فروید و روانکاوی

وقتی انسان راه فردیت را دنبال می کند، وقتی زندگیِ خودش را زندگی می کند، باید خطاها را پبذیرد، زیرا زندگی بدون این اشتباهات کامل نمی شود و یا حتی برای یک لحظه تضمینی نیست که گرفتار خطا نشویم. شاید بیندیشیم راه امنی نیز وجود دارد، اما آن راه، راه مرگ خواهد بود؛ آنگاه دیگر چیزی رخ نخواهد داد، یعنی لااقل چیزهای درست. آن کس که راه مطمئن در پیش می گیرد با مرده فرقی ندارد! #کارل_گوستاو_یونگ / #خاطرات_رؤیاها_تأملات

وقایع خوش زندگی مثل درختان سبز و خرمی است که وقتی از دور نظاره‌شان می‌کنیم خیلی زیبا به نظر می‌رسند ولی به مجرد آنکه نزدیکشان شده و در داخلشان می‌رویم زیبائیشان هم از بین می‌رود، شما در این موقع نمی‌توانید بفهمید زیبائیش به کجا رفته، آنچه می‌بینید چند درخت خواهد بود و بس. #آرتور_شوپنهاور #در_باب_حکمت_زندگی

دوستان دلگرمی شما برای من تنها انگیزه‌ایست که دارم به فعالیت شبانه‌روزی خودم توی آکادمی ادامه میدم. بنابراین اینکه وقت میذارید و مطالب رو میخونید یا گوش میدید (نود درصد مطالب، درسگفتارها، درنوشتارها کاملا رایگان است و در تمامی کانال‌ها منتشر شده است) خودش بزرگ‌ترین دلگرمی است و دیگر نیازی به تشکر و ... نیست. ارادتمند تمامی عزیزان علاقه‌مند: #ابوذر_شریعتی چنل تخصصی تاریخ فلسفه از صفر

نمی توان انکار کرد که نیاز به دین، از بی پناهی دوران کودکی و نیاز به پدر سرچشمه می گیرد. افزون بر این، چنین احساسی فقط ادامه ی آن احساس در کودکی نیست، بلکه بر اثر ترس از نیروی چیره ی سرنوشت، پیوسته برقرار می ماند. از نیازهای دوران کودکی هیچ نیازی را سراغ ندارم که مانند نیاز به محافظت از سوی پدر، نیرومند باشد. سرچشمه ی طرز فکر دینی را می توان در خطوط کلی شفاف تا احساس بی پناهی در کودکی، ردیابی کرد. زیگموند فروید #تمدن_و_ملالت_های_آن  | فصل اول به فارسی محمد مبشری

💥تحلیلی روانکاوانه از فیلمِ «روشنایی های شهرِ» چاپلین. 🔹میل، عشق و پس-مانده-مدفوع! 🔸برگزار شده در کانونِ فکرِ آتن #ابوذرشریعتی برشی از فصل آموزش مبانی فلسفی روانکاوی لکان

یونگ و امید اضطراب‌آلود «هم مأیوس و سرخورده‌ام و هم نیستم. از دیگران مأیوسم و از خودم سرخورده. چیزهای شگفت‌انگیزِ بسیاری از مردم آموختم، و بیش از انتظاری که از خودم داشتم کارم را به سامان رساندم. نمی‌توانم هیچ قضاوت نهایی درباره‌ٔ خودم داشته باشم، چون پدیده‌ٔ زندگانی و پدیده‌ٔ انسان بسیار بزرگ و عظیم است. هر چه مسن‌تر شده‌ام خودم را کمتر فهمیده‌ام یا اینکه نسبت به درونم کمتر واقف شده یا بصیرت کمتری داشتم. از خودم در شگفتم. نومیدم، ناخشنودم. ‌من دچار افسردگی‌ام، دلشادم و این همه را یک جا هستم، و نمی‌توانم این همه را جمع‌بندی کنم. در تعیین ارزشمندی یا ناارزشمندی نهایی ناتوانم؛ هیچ قضاوتی در مورد خودم و زندگی‌ام ندارم. هیچ چیزی وجود ندارد که در مورد آن کاملاً مطمئن باشم.‌ در مورد هیچ چیز اعتقاد راسخی ندارم در مورد هیچ چیز. فقط می‌دانم به دنیا آمده‌ام و وجود دارم، و چنین به نظر می‌رسد که انگار به دست امواج سپرده شده‌ام. وجودِ من بر اساس چیزی است که آن را نمی‌شناسم. به رغمِ همه‌ٔ تردیدها و عدم یقینم، حس می‌کنم مبنایی استوار شالوده و کُنه هستی را تشکیل داده و در نحوه‌ٔ هستی من نوعی استحکام و پیوستگی مُدام وجود دارد. دنیایی که در آن زاده شده‌ایم بی‌رحم و وحشی است و انباشته از ستمکاری، و همزمان آراسته به زیبایی الهی و این دیگر وابسته به خُلق و خوست که ما کدام عنصر را بر دیگری برتر بدانیم...‌ شاید، مثل همه‌ٔ مسائل فراطبیعی، هر دو درست باشند: زندگی هم معنا دارد و هم معنا ندارد و یا هم بامعنی است و هم بی‌معنا. من این امید اضطراب‌آلود را مشتاقانه ارج می‌گذارم که معنا غالب آید و در نبرد با بی‌معنایی پیروز شود. وقتی لائو تسو می‌گوید: «همه صاف و روشن هستند و تنها منم که مه‌آلودم.» چیزی را بیان می‌کند که من الان در ایام کهولت حس می‌کنم. لائو تسو نمونه‌ای است از مردی با بصیرت برتر که ارزشمندی و بی‌ارزشی را تجربه کرده است، و در پایان زندگی‌اش می‌خواهد به هستی خود بازگردد... با این وجود، خیلی چیزها مرا سرشار می‌کنند، گیاهان، جانوران، ابرها، روز و شب، و آن وجودِ لایزال در انسان. هر چه از خودم نامطمئن‌تر شدم، احساس خویشاوندی با همه‌ٔ چیزها در من بیشتر شد. در واقع  چنین به نظر می‌رسد: آن احساس بیگانگی و جدایی که تا اکنون مرا از جهان جدا می‌کرد، به دنیای درونم کوچ کرده و بیگانگی غیرمنتظره‎‌ای را نسبت به خودم بر من آشکار ساخته است.» #کارل_گوستاو_یونگ / #خاطرات_رؤیاها_تأملات

در واقع انسان خدا را اختراع کرده است، ولی این موضوع نیست که عجیب به نظر می‌رسد و وجود‌ داشتنِ خدا هم موضوع شگفت‌آوری نیست. موضوع مهم و شگفت‌آور این است که چنین فکری، فکرِ ضرورت وجودداشتن خدا؛ بتواند به مغزِ حیوانی این همه وحشی و بدطینت مانند انسان به‌وجود آید، بس که این فکر مقدس؛ مؤثر و عمیقا خردمندانه است و چنین شأن و شوکتی به انسان می‌بخشد. 👤 #داستایوفسکی 📖 برادران کارامازوف

آشنایی دقیق با مغالطه‌ی آناکرونیزم یا زمان‌پریشی. ارائه؛ ابوذر شریعتی نقد به: تفسیرهای من‌درآوردیِ روشنفکران‌ِ مثلا دینی از‌ متون مقدس چنل تخصصی تاریخ فلسفه از صفر

روزی که پروژه‌ی خوانش و آموزش #تاریخ_فلسفه از صفر رو شروع کردیم اصلا فکرشم نمیکردم این همه استقبال بشه با خودم میگفتم نهایتا میشیم ۲۰ نفر ولی دیروز شدیم 300 نفر! مرسی که انقد اهل عشق و عطش دانایی و دغدغه‌ی حقیقت دارید. سایر دوستان نیز می‌تونن تو این پروژه با ما همراه باشن چون از چیزی عقب نموندید چراکه تمامی فایل‌ها متن‌ها ویدئوها و مقالات ذخیره شده و در دسترستونه آیدی جهت حضور: @abozar_shariati