوی شکوفه های بادام . می رقصد مدام                    کالبدم برکنگره های گچی و گنبد های دوار قرون . سرم بر بالشی از نازکای ابر . انگشتانم کرخت از خنکای پاییز . چشم که می بندم آسمان شعرم غزل می شود با رسم الخط رعد و جوهر باران . I'm besotted, In the damp hall of the night, With the scent of almond blossoms.                     My body Dances all the time On the Plastery crenations And the revolving domes of the centuries. My head is put On a soft and spongy pillow My fingers is numb In the coolness of autumn When I close my eyes . The sky of my poem Becomes a sonnet With orthography of thunder And ink of rain.  t.me/Hamidmoshgy

پیامدهایِ  اجتماعیِ  مخرّب و دردناکِ  تورّم و گرانی محمدباقر تاج الدین اگرچه تورم و گرانی از جمله موضوعات  اقتصادی اَند  و در حوزۀ اقتصاد مورد واکاوی قرار می گیرند اما واقعیت این است که به دلیل در هم تنیدگی نظام های گوناگون اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و تأثیرگذاری های این ها بر روی یکدیگر می توان از پیامدهای اجتماعی مخرّب و دردناکی که تورّم و گرانی برجای می گذارد نیز سخن گفت. در نوشتار حاضر به چند پیامد دردناک و تلخ تورّم و گرانی به شرح زیر اشاره می شود: 1.گسترش و عمق  فقر و محرومیت؛ به نظر می رسد که نخستین پیامد دردناکِ تورّم و گرانی گسترش و عمق فقر و محرومیت در بین گروه های مختلف اجتماعی باشد به گونه ای که بسیاری از این گروه ها آن چنان دچار فقر و محرومیت شده اند که توان تأمین هزینه های گوناگون زندگی خود را ندارند و چنین فقر و محرومیتی آنان را از طبقۀ متوسط به طبقة پایین افکنده است!! آشکار است که افزایش تعداد فقرا و محرومین در جامعه به تهدیدی همه جانبه تبدیل می شود و تمامی سرمایه های انسانی و اجتماعی را دچار فرسایش اساسی می کند!!   2.افزایش آسیب ها و مسائل اجتماعی؛ افزایش آسیب ها و مسائل گوناگونی چون: دزدی،  گدایی، خودکشی، خشونت، دعواهای خیابانی، تن فروشی، بیکاری، اعتیاد، طلاق، دستفروشی، کارتن خوابی و خیابان خوابی و چندین آسیب و مسأله ریز و درشت دیگر که تمام  جامعه را درگیر کرده است!! 3. افزایش حاشیه نشینی در کلان شهرها و شهرهای بزرگ؛ در چنین وضعیت دردناکی بسیاری از جمعیت مناطق  فقیر و محروم کشور برای دست یابی به شغل و درآمد و زندگی بهتر به طور عموم به شهرهای بزرگ و به ویژه کلان شهرها مهاجرت می کنند و به دلیل ناتوانی در خرید یا اجاره مسکن در این شهرها به ناچار در حاشیۀ شهرهای مورد نظر ساکن می شوند که این حاشیه نشینی مسائل و مشکلات فراوان را به دنبال دارد!! آمارها از حاشیه نشینی تعداد 20 میلیون نفر از جمعیت کشور حکایت می کنند!!  4.افزایش فرار نخبگان از کشور؛ در اثر افزایش تورم و گرانی و در نتیجه دشوار شدن زندگی در کشور بسیاری از نخبگان تصمیم به خروج از کشور گرفته و مطابق با آمارها و شواهد موجود بسیاری از پزشکان، پرستاران، استادان، کارآفرینان و حتی کارگران ماهر یا از کشور خارج شده و یا  تصمیم به خروج از کشور گرفته اند. 5.افزایش ناامیدی و بی انگیزگی؛ در فضای تورم و گرانی فزاینده هر روز بر میزان ناامیدی و بی انگیزگی شهروندان نیز  افزوده می شود چرا که بخش مهمی از سرمایه های انسانی و اقتصادی شان در معرض تباهی و نابودی قرار می گیرد. در چنین وضعیت اسف باری شهروندان هر چقدر کوشش می کنند کم تر به نتیجه می رسند و در نتیجه تمام توان و رمق شان تحلیل می رود و بدتر این که امید و انگیزه ای برای شان باقی نمانده است!!. 6.افزایش بیماری های  روانی؛ در اثر افزایش تورم و گرانی عموم  شهروندان به ویژه فقرا و محرومین جامعه برای رفع نیازهای ضروری دچار دغدغه ها و نگرانی های فزاینده ای شده و در معرض استرس و اضطراب همیشگی قرار می گیرند که نتیجۀ  این وضع دردناک افزایش بیماری های روانی است. 7.کاهش سطح سلامت جسمی،  روانی و اجتماعی؛ هنگامی که تورم و گرانی افزایش می یابد خودبخود بسیاری از شهروندان امکان رفع نیازهای ضروری خود را نداشته و در اثر کار زیاد و طاقت فرسا از یک سو و عدم برخورداری از فرصت های مناسب برای تقویت وضعیت جسمی و روانی شان سلامت شان از هر نظر به خطر می افتد. 8.کاهش کیفیت زندگی؛ کیفیت زندگی دارای شاخص های کمّی و کیفی فراوانی است که از درآمد کافی گرفته تا میزان کالری دریافتی مناسب،  ورزش، فراغت، شادی، آرامش، مسافرت، کیفیت روابط اجتماعی، برابری،  آزادی، سلامت جسمی و روانی را در بر می گیرد. بدون تردید تورم و گرانی تمام این شاخص های کیفیت زندگی را دچار نقصان کرده و افراد را در معرض زندگی بی کیفیت قرار می دهد. 

"فرار کن، همه چیز را فهمیدند" مارک تواین به شوخی و به طور ناشناس برای 12 فرد عالی رتبه تلگرافی با این مضمون ارسال کرد، صبح روز بعد تمام 12 نفر از شهر خارج شدن!

‍ ‍  باد مرغابی‌ ها را به ساحل می‌ریخت و گردباد ماهی‌ها را لوله کنان به آسمان می‌برد؛ معراج قطعی بود. از فرش به عرش رسیده‌ها از یاد برده بودند "ان‌‌الله لایحب کل مختال فخور" اینکه نمی‌توانند زمین بشکافند و آسمان را سقف و طول قامتشان هرگز به کوه‌ها نمی‌رسد . ماهی ها این ماهی های حاجی شده با آبشش های پر باد و فلس های تراشیده و سر های نخراشیده با تبختری عجیب دم تکان می‌دادند و از یاد برده بودند: "ولا تمش في‌الارض مرحـا" و هاله ی مهتابی دور شان از فرسخ‌ها آب پیدا بود و گله‌ گله ماهی با خود همراه داشتند و به مسلخ می‌بردند‌. کوسه ها هم شاد کام دم تکان می دادند . حمید مشگی #کافه_شعر_حمید_مشگی t.me/Hamidmoshgy

سلام حمیدجان شعر اگه قابل تبیین باشه که اصلا شعر نیست شعر یه چیزی است مثل واسطه میان رویا و واقعیت. من نباید دقیقا در صدد پیدا کردن اون چیزی باشم که از ذهن تو گذشته. با هرمنوتیک متن، کشف و شهود می کنم تو خودت هم حتی بعد از انتشار شعرت، خودت هم واقف نباشی که در کلیات و جزئیات شعرت چی گذاشته. و شاید بگم حق نداری دیگری را مجبور کنی که هدف و نتیجه‌ی شعرت را به دیگری تحمیل کنی. یکی از علل دعواهای شاعر و نقاد اتفاقا همینه. همین‌جا نگاه کن من یکی دو تا مورد از مقدمه‌ی حرفم را می‌خواستم بگم اما فراموش کردم شاید بعد یادم و اما این توی اوایل قرن ۲۰ متهمانی را که دنبال‌شون می‌کردند عکس‌های روبرو و نیمرخ شون را می‌زدن به همه جای شهر تا اگه مردم پیداشون کردن تحویل پلیس بدن و جایزه بگیرن. و اما متهم اصلا خودشم نمی‌دونست این عکس مال اونه و با اونا راهی می‌شد که خودشو پیدا کنه. حتی تو نمی‌تونی به من بگی آخه این یه شعر عاشقانه بود و من توی یه عشقی رها شده بودم و از خود بی خود و دنبال ابژه‌ی عشقم سرگردان. در حالی که دیگه آبرو برام نمونده بود که و شهره‌ی آفاق شده بودم تو چه بخوای چه نخوای ذهن متن از سرتاپا سیاسیه. در موارد قبلی هم من دیده بودم از مدلول عکسایی که شعرت رو به اون سنجاق کرده بودم راضی نبودی اما گفتم که اون شعر دیگه مال توی تو نیست همون واله شدن در در خارج متن. واقعا نباید اعتنا کنی به حرف نقادایی که جار می‌زنن که این آقا خودش هم نمی دونه چی میگه ایم حسن شعرت هم هست. من شاعر نیستم یه نویسنده و تئوری پرداز در امر سیاسی‌ام. الان راجع به یه موضوع دارم می نویسم که به تازگی بهش دقیق شدم و چیزی کشف کردم که اولش کمی تلاش کردم شعرش کنم اما نشد. بعدها شاید بشه. وقتی شد، اون نوشته ها را دور می‌ریزم. شعر از نوشته دنیای بزرگتری داره نمی‌دونم کدوم نویسنده ی نامبروانی در ایران به یه کارگردان زبده گفته بود فلان چیز را من نوشتم شاملو شعرش کرد و تو فیلمش کن و اما اون دیوثای امنیتی تو را به اتهام سیاسی به خاطر حرفات تعقیب می‌کنن و تو تعجب می‌کنی که اصلا مسئله تو از اول عشق بوده. این هم تو شعرته و هم اون چیزی که من دارم تحلیلش می‌کنم. عشق خودش ممنوعه من اینو بارها نوشتم‌ عشق تو دهنی به مستبدین و جیره‌خوارهاس جدیدا در یه گروه که تو هم اشتباه کردی که از گروها اومدی بیرون و برنگشتی نوشته بودن که درسته هنر برای سیاست اعتباری نداره ولی چون همه چی بقول فمنیس‌ها سیاسیه، عشق بزرگ‌ترین مفهوم سیاسیه . درسته هنر برای هنره ولی این فقط فیلم هندی که اصلا در امر پوچ لونه داره. زندگی تو نه با تاریخ تولدت بلکه با تیک تاک تولد عشق شروع و تاریخ گذاری شده . از آنسو اصلا محتوی شعر فقط عشقه اما عشق بدون آزادی بردگی بیش نیست و میره سمت دلالی یا خایه‌مالی که وقتی سروده میشه نکبت و قارقاغ کلاغ بیش نیست (غار غار یادم رفت اینه یا اون می بینی اصلا اهمیتی نداره که غار غار باشه یا قارقار . وختی اشتباهی انشا کردی این یه امتیازه. برای همین میشه اونجایی که موندی غارغاره یا قارقار در شعر پست مدرن همینو می نویسی که غارغار نوشتم و اونقدر سرگردانم که خودت هر کدوم درسته اونو بنویس. ضمنا من اونقدر توان نداشتم بشم شاعر شاعر امه وقتی فلسفه‌ی سیاسی خودم را با کمترین کمک از فیلسوفای تارخ و جغرافیا تدوین کردم و دیدم به پست مدرنیستها شبیهه فقط بخاطر شناسنامه گرفتن این اسمو بکار بردم زیر شعرای تو هم اینو می‌نویسم برای اینه که با فلسفه ام همراستا می بینم . این در حالیه که حتی نوشتن این گزاره برای شعرت و کاپشن کردن به یه عکس ابلهانه و دور از خرد هست. مخصوصا اگه خودت بنویسی که شعر من پست مدرنه بقول ترکیه‌ی استانبول سن داها بیتدین یعنی تو دیگه تموم شدی و با نمره‌ی صفر در حوزه‌ی ادبیات از مدرسه اخراج شدی. باباچاهی تحلیل گر نامبروانی هست در شعر و کمی کمتر از اون در سرودن. اما خیلی بده شعر خودشو تحلیل کنه و بگه پست مدرنه شعر فراتاریخه وگرنه در تاریخ هم جاشو از دست میده ، اشکالی نداره که نوشته‌ی منو در تحلیل شعرت که بگم پست‌مدرنه و یکی از نشانه‌هاش اینه که جریان سیال ذهن هست یا هیچ گونه از سانسور درش اعمال نشده و... این متن تحلیلی من توی کانال بذاری ، بذار اما خودت تو مصاحبه ات نگو پست مدرنه. چرا از نیمه‌ی شعرت به پائین روی دیوار افتادی، برای اینکه دیوار ضد آزادیه چیزی که مثل تشنه‌ها در زندان دنبالش می‌گردی. یه دوست شاعر هم دارم به اسم جواد اهری پست مدرن نه بلکه شعر نو میگه و عاشق شاملو ئه خودش. اونقدر هم به تظاهر و آشکار سازی و تبلیغ کتاباش حساسه که احتمالا کتاباش باد خواهند کرد.