تاریخیمیز

مفهوم هفت برکت چهارشنبه ی آخر سال و هفت برکت روز اول بهار را بررسی کردیم..... از پنج عنصر به وجود آورنده ی جهان اساطیری تورک و چهار عنصر نابود کننده ی جهان اساطیری تورک نیز صحبت کرده ایم. 🛑🛑🛑🛑🛑🛑 حال مفهوم جالبی مرتبط با هفت برکت سفره های بهاری و مفاهیم نابودی و تولد دوباره ی جهان اساطیری تورک را در این پست مورد بررسی قرار خواهیم داد 👇👇👇👇👇 آسار یا آزار آسمان اساطیری اساطیر تورک یا سرزمین خدایان اساطیر تورک می باشد. بر اساس اساطیر تورک، هنگامی که زمان ایجاد جهان جدید فرا رسید، طوفان سهمگینی در نقطه ای دور رخ داد، تاریکی فرود آمد و سردرگمی به وجود آمد. سپس جنگی بزرگ در آسمان خانه خدایان آساری در می گیرد و این مبارزه به جنگ تبدیل می شود. آساری‌ها پراکنده شده‌اند و سرزمینی هفت طبقه بر ویرانه‌های سرزمینشان دوباره بنا می کنند(آسار هفت طبقه نابود و دوباره ایجاد میشود نابودی آسار با هفت برکت سفره ی شب آخرین چهارشنبه ی سال نماد گرایی میشود و تولد دوباره ی آسار هفت طبقه با سفره ی هفت برکت روز اول بهار). @vaje_torki با این حال، سردرگمی هنوز در میان آساری ها ادامه دارد. درگیری های شدید دوباره آغاز می شود. به همین دلیل آساری ها به دلیل گناهان ویژگی های الهی پیشین خود را از دست می دهند.سردرگمی در بهشت ​​حتی بیشتر می شود. آساری ها از جای خود در آسمان سقوط می کنند و در نهایت روی زمین شروع به زندگی می کنند. روزی یکی از آنها میوه ای لذیذ مانند عسلی که در زمین می روید چشید. وقتی دیگران همان کاری را که او انجام داد انجام می دهند، کاملاً ماهیت الهی خود را از دست می دهند و به انسان تبدیل می شوند....در یک نظر اسم سرزمین آذربایجان ریشه گرفته از باور اساطیری می باشد که تورکان باستان در آذربایجان اعتقاد داشتند بیگ های آساری یا آزاری فرود آمده بر روی زمین در سرزمین آذربایجان فرود آمده اند از همین رو اسم این سرزمین شده «سرزمین بیگ های آزار=اذربایجان».

اسامی بتهایی مانند بل و نبو و مردوک در منشور کوروش آمده  و از آنها با احترام یاد شده است. فارسیسم این فاکت را بیشتر به احترام کوروش به دیگر ادیان تعبیر می کند و از او چهره ای انسان دوست و واضع حقوق بشر(!!) می‌سازد. اما این بیشتر سوگیری خود تاییدی (confirmation bias)است که در تلاش است هر چیزی را در ارتباط با خود عالی نشان دهد و در حال ماله کشی و راست و ریس کردن گذشته های نامناسب با باورهای امروزی است. حداقل استنباط از این متن بت پرستی خود کوروش با توجه به عقاید منتشر در بین النهرین است. و اگر احیانا یکتاپرست بده باشد و همان طور که در کتب مقدس یهود و اسلامی دیده می‌شود او یهودی است و بیهوده نیست مورخان ملی‌گرای یهود از او بتی برای ایران کنونی ساخته اند. منبع : ترجمه منشور از شاهرخ رزمجو صفحه‌ی ۱۲۴،بند۲۲و۲۳و۲۶و۲۷و۲۸ ذوالقرنین قرآن= الله پرست کوروش هخامنشی= بت پرست «پرستندگان بت بل درقرآن مورد نکوهش قرار گرفته‌اند» سوال قرن  ؟؟ این خود را به خواب زدن  تا کی ادامه خواهد یافت؟؟!! کوروش تا چند سال دیگر بعنوان ذوالقرنین به خورد جماعت بی‌مطالعه داده خواهد شد. @Ttarixiniz

مروج الذهب مسعودی مجوسان ادعا می‌کنند ازدواج برادر وخواهر و مادر و پسر، بهتر و سودمندتر است . منبع : مروج الذهب مسعودی، قرن ۴ ترجمه، ابوالقاسم پاینده تهران ۱۳۸۲ ص ۲۶ عرب و عجم، صغیر وکبیر، خارجی و داخلی، قدیم و جدید، بزرگ و کوچک، خودی و غیرخودی نوشتند، زرتشتیان ازدواج بامحارم داشتند. آنوقت جای تعجب است که باز یک عده همچنان آن را انکار می‌کنند. @Ttariximiz

باز هم ادرار گاو وباز هم پارسیان زرتشتی واقعیت اینست که هیچ قومی در منطقه خاورمیانه به اندازه زرتشتیان از ادرار گاو وگوسفند والاغ وحتی انسان استفاده نکرده است . عربها از ادرار شتر صرفا بجهت درمانی یا رفع تشنگی از روی اجبار در بیابانهای طاقت فرسای عربستان هنگام سفرهای طولانی استفاده می‌کرده اند ولی هیچ قومی ادرار حیوانات و انسان را اندازه پارسیان وارد فرهنگ دینی وآیینهای مذهبی وتدفین و.‌‌....نکرده است . چنانکه درقرن حاضر هندیان همان سنتهای پارسی را با خوردن ادرار ادامه می‌دهند . درکتاب روایت امید اشوهیشتان نویسنده این کلمه مذهبی را توضیح میدهد . گومیز یا گومز: ادار گاو است که هنگام غسل استفاده می‌شد و هم اکنون توسط زرتشتیان و پارسیان هند هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. منبع: روایت امید اشوهیشتان .ص ۲۹۴ @Ttariximiz

مالیدن ادرارگاوبه دست وصورت وسایرقسمتهای بدن مری بویس مورخ شهیر می‌نویسد پارسیان زرتشتی تا اواخر قرن بیست میلادی، سنت شستشو با ادرار گاو را قبل از شروع دعاهای صبحگاهی انجام می‌داده اند. توضیح : شستشو با آب بعد مالیدن ادرار گاو جدید و مربوط به همین قرن است، درگذشته فقط با ادرار گاو شسته می‌شد. منبع: مری بویس، نگاهی دوباره به دو اصطلاح پهلوی «پادیاب» و «نیرنگ»، فرهنگ زبان شناسی، بهار 1375 شماره 17 ص 261 @Ttariximiz

جم وجمک ازدواج جم (جمشید )باخواهرش جمک درکتاب روایت پهلوی جمشید اولین پادشاه اساطیری پارسیان که او را خالق نوروز می‌دادنند. البته در اینجا منظور از نوروز، روز اول بهار نیست، چون نوروز ایرانیان قبل از اسلام متغییر بوده و حتی در تابستان یا پاییز هم قرار می‌گرفته است. جمک خواهرجمشید است . منبع : روایت پهلوی .مهشید میرفخرایی ص ۷ @Ttariximiz

کمبوجیه پسر کوروش کبیر با دو خواهر خود ازدواج کرد. منبع : زردشتیان، باورها وآداب دینی آنها مری بویس، ترجمه‌ی عسکر بهرامی، ص81 @Ttariximiz

کمونیست های ارمنی که کودتای بلشویکی در آذربایجان را رهبری کردند زمانی که دانسترویل در ایران منتظر بود، ناآرامی اصلی در ماوراء قفقاز در بندر باکو متمرکز بود. این شهر نفتی آذربایجان که در 22 مارس 1918 متحمل کودتای بلشویکی شد، تابع شورایی به ریاست استپان شاومیان دوست ارمنی لنین بود. شوروی قدرت جمهوری آزاد آذربایجان را به چالش کشید که برای شکوفایی آن کنترل باکو حیاتی بود. جورج لنچوفسکی، روسیه و غرب در ایران، 1918-1948: مطالعه ای در رقابت قدرت های بزرگ. - نیویورک: انتشارات دانشگاه کورنل. 1949. ص. 18-19. @Ttariximiz

باب سوم در عفت - مذهب مختار اصحابنا می فرمایند که : قدما در این باب غلطی شنیع کرده اند و عمر گرانمایه به ضلالت و جهالت بسر برده هر کس که این سیرت ورزد، او را از زندگانی هیچ بهره نباشد. در نصل تنزیل آورده است که:«...انما الحیوه الدنیا لعب و لهو و زینه و تفاخر بینکم وتکاثر فی الاموال و الاولاد...» و معنی آن چنین فهم فرموده اند که مقصود از حیات دنیا لعب و لهو و زینت و تفاخر و جمع کردن مال و غلبه نسل است. می فرمایند که لهو و لعب بی فسق و آلات مناهی امری ممتنع است، و جمع کردن مال بی رنجاندن مردم و ظلم و بهتان و زبان در عرض دیگران دراز کردن محال. پس ناچار هر که عفت ورزد از این ها محروم باشد، و او را از زندگان نتوان شمرد، و حیات او عبث باشد و بدین آیت که افحسبتم انما خلقناکم عبثا و انکم الینا لا ترجعون؟ ماخوذ بود و و خود چه کلپتره باشد که شخص را با ماه پیکری خلوتی دست دهد، و از وصال جانفزای او بهره مند نگردد و گوید که «من پاکدامنم»؛ تا به داغ حرمان مبتلا گردد، و شاید بود که او را مده العمر چنان فرصتی دست ندهد، از غصه میرد و گوید«اضاعه الفرصه غصه» آنکس را که وقت یاو را عفیف و پاکدامن و خویشتن دار گفتندی، اکنون کون خر و مندبور و دمسرد می خوانند. می فرمایند که«چشم و گوش و زبان و دیگر اعضا از بهر جذب منفعت و دفع مضرت آفریده اند، و هر عضوی را از خاصیتی که سبب ایجاد او بوده منع کردن، موجب بطلان آن عضو است. پس چون بطلان عضو روا نیست هر کس باید که آنچه او را به چشم خوش می آید آن را بیند، و آنچه به گوش خوش می آید آن را شنود، و آنچه مصالح او بدان منوط باشد از خبث و ایذاء و بهتان و عشوه و دشنام فاحش و گواهی به دروغ آن بر زبان راند؛ اگر دیگری را بدان مضرتی باشد یا دیگری را خانه خراب شود بدان التفات نباید کرد، و خاطر از این معنی خوش باید داشت هر چه ترا خوش آید می کن و می گوی؛ هر کسی را که دلت می خواهد بی تحاشی می...، تا عمر بر تو زوال نگردد. تا بتوانی نگار دلبر می‌جوی معشوقه چابک و خوش غر می‌جوی چون یافتیش مده مجال نفسی می... و رها می‌کن و دیگر می‌جوی می‌فرمایند که اگر استادی یا یاری را از این کس داعیه تمتعی باشد باید که بی‌توقف و تردد تن در دهد و دفع به هیچ وجه روا ندارد که الفرصه تمر مر السحاب از امروز کاری به فردا ممان چه دانی که فردا چه گردد زمان و باید که منع در خاطر نیارد که المنع کفر، و آن را غنیمت تمام باید شمرد؛ چه مشاهده می رود که هر کس از زن و مرد جماع نداد همیشه مفلوک و منکوب باشد و به داغ حرمان و خذلان سوخته و به براهین قاطعه مبرهن گردانیده اند که از زمان آدم صفی تا اکنون هر کس که جماع نداد امیر و وزیر و پهلوان و لشکر شکن و قتال و مالدار و دولتیار و شیخ و واعظ و معرف نشد. دلیل بر صحت این قول آنکه متصوفه جماع دادن را عله المشایخ گویند. در تواریخ آمده است که رستم زال آن همه ناموس و شوکت از...دادن یافت. چنانکه گفته اند: تهمتن چو بگشاد شلوار بند به زانو در آمد یل ارجمند عمودی برآورد هومان چو دود بدان سان که پیرانش فرموده بود چنان در زه...رستم سپوخت که از زخم آن...رستم بسوخت دگر باره هومان در آمد به زیر تهمتن به سان هژبر دلیر بدو در سپوزید یک...سخت که شد...هومان همه لخت لخت دو شمشیر زن...دریده شدند میان یلان برگزیده شدند تو نیز ای برادر چو گردی قوی سزد گر سخن های من بشنوی بخسبی و...سوی بالا کنی هنرهای خود را هویدا کنی که تا هر کس آید همی...ت دل از ...خوردن بیاسایدت «چو بر کس نماند جهان پایدار همان به که نیکی بود یادگار» و نیز گفته اند: سعادت ابدی در جماع کردن دان ولیک گوی سعادت کسی برد که دهد حقا که بزرگان ما این سخن از سر تجربه می فرمایند و حق با طرف ایشان است. چه به حقیقت معلوم شده است که...درستی یمنی ندارد. مرد باید که دهد و ستاند – چه نظام کارها به داد و ستد است؛ تا او را بزرگ و کریم الطرفین توان گفت؛ و اگر پدر و مادرش داده باشند او را نسیب الابوین خطاب شاید کرد. و اگر چه بعضی از عوام طعنه زنند که جماع دادن کرمی باژگونه و مروتی از کونسو باشد؛ اما سخن ایشان را اعتباری نیست، و ندانسته باشند که:الجود بالنفس اقصی غایه الجود هر کس از بدبختی فرصت دادن فوت کند کلید دولت گم کرده باشد و ابدالدهر در مذلت و شقاوت بماند، و شاعر در حق او گفته است: بهل تا به دندان گزد پشت دست تنوری چنین گرم و نانی نبست آن نیک بخت را که مستعد قبول نصایح است، در این باب، این قدر کافی است. ایزد باری همگنان را توفیق خیر کرامت کناد.