negin🌿

خواب‌هایم بوی تن تو را می‌دهند نکند آن دورترها، نیمه‌شب در آغوشم می‌گیری؟ - فدریکو گارسیا لورکا

وقتی حالم خوب نیست. فیلم میبینم. آهنگ گوش میدم. حموم میرم. حتی گاهی ظرف میشورم. یهو کمدمو میریزم و مرتب میکنم. اتاقمو تمیز میکنم. شکلات و بستنی میخورم و گریه میکنم. کلا خواستم بگم حرف زدن پیش دیگران راجع به مشکلم و انرژی منفی دادن بهشون آخرین گزینه‌ی منه. اینطوری آتو هم دست کسی نمیدم.

لطیف هلمت میگه که: می‌ترسم ببوسمت لبانت بوی شعر بگیرند که به خانه برگشتی مادرت بگوید دهان کدام شاعر ولگردی را بوسیده‌ای؟

راحم تبریزی میگه که: جمالت را نمی بینم؛ خیالت می کُشد اما.

ناشناسی میگفت: نصف قهوه‌ات را که خوردی، بيا جای فنجان ‌هایمان را عوض كنيم؛ دركافه‌ های شهر نمی‌شود يكديگر را بوسید.

«جرمم این دان که ز جان دوست‌ترت می‌دارم.» - عراقی.

دراخر تو انقدر نیامدی که دستهایمان در این سرما یخ زد ...

از لحاظ روحی نیاز دارم‌ نه به آینده فکر کنم و نه به کار فکر کنم. نه به زندگی و کسایی که دوسشون دارم. نه به درس و امتحان و نمره. دلم‌ میخواد تنبلانه روی کاناپه لم بدم و سریال مورد علاقمو ببینم و خوراکی‌های مورد علاقمو بخورم. حتی اگه فقط یه روز باشه!

حاضر بودم برایش بمیرم... مخصوصاً آن روز که از شدت سرما از دماغش آب می‌چکید و نوک دماغش قرمز شده بود.. با تمام آنچه که آن زمان از عشق می‌دانستم عاشقش بودم... گفته بود عاشق آب نبات چوبیِ خروس قندی‌ست... من هم رفتم و گشتم و در یکی از بقالی‌های بازار تجریش خروس قندی پیدا کردم... رفتم با تمام پول تو جیبی‌هایم برایش یک عالمه خروس قندی خریدم و چیدم در یک جعبه و برایش بردم... در چهار راه ولیعصر با هم قرار گذاشتیم | رفتم سر قرار ایستادم | برف می‌آمد | طبیعتاً سوز هم می‌آمد | اما آنقدر گرم عشق بودم که ذره‌ای سرما را احساس نکردم... آمد و جعبه را دادم | خوشحال شد و بغلم کرد و عاشقانه بغلش را دوست داشتم... فکر می‌کردم آن روز بهترین روز عمرم است و تا مدت‌ها بود... اما یک‌روز ناگهان غیبش زد | بدون هیچ دلیلی | و آن روز فکر می‌کردم بدتر از این قرار نیست اتفاقی در زندگیم رخ دهد... فکر می‌کردم از عشقش می‌میرم | اما نمردم | نمردم و زندگی کردم و حتی یادم رفت | تمام آن روزها را یادم رفت | طوری یادم رفت که انگار هیچ‌وقت نبوده‌است.. جای هیچ گله ای نیست | یاد یکی از کارهایش این است که برود... شاید فقط مرگ عزیزان را آدم فراموش نمی‌کند و حتی آن هم گاهی فراموش می‌شود... بقیه‌اش می‌گذرد...فراموش می‌شود | درست مثلِ برفِ همان روز | آب می‌شود | می‌رود | آفتاب می‌آید و بهار و تابستان می‌شود و هوا طوری گرم می‌شود که انگار هیچ‌وقت زمستان نبوده‌است... 👤#کیومرث_مرزبان