-پخش و پلا-

این چنل بمونه یادگار 🙃🖤

قبلا فکر میکردم فقط قیافه و صدای شروین کراشه؛ ولی این اواخر شدیدا حس میکنم شخصیتش حتی بهتر از قیافه و صداشه.

این هایی که کف خیابان میبینید، یک بار با مهسا مُردند، باری دیگر با حدیث، با نیکا، با نوید، کیان، ندا، سارینا و با تک تک دختران و پسران سرزمینم که پر کشیدند. این مردگان متحرک را از چه میترسانید؟ باری دیگر مُردن؟ این روح‌های آزرده را قبلاً بارها زیر فشار های گوناگون مچاله کرده اید، اما این بار، روح جوانان این سرزمین درون وجودشان دمیده شده است، روح آن هایی که خیال میکنید کشته‌اید، اما درواقع نامشان را برای همیشه جاویدان ساخته، و یادشان را روی این خاک حک کرده‌اید. این مردم برای مهسا کُرد هستند، برای نیکا لُر، برای مینو کرمانشاهی، برای امیر و بهانم گیلانی، برای جمعه‌ی خونین بلوچی و سیستانی و برای یک ملت، "ایرانی" هستند.

برای اینکه همه با هم تو خیابون بخونیم: جوانه میزنم به رویِ زخمِ بر تنم فقط به حکم بودنم که من زنم، زنم، زنم چو هم‌ صدا شویم و پابه‌پایِ هم رویم و دست به دستِ هم دهیم و از ستم رها شویم جهانِ دیگری بسازیم از برابری به هم‌دلی و خواهری جهانِ شاد و بهتری نه سنگ و سارها نه پایِ چوبِ دارها نه گریه‌هایِ بارها نه ننگ و خوارها جهانِ دیگری بسازیم از برابری به هم‌دلی و خواهری جهانِ شاد و بهتری.

اون سالی که محمود احمدی‌نژاد با پوزخند گفت: "واقعا مشکل مردم ما دوتار موی جوونهاست؟" ‏اون سال‌ نیکا شاکرمی⁩ متولد شد...🖤

می‌بوسمت یک روز در میدانِ آزادی می‌بوسمت وقتی که تهران دست ما افتاد می‌بوسمت وقتی صدایِ تیرها خوابید می‌بوسمت وقتی سِلاح از دست‌ها افتاد می‌بوسمت پای تمام چوبه‌های دار وقتی کبوتر روی آن‌ها آشیان دارد وقتی قفس تابوت مرغ عشق دیگر نیست وقتی که او هم بال و پر در اسمان دارد می‌بوسمت پشت در سلول‌ها وقتی بوی شکنجه از در زندان نمی‌آید وقتی که زخمی روی تن هامان نمی‌خندد وقتی که از چشمان‌مان باران نمی‌آید می‌بوسمت وقتی پلیس ضد شورش هم یکرنگ با مردم سرود صُلح می‌خواند وقتی که نان عده‌ای اعدام گندم نیست در مزرعه، گندم سرود صلح می‌خواند.

اینا جرعت ندارن صداشونو ببرن بالا که به نسل ما میگن جوگیر! مثل پرنده‌هایی هستن که به قفس میگه خونه.

دریغ نکنید از این کارای کوچیک🤝🏽 "شِیر کنید-برای آزادی"