طنین

سلام! تقریبا سه سال پیش این کانال رو ایجاد کردم، با یک ممبر که از دوست‌های قدیمیم بود و بعد از مدت‌ها کم‌کم زیاد شدیم؛ روزمره‌نویسی کردم؛ از چیزهایی که بلد بودم گفتم؛ از زبان و کنکور گفتم و هرجا حس کردم چیزی می‌تونه برا خودم و یا دیگری مفید باشه اینجا به اشتراکش گذاشتم؛ طنین کم‌کم بزرگ شد، همون‌طور که خودم. دوست و آشنا پیدا کردم، دوستی‌های مجازی رو حقیقی کردیم و دوستی‌های مجازی‌ای ساختیم که از هزارتا دوستی حقیقی باکیفیت‌تر بودن، شب‌ها باهم بیدار نشستیم، پا به پای هم خندیدیم و البته که برای هم اشک هم ریختیم. دست‌هامون به دست هم بود، طوفان شد و زندگی‌مون زیر و رو شد و ترجیح دادم همچنان اینجا باشم و بنویسم، بنویسم چون که سلاح من قلم بود! نوشتم و محکم‌تر دست‌های همدیگه رو گرفتیم. سه‌سال اینجا نوشتم و تو تمام این‌ سه سال سعی کردم بر چندتا اصل پایبند باشم که اولینش این بود که با توجه به شرایط خودم و بقیه مفید باشم و دومیش هم این بود که کسی رو از خودم نرنجونم و خواسته ناخواسته هیچ‌کسی رو ناراحت نکنم، هرچند که راضی نگه داشتن چیزی حدود پنج‌هزار نفر تا حد خیلی خوبی غیر ممکن بود! حالا تقریبا سه سال گذشته و این دفعه نمی‌دونم چطور میشه مفید بود، این دفعه دیگه حرف جدیدی ندارم و این دفعه با اینکه همچنان قلبم برای تک‌تک آدم‌های اینجا می‌تپه نمی‌دونم از چی بگم و چرا بگم. برای همین سعی کردم در نهایت صداقت براتون بنویسم، براتون بنویسم که اینجا با شما بزرگ شد و من با شما؛ بعضی‌هاتون از سه سال پیش اینجا بودید و با هم دوستی‌هایی ساختیم که شاید خیلی‌هاشون ناشناس بودن اما هیچ‌کدومشون بی‌معنی نه. این متن رو نوشتم تا بگم مثل قبل و حتی بیش از قبل دوستتون دارم، صادقانه و از صمیم قلبم. دوستتون دارم و طنین، اینجا و شما رو هیچ‌وقت فراموش نمی‌کنم. مدتی نیستم، شاید تا همیشه، شاید تا روزی که دوباره حرفی برای گفتن داشته باشم؛ اگر اینجا بمونید خوشحال میشم و اگر برید درکتون می‌کنم؛ اما در هرحال دوستتون دارم و امیدوارم روزی نه چندان دور دوباره حرفی برای گفتن داشته باشم و به جمع‌تون برگردم. برای بار هزارم، از اعماق قلبم دوستتون دارم و مراقب خودتون باشید.🤍🫂 طنین؛ ۱۴ مهر ۱۴۰۲؛ ۲۰:۳۹ [با بغض]

مادر محمدمهدی (کومار) کرمی در سوگ فرزند و غم همسر زندانی تصویری از حضور مادر سربدار جاویدنام محمدمهدی (کومار) کرمی بر مزار فرزندی که حاکمیت جمهوری اسلامی از او گرفته و همسرش ماشالله کرمی را همچنان در زندان محبوس کرده است. #محمدمهدی_کرمی #خانواده_دادخواه @Etelaresanirev

هر روز سالگرد هزار و یک اسمه؛ هزار و یک اسمی که خیلی‌هاشون برای همیشه ناشناخته موندن و خیلی‌هاشون با اینکه شناخته شدن ما اسمشون رو نشنیدیم. اما هر روز برامون مرور یک شعاره "کشته ندادیم که سازش کنیم، رهبر قاتل رو ستایش کنیم."

شیرین علیزاده.

جواد حیدری.

مهسا موگویی.

سارینا اسماعیل‌زاده.

هر روز برامون مرور هزار و یک اسمه و مرور یک شعار "قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان"

نیکا شاکرمی.