✨دهكده رياضي✨

سوالات نهایی هندسه ۳ دوازدهم ریاضی دی ماه ۱۴۰۱ همراه با پاسخنامه کانون آموزش ریاضیات آراز ➖➖❄️❄️❄️➖➖➖➖ @sepehrimath

سوالات نهایی ریاضی ۳ دوازدهم تجربی دی ماه ۱۴۰۱ همراه با پاسخنامه

سوالات نهایی ریاضیات گسسته دوازدهم ریاضی دی ماه ۱۴۰۱ همراه با پاسخنامه

#سوالات نهایی ریاضی وآمار۳ #دوازدهم انسانی # دی ماه ۱۴۰۱ همراه با پاسخنامه

فانوس دریایی خرد برخی از همکارانم از من می‌پرسند چرا شاگردانم تا این حد برایم مهم هستند. در این نوشته سعی می‌کنم دلایل آن را توضیح دهم. ما معلم‌ها اغلب در درس دادن، از بهترین استادهای خود الگو گرفته‌ایم. در مواردی این تأثیرپذیری برای من چنان عمیق بوده که روی  دست‌خط من هم در آن درس خاص اثر گذاشته است. مثلاً کلمه تابع را مثل معلم سوم دبیرستان خود می‌نویسم و کلمه طبیعی را مثل استاد نظریه‌اعدادم. من به طور ناخودآگاه لازم می‌دانم در کلاس‌هایم از استادانم یاد کنم و تأکید کنم که فلان روش در تدریس یا امتحان گرفتن را از چه کسی یاد گرفته‌ام. ذکر منبع در شیوه‌ای از آموزش، بخشی از اخلاق حرفه‌ای محسوب می‌شود، گرچه ممکن است این کار به اندازه ارجاع دادن به یک منبع در یک مقاله یا یک کتاب، ثبت رسمی و مکتوب نداشته باشد. ما به صورت سینه به سینه، رفتار اثرگذار یک استاد در یک کلاس درس را نقل می‌کنیم و شاید این امر باعث شود که اثربخشی آن رفتار، عمیق‌تر شود. من اخیراً متوجه شده‌ام که یکی از نقاط ضعفِ «آموزش از طریق مطالعه کتاب» یا «یادگیری به صورت برون‌خط از طریق مشاهده فیلم»، این است که ما صرفاً حقایق موضوع درسی را انتقال می‌دهیم و انگار الگوهای رفتاری استاد حذف می‌شود. شاید لازم باشد هر جلسه، در کنار آموزش دادن حقایق درس، چند دقیقه‌ای را به اجرای اخلاق آموزشی اختصاص دهیم. «اجرای» یک رفتار آموزنده مطمئناً اثربخش‌تر از آن است که صرفاً به «ذکر» سجایای اخلاقی بپردازیم. لازم است با مثال‌هایی منظور خود را از «رفتار آموزنده آموزشی»، بیشتر شرح دهم: من استادانی داشته‌ام که محبت بسیاری به من داشته‌اند. آنها زندگی مرا همچون شمعی روشن نموده‌اند. مسأله مهم این است که آنها در موارد بسیاری، بی آن که درخواستی از طرف من باشد، اندیشه مرا روشنی بخشیده‌اند. ممکن است دیر یا زود، با ظهور پرشتاب تکنولوژی، محبت کردن بی درخواست و بی چشم‌داشت از خاطر آدمی محو شود. معلمان می‌توانند این چراغ را همیشه روشن نگه دارند. من استادانی داشته‌ام که بیرون از کلاس درس، جویای احوالات من و نگران پیشرفت من بوده‌اند. آنها نه صرفاً برای نمره پایانی، بلکه برای اصلاح مسیر زندگی علمی من نگران من بوده‌اند. این روحیه سوزنبان بودن برای خط زندگی شاگرد، منبعی از انگیزه است که در ارجاعات رسمی و مکتوب نمی‌گنجد. من استادانی داشته‌ام که کوچک‌ترین اثر مرا دیده‌اند و هنوز هم برای کارهای ناچیزم مرا تشویق می‌کنند. این تشویق‌ها چنان اثرگذار بوده‌اند که امر را بر من مشتبه گردانده‌اند؛ در حدی که گمان برده‌ام یادگاریِ کوچکی که با دست‌خطی کج و معوج از خود بر دیواره تاریخ ریاضیات حک کرده‌ام، مورد توجه اهالی آن قرار گرفته است. من استادانی داشته‌ام که خاطرشان را دوست می‌دارم و همیشه در یاد من زنده‌اند. آنها بر چکاد آموختن، فانوسی از اخلاق را روشن داشته‌اند که همواره در اقیانوس خرد، روشنگر راه من برای همراهی با شاگردانم بوده است. مجید میرزاوزیری ۸ آذر ۰۱